Wśród zimozielonych bylin niewiele roślin może konkurować z ophiopogonem. I to nie tylko w ogrodach, ale także jako roślina doniczkowa. Unikalna tekstura jego szerokich, metalicznych liści nadaje gęstej darni tak charakterystyczny wygląd, że Ophiopogon jest często mylony ze zbożami. Ale jeszcze bardziej zdumiewające jest kwitnienie ofiopogonu, za który otrzymał przydomek japońskiej konwalii. Dotykające grona kwiatostanów, a nawet jaśniejsze owoce wydają się bardzo egzotyczne. Ale to nie jest najprostsza roślina, która ma wiele wymagań dotyczących warunków i pielęgnacji.
Ophiopogon wewnętrzny to konwalia lub zboże. Farmer Burea-Uinsurance.com esenevran
Spis treści:
Opis rośliny
Wygląd podobny do traw ozdobnych często skłania do porównywania ophiopogonów do ziół, chociaż roślina ta jest we wszystkim zupełnie inna. I chociaż faktura i efekt schludnej, przypominającej fontannę i żywej, przypominającej futro darni ogrodowych ophiopogonów jest mylące, roślina ta może zaskoczyć niemal każdą ze swoich cech.
Ophiopogon, czyli Konwalia (Ophiopogon) Jest wiecznie zieloną byliną pochodzącą z tropikalnego klimatu, reprezentującą rodzina szparagów (Szparagi). Tworzy potężne, ale krótkie i złożone kłącze, w którym skrócone kłącza przeplatają się z długimi i cienkimi korzeniami przybyszowymi.
Ophiopogon wytwarza gęste i bujne pęczki liści przypodstawnych – wąskie, liniowe, z tępymi krawędziami, łukowate lub wylegające, wstążkowe lub trawiaste. Przy długości do 50 cm w ophiopogonach domowych i do 90 cm w roślinach ogrodowych osiągają szerokość zaledwie 7-12 mm.
Warto przyjrzeć się bliżej kolorowi liści, bo nawet zielone ophiopogony obnoszą się ciekawymi odcieniami i metalicznym połyskiem, a wśród odmian pojawiają się rośliny pasiaste, pstre lub fioletowe.
Kwitnienie Ophiopogon tradycyjnie obejmuje lipiec i sierpień, ale często zmienia się w zależności od warunków. To nie przypadek, że porównuje się go do konwalii. Na mocnych, pogrubionych, mięsistych szypułkach, których długość jest znacznie krótsza niż liście, pędzle zgrabnie ukształtowanych kwiatostanów do 15 cm długości, w których każdy kwiat jest wyraźnie widoczny. Rośnie razem na dole w krótką rurkę, okwiat pyszni się z rozbieżnymi płatami na wierzchołku. Kwiaty w kształcie dzwonu są pomalowane na liliowo-różowe, fioletowe, a czasem białe odcienie. Pręciki rośliny krótkie, zawsze po 6 szt.
Po kwitnieniu rozwijają się trzy zagnieżdżone jajniki. Niepękające, jagodowe, często niebieskie lub fioletowe owoce wyglądają bardzo jasno.
Rodzaje ophiopogonów wewnętrznych
O ile w naszych ogrodach ophiopogony są coraz częściej marzeniem dostępnym dla regionów południowych i łagodnych klimatów subtropikalnych lub tropikalnych, ophiopogony wewnętrzne stają się coraz bardziej popularne. Lilie ogrodowe są cenione bardziej za różnorodne odmiany i gatunki, a lilie doniczkowe sprawdzają się również w najprostszych wersjach monochromatycznych.
Jako roślina doniczkowa uprawia się tylko dwa rodzaje ophiopogonów.
Ophiopogon yaburan, czyli biała japońska konwalia (Ophiopogon jaburan) tworzy całe rozłogi, gęste krzewy i pyszności o szerokich, skórzastych, wstążkowych liściach. Liliowe lub białe kwiatostany gronowe zastępują olśniewające niebiesko-fioletowe owoce. W formie pokojowej uprawia się zwarte, specjalnie wyhodowane odmiany, najczęściej o szerokich liściach i paskach – rośliny wolno rosnące i niewymiarowe. Nazwy zwykle wskazują główne cechy odmiany („Srebrny Smok”, Kompakt), ale częściej rośliny pozostają nienazwane.
japoński ophiopogon (Ophiopogon japonicus) – bulwiasty, bardziej wdzięczny wygląd z wąskimi ciemnymi, często prawie atramentowymi liśćmi do 35 cm długości z bardzo krótkimi kępami białych lub liliowych dzwonków i prawie czarnymi, niebieskimi jagodami. Pomieszczenia reprezentowane są również przez nienazwane odmiany o wysokości 10-25 cm.
Rosnące warunki dla ophiopogonu wewnętrznego
Ophiopogon preferuje chłód i nie kwitnie zimą bez niskiej temperatury (a także częściej choruje, starzeje się i degeneruje szybciej). Na zimowanie wystarczy znaleźć miejsce o co najmniej chłodnej temperaturze – około 15 stopni, choć chłodniejsze pomieszczenie pozwoli roślinie kwitnąć bardziej bujnie (najlepiej od 5 do 10 stopni Celsjusza). Roślina przetrwa ciepłe zimowanie pod wpływem wzrostu wilgotności powietrza.
Lepiej chronić ophiopogony przed upałem, wybierając pomieszczenia o temperaturze nie wyższej niż 25 stopni lub przenosząc rośliny latem na świeże powietrze. Minimalna dopuszczalna temperatura w aktywnym sezonie wegetacyjnym to 18 stopni. Jeśli ophiopogon jest przechowywany w chłodnym foyer lub holu, holu, pomieszczeniu z klimatyzacją, jego zawartość wilgoci jest znacznie zmniejszona.
