Austrocylindropuntia jest jednym z najdziwniejszych kaktusów, dla wielu budzi niezwykłe skojarzenia i zawsze generuje polarne opinie. Wygląd tego niezwykłego soczystego może nie wszystkim się podobać. Ale to, czego nie można odebrać austrocylindropuntium, to oryginalność. Wydłużone linie grubych pędów, niezwykłe kolce nie są tak imponujące jak wytrzymałość tej rośliny. Zdolny przetrwać nawet w ekstremalnych warunkach ten krewniak opuncji jest sukulentem, który wydaje się być stworzony do nowoczesnych wnętrz i dla tych, którzy nie mają czasu na regularną pielęgnację upraw w pomieszczeniach.
Austrocylindropuntia – oryginalny kaktus dla leniwych hodowców kwiatów
Spis treści:
Austrocylindropuntia jest najdłuższym i najbardziej koralowym ze wszystkich kaktusów
Do niedawna austrocylindropuntie uważano za rzadkie i niepopularne rośliny. Ale rozprzestrzenianie się florarium i soczystych ogrodów w nowoczesnych wnętrzach oraz moda na wytrzymałe, zdolne zadowolić się prawie jednym podlewaniem na miesiąc kultury, doprowadziło do tego, że w końcu docenili wszystkie swoje cechy dekoracyjne.
Różnorodność austrocylindropuntii, wśród których występują zarówno gigantyczne gatunki zwyczajne, jak i zwarte, ale równie dziwaczne, tylko zwiększa zainteresowanie tą kulturą.
Austrocylindropuntia jest często nazywana po prostu koralową lub cylindryczną opuncją, a nawet po prostu opuncją. A na Zachodzie nawet prawdziwa nazwa botaniczna jest rzadko wskazywana w katalogach, ogranicza się do przestarzałej brasilipuntii lub cilidropuntii.
Pomimo wspólnych korzeni w nazwie, ten kaktus nie ma nic wspólnego z opuncją. Austrocylindropuntia należy do rodziny Cactaceae. W naturze austrocylindropuntia występuje głównie na zachodnim wybrzeżu Ameryki Południowej. Największa reprezentacja gatunku tej rośliny znajduje się w Ekwadorze i Peru.
Austrocylindropuncii (Austrocylindropuntia) – nie największe, dość zmienne w wyglądzie, szybko rosnące sukulenty. W zależności od gatunku wysokość austrocylindropuntium jest ograniczona do 15 cm lub sięga prawie 70 cm.
Nie przypadkiem kaktusy austrocylindropuntia nazywane są szybko rosnącymi kaktusami: sumują się do 10-12 cm rocznie, aktywnie uwalniają pędy boczne i rosną rodziny. Ich trwałość sprawia, że krople austrocylindryczne są jednym z głównych kandydatów do soczystych ogrodów. W końcu często nie ma potrzeby dzielenia, przesadzania ani aktualizowania tych kaktusów.
Młode rośliny i pędy wszystkich bez wyjątku austrocylindropuntii wydają się miniaturowe i zabawne: gęsto owłosione, zaokrąglone, wywołują tylko uśmiech, tworząc dziwaczne grupy przypominające koralowce. Ale wraz z początkiem wzrostu i zmian małe „rodziny” i ciekawe okruchy szybko zamieniają się w duże i dziwne kaktusy.
Wszystkie austrocylindropuntie charakteryzują się miękkimi i cylindrycznymi pędami, chociaż trudno przewidzieć ich przyszły kształt u młodych roślin. Pozbawione żeber, jasne, łodygi łatwo uwalniają pędy boczne i z czasem nabierają kształtu słupowo-drzewnego.
Na młodych roślinach i na młodym wzroście wszystkie austrocylindropuntie obnoszą się prymitywnymi, pręcikowymi, mięsistymi liśćmi z ostrą krawędzią o długości zaledwie od 1 do prawie 10 cm. W miarę starzenia się pseudo-liści odpadają i znacznie bardziej znane ciernie zaczynają rosnąć na ich miejscu. Proste, duże, dość masywne, uderzają ostrością i wymagają niezwykle ostrożnego obchodzenia się. Jednocześnie podkreślają jedynie niezwykłe płaskie guzki w kątach liści, które nadają roślinie jeszcze więcej oryginalności.
Oprócz kolców austrocylindropuntie tworzą również glochidia: niewidoczne gołym okiem, haczykowate wygięte, wywołują niezwykle bolesne odczucia przy wbijaniu się w skórę. Dlatego z tymi kaktusami należy obchodzić się bardzo ostrożnie, unikając jakiejkolwiek pracy bez ochrony skóry. Niektóre gatunki mają aż do długich włosów na otoczkach, tworząc dziwaczne efekty i podkreślając piękno kaktusa.
