Bambus miniaturowy, bambus doniczkowy lub pogonaterum – jakkolwiek nazwiesz tę pyszną roślinę doniczkową, która tworzy uderzająco piękną, gęstą murawę, nie da się opisać jej idealnego wyglądu. Pogonaterum to jedna z najbardziej wdzięcznych dekoracyjnych solistów liściastych w każdej kolekcji pokoi. I jest jedną z nielicznych bylin zielnych wśród zbóż z udaną karierą w pomieszczeniach. Jego bezpretensjonalność i wytrzymałość są uważane za nie mniej cnoty niż piękno zieleni. I choć dziś pogonaterum postrzegane są raczej jako rośliny do wnętrz w stylu japońskim lub jako zielony dodatek do bambusowego wystroju, w praktyce nie uzasadniają swojej wąskiej specjalizacji i są w stanie z powodzeniem wpasować się w wystrój niemal każdego pomieszczenia. A przyjazny charakter tego niestandardowego wiecznie zielonego zboża jest w stanie podbić każdego hodowcę.
Pogonatherum paniceum
Spis treści:
Idealne płatki z żywą zielenią
Wschodni wygląd pogonaterum, który we wszystkim przypomina pomniejszoną kopię bambusa, jest często mylący. Mylenie z popularnymi pseudonimami „bambus domowy” i „bambus miniaturowy” często prowadzi do tego, że pogonaterum jest postrzegany niemal jako krewny bambusa szczęścia z rodzaju Dracaena, w skrajnych przypadkach – jako wybiórcza, miniaturowa forma prawdziwych bambusów . Ale ta roślina, pomimo pojawienia się pełnoprawnego krzewu i podobieństwa części do bambusów, w żadnym wypadku nie jest z nimi spokrewniona. Trudno jednak skojarzyć Pogonaterum z ogrodowymi przedstawicielami rodziny zbóż z ich muzyczną zielenią i zwiewnymi wiechami kwiatostanów. Ale to właśnie do liczby traw ozdobnych należy ten niesamowity mini-bambus, który w kulturze pokojowej reprezentuje rodzinę Bluegrass (Poaceae). Pogonaterum to roślina naprawdę wyjątkowa zarówno pod względem charakteru, wymaganych warunków, jak i walorów dekoracyjnych.
Nie bez powodu Pogonaterum jest uważane za jedną z najlepszych roślin do wprowadzenia japońskiego stylu do wnętrz lub dopełnienia bambusowego wystroju i akcesoriów. Roślina ta należy do dość wysokich zimozielonych traw, tworzących bardzo gęstą darń z mocnymi, prostymi, łukowato zakrzywionymi cienkimi łodygami. Dopiero z wiekiem pędy zaczynają się zdrewniać i silnie rozgałęziać, wydłużają się, zasłony stają się coraz bardziej rozciągnięte, dzięki czemu pogonaterum zwisają z krzaka wzdłuż krawędzi doniczki. Liście pogonaterum są bardzo delikatne, o klasycznym dla zbóż lancetowatym kształcie, w połączeniu ze słomianymi łodygami naprawdę przypomina zredukowaną kopię bambusowych zarośli. A jasnozielony, olśniewający trawiasty kolor nadaje pogonaterum szczególnej chwytliwości. To prawda, że podstawowy jasnozielony kolor nie jest dziś bardziej powszechny niż najbardziej różnorodne, różnorodne odmiany – odmiany pogonaterum o jasnożółtym, białym i zielonym kolorze w szerokiej gamie asymetrycznych plam na jednym krzaku.
W kulturze pokojowej pogonaterum jest reprezentowane przez dwa typy. proso Pogonaterum (Pogonatherum paniceum) jest uważany za duże zboże, ale w kulturze pokojowej jest ograniczony do wysokości około 60 cm. Jednocześnie średnica krzewu z łukowatymi pędami i jasnymi lancetowatymi liśćmi z reguły skierowana w górę i obejmująca łodygę , może przekraczać 1 m. Bardziej kompaktowa i znacznie bardziej rozdwojona roślina – Kudłaty Pogonaterum (Pogonatherum crinitum). Przypomina płaski krzew, pyszni się szerszymi i delikatniejszymi liśćmi, ograniczając wysokość do zaledwie 30 cm.Jest to idealna miniaturowa roślina, która jest w stanie spektakularnie konkurować z bonsai.
