Pelargonium to rodzaj roślin z rodziny pelargonii, reprezentowany przez wiele bardzo różnorodnych gatunków, odpowiednich do uprawy w mieszkaniu, ogrodzie, w skalnym ogrodzie. Ogólna nazwa rośliny jest zlatynizowaną wersją greckiego słowa oznaczającego żurawia, nazwanego dla podobieństwa długiego strąka nasiennego do dzioba żurawia. W okresie dojrzewania nasion dno torebki nasiennej zwężającej się ku końcowi wysycha, dzieli się na pięć części (każda z jednym nasieniem), pęka i rozrzuca nasiona daleko dookoła.
Pelargonia. Farmer Burea-Uinsurance.com floradania
Spis treści:
Opis pelargonii
Pelargonia (Pelargonia) – rodzaj roślin z rodziny Geranium lub Żuraw (Geraniaceae).
Ojczyzna Pelargonium RPA. Występuje tu około 280 gatunków jednorocznych i wieloletnich roślin zielnych, krzewinek i krzewinek.
Pelargonium jest jedną z najczęstszych roślin. Pelargonia, czyli geranium, można znaleźć nie tylko w kolekcji doświadczonej kwiaciarni amatorskiej, ale także na parapecie każdej babci, która, nie bardzo wiedząc, co sadzić i jak prawidłowo podlewać, zawsze cieszy się corocznymi pachnącymi kwiatami .
Pelargonie pojawiły się w Europie na przełomie XVII i XVIII wieku. W ostatnim stuleciu przeprowadzono wiele prac hodowlanych w celu wyhodowania licznych mieszańców i odmian. Uzyskano pstrokate rośliny, wyhodowano formy karłowate, odmiany o białych i dwukolorowych, a także podwójnych kwiatach.
I nic dziwnego, że pelargonie są tak kochane na całym świecie. Są łatwe w pielęgnacji, łatwo się rozmnażają, długo kwitną dużymi i kolorowymi kwiatostanami. Rośliny te są zwykle nazywane przez hobbystów kwitnącymi pelargoniami. Niewielka grupa pachnących pelargonii rośnie nawet nie ze względu na kwiaty, ale ze względu na pachnące liście.
Wykorzystanie pelargonii
Pelargonia jest stosowana jako ozdobna kwitnąca kultura doniczkowa, a także jako roślina ampeliczna, na balkony i na otwartym terenie.
Zobacz artykuł: Zimująca pelargonia bez gleby
Warunki wymagane dla pelargonii
Umieszczenie pelargonii
Do normalnego wzrostu pelargonii potrzebne jest ciepło i dobre oświetlenie. Późną wiosną – wczesnym latem roślinę należy wynieść na świeże powietrze, zacieniając ją przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
oświetlenie
Jeśli nie ma wystarczającej ilości światła, pelargonia z reguły zmniejsza kwitnienie, liście i kwiaty tracą jasność. Jeśli roślina znajduje się w pomieszczeniu za szkłem, bezpośrednie światło słoneczne jest szkodliwe, może spowodować oparzenie, ale na ulicy w otwartym słońcu pelargonia łatwo je toleruje. Zimą roślina potrzebuje oświetlenia świetlówkami lub fitolampami.
temperatura
Temperatura optymalna: Latem – temperatura pokojowa. Zimą pożądana jest temperatura +8 .. + 10 ° C.
podlewanie
Pelargonia wymaga regularnego i obfitego podlewania wiosną i latem oraz umiarkowanego podlewania zimą, ponieważ przy słabej wegetacji system korzeniowy jest łatwy do wypełnienia. Pelargonie nie wymagają opryskiwania ani mycia liści. Należy do kategorii roślin, które lepiej wysuszyć niż podmokłe. Wszystkie pelargonie mają zdolność magazynowania wody, dlatego są uważane za odporne na sucho.
Podczas podlewania konieczne jest zapewnienie odprowadzenia nadmiaru wody, aby zapobiec zalaniu. Jeśli pelargonia otrzymuje więcej wody niż potrzebuje, jej liście i kwiaty zmieniają swój wygląd. W przypadku nadmiernego podlewania, nawet jeśli liście są dobre, mogą nie kwitnąć.
Gleba
Aby uprawiać pelargonię, gleba musi być pożywna. Do tego nadaje się mieszanka równych części ziemi ogrodowej, torfu i piasku. Ta sama gleba nadaje się do siewu nasion geranium. W ogrodach pelargonie preferują dobrze przepuszczalne gleby. Jesienią pelargonie są wykopywane i przenoszone do doniczki. Przy uprawie pelargonii w doniczkach wymagany jest dobry drenaż, aby uniknąć stagnacji wody w korzeniach. Okresowo gleba w doniczkach musi być poluzowana, co zapewnia dostęp powietrza do korzeni i zapobiega gniciu korzeni.
