Koń od dawna zajmuje miejsce obok człowieka. Nawet w ostatnim stuleciu za pomocą tego zwierzęcia pola zostały zaorane i przeniesione na ziemię. W dzisiejszych czasach siła ciągnąca tych zwierząt jest coraz mniej wykorzystywana, zmieniając konie w sprzęt. Teraz konie w różnych sportach można znaleźć częściej niż w zwykłym życiu. Hanowerska rasa koni jest uważana za jeden z najbardziej uderzających gatunków sportowych.
Hanower rodzaj konia
Gatunek ten został sztucznie wyhodowany, dzięki czemu koń hanowerski, który pierwotnie nie posiadał żadnych wybitnych cech, stał się standardem ras olimpijskich. To właśnie ogiery tego gatunku wyróżniły się w historii koni.
Historia pochodzenia rasy hanowerskiej
Pierwsza wzmianka o pracach naukowych nad hodowlą koni w Hanowerze pochodzi z 1735 roku.Hodowla powstała w Niemczech pod protektoratem króla Jerzego II, który rządził wówczas Anglią i Irlandią. W tym czasie konie hanowerskie były używane przez rycerzy i szlachetnych ludzi. W procesie hodowli tego gatunku wzięły udział takie rasy koni:
- Arabian,
- duński,
- Trakenen,
- andaluzyjski .
W XIX wieku hanowerska rasa przeszła zmianę, a konie były coraz częściej wykorzystywane w rolnictwie jako siła ciągnąca lub w lekkich zespołach. Nadal były używane do jazdy. Na prawie wszystkich pierwszych zdjęciach z końmi był to Hanower. Wiele kawalerii karabinowej preferowało te konie ze względu na ich tolerancję na głośne strzały i zapach prochu. Podczas wojen napoleońskich rasa była na skraju wyginięcia.
Aby przywrócić Hanower, użyto angielskich koni pełnej krwi, jednak krzyżowanie z nimi doprowadziło do silnego odciążenia budowy ciała. W rezultacie koń stracił swoje właściwości robocze, ale zyskał zwiększoną zwrotność. Dopiero pod koniec XIX wieku można było zrównoważyć rasę. Aby to zrobić, Hanower został zredukowany do tych odrzuconych rasowych, które miały zbyt duże wymiary. Jedna czwarta puli genowej rasy Hanover składa się z angielskich koni.
Ciekawe fakty na temat rasy Hanover
Podczas II wojny światowej zwierzęta znów zaczęły odgrywać rolę trakcji i siły roboczej. Umożliwiło to użycie artiodactyli do celów wojskowych i jako ruch. Jednak w okresie powojennym hodowcy rozpoczęli prace, aby ułatwić masę Hanoweru. Taka decyzja była uzasadniona faktem, że w drugiej połowie XX wieku konie zastąpiono potęgą, a przede wszystkim technologią. W związku z tym właściwości robocze parzystokopytnych były już niepotrzebne, więc głównym celem hodowców był sport. Do naszych czasów hodowcy koni osiągnęli doskonałe wyniki. Hanowerska rasa koni uważana jest za jeden z najlepszych rodzajów koni jeździeckich. Są idealne do wyścigów konnych i skoków ze względu na swoje parametry fizyczne i zdyscyplinowany charakter. Hodowcy koni zwrócili szczególną uwagę na to drugie: koń tego gatunku jest odporny na stres i doskonale nadaje się do treningu. Hanowerska rasa koni służyła jako podstawa do stworzenia takich niemieckich gatunków koni:
- Ren półkrwi,
- Mecklenburg,
- Branderburg,
- westfalski .
Hanowerska rasa koni jest uważana za jeden z najbardziej prestiżowych gatunków na świecie i zajmuje wiodącą pozycję wśród koni niemieckich. Źrebięta tej rasy mają wysoki koszt, czasem 3-5 ogierów innych ras daje jednego młodego konia.
Wygląd i cechy charakterystyczne konia
Wygląd zewnętrzny koni w Hanowerze ma masywny wygląd, ale struktura ciała jest harmonijna. Są to konie o wyraźnym wyglądzie sportowym. Wysokość Hanoweru w kłębie jest większa niż 1,5 m. Szyja zwierząt jest długa, z dobrze zdefiniowanym kłębem.