Wśród austrocylindropuntium popularność zyskały stale rozrastające się i deformujące formy krysztatowe. Oryginalne grudkowate „grzbiety” z często niestandardowym pokwitaniem wydają się być dziwacznymi zielonymi rzeźbami. Każdy rodzaj tego kaktusa ma swoje własne cristates, czasami pojawiają się w sprzedaży zupełnie bez nazwy. Cylindryczne kaktusy, w których zmienia się punkt wzrostu i zaczyna się deformacja pędów, nadal można łatwo rozpoznać po opadających liściach, guzkach i innych znakach.
Jak kwitnie austrocylindropuntia?
Kwitnienie austrocylindropuntium w kulturze pokojowej to wielka rzadkość i wielkie szczęście. Zimując chłodne lub zimne, dojrzałe rośliny mogą wytwarzać piękne, gwiaździste kwiaty w wyjątkowym odcieniu liliowo-różowym lub bardziej znajomych żółtych, pomarańczowych i czerwonych kolorach, które wydają się zaskakująco delikatne na tle dziwacznych łodyg.
Kwiaty rurkowe o średnicy od 3 do 7 cm otwierają się bardzo szeroko. Na austrocylindropuntii kwitną późną wiosną lub w czerwcu. Po kwitnieniu duże kuliste owoce są wiązane do 3 cm średnicy i do 4 cm długości, gęsto pokryte pokwitaniem.
Rodzaje austrocylindropuntium w pomieszczeniach
W naturze te niesamowite kaktusy są reprezentowane przez prawie dwa tuziny gatunków. Ale w kulturze pokojowej jest znacznie skromniejsza. Austrocylindropuntia często pozostają nienazwane, ale ich gatunki są łatwo rozpoznawalne, różniące się wielkością i średnicą łodyg, wyglądem młodych roślin.
Akuminacja austrocylinuropunktury
Akuminacja austrocylinuropunktury (Austrocylindropuntia subulata) rośnie w postaci licznych, dość cienkich (rzadko przekraczających 1 cm średnicy), zaokrąglonych, pociętych, gładkich, cylindrycznych pędów o nasyconym zielonym kolorze, tworząc z czasem dziwacznie gęste krzewy. Zmodyfikowane, pogrubione, pałeczkowate liście z wiekiem opadają, ustępując miejsca cierniom.
Dodając zaledwie kilka centymetrów wysokości, ten dziwaczny kaktus stale wypuszcza pędy boczne i mocno się rozprzestrzenia. Tworząc całe rodziny z „kolumn”, zawsze wygląda świeżo i oryginalnie. Oryginalności roślinom nadają również guzki z kilkoma beżowymi kolcami, osiągające długość od 3 do 8 cm, dzielące całą powierzchnię łodygi.
Rozważany jest prawie osobny gatunek przegrzebek dekoracyjny kształt cristate dość często szydłowaty opuncja. W wyniku spowolnienia wzrostu roślina przez wiele lat rozwija się nie w postaci cylindrycznych pędów, ale w postaci spłaszczonych, rozległych, dziwacznych grzbietów podobnych do koralowców. Razem tworzą efektowne, futrzane i kolczaste żywe rzeźby.
Gatunek ten jest często używany jako podkładka dla oryginalnych kaktusów i czubatych form innych opuncji.
Austrocylindropunkcja Verschaffelt
Uroczy i kompaktowy Vershaffelt austrocylindropuntium (Austrocylindropuntia verschaffeltii) zasłynął swoim kształtem – nawet w zaawansowanym wieku rodziny kaktusów wydają się dziwacznymi kulistymi zaroślami dziesiątek cylindrów. Rzadko osiąga się maksymalną średnicę łodygi wynoszącą 1,5 cm w kulturze pokojowej, ale w pełni widoczna jest jasna matowa powierzchnia zielonych łodyg.
Łodygi stale się wydłużają, ale latem na świeżym powietrzu i stwardniałymi niskimi temperaturami kaktus może pozostać miniaturowy, z krótkimi pięknymi pędami. Piękne cylindryczne liście o długości do 3 cm są szybko zastępowane małymi kolcami.
W kulturze wewnętrznej austrocylindropuntia kwitnie znacznie częściej niż inne gatunki, uderzając jaskrawymi czerwono-pomarańczowymi kwiatami o średnicy do 5 cm, które otwierają się zaskakująco szeroko.