Rozmiar doniczki pelargonii
Pelargonium można uprawiać w doniczkach lub skrzyniach. Wielkość doniczek dobierana jest w zależności od wielkości systemu korzeniowego. Doniczka nie powinna być zbyt duża – w tym przypadku nie ma możliwości kontrolowania wzrostu rośliny i ukształtowania pożądanej wysokości. W małych doniczkach pelargonia kwitnie lepiej, kwiaty będą piękniejsze i jaśniejsze, aw przestronnych doniczkach krzew dobrze się rozwija, ale kwitnie gorzej. W przypadku młodych krzewów wybiera się małą doniczkę, ponieważ korzenie pelargonii są małe.
Doniczki zmienia się na duże tylko wtedy, gdy stare rośliny są już wyraźnie ciasne. Jeśli doniczka jest duża, można w niej posadzić dwie lub trzy sadzonki. Doniczki pelargonii mogą być plastikowe lub wypalane z gliny, ale w plastikowych doniczkach gleba wysycha wolniej, więc jest bardziej podatna na gnicie korzeni, podczas gdy gliniane doniczki są dobre dla wilgoci i powietrza. Optymalna średnica doniczki dla jednej rośliny to 12-14 cm i 22-25 cm dla trzech lub więcej roślin w jednej doniczce. Wysokość doniczki wynosi 10-15 cm, im mniejsza doniczka, tym bardziej zwarta roślina (dotyczy to szczególnie pelargonii wyhodowanych z nasion).
W trosce o pelargonię
szczypta pelargonii
Wzmocnienie rozgałęzień, tworzenie krzewu i korony pelargonii osiąga się przez szczypanie. Szczypanie wykonuje się na liściach 8-10, jeśli roślina jest wyhodowana z sadzonek, oraz na 6-8 liściach, jeśli pelargonia wyhodowana jest z nasion. Podczas szczypania usuwa się punkt wzrostu. W niektórych przypadkach wymagane jest ponowne szczypanie. Istnieją dwa sposoby na uformowanie krzaka.
Jeśli po uszczypnięciu nowe pędy zaczęły wyrastać nie z kłącza, ale z kątów górnych liści, należy je usunąć. Poniżej górnej pary liści pozostają tylko pędy pachowe. Lub w inny sposób – niech te górne pędy pachowe wyrosną i po dwóch lub trzech parach liści ponownie uszczypną. Pelargonium szczypie się w lutym-marcu. Chociaż szczypanie zwiększy rozgałęzienie, a tym samym liczbę kwiatów, opóźni kwitnienie.
Przycinanie pelargonii
Pod koniec lutego – na początku marca, kiedy budzi się pelargonia, w tym okresie na wiosnę konieczne jest uformowanie korony, dla której odcina się stare i duże łodygi, pozostawiając 2-5 pąków na każdym pędzie. Pocięte łodygi służą do szczepienia. Przycinanie i szczepienie w grudniu-styczniu jest niepożądane, ponieważ jest to najtrudniejszy okres w życiu rośliny.
Przycinanie jesienią prowadzi do pojawienia się młodego, słabego wzrostu, który osłabia roślinę i może umrzeć zimą. Zwykle pelargonie intensywnie rosną zimą w pomieszczeniach, tworząc przebarwione, wydłużone pędy, które należy wyciąć wczesną wiosną. Aby uzyskać dobry krzew, latem warto zabrać roślinę na zewnątrz. Przycinanie, a także szczypanie, opóźni kwitnienie.
Karmienie pelargonii
Pelargonium bardzo pozytywnie reaguje na żywienie mineralne i organiczne. W okresie aktywnego wzrostu należy stosować nawożenie mieszankami mineralnymi lub nawozami płynnymi. W okresie kwitnienia stosuje się nawozy zawierające więcej fosforu i potasu niż azotu. Takie nawozy stymulują kwitnienie. Jeśli konieczne jest uzyskanie obfitej zieleni, stosuje się nawozy o wysokiej zawartości azotu. Top dressing przeprowadza się raz w tygodniu od późnej wiosny do wczesnej jesieni. Jeśli pelargonia została przeszczepiona do nowej mieszanki gleby, karmienie zwykle rozpoczyna się trzy miesiące po przesadzeniu, kiedy ziemia jest wyczerpana.
