Współczesne paprocie to te rzadkie rośliny starożytności, które pomimo minionych czasów i wszelkiego rodzaju kataklizmów nie tylko przetrwały, ale pod wieloma względami zachowały swój dawny wygląd. W formacie indoor nie ma oczywiście możliwości uprawy żadnej z paproci, ale niektóre gatunki z powodzeniem przystosowały się do życia w pomieszczeniach. Świetnie prezentują się jako pojedyncze rośliny lub zdobią grupę ozdobnych kwiatów liściastych. Żywa zieleń rozciętych liści w kompozycji tworzy atmosferę dżungli i wilgotnego lasu.
8 najbardziej spektakularnych paproci domowych
Rozmieszczenie paproci w przyrodzie
Te wyższe rośliny, które pojawiły się na planecie ponad 400 milionów lat temu, przetrwały pojawienie się i zniknięcie dinozaurów, zmianę okresów historycznych, epok i epok, zmianę klimatu, geografię i geologię kontynentów, trzęsienia ziemi i erupcje wulkanów. Niektóre rośliny zastąpiły inne, bardziej przygotowane na zmieniające się warunki, ale tylko paprocie nie opuściły sceny.
Za każdym razem, dostosowując się i dostosowując do środowiska, udawało im się nie tylko przetrwać, ale także zachować różnorodność wewnątrzgatunkową, dzięki czemu możemy w dużej mierze wyobrazić sobie florę starożytnego świata.
Pomimo całej różnorodności, często wszystkie gatunki nazywane są jednym słowem – paprociami. Tymczasem jest to jedna z najliczniejszych grup roślin zarodnikowych, obejmująca 48 rodzin i ponad 10 tys. gatunków paproci, wśród których występują zarówno formy zielne, jak i drzewiaste.
Różnorodność paproci przejawia się nie tylko różnicami zewnętrznymi – rozmiarami od miniaturowych do gigantycznych, strukturą liści, które u paproci nazywa się liśćmi, ale również bardzo różne są warunki ich wzrostu.
Paprocie epifityczne można znaleźć w lesie, gdzie rosną na gałęziach i pniach drzew, w szczelinach skalnych, wzdłuż poboczy dróg, a nawet na ścianach domów. W przypadku wielu z tych roślin główne warunki są ciepłe i wilgotne, dlatego większość gatunków preferuje wilgotne tropiki i subtropiki.
Geografia rozmieszczenia paproci jest bardzo rozległa. Różne gatunki były w stanie przystosować się do najtrudniejszych warunków, dzięki czemu można je znaleźć nie tylko w dżungli, ale także w lasach iglastych Syberii, Baszkirii i Dalekiego Wschodu. W centralnej Rosji rośnie około 20 gatunków paproci.
Cechy rosnących paproci domowych
Niektóre gatunki paproci dobrze sobie radzą w naszych domach, które przystosowały się do trzymania w doniczkach. Pomimo różnic zewnętrznych, czasem bardzo znaczących, wymagania dotyczące zawartości gatunków domowych są bardzo podobne:
- wysoka wilgotność powietrza;
- dobre oświetlenie bez światła słonecznego;
- temperatura latem nie przekracza 23оC;
- zimowy okres uśpienia ze spadkiem temperatury;
- karmienie tylko wiosną i latem;
- terminowe podlewanie osiadłą wodą w temperaturze pokojowej;
- przeszczep w miarę wzrostu gniazdka;
- pożywna gleba przepuszczalna dla powietrza i wilgoci;
- w razie potrzeby podział rośliny matecznej.
Lista najlepszych paproci do trzymania w pomieszczeniach znajduje się poniżej.
1. Nefrolepis
Najpopularniejszy rodzaj paproci w przyrodzie Nephrolepis (Nefrolepis). Wszędzie rośnie około 30 gatunków tej rośliny i można je znaleźć w najbardziej nieoczekiwanych miejscach. Bezpretensjonalność, odporność na różne choroby i szkodniki docenili hodowcy kwiatów w wielu krajach świata, a niektóre rodzaje nefrolepisów migrowały do lokalizacji.
