Wygląd jednego z najsłynniejszych i najbardziej rozpowszechnionych kaktusów kwitnących, Schlumberger, jest dobrze znany wszystkim. Legendarny „Dekabrysta” podbija nie tylko swoją jasnością, ale także obfitością kwiatów, przewidywalnością czasów kwitnienia, które rekompensują nawet często nieokreśloną zieleń. Mimo zupełnie odmiennego charakteru od kaktusów, ta soczysta roślina nie wychodzi z mody. Bardziej nadaje się dla doświadczonych miłośników egzotyki niż dla początkujących, choć pokusie trudno się oprzeć. W końcu szansa na rozpieszczanie się jasnym kwitnieniem w sam raz na święta przyciąga wielu.
Schlumberger to stary dobry Boże Narodzenie lub dekabrysta. Farmer Burea-Uinsurance.com Aleksiej Jakowlew
Spis treści:
Schlumberger – kwitnąca klasyka z nostalgicznym urokiem
Schlumberger (Schlumbergera) w różnych latach zaliczana była do różnych rodzajów kaktusów, najdłużej przebywając w towarzystwie zygocactus. Ale dzisiaj ostatecznie ustalono nazwę gatunkową rośliny. Schlumbergerowie otrzymali swoją nazwę na cześć francuskiego kolekcjonera i entuzjastycznego miłośnika botaniki. Botaniczny „Schlumberger” jest gorszy od uroczych i wymownych ludowych pseudonimów. „Rozhdestvennik”, „Boże Narodzenie kaktus”, „Dekambrist”, „Kolor Varvarina” – tak nazywają Schlumbergera prawdziwi wielbiciele jej urody.
Schlumberger należą do rodziny Cactaceae. W naturze można je podziwiać w tropikalnych lasach Ameryki Południowej, gdzie osadzone są nie tylko na pniach, ale także na korzeniach gigantycznych drzew. Rośliny Schlumberger są naturalnie roślinami kwitnącymi zimą, ponieważ ich szczyt kwitnienia przypada na lato na półkuli południowej, co odpowiada naszej zimie. Kwitnienie w grudniu i lutym jest dla nich naturalne.
Schlumberger to kaktusy epifityczne. Wysokość Schlumbergera jest ograniczona do 15-50 cm, w zależności od pojemników, strategii formowania lub jej braku. Pędy można rozciągnąć i wzmocnić, ale tylko w stanie zaniedbanym. Płaskie, złączone, twarde, mięsiste pędy o dość ciemnej barwie obnoszą się z zaskakująco piękną rzeźbą dzięki grubo postrzępionej lub ząbkowanej krawędzi.
Zwisają, wyginając się w łuki, rzadko, ale pięknie się dzielą, przypominając inne obfite kaktusy. Segmenty łodygi o długości od 3 do 10 cm wyglądają elegancko. Ciemne, bogate kolory podkreśla błyszcząca powierzchnia. Aureole znajdują się między zębami i na wierzchołkach, najczęściej są w okresie dojrzewania.
Obfite kwitnienie Schlumbergera nieprzypadkowo jest porównywane do rododendronów. W szczytowym okresie kwitnienia roślina jest usiana tak wieloma jasnymi kwiatami, że prawie nie zwraca się uwagi na zieleń. Kwiaty Schlumbergera kwitną na końcach pędów, rozwijając się zadziwiająco szybko. Z wyglądu przypominają gwiazdy i są pod wieloma względami typowe dla wszystkich kaktusów.
Wielopoziomowe i długie rurkowate, asymetryczne kwiaty Schlumbergera zdobią nie tylko lancetowate, spiczaste płatki okwiatu, dziwacznie zakrzywione plecy, ale także długie „wiązki” wdzięcznych, zwisających pręcików. Schlumberger ma „dzienne” kwiaty, które otwierają się w ciągu dnia.
Paleta kolorów Schlumbergera kojarzy się ze szkarłatnym i gorącym różem. Jest to roślina o jasnych kolorach i często bardzo atrakcyjnie wygląda w zimowych wnętrzach. Ale dziś ta roślina może być biało-kwiatowa, liliowa i pstrokata dwukolorowa, chociaż paleta pozostaje głównie w ramach biało-czerwonego spektrum. Nowe hybrydy rozszerzyły gamę znanych pastelowych i żywych kolorów o ciekawe, owocowe żółcienie.