Reprodukcja pelargonii
Siew pelargonii
Pelargonia wyhodowana z nasion kwitnie znacznie obficiej niż ta, którą rozmnażają sadzonki. Roślina może jednocześnie kwitnąć do 30 kwiatostanów. Takie pelargonie są bardziej odporne na niską wilgotność powietrza i mniej chorują. Siew pelargonii odbywa się w okresie styczeń-luty w doniczkach lub miskach do sadzonek. Glebę do siewu wstępnie rozlewa się wrzącą wodą i ciemnym roztworem nadmanganianu potasu. Nasiona wysiewa się na wilgotnym podłożu, lekko przykrywa glebą sadzonkową i posypuje stymulatorem wzrostu.
Naczynie przykryte jest szkłem lub folią. Uprawy muszą być równomiernie nawilżone. Podlewanie należy wykonywać ostrożnie, aby nasiona nie zagłębiły się, w przeciwnym razie nie wykiełkują. Miski na sadzonki z wschodzącymi sadzonkami należy codziennie wietrzyć, podnosząc szybę lub folię i usuwając skropliny. Czas kiełkowania nasion 7-14 dni, wahania temperatury poza
20-24 stopnie. Kiedy na sadzonkach pojawiają się 2-4 prawdziwe liście, sadzonki nurkują. Jednocześnie, aby zapobiec powstawaniu zgnilizny łodyg, konieczne jest sadzenie roślin na tej samej głębokości, na której wcześniej rosły. Sadzonki uprawia się w temperaturze 16-18 stopni w jasnym pomieszczeniu, umiarkowanie nawożone. Po 6-8 tygodniach rośliny przesadza się do innej doniczki. Kwitnienie następuje w połowie lata.
Sadzonki pelargonii
Ale najczęściej pelargonia jest rozmnażana przez sadzonki. To najszybszy sposób na uzyskanie rośliny kwitnącej. Ponadto nasiona uzyskane z pelargonii hybrydowej nie odtwarzają dokładnie wszystkich cech form rodzicielskich. Dlatego sadzonki są znacznie częściej stosowane, co gwarantuje bezpieczeństwo odmiany, ponadto rośliny zaczynają kwitnąć wkrótce po ukorzenieniu. Przy sadzeniu z nasionami okres przed kwitnieniem jest dłuższy. Sadzonki ukorzeniają się w lutym-marcu i lipcu-sierpniu.
Wybór okresu rozmnażania przez sadzonki wynika z faktu, że ukorzenienie sadzonek pogarsza się przy temperaturze powietrza powyżej 25 stopni (w chłodne lata może być rozmnażane przez cały sezon wegetacyjny). Najlepiej odnowić pelargonię, odcinając pęd wierzchołkowy do ukorzenienia z 2-3 liśćmi i długością 5-7 cm. Po ścięciu sadzonki suszy się w cieniu przez jeden dzień, aby zapobiec gniciu sadzonki, cięcie zanurza się w pokruszonym węglu, a następnie sadza w lekkiej mieszance, pogłębiając je o 2-3 cm i przechowuj w temperaturze 20-22 stopni. Mieszanka gruntowa musi zawierać co najmniej jedną trzecią lub jedną czwartą piasku.
Wcześniej mieszankę lądową parzy się wrzącą wodą i wylewa ciemnym roztworem nadmanganianu potasu. Pierwsze podlewanie jest obfite, a następnie rzadko jest podlewane i nie jest spryskiwane, ponieważ nadmierna wilgoć może powodować gnicie sadzonek. W przeciwieństwie do większości roślin, sadzonki pelargonii sadzone w celu ukorzenienia nie muszą być przykrywane, ma to negatywny wpływ. Ukorzenienie sadzonek trwa około miesiąca. Najlepiej ukorzenić sadzonki w plastikowych kubkach o pojemności 0,2 litra.
Przesadzanie do doniczki 9-11 cm odbywa się, jeśli na całym obwodzie kubka znajdują się korzenie. Rośliny wyhodowane z sadzonek pociętych w marcu kwitną w połowie lata, pocięte w sierpniu kwitną wiosną.
Przeszczep pelargonii
Młode pelargonie należy przesadzać co roku lub co dwa lata. Odbywa się to wiosną przed rozpoczęciem wzrostu. Doniczka powinna być mała, w przeciwnym razie silnie rozwiną się pędy liściaste i roślina nie zakwitnie. Jeśli pelargonie sadzi się w skrzynkach balkonowych (po wiosennych przymrozkach), to odległość między nimi wynosi 20-25cm. Jeśli w ogrodzie rosły pelargonie, jesienią wykopuje się je i przenosi do doniczki. Jeśli nie można przesadzać roślin, można co roku wymieniać górną warstwę ziemi bez przesadzania samej rośliny. W trzecim roku życia lepiej zastąpić rośliny młodymi wyhodowanymi z sadzonek.