Nefrolepis. Farmer Burea-Uinsurance.com Serres Fortier
Jedną z najpopularniejszych paproci doniczkowych jest Nephrolepis wzniosły… Gatunek ten jest dość często spotykany w domach, ponieważ jest najbardziej bezpretensjonalny wśród swoich towarzyszy. Liść nephrolepis osiąga 70 cm długości i dzięki licznym rozwarstwieniom przypomina egzotyczne pióra o delikatnej zielonej barwie.
Jeśli paproć będzie przechowywana w odpowiednich warunkach, a do tego idealnie – rozproszonym świetle, cieple i wysokiej wilgotności powietrza, to z pewnością stanie się w centrum uwagi w mieszkaniu – liczne jasne, lekko zakrzywione liście nie pozostawią nikogo obojętnym.
Nephrolepis Boston – Bliski krewny Wywyższonego Nephrolepisa. Różni się od swojego krewnego jedynie kształtem blaszek liściowych, które skręcając się, nadają całej roślinie kędzierzawy i bardzo dekoracyjny wygląd.
Nephrolepis w kształcie serca różni się wyprostowanymi liśćmi z delikatnymi zaokrąglonymi liśćmi. Tego typu gałązki wyglądają bardzo oryginalnie i często służą do tworzenia bukietów i wszelkiego rodzaju kompozycji kwiatowych. Jednak do tych celów wykorzystywane są również inne rodzaje paproci.
Wszystkie rodzaje nefrolepis łatwo się rozmnażają i nie stwarzają szczególnych problemów podczas wzrostu. Mogą się rozmnażać zarówno przez zarodniki, które tworzą się na spodniej stronie blaszki liściowej, jak i przez potomstwo pojawiające się na krótkich kłączach naziemnych.
Dorosłą roślinę rozmnaża się przez podzielenie kłącza, podczas gdy paproć powinna mieć kilka punktów wzrostu. Ich liczba będzie decydować o tym, ile dywizji zostanie uzyskanych w wyniku operacji. Rozmnażanie przez zarodniki nie zawsze przynosi rezultaty, ponieważ nie dojrzewają one w pełni w roślinach domowych. Dlatego ta metoda jest rzadko stosowana przez hodowców kwiatów.
Przeczytaj więcej o uprawie nephrolepis w artykule Nephrolepis – bezpretensjonalny i elegancki.
2. Asplenium
Dobrze znoszą warunki pokojowe i niektóre gatunki Asplenium (Asplenium). Drugie imię tej paproci to kostenets… Rodzina Asplenium zrzesza około 500 różnych gatunków tej rośliny, które można znaleźć w lasach tropikalnych Afryki i Ameryki Południowej, Indii, Australii i Nowej Zelandii. Kwiaciarnie hodują kilka gatunków tej rośliny, które całkowicie różnią się od siebie.
Asplenium
Asplenium zagnieżdżony to rozeta o długich, gładkich liściach z lekko pofalowanymi brzegami i bardziej przypomina bromeliady. Długość liści często przekracza 70 cm, dzięki czemu cała roślina ma bardzo atrakcyjny, uroczysty wygląd. W naturze ta epifityczna roślina rośnie na pniach drzew i żywi się wilgocią i materią organiczną, która gromadzi się w środku rozety. Tę cechę należy wziąć pod uwagę przy uprawie w pomieszczeniu.
Dwa rodzaje asplenium – bulwiasty i nośny – są do siebie podobne nie tylko wyglądem, ale także sposobem reprodukcji. Liście tych roślin są podobne do nephrolepis – ten sam rozcięty bladozielony kolor. Dorosła roślina tworzy na powierzchni blaszki liściowej rozety potomne, które w końcu odpadają od rośliny matecznej i na mokrej glebie łatwo się ukorzeniają.
Przeczytaj więcej o rodzajach i cechach uprawy Asplenium w artykule Asplenium lub Kostenets – zielona fontanna.