Okres kwitnienia Schlumbergera tradycyjnie zbiega się z ulubionymi świętami Bożego Narodzenia, rozpoczyna się w grudniu i trwa dłużej niż tydzień. Schlumberger prawie niestrudzenie wypuszcza kwiat po kwiatku. Przy odpowiedniej pielęgnacji można podziwiać kwitnienie do końca stycznia.
Czas kwitnienia można zmienić, często choinki kwitną w innym czasie i same, ponieważ początek kwitnienia zależy bezpośrednio nie tylko od temperatury, ale także od oświetlenia. Niektóre odmiany są hodowane z początkowym „określonym”, doskonałym terminem lub dłuższym, ale nie kwitnie zimą. Dlatego Schlumberger radzi kupować w okresie kwitnienia, abyś mógł docenić rytmy znane roślinie.
kosz wiewiórki
Rodzaje wnętrz Schlumberger
Stare, skłonne do utraty ozdobnych pędów, nie tak gęsto rozgałęzione i nie tak urozmaicone kolorystycznie, Schlumberger z „czasów sowieckich” już dawno odszedł w przeszłość. Zostały one wyparte przez nowe odmiany hybrydowe, które sprawiły, że popularna roślina stała się modna i nowoczesna.
Oczywiście wciąż coraz częściej Schlumberger postrzegany jest jako przestarzały, retrokulturowy, ale we wnętrzach wcale nie wygląda na nostalgiczny relikt. Gatunki roślin jako rośliny domowe są dziś coraz mniej powszechne lub w ogóle nie jest wskazany rodzaj rośliny, zastąpiony prostą łacińską nazwą rośliny Schlumbergera i nazwą odmiany.
Niektóre z najbardziej dekoracyjnych gatunków Schlumbergera stosowanych w hybrydyzacji to:
Schlumberger Buckley (Schlumbergera х klamra) – kaktus epifityczny z rozgałęzionymi płaskimi pędami o ciemnym szmaragdowym odcieniu. Przy maksymalnej wysokości 50 cm wyróżnia się cylindrycznymi, mięsistymi łodygami, płaskimi segmentami z lekko zaznaczonymi zębami i puszystymi otoczkami. Kwiaty są duże, do 8 cm długości z bardzo nietypową żółtawą rurką. Odmiany różnią się nie tylko odcieniami koloru – białym, żółtym, różowym, fioletowym, ale nawet wielkością i kształtem segmentów, co pozwala na wybór klasycznych lub bardziej oryginalnych roślin według własnych upodobań.
Schlumberger Gartner (Schlumbergera gaertneri) Jest spektakularnym gatunkiem kwitnącym na czerwono z mniej zgrabnymi łodygami. Segmenty dorastają do 8 cm, krzewy nie są tak gęste jak u innych gatunków. Pomarańczowo-czerwone kwiaty z szerszą rurką wyglądają jak płonące gwiazdy ze względu na ich bardzo wydłużone płatki.
Schlumberger rosyjski (Schlumbergera russelliana) – bardziej skromny rozmiar, ale nie z wyglądu, o maksymalnej wysokości do 30 cm.Płaskie, jasnozielone, o ciepłych odcieniach koloru, pędy mogą rozciągać się do 1 m długości. Ząbkowany brzeg sprawia, że płaskie segmenty są bardzo piękne , jak owłosione otoczki, z których rozwijają się opadające kwiaty. Przy długości zaledwie 4 cm segmenty łodyg wydają się prawie przezroczyste ze względu na ciemniejszą żyłę centralną. Kwiaty są duże, efektowne, z jasnozieloną rurką i dużą ilością płatków. Kolorystyka tego gatunku Schlumberger ogranicza się do różowo-czerwonych odmian.