Sadzonki ukorzenione w sierpniu pozostawia się na zimę bez przeładunku. W marcu-kwietniu przesadza się je do doniczek 9-11 cm. Jeśli pelargonia rosła w ogrodzie, jesienią, przed nadejściem mrozu, zostaje przywieziona do domu. Korzenie rośliny są skracane i umieszczane w doniczce z dobrym drenażem. Wierzchołki pędów roślin są odcinane.
Szkodniki i choroby pelargonii
Przy braku światła, przy nadmiernej wilgotności powietrza i nadmiernym podlewaniu, w pelargoniach możliwa jest zgnilizna szyjki korzeniowej i korzeni, mogą pojawić się szkodniki – mszyce i mączliki. Aby tego uniknąć, pelargonie muszą zapewniać dogodne warunki do przechowywania (światło, chłód zimą z rzadkim podlewaniem).
W pelargoniach podczas przenoszenia roślin z otwartego terenu lub z balkonu do domu liście mogą żółknąć. Po aklimatyzacji w nowych warunkach żółknięcie liści ustaje. Żółknięcie liści jest możliwe, jeśli nie są przestrzegane warunki zimowego utrzymania, a także z powszechną chorobą grzybiczą – rdzą.
W przypadku rdzy liście pelargonii pokrywają się żółtymi plamami, a następnie wysychają. Obecnie istnieją leki, które chronią rośliny przed infekcjami grzybiczymi i bakteryjnymi. Choroba pelargonii – wyleganie siewek jest spowodowane przez grzyby, które atakują korzenie i podstawy łodyg sadzonek, rośliny opadają. Aby zapobiec wyleganiu siewek, nasiona należy wysiewać w wysterylizowanej glebie i nie nadmiernie nawilżać.
Trudności w uprawie pelargonii
Żółte dolne liście
powód: Jeśli liście pozostają jędrne lub wysychają tylko brzegi, przyczyną jest brak wilgoci. Jeśli liście są letargiczne lub gnijące, jest to kwestia nadmiernej wilgoci. W obu przypadkach liście mogą odpaść.
Zaczerwienienie brzegów liści
powód: Temperatura jest zbyt niska. Odsuń garnek od okna w mroźne noce.
Ciemnienie podstawy łodygi
Przyczyny: Choroba czarnej nogi. Chora roślina zostaje zniszczona. W przyszłości używaj wysterylizowanej gleby i unikaj podlewania. Jest to choroba sadzonek łodygowych, podstawa sadzonek staje się czarna z powodu infekcji grzybiczej. Taka łodyga jest natychmiast usuwana. Przyczyną choroby czarnej nogi jest podlewanie gleby lub jej zagęszczenie, co uniemożliwia drenaż. Aby zapobiec chorobie czarnej nogi, należy użyć wysterylizowanej gleby. Aby zachować odmianę, możesz spróbować pokroić roślinę.
Nagie łodygi; opadanie dolnych liści
powód: Brak światła – Pelargonie są światłolubne.
wodniste miękkie podkładki na liściach
powód: Obrzęk jest niezakaźną chorobą związaną z nasiąkaniem wodą. Ogranicz podlewanie.
Szara pleśń na liściach
powód: Szara pleśń wywołana przez grzyb Botrytis; występuje, gdy gleba jest podmokła. Choroba zakaźna – usuń dotknięte liście, potraktuj ogólnoustrojowym fungicydem, lepiej przewietrz pomieszczenie i ogranicz podlewanie
Brak kwiatów na domowej pelargonii
powód: Jeśli roślina wygląda zdrowo, prawdopodobną przyczyną jest zbyt ciepłe powietrze zimą.
Pelargonie są dość odporne na szkodniki, ale czasami atakują je również kleszcze, mszyce, ryjkowce i mączliki. Kleszcze, ryjkowce, szara zgnilizna są niszczone przez fungicydy, a mszyce i mączliki boją się preparatów zawierających permetrynę.
Kleszcze można niszczyć myjąc liście (szczególnie ostrożnie od spodu) naparem z tytoniu lub rumianku z zielonym mydłem. Po 2-3 godzinach ponownie spłucz liście wodą. Mączlik jest szczególnie trudny do opanowania. W takim przypadku przetwarzanie zakładu powinno odbywać się co trzy dni. Wszelkie opryski należy wykonywać poza pomieszczeniem mieszkalnym.
Pelargonium to bardzo bezpretensjonalna, ale jednocześnie piękna roślina!