3. Platicerium
Bardzo ciekawy rodzaj paproci – Platizerium, czyli poroże jelenia (Platycer)… Jest to rzadka roślina, można ją znaleźć w szklarniach lub wśród ogrodników, którzy pasjonują się swoją pracą. W naturze kilku przedstawicieli tego gatunku żyje w Australii, Indiach i niektórych regionach Afryki.
Platycerium lub Poroże (Platycerium). Farmer Burea-Uinsurance.com Carlos Tatsuta
Podobnie jak wiele innych paproci, Platycerium jest rośliną epifityczną iw naturze może osiągać bardzo duże rozmiary. Gładkie, długie liście Platycerium, dzięki oryginalnej sekcji, przypominają poroże jelenia, od którego tak go nazywano.
Osobliwością tej paproci jest to, że ma dwa rodzaje liści – niektóre są długie, do 1 metra i gładkie, podczas gdy inne mają specjalne zagłębienia w postaci kieszeni. Kosze te gromadzą wilgoć, szczątki owadów, nasiona różnych roślin i liście. Z biegiem czasu wszystko to rozpada się, a powstała w ten sposób materia organiczna odżywia roślinę.
Platterium nie tworzy zarodników i jest hodowany tylko z warstwami bocznymi, które pojawiają się dość rzadko. Najczęściej hodowcy kwiatów umieszczają poroże jelenia w wiszących doniczkach lub przyczepiają się do zaczepu. W przypadku doniczek robią mieszankę gleby z kory, mchu, gałęzi lub kupują gotową glebę na storczyki. Jeśli poroża są uprawiane na korzeniach, należy zapewnić roślinie niezbędną wilgotność powietrza, a podczas podlewania zanurzyć je w wodzie, aby było nasycone wilgocią.
Więcej informacji o rodzajach i uprawie Platycerium można znaleźć w artykule Platycerium, czyli Plohorn – najbardziej niezwykła z paproci.
4. Adiantum
Maidenhair lub kędzierzawa paproć (Adiantum) – jeden z 200 przedstawicieli rodziny adiantum. W naturze pewne typy miłorzębu występują w Azji Wschodniej i Ameryce Południowej, aw każdej z tych dwóch stref powstają ich własne centra tożsamości gatunkowej. Niektóre odmiany tej wdzięcznej paproci można uprawiać w pomieszczeniach.
Maidenhair lub kędzierzawa paproć (Adiantum). Farmer Burea-Uinsurance.com Jane Legat
Maidenhair Włosy Venus – być może najbardziej wdzięczna ze wszystkich paproci domowych, ale także najbardziej kapryśna. Długie liście tej rośliny wyglądają jak brązowe cienkie nitki, wysadzane delikatnymi małymi listkami o jasnozielonym kolorze. Sori znajdujące się na dolnej stronie – obszary zarodnikowe – prześwitują przez płytki segmentów.
W naturze miłorząb wybiera dla siebie zaciszne miejsca w szczelinach skał, wśród kamienistych placków, w pobliżu strumieni i jezior. Najważniejsze dla niego jest to, że jest cień i wilgoć. Jeśli możliwe jest stworzenie podobnych warunków w pomieszczeniu, nie będzie problemów z wyhodowaniem miłorzębu.
Roślina jest rozmnażana, zwykle przez podzielenie kłącza lub kawałka korzenia z 2 do 3 pąkami. Aby wyhodować włosy Wenus z zarodników, będziesz potrzebować małej szklarni ze stale wilgotnym i ciepłym powietrzem.
Wiele lat temu, pracując w szklarni, próbowałem wyhodować miłorząb ze sporów, ale wszystkie moje próby zakończyły się niczym – spory uparcie nie chciały kiełkować. Doniczki z roślinami matecznymi stały na naszej podłodze, w najciemniejszym kącie, o ile określenie „ciemność” przystało do słonecznej szklarni.
I jakie było moje zdziwienie, gdy któregoś dnia zobaczyłem, że zielona trawa przebijająca się między płytami na podłodze to małe pędy miłorzębu. Wilgoć i betonowe płyty okazały się dla nich lepsze niż jakakolwiek szklarnia. Więc posadziła je później – oddzieliła widelcem i do garnka.