Schlumberger obcięty (Szlumbergera ścięta) Jest potężnym sukulentem o opadających, połączonych pędach, z wiekiem nabiera siły i dorasta do 50 cm wysokości. Ten typ Schlumbergera wygląda bardzo elegancko ze względu na to, że segmenty pędów rzadko przekraczają 5 cm przy połowie szerokości, są jak najbliżej liści w swoim kształcie. Wyraziste zęby przeplatają się z otoczkami, podkreślonymi cienkim włosiem, które powtarza się również na wierzchołkach pędów. Płaskie pędy wyginają się w łuki i są pomalowane na bogatą jasną zieleń, na młodych gałęziach bagnisty odcień. Kwiaty podkreślają schludność struktury. Do 5 cm średnicy są bardziej symetryczne niż u innych Schlumbergerów, z bardzo długą, zakrzywioną rurką i szeroko otwartym brzegiem. Odmiany tego gatunku oferują wybór pomiędzy biało-różowo-czerwono-liliowymi odcieniami.
Warunki uprawy Schlumberger
Schlumberger, mimo statusu złotego klasyka, nigdy nie był rośliną „dla każdego”. Decydować się na wyhodowanie dekabrysty warto zdecydować się tylko na hodowców kwiatów z pewnym doświadczeniem w uprawie gatunków tropikalnych, a nawet wtedy, pod warunkiem, że możliwe jest zapewnienie chłodu niezbędnego do zimowania. Ale surowe wymagania dotyczące okresu uśpienia rekompensuje możliwość wyboru różnie oświetlonych miejsc oraz szeroki zakres temperatur w okresie aktywnego wzrostu.
Okres uśpienia Schlumbergera w tradycyjnych okresach kwitnienia trwa od września do końca listopada. Roślina nie będzie w stanie kwitnąć bez chłodnych warunków w okresie uśpienia.
Oświetlenie i rozmieszczenie
Pomimo swojego statusu pięknie kwitnącej rośliny, Schlumberger nie wymaga tak dużej ilości światła jak większość jego konkurentów. Najlepiej rozwija się w oświetleniu rozproszonym, a przy starannej pielęgnacji może nawet osiadać w półcieniu. Oczywiście roślina nie zakwitnie w silnym cieniu. Ale schlumberger wcale nie musi umieszczać go tylko na parapecie.
Roślina nie lubi bezpośredniego słońca, promienie pozostawiają oparzenia na pędach i prowadzą do szybkiej utraty dekoracyjności. Sezonowe ograniczenie oświetlenia w zimie, zbiegające się z okresem kwitnienia, jest pożądane, aby zrekompensować je przenoszeniem się do jaśniejszych miejsc. Schlumbergers wolą kwitnąć na najjaśniejszym parapecie w domu – południowym.
Schlumberger może być uprawiany jako roślina doniczkowa lub ampel, wykorzystując opadające pędy do tworzenia pięknych kaskad. Ale zawsze powinien być umieszczony poniżej punktu widzenia, aby spojrzenie na krzaki kaktusów spadało z góry na dół. Schlumbergery są dobre w nasadzeniach grupowych, kolekcjach kaktusów i roślin tropikalnych.
Kontrola temperatury i wentylacja
Pomimo przynależności do kaktusów tropikalnych, Schlumberger wcale nie jest tak ciepłolubny, jak się wydaje. Nie ma potrzeby, aby ściśle dobierała temperaturę, ponieważ roślina jest w stanie poradzić sobie zarówno z upałem, jak i chłodem. W okresie aktywnego wzrostu jest całkiem wygodna w każdej temperaturze od 18 do 30 stopni.
W okresie uśpienia Schlumberger powinien cieszyć się przyjemnym chłodem. Przestrzeganie reżimów temperaturowych odgrywa kluczową rolę w stymulowaniu kwitnienia. Dla Schlumbergera temperatura powietrza powinna mieścić się w zakresie od 10 do 15 stopni. W chłodzie Schlumberger jest trzymany przez 2 do 3 miesięcy, a następnie wraca do ciepła, aby rozpocząć proces aktywnego wzrostu. Jeśli roślina jest uprawiana ze zwykłym grudniowym kwitnieniem, to na początku grudnia warto sprowadzić Schlumbergera z powrotem do upałów.
Schlumbergera można wynieść w ogrodzie lub latem na balkonie. Roślina uwielbia świeże powietrze, ale boi się zbyt jasnego oświetlenia, aw ogrodzie dla kaktusa trzeba wybrać miejsca półcieniste lub zacienione.
