Rodzina strączkowych obejmuje około 700 rodzajów i jest reprezentowana przez szeroką gamę form: od drzew po trawy, w tym krzewy i winorośl. Do tej rodziny należy również klitorium, liczące około 70 gatunków roślin. Rosną w Azji Południowo-Wschodniej, w strefach tropikalnych Ameryki Środkowej i Południowej, strefie umiarkowanej Ameryki Północnej, a także w Afryce i Australii. Klitoria trójlistkowa nie toleruje temperatur poniżej 10 ° C, dlatego w regionach o klimacie umiarkowanym można ją uprawiać całkowicie w pomieszczeniu lub przez część roku w pomieszczeniu, a niektóre na zewnątrz. Naukowa nazwa rodzaju pochodzi od łacińskiego słowa clitoris („clitoris”). Taką nazwę nadał roślinie wielki szwedzki naukowiec Karl Linnaeus – znalazł w koronie tej rośliny łódź podobną do wspomnianego intymnego organu żeńskiego. Inne nazwy: clitoria ternatskaya, groszek ćmy, skrzydła gołębia, bezwstydny kwiat, anchan.
Clitoria potrójna (łac. Clitoria ternatea) Farmer Burea-Uinsurance.com Forest i Kim Starr
Następnie skupimy się na trójlistkowej łechtaczce. Jest to wiecznie zielone pnącze zielne o cienkich pędach, osiągające długość 3,5 m. Jej liście są pierzaste, jasnozielone, zwykle trzy lub pięć liści. Kwiaty pachowe, stosunkowo duże, o średnicy ok. 5 cm. Kielich jest cylindryczny. Corolla – typ ćmy, natomiast żagiel jest znacznie większy niż pozostałe cztery płatki.
Kolor Corolla w różnych odcieniach, od liliowego do niebieskiego, doskonały dla różnych odmian; środek kwiatu, zamknięty płatkami, jest żółty. Istnieją odmiany o podwójnych kwiatach. Wiosła i łódź tworzą gęsty grzbiet do 4/13 średnicy żagla. Zapylanie odbywa się za pomocą owadów, które wnikają w pyłek do tego grzebienia. Czas kwitnienia łechtaczki trójlistkowej trwa od maja do września. Owoce to fasolka płaska o długości .-. cm.
Uprawa i rozmnażanie łechtaczki
Łechtaczka trójlistkowa potrzebuje dobrego oświetlenia, można ją nawet przyzwyczaić do bezpośredniego nasłonecznienia. Dlatego lepiej wybrać dla niej okna południowe, ciepłe balkony i tarasy lub miejsca słoneczne, jeśli uprawa prowadzona jest na otwartym terenie. Klitoria rosnąca w mieszkaniu można latem wynieść do ogrodu. Obfitość świeżego powietrza tylko jej przyda. Kultura wymaga regularnego podlewania, do czego zaleca się stosowanie dobrze ustabilizowanej miękkiej wody. Jednak z nawilżaniem należy obchodzić się ostrożnie.
Wilgotność powietrza nie ma dla rośliny większego znaczenia, ale nie będzie zbyteczne spryskiwanie jej czasem ciepłą wodą w ramach profilaktyki przeciw przędziorkom. Trójlistkowa łechtaczka dobrze rośnie na bogatych w składniki odżywcze, ustrukturyzowanych glebach. Możesz użyć mieszanki gleby składającej się z torfu, piasku rzecznego, próchnicy i ziemi darniowej (proporcja 2: 1: 1: 1). Ważne jest, aby podłoże było dobrze osuszone, aby uniknąć zalania.
Łechtaczka reaguje na nawożenie, które zaleca się stosować przez cały sezon wegetacyjny, dwa razy w miesiącu z nawozami dla roślin kwitnących. Jeśli jest uprawiana jako roślina wieloletnia, przycinanie i przenoszenie do większej doniczki odbywa się na wiosnę.
Rozmnażane nasiona lub sadzonki łechtaczki trójlistkowej. Sadzonki cięte od kwietnia do lipca ukorzeniają się zwykle w granulkach torfowych, mokrym perlicie i wermikulicie. Nasiona zaleca się wysiewać w okresie luty-marzec. Ważne jest, aby rośliny rozwijały się wraz ze wzrostem godzin dziennych. Przed siewem nasiona łechtaczki moczy się w wodzie lub roztworze pobudzającym przez 3-4 godziny, a następnie wysiewa się w mieszaninie torfu, piasku rzecznego i gleby liściastej (1: 1: 1) lub w tabletkach torfowych.