Kadłub konia ma rozwinięte mięśnie i zamienia się w silny zad. Ogon konia jest wysoko osadzony. Kolejną cechą rasy są wydatne stawy na długich, muskularnych nogach. Kopyta konia są wystarczająco wysokie i mają mocno napalony talerz. Przy odpowiednio dobranej diecie i dużej liczbie ruchów ciało konia zostaje wytłoczone, zwierzę szybko pompuje mięśnie. Ogiery hanowerskie są bardzo plastyczne, ich ruchy są płynne i harmonijne. Rasa doskonale pokazuje się w ujeżdżeniu.
Głowa konia ma wytłoczony prosty, lekko opadający nos. Oczy są szeroko otwarte, ich kolor jest głównie brązowy. Nozdrza zwierzęcia są szerokie.
Kolor koni może się różnić, ale charakterystyczny kolor sierści jest czarny i lśniący. Czerwonawe osobniki są niezwykle rzadkie. Białe plamy na nosie są dozwolone, ale rasy czystej krwi są zazwyczaj monofoniczne.
Hanowerska rasa koni wyróżnia się wytrzymałością i elastycznością. Ze względu na swoje właściwości fizyczne ten typ konia jest bardzo często wykorzystywany w imprezach sportowych. Ze względu na tę rasę istnieje wiele zasług i medali.
Przed hodowlą konie są starannie selekcjonowane.Tylko te zwierzęta, których wygląd zewnętrzny spełnia wszystkie zasady, mogą się kojarzyć. Oprócz wyglądu testowana jest także siła, wytrzymałość i charakter zwierzęcia. Nie ostatnie miejsce zajmuje taka cecha, jak odporność na stres. Ta jakość jest jednym z czynników determinujących tę rasę. Nieśmiały koń nie może się kojarzyć.
Obowiązkowy znak rasowego konia hanowerskiego to marka w formie litery „H”. Marka ma dwie głowy konia i jest umieszczana po lewej stronie zwierzęcia w pierwszym roku życia.
Z zewnątrz konie są uważane za wzorowe i często są wykorzystywane do robienia zdjęć na okładkach magazynów hodowlanych.
Charakter i wydarzenia sportowe z udziałem rasy
Konie hanowerskie mają swoje własne charakterystyczne cechy. Najczęściej są to pozytywne cechy:
- duma,
- spokój,
- spokój,
- odwaga.
Ta natura koni tej rasy nie jest przypadkowa: niezrównoważone zwierzęta nie są dopuszczone do rozwodu. Dlatego z każdym kolejnym pokoleniem Hanoweru coraz bardziej podlegają zasadom dyscypliny. Rasa ta jest lepsza od innych pod względem sportowym. Jeźdźcy wybierają te konie, ponieważ są szybkie i dobrze wyszkolone. Najczęściej są używane w wyścigach i skokach pokazowych ze względu na ich zwrotność i wytrzymałość.
Konwencjonalnie ogiery hanowerskie można podzielić na takie grupy sportowe, w których są liderami z różnym powodzeniem:
- Skoki – ponad połowa koni w tym sporcie to Hanower.
- Ujeżdżenie – do 30% całkowitej liczby rodzajów koni.
- Zawody – około 10% całkowitej liczby rodzajów koni.
Ogólnie Hanower jest wielokrotnym mistrzem Sporty olimpijskie i proste wyścigi. Sukces tłumaczy się długą i żmudną pracą niemieckich naukowców. Hanowerska rasa koni to kilkaset lat ciężkiej pracy, dzięki czemu ten typ koni stał się liderem sportów jeździeckich.
Hanoverian Horse Mounted Police
Dzięki spokojowi Charakter i jasne wykonywanie poleceń, rasa Hanoweru jest używana przez policję jeździecką w różnych krajach. Te konie są preferowane przez kawalerzystów z Anglii, Francji i Kanady. Królewski Pułk Jeździecki Wielkiej Brytanii składa się z ogierów hanowerskich.