Opieka domowa dla Schlumbergera
W porównaniu z innymi kaktusami Schlumberger nie jest prostą rośliną. Konieczne jest dostosowanie nawadniania do etapu jego rozwoju, aby zapewnić stałe monitorowanie śladów pojawiających się problemów i nie zapominać o formacji. Zamiłowanie do wysokiej wilgotności również nie ułatwia uprawy tej rośliny.
Podlewanie i wilgotność powietrza
W przeciwieństwie do większości kaktusów Schlumberger jest dość higrofilny. Lubi obfite podlewanie w okresie aktywnego wzrostu, wymaga częstszego podlewania i toleruje wysychanie gleby i niewłaściwe podlewanie znacznie gorzej niż zwykłe sukulenty. Ale jednocześnie pozostaje prawdziwy soczysty ze względu na strach przed zmoknięciem i wilgocią.
Podlewanie Schlumbergera należy przeprowadzać ostrożnie, w małych porcjach wody, równomiernie nasycając glebę i natychmiast spuszczając nadmiar wody z palet, w żadnym wypadku nie mocząc pędów. Przed rozpoczęciem kolejnego podlewania należy upewnić się, że górna część podłoża jest sucha.
W okresie uśpienia podlewanie ogranicza się do minimum, począwszy od września, stopniowo zmniejszając te procedury, wysoka wilgotność podłoża w tym czasie jest krytycznie niebezpieczna. Obfite podlewanie zostaje wznowione wraz z pojawieniem się pąków. Po kwitnieniu Schlumberger, niezależnie od tego, czy przeprowadza się przeszczep, czy nie, roślina jest utrzymywana w nieco niższej wilgotności przez miesiąc lub półtora, pozwalając glebie wyschnąć bardziej, a następnie wznowić zwykłe obfite podlewanie. Gleba w pojemnikach powinna być praktycznie sucha.
W przypadku firmy Schlumberger należy również monitorować jakość wody. Powinien być miękki, odległy, o kilka stopni cieplejszy niż gleba w okresie aktywnego rozwoju.
Wilgotność powietrza dla tego sukulenta musi być wysoka. Suche powietrze negatywnie wpływa na stan zieleni. Zwykłym sposobem zwiększania wilgotności dla tej rośliny jest oprysk, ale można je wykonywać tylko poza okresem pączkowania i kwitnienia, dlatego w sezonie pracy systemu grzewczego dla Schlumbergera należy utrzymywać wilgotność powietrza instalując specjalne urządzenia lub palety z mokrym mech, keramzyt, kamienie.
Top dressing i skład nawozu
W przypadku Schlumbergera karmienie może odbywać się tylko poza okresem uśpienia. Od września nawożenie zostaje przerwane, wznawiane dopiero, gdy kaktus zacznie ponownie rosnąć. Zbyt obfite karmienie nie przyniesie korzyści roślinie: nawozy stosuje się w dawce zmniejszonej o połowę lub dwa razy rzadziej niż w przypadku zwykłych roślin domowych.
W przypadku Schlumbergera musisz użyć specjalnych nawozów do sukulentów i kaktusów. Nie tolerują wysokiej zawartości azotu, potrzebują zwiększonej dawki potasu.
Przycinanie i kształtowanie Schlumbergera
Bez specjalnych środków zagęszczających Schlumberger nigdy nie zamieni się w bujne, eleganckie krzewy. Zwykle roślina ta jest podatna nie tylko na wydłużenie, ale także na utratę zdolności do uwalniania pędów bocznych wraz ze wzrostem liczby segmentów.
Schlumberger potrzebuje bardzo prostych metod kształtowania – wyrywania lub odłamywania najbardziej zewnętrznych segmentów w celu stymulowania wzrostu nowych gałęzi. Odcinanie segmentów nie jest tego warte, ale prosty ruch obrotowy z płaskim segmentem zaciśniętym w dłoni jest najlepszą opcją. Punkty awarii nie są przetwarzane.
Zabieg modelowania na Schlumbergerze najlepiej wykonać natychmiast po kwitnieniu.
Z biegiem czasu dolna część pędów zdrewniała, ale przy regularnym formowaniu roślina zachowuje swój efekt dekoracyjny przez dziesięciolecia.