Powlekana austrocylindropuntium
Powlekana austrocylindropuntium (Austrocylindropuntia vestita) na Zachodzie jest znany jako bawełniany kaktus koralowy. Jest to bardzo piękny kaktus o eliptycznych, często prawie kulistych, cylindrycznych łodygach dopiero z wiekiem, zdolny do wzrostu do 60 cm przy grubości do 3 cm. Charakterystyczną cechą są zauważalne białe aureole z bardzo długimi włoskami pokrywającymi prawie cały kaktus i krótkie, skierowane ku górze liście, na przemian z prawie niezauważalnymi igłami.
Krawędź jest szczególnie widoczna zimą, kiedy roślina wydaje się być pokryta watą zaplątaną w ciernie. Kształt cristate wygląda absolutnie niepowtarzalnie, jego puszystość przejawia się kilkakrotnie mocniej.
Austrocylindroppunktura w kształcie maczugi
Austrocylindroppunktura w kształcie maczugi (Austrocylindropuntia clavarioides) jest gatunkiem, którego klasyfikacja jest nadal przedmiotem aktywnych dyskusji. Narodname „Hand Negro” Cactus zasłużył na swój brązowy kolor łodyg na jasnym słońcu. Cylindryczne pędy o brązowo-zielonej barwie o średnicy zaledwie 2 cm są ograniczone do wysokości 25 cm, nie rozgałęziają się tak często, tworząc rodzaj poroża.
Z wiekiem zwarty kaktus nabiera sylwetki krzewów. Kolce są dociśnięte do łodygi, tylko kilka milimetrów długości, bardzo małe i cienkie, w średniej wielkości otoczkach. Jeśli ten gatunek kwitnie, zaskakuje cylindrycznymi brązowymi kwiatami.
Podobnie jak styloidalna opuncja ma kształt czubaty, który na zewnątrz przypomina puszyste korale z brązu. Ale stał się szczególnie popularny forma albispina, o spłaszczonych, brukowanych łodygach z gęsto osadzonymi białymi otoczkami, zewnętrznie nieco przypominającymi żywe kamienie.
Cylindryczny cylinder austro
Cylindryczny cylinder austro (Austrocylindropuntia cylindrica) Jest jednym z największych gatunków. Średnica pędów może osiągnąć 6 cm, a długość „filarów” nawet w hodowli wewnętrznej może przekraczać 1 m. Pięciokątne guzki na młodym wzroście podkreślają soczyste cylindryczne liście, które bardzo szybko opadają, pozostawiając białe, wydłużone aureole i białe kolce.
Z wiekiem kaktus wydaje się zbyt masywny. Jego wygląd nie wszystkim przypada do gustu, często wywołując nie do końca przyzwoite skojarzenia. Z wiekiem roślina może stać się tak duża, że praktycznie traci swoją atrakcyjność.
Warunki uprawy austrocylindropuntii w pomieszczeniach
Ten rodzaj kaktusa jest jednym z najłatwiejszych w uprawie. Nie bojąc się nawet krótkotrwałych ujemnych temperatur, austrocylindropuntia nie jest jedynym soczystym soczystym domowym, który dobrze reaguje na zmiany temperatury. Nawet do różnych warunków oświetleniowych ten kaktus jest w stanie dostosować się lepiej niż wszyscy jego konkurenci.
Oświetlenie i rozmieszczenie
Austrocylindropuntia jest jednym z najbardziej adaptacyjnych kaktusów. W ogóle nie boją się bezpośredniego słońca (nawet w południe na parapecie południowym), mogą rosnąć w jasnym i niezbyt jasnym oświetleniu.
W przeciwieństwie do większości kaktusów, austrocylindropuntia dobrze przystosowuje się do półcienia i może rosnąć w pewnej odległości od okna w „średnich” warunkach oświetleniowych. Sztuczne oświetlenie uzupełniające dla roślin nie jest najlepszą opcją, ale ogrody sukulentów i floraria z rośliną można również umieścić we wnętrzu jasnych pomieszczeń.
Jeśli rośliny rosną w półcieniu, a także po zimowaniu w niezbyt jasnym świetle, lepiej stopniowo dostosowywać rośliny do bezpośrednich promieni słonecznych.
Zmiany koloru i tempa wzrostu roślin są głównymi punktami orientacyjnymi przy szukaniu miejsca nieco oddalonego od okna. Dopóki austrocylindropuntium nie zacznie zanikać lub przestanie rosnąć, oświetlenie należy uznać za dość wygodne.