Przeczytaj więcej o rodzajach i uprawie miłorzębu w artykule Ażurowy miłorząb – popularna paproć pokojowa.
5. Pterys
Liczna rodzina pteris zaprezentowała swojego przedstawiciela kwiaciarni w pomieszczeniach – Pteris (Pterys)… Paprocie tego gatunku są szeroko rozpowszechnione – tam, gdzie występują tropiki lub subtropiki, jest też pteris. W uprawie kwiatów w pomieszczeniach często występuje kilka rodzajów pteris, ale wszystkie są dość bezpretensjonalne.
Птерис (Pteris). Farmer Burea-Uinsurance.com Las i Kim Starr
kreteński Pteris – właścicielka pięknych pierzastych liści o długości do 50 cm Segmenty są ułożone parami od 2 do 6 i mają piękny kolor – środek talerza jest niebiesko-zielony z ciemną obwódką wzdłuż krawędzi.
Птерис мечевидный zewnętrznie trochę podobny do pteris kreteńskiego, ale jego kolor jest nieco ciemniejszy, a segmenty liści mają postrzępione krawędzie.
Wszystkie rodzaje pteris preferują wysoką wilgotność powietrza, miejsce dobrze oświetlone, ale nie wystawione na działanie promieni słonecznych. Dobrze rosną w umiarkowanych temperaturach nie wyższych niż 22оC. Zimą wymagany jest okres odpoczynku ze spadkiem temperatury do 17-18оC. Niższe temperatury są niepożądane, chociaż wytrzymały pteris może wytrzymać krótkotrwałe przeziębienie do 10оC.
Pteris rozmnaża się, jak większość paproci, przez zarodniki i podział buszu.
Przeczytaj więcej o rodzajach pteris i o pielęgnacji w warunkach wewnętrznych w materiale Pteris – najbardziej bezpretensjonalnej z paproci.
6. Pellea
Pellea (Pellaea) należy do rodziny synopteris i występuje w subtropikalnych lasach Afryki, Ameryki Południowej i Nowej Zelandii. Pelley lub, jak się je nazywa, paprocie guzikowe, uprawia się głównie w szklarniach lub ogrodach zimowych, ponieważ są to najbardziej kapryśne paprocie ze wszystkich paproci domowych.
Pelley (Pellaea). Farmer Burea-Uinsurance.com topsimages
Pellet okrągłolistny właścicielka pięknej soczystej zieleni. Okrągłe, skórzaste segmenty są ciasno przymocowane do cienkich, miękkich pędów, tworząc gęsty zielony krzew o wysokości nie większej niż 25 cm.Jest to prawdopodobnie jedyna paproć wewnętrzna, która nie wymaga dużej wilgotności.
W warunkach naturalnych pellet wytrzymuje okresy suche, jednocześnie zrzucając zieleń. Wraz z nadejściem deszczu liście tworzą nowe segmenty, a roślina powraca do poprzedniego wyglądu.
Pellet, mimo że niewymagający wilgoci, jest rzadko uprawiany w pomieszczeniach, ponieważ jest bardzo wrażliwy na temperaturę powietrza i preferuje chłodną zawartość, szczególnie zimą.
Inne rodzaje peletów można znaleźć w szklarniach – zielony pelet, włócznia, Pellea naga, pellea jajowaty, pellet ciemnofioletowy… Generalnie rośliny te są do siebie podobne, różnią się głównie kształtem i kolorem segmentów liści oraz wysokością, która waha się w zależności od gatunku od 25 do 60 cm.
Więcej informacji o cechach gatunku i uprawie pelletu można znaleźć w artykule Pellea – miniaturowa paproć.
7. Davallia
Davallia (Davallia) – kolejny bezpretensjonalny epifit, który był w stanie przystosować się do warunków wewnętrznych. Główne siedliska paproci z rodziny Davalliev to tropiki Azji, Polinezji, Wysp Kanaryjskich i wyspy Jawa. Osobliwością davallii jest ażurowa zieleń. Ponadto na starych, niższych liściach ma żółtawy odcień, a młode narośla wyłaniające się ze środka olśniewają jasną zielenią.