Jeźdźcy przygotowują się do takiej służby. Zwykle konie w wieku od 3 do 5 lat rekrutowane są do pułku, po czym są przygotowywane w następującej kolejności:
- koń oswaja swojego przyszłego kawalerzystę,
- zwierzę sprawdza się pod kątem odporności na stres,
- koń, wraz z właścicielem, ćwiczy na imprezach publicznych.
Taka usługa jest dość skomplikowana zarówno dla konia, jak i osoby. Hanower musi wytrzymać głośne dźwięki i błyski, pozostać na miejscu nawet w przypadku bezpośredniego niebezpieczeństwa i posłusznie słuchać jeźdźca. Rasa w Hanowerze doskonale spełnia wszystkie te wymagania.
Ponadto w przypadku zdjęć w brytyjskich gazetach zazwyczaj wybierani są właściciele tego rodzaju koni, ponieważ Hanower jest bardzo piękną rasą.
Cechy diety i zawartość
Dzienne pożywienie zwierząt z rodziny koniowatych prawie w całości składa się z zieleni i ziół. Jeśli ogier jest trzymany w boksie, świeże jedzenie można zastąpić sianem. Warto jednak pamiętać, że dorosły koń może spożywać siano bez ograniczeń, dlatego należy go zbierać w dużych ilościach.
Gruboziarniste pożywienie może składać się z różnych ziół. Ale najbardziej popularne to:
- łąka,
- step,
- zboża,
- rośliny strączkowe.
Za najlepszy pokarm dla konia uważa się siano zbożowe, jego konie spożywają w najczystszej postaci. Dzienna norma zwierzęcia wynosi 2 kg ziół na 100 kg żywej wagi dorosłego konia. Pozostałe rodzaje paszy objętościowej należy podawać w formie mieszanej. Dotyczy to szczególnie siana fasolowego. Jeśli karmisz konia czystymi pędami fasoli, możesz młotkować żołądek zwierzęcia.
Ponadto konie potrzebują kompleksów witaminowych i mineralnych.Jeśli w organizmie brakuje wapnia i fosforu, kości koni po prostu nie są w stanie wytrzymać obciążeń, jakie ciało zwierzęcia otrzymuje podczas biegu.
Stajnia dla parzystokopytnych powinna być ciepła i jednocześnie mieć dobrą cyrkulację powietrza. Kabina powinna być czyszczona co najmniej co 3 dni. Konieczne jest również przestrzeganie norm sanitarnych dotyczących utrzymywania koni, ponieważ ich naruszenie prowadzi do niehigienicznych warunków.
Konieczne jest również monitorowanie podkowy zwierzęcia. Ogier ze znoszonymi podkowami nie może brać udziału w wyścigu, w przeciwnym razie może uszkodzić kopyta. Konie sportowe rzucają pojedyncze podkowy. Do wyścigów powinny być lekkie i mocne, do skakania idealnie nadają się do siedzenia na kopytach.
To samo dotyczy uprzęży i siodła. Broń sportowa nie powinna ranić zwierzęcia. Sprawdź, czy szelki nie kruszą zębów, a siodło nie ociera grzbietu konia. Jeśli koń bierze udział w konkursach typu otwartego, zwierzę musi mieć trening i reżim odpoczynku, w przeciwnym razie możesz zakłócić organizm dorosłego konia.
Wniosek
Tak więc, hanowerska rasa koni wyróżniający się zwrotnością i zdyscyplinowanym usposobieniem, charakterystyka ogierów mówi, że jest to najlepszy rodzaj koni. Ze względu na te cechy koń jest uważany za wzorzec w różnych dyscyplinach sportowych. Opieka nad takim koniem niewiele różni się od zwykłych warunków trzymania zwierząt z rodziny koniowatych.Ważne jest, aby pamiętać, że rasa ta koncentruje się na wyścigach konnych, dlatego dieta nie powinna zawierać zbyt dużej ilości kalorii, a w harmonogramie koni przeznacza się co najmniej 3 godziny dziennie na aktywne wyścigi. Ogier hanowerski jest dobrze wyszkolony i przyniesie więcej niż jedno zwycięstwo, jeśli zostanie odpowiednio obsadzony.