Przeszczep Schlumberger, pojemniki i substrat
Schlumberger przesadza się dopiero po opanowaniu poprzedniego pojemnika. W przypadku dużych i dorosłych Schlumbergerów możesz ograniczyć się do przeszczepu co pięć lat. Lepiej przesadzać krótko po zakończeniu kwitnienia, przed szybkim wzrostem zieleni, w skrajnych przypadkach – wczesną lub środkową wiosną, w marcu lub kwietniu.
Wybierając pojemniki do uprawy Schlumbergera, lepiej poprzestać na klasycznych doniczkach na epifity o minimalnej wysokości, w skrajnych przypadkach nieprzekraczającej średnicy. Im jaśniejszy pojemnik, tym lepiej wygląda ta roślina.
W przeciwieństwie do wielu innych braci, Schlumberger nie może rosnąć na ubogiej i zbyt lekkiej glebie. Roślina ta potrzebuje dobrej jakości gleby o dobrych wartościach odżywczych. Możesz użyć specjalnej gleby na epifity lub substratów na sukulenty. Odczyty pH powinny pozostawać w zakresie 5,5-6,5.
Jeśli gleba jest mieszana niezależnie, lepiej zatrzymać się na prostej mieszance piasku, gleby liściastej i sodowej w stosunku 1: 2: 1 lub mieszance piasku i gleby liściastej. Nawet w zakupionym podłożu lepiej jest dodać węgiel drzewny jako środek zapobiegawczy.
Podczas przesadzania rośliny warto jak najostrożniej obchodzić się zarówno z licznymi pędami, jak iz korzeniami rośliny, starając się unikać kontaktu i ostrożnie przewracać kaktusa.
Choroby, szkodniki i problemy w uprawie Schlumbergera
Spośród chorób Schlumberger jest zagrożony fusarium i zgnilizną, a nawet wtedy niewłaściwą opieką. Przy lekkim urazie korekta opieki będzie miała czas na zatrzymanie procesu, ale przy poważnym trzeba wyciąć uszkodzone części i awaryjny przeszczep z leczeniem fungicydem.
Szkodniki Schlumberger zagrażają, jeśli są trzymane w suchym powietrzu. Pięknie kwitnący kaktus bardzo lubi łuski i owady filcowe, które najlepiej zwalczać natychmiast preparatami owadobójczymi.
Typowe problemy w uprawie Schlumbergera:
- zatrzymanie wzrostu, gdy substrat wysycha latem lub gdy przelewa się w okresie uśpienia;
- opadanie pąków, gdy dostanie się woda i nagłe zmiany temperatury;
- letarg lub zmarszczki z niewłaściwym podlewaniem;
- zaczerwienienie pędów w zbyt jasnym świetle;
- brak kwitnienia z nierównomiernym okresem uśpienia.
Hodowla Schlumbergera
Schlumberger nigdy nie znalazł się na listach elitarnych, drogich roślin – przede wszystkim dlatego, że jest bardzo łatwy w rozmnażaniu. Roślinę w domu można uzyskać z prostych sadzonek.
Sadzonki łodyg Schlumberger nie zapuszczają się zbyt szybko, ale w procesie uprawy nowych roślin nie ma nic trudnego. Najlepszy czas na rozmnażanie przez sadzonki jest podobny do okresu formowania – zaraz po zakończeniu kwitnienia. Ale do ukorzeniania nie stosuje się oddzielnych segmentów, ale wierzchołkowych fragmentów łodygi z 2-3 segmentami.
Miejsce zerwania traktuje się węglem drzewnym i suszy. Sadzonki Schlumbergera są ukorzenione w lekkiej glebie lub prostym podłożu piaszczysto-torfowym, pod okapem z regularną wentylacją lub bez, z częstym lekkim podlewaniem. Rośliny rozwijają się wystarczająco szybko.
Szczepienie to opłacalna metoda produkcji i przechowywania luksusowych roślin odmianowych dla osób z dużą kolekcją kaktusów. Jako bulion nie używa się innych szlumbergerów, ale opuncji lub opuncji, jeśli jest to pożądane, aby uzyskać standardowy lub przypominający drzewo kształt. Inokulację przeprowadza się latem, na gołe, rozszczepione na szczycie pędów, szczepiąc pędy z 2-3 segmentami.
Fuzja odbywa się bez nasadki, w umiarkowanej temperaturze około 20 stopni. W miarę wzrostu wszystkie liście i pędy są usuwane z podkładki.