Długotrwały brak światła i ignorowanie pierwszych objawów w rozwoju może przerodzić się w rozciąganie pędów, ich przerzedzenie, kruchość i bolesny wygląd. Rośliny, które utraciły swoją zwięzłość, nie wracają do zdrowia, ale też nie umierają.
Jeśli austrocylindropuntia ma kwitnąć, bardzo ważne jest, aby w fazie pączkowania nie zmieniać natężenia światła i unikać obracania doniczek względem źródła światła.
Kontrola temperatury i wentylacja
Jeden z najbardziej kapryśnych kaktusów może rosnąć w prawie każdych warunkach. Nie boją się zwykłych salonów ani chłodnych biur. Nie ma optymalnego zakresu wzrostu poza wymogiem utrzymywania rozsądnych limitów.
W okresie aktywnego rozwoju, latem, rośliny te osiągają największy efekt dekoracyjny i tempo wzrostu przy temperaturze powietrza od 21 do 27 stopni, ale austrocylindropuntia nie będzie się bać upału.
W okresie spoczynku niska temperatura dla austrocylindropuntium wcale nie jest konieczna. Krótkotrwałe przymrozki (do -3°C), długotrwale obniżające się do 4-5 stopni, odporność na przeciągi i krople pozwalają na pozostawienie austrocylindropuntii na zimę, gdzie pracuje.
Oczywiście w średnio-chłodnych lub pokojowych temperaturach roślina poradzi sobie lepiej niż w ekstremalnych temperaturach. Za optymalny reżim zimowania uważa się temperaturę około 5-12 stopni Celsjusza, ale takie zalecenia częściej dotyczą dużych gatunków i odmian cylindrycznych, które zwykle rozciągają się podczas ciepłego zimowania. Kryształki są również bardziej dekoracyjne w chłodne dni.
Austrocylindropuntia uwielbia świeże powietrze i nie czuje się zbyt dobrze w pomieszczeniach. Na lato kaktusy te można nie tylko wynieść na świeże powietrze, ale również kapać w ogrodzie w doniczkach lub wyeksponować na tarasach lub obszarach chronionych przed opadami atmosferycznymi. Austrocylindropuntia może przebywać na świeżym powietrzu od maja do października – gdy tylko temperatury w nocy wzrosną średnio do 8-10 stopni i spadną do 7-8 stopni.
Opieka domowa dla austrocylindropuntii
Aby uprawa austrocylindropuntii zakończyła się sukcesem, wystarczy pamiętać tylko o jednym – o konieczności unikania zamoczenia samego kaktusa i zawilgocenia gleby. Opieka nad tym kaktusem nie jest łatwa, ale bardzo prosta, brak obowiązkowych procedur jest łatwy dla kaktusa i wymaga minimalnej opieki. Wszystkie zabiegi pielęgnacyjne ograniczają się do kilku opatrunków i podlewania.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Są to wyjątkowe kaktusy, które mogą zadowolić się naprawdę minimalnym podlewaniem. Oczywiście nie warto eksperymentować z wiecznie suchą glebą. Ale austrocylindropuntia będzie wymagała minimalnych procedur wodnych. Podlewaj roślinę, aby podłoże wyschło prawie całkowicie między tymi procedurami. Nawet latem zwykle wystarcza jedno podlewanie tygodniowo. Wiosną, jesienią i zimą roślina będzie preferować 2-3 razy mniej podlewania.
Zimą, gdy jest chłodno lub zimno, podlewanie nie jest przeprowadzane, podczas zimowania w cieple są one minimalne, dopiero po utracie turgoru pędów. Podlewanie „w kilku przejściach” – przy lekkim nasyceniu gleby jest najlepszą opcją.
Woda z palety, nawet jeśli pojawia się w minimalnej ilości, jest natychmiast spuszczana, zapobiegając jej gromadzeniu się. Roślinę warto ostrożnie podlewać, nie mocząc pędów. Roślinę tę można również uprawiać z nawadnianiem dolnym.
Austrocylindry nie tylko nie wymagają, ale również obawiają się wysokiej wilgotności powietrza. Dla nich powinieneś starannie wybrać miejsce, unikając sąsiedztwa z tropikalnymi roślinami kochającymi wilgoć.
Top dressing i skład nawozu
Nadmiar składników odżywczych jest bardzo niebezpieczny dla austrocylindropuntii. Rośliny karmione są bardzo rzadko, ale standardową porcją nawozów. Zwykła strategia to karmienie od maja do września raz w miesiącu. Jeśli jest to wygodniejsze, karmienie może być częstsze, ale mniej skoncentrowane.
W przypadku austrocylindropuntii stosuje się standardowe nawozy kaktusowe lub soczyste. Szczególną uwagę należy zwrócić na pierwiastki śladowe. Na tej roślinie nie sprawdzą się nawozy uniwersalne.