Jakiekolwiek pogonaterum zagości w twoim domu – wysokie proso czy zwarte kudłate – roślina niezmiennie będzie sprawiać wrażenie prawie idealnego krzewu. Pogonaterum nawet z daleka wygląda spektakularnie, tworzy gęstą darń, przypominającą nieco krzaki bukszpanu z daleka. Podobieństwo do miniaturowych bambusów i ich gęstych zarośli jest widoczne dopiero z bliska. Ale mimo uderzającego wyglądu i możliwości wykorzystania pogonaterum w aranżacji wnętrz jako wyjątkowych akcentów, roślina ta podbija przede wszystkim bezpretensjonalnością. Odporny i niewymagający żadnych nietypowych warunków, ten kryty mini-bambus zasługuje na znacznie większą dystrybucję, ponieważ może go uprawiać nawet niedoświadczony hodowca.
Pogonaterum to jedna z najbardziej lubianych przez koty roślin doniczkowych.
Dbanie o pogonaterum w domu
Oświetlenie dla pogonaterum
Mini bambus preferuje dobre oświetlenie, ale może rosnąć w jasnym cieniu. Silne zacienienie wpływa niekorzystnie na piękno pędów rośliny, które zaczynają się rozciągać. A piękno liści przy słabym oświetleniu znacznie cierpi. Ale każda lokalizacja w półcieniu, w rozproszonym oświetleniu lub w słonecznym miejscu z ochroną przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych w południe dla bambusa w pomieszczeniach będzie całkiem wygodna.
Zainstalowanie ekranów lub umieszczenie rośliny tak, aby promienie słoneczne nie padały bezpośrednio na nią, jest konieczne, aby zapobiec wypaleniu liści, co całkowicie zrujnuje atrakcyjny, schludny wygląd pogonaterum. Ale jeśli przed zakupem roślina była przyzwyczajona do południowych lokalizacji, to świetnie będzie się czuła w miejscach nasłonecznionych. Przy zakupie lepiej zapytać o najwygodniejsze oświetlenie dla rośliny. Roślina dobrze znosi sztuczne oświetlenie, ale nadal wskazane jest trzymanie mini-bambusa w pełnym naturalnym świetle.
Wybierając lokalizacje, nie mniej uwagi należy zwracać na przestrzeń niż na oświetlenie. Pogonaterum to rośliny, które bardziej nadają się do roli solisty. Ponieważ bambus w pomieszczeniach ma tendencję do szybkiego wzrostu, należy początkowo przeznaczyć na niego więcej miejsca niż zwykłe rośliny domowe. Być może dopiero w doskonałej izolacji ujawnia się niepowtarzalne piękno pogonaterum.
Komfortowa temperatura
Bardzo łatwo jest również wybrać temperaturę zawartości dla tej rośliny. Pogonaterum doskonale znoszą wszelkie warunki panujące w pomieszczeniu i doskonale tolerują gorętsze otoczenie. W rzeczywistości pogonaterum po prostu uwielbiają podwyższone temperatury i uważają 30-35 stopni Celsjusza za optymalny wskaźnik do ich uprawy. Tak więc ten miniaturowy bambus w pomieszczeniach jest najwygodniejszy w lecie. Minimalna dopuszczalna temperatura dla pogonaterum, nawet zimą, to 18 stopni Celsjusza.
Przechowywanie w chłodnych warunkach ma szkodliwy wpływ na roślinę i może doprowadzić do jej śmierci. Ale z drugiej strony pogonaterum w ogóle nie cierpi na wpływ urządzeń grzewczych, dobrze reaguje na zmiany temperatury od średniej do wysokiej, może być uprawiana nawet w pomieszczeniach, które charakteryzują się gwałtowną zmianą warunków (np. , w kuchni). Oczywiście roślina nie powinna być umieszczona bezpośrednio w pobliżu akumulatora, a tym bardziej pod klimatyzatorem, ale na parapecie nad akumulatorem i w pomieszczeniach w trybie ogrzewania zimowego pogonaterum czuje się całkiem komfortowo, nawet jeśli nie ma dodatkowe środki nawilżające powietrze. Co więcej, ta kultura wewnętrzna nie boi się przeciągów, uwielbia wietrzenie i dobrze się czuje w każdej przestrzeni życiowej.