Pojemniki do wysiewu należy przechowywać w ciepłym miejscu (około 20°C), przy czym należy pamiętać o wilgotnym i wentylowanym podłożu. Sadzonki pojawiają się za około 10 dni. Kiedy stają się silniejsze, zanurzają się w osobnych doniczkach. Sadzonki Clitoria sadzi się na otwartym terenie dopiero po zakończeniu przymrozków powrotnych. Musi zapewnić wsparcie, regularne nawilżenie i karmienie.
Jeśli roślina lubi wszystko, kwitnienie rozpoczyna się w środku lata. Liana pokryta jest wyrazistymi jasnoniebieskimi kwiatami, które będą zdobić ogród aż do jesieni. Przed nadejściem chłodów łechtaczkę można wykopać, umieścić w doniczce, odciąć i przenieść do pomieszczenia, w którym przetrwa zimę. Niektórzy ogrodnicy uprawiają tę roślinę jako roczną.
Wykorzystanie Klitorium w medycynie
Skład chemiczny i właściwości farmakologiczne łechtaczki umożliwiają jej szerokie zastosowanie w medycynie. Tak więc trójlistkowa łechtaczka była tradycyjnie stosowana w leczeniu dolegliwości seksualnych. Wyciąg z korzeni tej rośliny stosuje się w przypadku krztuśca. Na przykład w Indiach korzenie trójlistkowej łechtaczki są uważane za przydatne w przypadku migreny, trądu, zapalenia oskrzeli, astmy, gruźlicy płuc, gorączki i wielu innych chorób. W medycynie ludowej roślina stosowana jest jako środek poprawiający pamięć i krążenie krwi w mózgu, w leczeniu bezsenności i chronicznego zmęczenia, jako środek przeczyszczający, moczopędny i przeciwrobaczy.
Pozytywny wpływ cliteria na mózg został potwierdzony przez naukowców w eksperymentach na zwierzętach. Badania wykazały, że trójlistkowa łechtaczka ma również pozytywny wpływ na układ nerwowy człowieka, wzmacnia nerwy i zwiększa pracę mózgu. W łechtaczce trójlistkowej, a zwłaszcza w jej korzeniach, odkryto substancje o silnym działaniu stymulującym i mogące być stosowane jako leki przeciwdepresyjne, do leczenia zaburzeń psychicznych, a także do łagodzenia stresu.
Ekstrakt z tej rośliny jest w stanie obniżyć poziom cholesterolu. Ziele łechtaczki jest skuteczne w leczeniu zaparć. Działa jako łagodny środek przeczyszczający i leczy wrzody. Obniża również poziom cukru we krwi. Cóż, to, co następuje, jest ogólnie fikcją, jak mówią, wierzcie lub nie:
- ziele łechtaczki ma zdolność regulowania układu krążenia, oczyszcza krew w organizmie i dodaje organizmowi nowej energii;
- wyciąg z korzeni łechtaczki służy jako antidotum na ukąszenia trujących owadów, a nawet kobry;
wywar z łechtaczki trójlistkowej oczyszcza rany; zapobiega również tworzeniu się ropy w zaatakowanym narządzie; - łechtaczka jest skuteczna w leczeniu zaburzeń żeńskich narządów płciowych, takich jak niepłodność, nieregularne miesiączki itp .;
- dodatkowo kwiaty łechtaczki służą jako wzmacniacz seksualny lub afrodyzjak;
- Ziele łechtaczki ma wartość leczniczą w leczeniu niepłodności męskiej: zwiększa ruchliwość plemników i zwiększa ich zdolność rozrodczą.
Nie mniej przydatna jest tak zwana „niebieska herbata” z kwiatów łechtaczki. Jako napój zdrowotny można go pić na ciepło i zimno przez cały dzień. Herbata ta oczyszcza naczynia oczu, poprawia widzenie, zapobiega jaskrze, zaćmie, oczyszcza krew. Przeciwdziała wypadaniu i siwieniu włosów, uspokaja układ nerwowy, poprawia pamięć, pomaga się zrelaksować oraz łagodzić stres i niepokój, jest naturalnym antyoksydantem.
Sposób przygotowania: 5-6 kwiatów zaparzyć szklanką wrzącej wody, dodać do smaku miód lub cukier. Przyjmować 2-3 razy dziennie. Napar ma bardzo piękny niebieski kolor, a jeśli doda się do niego limonkę lub cytrynę, kolor zmieni się na fioletowo-różowy.