Davallia (Davallia). Farmer Burea-Uinsurance.com gs poli
Powierzchowne korzenie davallii, szybko rosnące, wypełzają z doniczki, nadając roślinie bardzo egzotyczny wygląd. W żadnym wypadku nie należy odcinać tych korzeni – roślina może tego nie przetrwać. Ze względu na włochate korzenie zwisające z doniczki dawalia nazywana jest również „łapkami wiewiórki” lub „łapkami zająca”.
Długie, zakrzywione liście pozwalają na wykorzystanie dalii jako rośliny ampelicznej. W zawieszonej donicy przy dobrym oświetleniu roślina dobrze rośnie i wygląda bardzo atrakcyjnie. Warunki bytowania są takie same jak dla innych paproci, z tą tylko różnicą, że wysoka wilgotność jest potrzebna nie tylko dla zieleni, ale także dla korzeni powietrznych. Dlatego zaleca się spryskiwanie rośliny „od stóp do głów”.
Dawalia rozmnaża się dzieląc krzew, a najlepszym na to okresem jest wiosna.
Przeczytaj więcej o rodzajach i cechach rosnącej davallii w artykule Davallia – łapa zająca.
8. Blechnum
Blehnum (Blechnum . , , , , , , , , ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,) – jeden z 200 gatunków paproci z rodziny Loosestrife. Geografia dystrybucji tej rośliny to Ameryka Północna, Azja, Japonia, Europa. Blehnum jest bardzo dekoracyjny. Długie liście tego gatunku paproci, pędząc w górę, często osiągają długość 1 m. Liczne zielone segmenty mają wydłużony kształt i nadają blehnum podobieństwo do palmy.
лехнум (Blechnum). Farmer Burea-Uinsurance.com James
Sori znajdują się parami na spodzie zielonych segmentów wzdłuż głównej żyły. Liście są zebrane w ciasną rozetę, która jest przymocowana do zdrewniałego krótkiego pnia. Z wiekiem pień się rozciąga, a wraz z nim wzrasta podobieństwo do palmy.
Blehnum jest bardzo wybredny nie tylko pod względem wilgotności powietrza – gliniana bryła powinna również zawsze być lekko wilgotna. Jednocześnie nie wolno dopuścić do zatrzymywania wilgoci w doniczce – otwory drenażowe muszą działać.
Nawozy aplikuje się wiosną i latem dwa razy w miesiącu, przy czym stężenie jest dwukrotnie słabsze od zalecanego. Nie lubi przeciągów i nagłych zmian temperatury, więc pokój z szeroko otwartym oknem najprawdopodobniej nie będzie mu odpowiadał.
Optymalna temperatura w okresie wegetacji + 20 … + 25оC, w okresie odpoczynku + 18 … + 20оS. Blehnum nie lubi częstych przeszczepów, więc przeszczepia się go tylko w razie potrzeby.
Blehnum nie jest najłatwiejszą paprocią do utrzymania w pomieszczeniach, ale jeśli można zapewnić jej odpowiednie warunki, trudno wymyślić najlepszą dekorację pomieszczenia.
Przeczytaj więcej o typach i cechach uprawy blehnum w pomieszczeniach w artykule Blehnum – paproć nie jest dla wszystkich.
Drodzy Czytelnicy! Paprocie w pomieszczeniach nie tylko żyją, rosną, ale także rozmnażają się. Oczywiście, aby kwiat rósł zdrowo i wyglądał wspaniale, będzie to wymagało pewnego wysiłku. Ale to nie powstrzymuje hodowców kwiatów, zwłaszcza że nie potrzeba nic więcej niż naturalne. Spryskiwać częściej, podlewać i nawozić na czas, odstawiać od słońca i urządzeń grzewczych – to proste. A dla właścicieli mieszkań z oknami na północ – kolekcja paproci zastąpi egzotyczne rośliny, które nie mogą się obejść bez słońca.