Jest to kultura kochająca półcień, której w formacie pokoju należy przeznaczyć miejsce na parapecie północnym lub wschodnim, w pewnej odległości od okien zachodnich i południowych (tutaj będzie za gorąco na parapecie, bezpośrednie słońce w ciągu dnia uszkodzi liście).
Jeśli odmiana jest niedopasowana i bez nietypowego odcienia, będzie w stanie tolerować mocniejsze cieniowanie. Zimą nie ma potrzeby przestawiania rośliny, ale tylko wtedy, gdy ophiopogon jest chłodny: przy ciepłej zimie oświetlenie jest zwiększone.
Ophiopogon to roślina o wyraźnym orientalnym charakterze, nawet w uprawie indoor. Świetnie prezentuje się we wnętrzach japońskich i chińskich, czy w nowoczesnych wnętrzach z elementami minimalistycznymi i hi-tech.
W przypadku ophiopogonu zabranie go na świeże powietrze jest pożądane od połowy wiosny do późnego lata. Roślina nie boi się przeciągów i dobrze toleruje wahania temperatury.
Opieka domowa ofiopogon
Ophiopogony preferują stale wilgotną glebę. W formacie pokojowym nie tolerują wysychania podłoża i wilgoci. Aby uniknąć ryzyka zalania, warto nie tylko spuścić wodę z palet zaraz po podlaniu, ale także nie dopuścić do wyschnięcia górnych kilku centymetrów gleby. Zbyt energiczne podlewanie i podlewanie szybko powoduje gnicie kłącza.
Zimą gleba wysycha nieco głębiej. W przypadku ophiopogonu stosuje się wodę osiadłą lub miękką.
Konieczność zwiększenia wilgotności powietrza zależy bezpośrednio od temperatury zawartości. W chłodzie ofiopogon znosi warunki panujące w salonach. Jeśli temperatura przekracza 21 stopni, wymaga wartości średnich, w upale – bardzo wysokiej wilgotności. Opryskiwanie można przeprowadzić tylko metodą mglistą, ale lepiej ograniczyć się do instalacji nawilżacza (przemysłowego lub przynajmniej palety z mokrymi kamykami).
Ophiopogon jest karmiony tylko podczas aktywnej wegetacji – od połowy wiosny do późnego lata, przestając karmić z kwitnieniem. Ophiopogon nadaje się do standardowych złożonych nawozów i klasycznej częstotliwości (raz na 1-2 tygodnie).
Suche liście są regularnie usuwane do podstawy.
Przeszczep, pojemniki i substrat
Ophiopogon najczęściej przesadza się co roku, usuwając suche części darni, ale jeśli roślina rozwija się powoli, przeszczep można odłożyć. Wskazane jest przeprowadzenie tej procedury tylko w okresie początku wzrostu, ale wraz ze wzrostem wilgotności powietrza możliwe jest oddzielenie ofiopogonów przez cały aktywny sezon wegetacyjny. Ophiopogon wymaga szerokich, przysadzistych, niskich doniczek.
Ophiopogony mogą być uprawiane jako pojedyncza roślina lub w dużych pojemnikach, mieszane w grupach z innymi roślinami kochającymi światło. Jest aktywnie wykorzystywany w kształtowaniu krajobrazu ogrodów zimowych i ich imitacji, złożonych opcjach ogrodów wewnętrznych oraz w złożonej architekturze krajobrazu biur.
Do tej rośliny warto wybrać podłoża lekkie, neutralne lub lekko zasadowe zawierające perlit lub inne dodatki spulchniające. Odpowiednia jest uniwersalna gleba bez torfu, do której dodano dowolny proszek do pieczenia. Warstwa drenażowa powinna mieć co najmniej 4-5 cm, zachęca się do ściółkowania podłoża.
Ophiopogony rozwijają się w hydroponice i alternatywnych podłożach, w tym włóknie kokosowym.
Przeczytaj także nasz artykuł Oplismenus – urozmaicone płatki do wnętrz Ostyanka.
Choroby, szkodniki i rosnące problemy
Wszelkie braki w wyjeździe natychmiast wpływają na liście. Błędy w podlewaniu (w dowolnym kierunku) łatwo rozpoznać po plamach na liściach, błędach w doborze oświetlenia i temperatury – po tempie wzrostu, kolorze zieleni.
Roślina ta bardzo łatwo gnije podczas przelewania i nawet jednorazowa stagnacja wody na paletach może wystarczyć.
Nie jest rzadkością w przypadku ophiopogonów i szkodników w pomieszczeniach. Przędziorki nie są łatwe do usunięcia z gęstej darni, a wciornastki szybko hamują wzrost roślin. Natychmiast zwalczaj owady za pomocą zabiegów owadobójczych.
Przeczytaj także nasz artykuł Turzyca ozdobna to jedna z najbardziej wdzięcznych roślin domowych.
Reprodukcja ophiopogon
Ophiopogony wewnętrzne są po prostu dzielone – na niezbyt małe podziały podczas przeszczepu.
Nasiona roślin do siewu muszą być świeżo zebrane. Rzadko można je znaleźć w sprzedaży, a rozmnażanie wegetatywne jest preferowane ze względu na krótszy czas oczekiwania na maksymalną dekoracyjność. Siew Ophiopogon odbywa się wczesną wiosną, w pojemnikach, płytkich, utrzymywanych w umiarkowanym upale.
Rośliny można nurkować tylko wtedy, gdy uformuje się przynajmniej niewielka wiązka liści, dlatego lepiej nie gęsto siać.