Przeszczep, pojemniki i substrat
Przeszczep austrocylindropuntium odbywa się nie corocznie, ale w miarę rozwoju gleby i przestrzeni pojemnika. Zwykle roślina jest przesadzana nie więcej niż 1 raz na 2-3 lata. Wymiana wierzchniej warstwy gleby odbywa się corocznie w latach bez przesadzania. Optymalny czas na zmianę pojemności i podłoża uważa się za wczesną wiosną (jeśli kaktus kwitnie, przeszczep jest odkładany do końca kwitnienia). Zawsze zorientowany na początek wzrostu.
Do uprawy tego typu kaktusów preferowane jest stosowanie komercyjnych mieszanek glebowych. Przy opracowywaniu gruntu warto samemu sprawdzić jakość wszystkich komponentów i zwrócić uwagę na dezynfekcję podłoża.
Optymalne właściwości podłoża dla austrocylindropuntii to dobra przepuszczalność wody, lekka, luźna, drobnoziarnista struktura oraz pH od 6 do 8 z dodatkiem wiórów ceglanych. Optymalny skład gleby to piasek gruboziarnisty, ziemia sodowa, ziemia liściasta i torf w proporcji 3:2:2:2.
Krople austrocylindryczne sadzi się tylko w pojemnikach z dużymi otworami drenażowymi i niezbyt głębokimi. Niezależnie od podłoża lub składu na dnie układana jest wysoka warstwa drenażowa. Ten kaktus może rosnąć w minimalnej ilości gleby, na kamienistych, piaszczystych podłożach dekoracyjnych i typowych opcjach dekoracyjnych i odżywczych dla florarium.
Przed przesadzeniem podłoże powinno być całkowicie suche przez kilka dni. Przy przesadzaniu austrocylindropuntii najlepiej unikać urazu korzeni, ale zamiast przeładunku lepiej zastosować pełną ekstrakcję. Korzenie kaktusa należy zbadać, usunąć wszystkie uszkodzone, suche, a nawet bardziej zgniłe obszary i przetworzyć sekcje. Po przesadzeniu podlewanie wznawia się nie wcześniej niż 1 tydzień później. Jednocześnie lepiej trzymać kaktusy w cieniu przez 7-10 dni.
Choroby, szkodniki i problemy w uprawie austrocylindropuntii
To jeden z najtrwalszych kaktusów domowych. Problemy z kroplami austrocylindrycznymi są niezwykle rzadkie, głównie z powodu niewłaściwej pielęgnacji. W bardzo niskich temperaturach i wilgotności gleby korzenie ulegają gniciu, aw niewentylowanych pomieszczeniach z bardzo długimi przerwami w podlewaniu wełnowce mogą osadzać się na kaktusach.
Rozciąganie i blednięcie przy słabym oświetleniu to nie jedyne oznaki problemów w rozwoju austrocylindropuntii. Jeśli łodyga jest wygięta i wyciągnięta bez śladów przebarwień, należy zwrócić uwagę na zbyt ciepłe temperatury zimą. W tym kaktusie końcówka łodygi może się marszczyć i nie pojawia się żaden wzrost, gdy przelewa się lub zwilża łodygi, a także przy niewłaściwym karmieniu.
Reprodukcja austrocylindropuntii
Dzięki aktywnemu tworzeniu pędów bocznych i dzieci bardzo łatwo rozmnaża się austrocylindropuntia. W przypadku tego kaktusa wystarczy oderwać pęd boczny i pozwolić, aby wszystkie plasterki wyschły.
Po obróbce powierzchni złomu węglem drzewnym pędy są ostrożnie zakopywane w lekko wilgotnym piasku w płytkich pojemnikach. W miarę zapuszczania korzeni sadzi się je w średnich pojemnikach. Podczas całego ukorzeniania i po nim pielęgnacja austrocylindropuntii jest całkiem normalna, ale szkody spowodowane zalaniem gleby lub zwilżeniem kaktusa są znacznie większe, dlatego podczas podlewania należy bardzo uważać.
Rozmnażanie nasion jest rzadko stosowane. Przed sadzeniem trzyma się je na zimno przez 5-6 tygodni, a następnie moczy przez kilka godzin. Siew odbywa się powierzchownie, lekko zwilżając podłoże. Pod folią lub szkłem, z częstą wentylacją i lekkim opryskiwaniem. Sadzonki pojawią się dopiero po 3 miesiącach. Schronienie jest usuwane natychmiast po pojawieniu się pierwszych pędów.