Bambus wewnętrzny nie odmówi przeprowadzki na lato na świeżym powietrzu, do ogrodu czy na balkon. To prawda, że u.bu.bna świeżym powietrzu krzaki powinny być umieszczane wyłącznie w półcieniu: jasne oświetlenie będzie dla niego zbyt traumatyczne.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Jedyne, co sprawia, że Pogonaterum jest spokrewnione z prawdziwym bambusem i odróżnia je od reszty rodziny Myatlikov, to zamiłowanie do wysokiej wilgotności gleby. Roślina ta potrzebuje dostępu do dużej ilości wilgoci, aktywny wzrost i niezwykła gęstość zieleni wymagają regularnego obfitego podlewania, nawet zimą. W przypadku pogonaterum podłoże doniczkowe nie może całkowicie wyschnąć. Każda susza prowadzi do problemów ze szkodnikami i chorobami, depresji i upośledzenia wzrostu. Ale podlewanie gleby spowoduje nie mniej szkód. W przypadku pogonaterum można zastosować metodę nawadniania dennego, wlewając wodę do miski i utrzymując jej stabilny poziom (woda w misce, w przeciwieństwie do wielu innych roślin, dla mini-bambusa musi być stale obecna, ale ta technika wymaga ułożenia bardzo mocnego drenaż i dodawanie perlitu do podłoża ). Ale częściej używają metody klasycznej. Pogonaterum zawsze wymaga szczególnie aktywnego podlewania w okresie letnim, kiedy zabieg podlewania czasami trzeba przeprowadzać codziennie. Przez pozostałą część roku podlewanie odbywa się, gdy tylko wierzchnia warstwa gleby lekko wyschnie, koncentrując się na szybkości wysychania podłoża.
Ważna jest również jakość wody dla tej rośliny. Bambus wewnętrzny preferuje podlewanie ciepłą, miękką wodą.
Hydroponika lub uprawa w pojemnikach z automatycznym nawadnianiem pomoże rozwiązać wszystkie problemy z podlewaniem tej rośliny. Dzięki zastosowaniu tych opcji sadzenia pogonaterum zamieni się w najbardziej bezpretensjonalną roślinę doniczkową.
Pogonaterum nie jest rośliną, która nie może przetrwać ani wyglądać atrakcyjnie w niskiej wilgotności. W razie potrzeby (a raczej, jeśli wymagają tego okoliczności), bambus wewnętrzny łatwo przystosowuje się nawet do najbardziej suchych warunków, wygląda wystarczająco dobrze i nie cierpi zbytnio podczas pracy instalacji centralnego ogrzewania. Ale, jak każda roślina pochodzenia orientalnego, Pogonaterum nie odmówi warunków o wysokiej wilgotności. Im wyższa wilgotność powietrza, tym bardziej aktywnie rozwija się roślina i jaśniejszy jej kolor. A im mniej problemów pojawia się przy jej uprawie. Jednocześnie wilgotność powietrza dla bambusa w pomieszczeniach można zwiększać zarówno okresowo, w zależności od sytuacji, jak i regularnie. Na pogonaterum nadaje się montaż nawilżaczy i umieszczanie w pomieszczeniach o dużej wilgotności i proste spryskiwanie oraz montaż palet z wodą o większym rozmiarze, które będą pełnić rolę nie tylko nawadniania dolnego, ale także nawilżacza.
Top dressing na pogonaterum
Zapotrzebowanie na pogonaterum na nawozy jest skromniejsze niż w przypadku większości roślin domowych typu ozdobno-liściastego. Wiosną i latem na tę roślinę stosuje się nawozy z częstotliwością 1 raz na 15-20 dni. W przypadku pogonaterum wskazane jest stosowanie nie złożonych nawozów uniwersalnych, ale specjalnych mieszanek nawozowych do ozdobnych upraw liściastych.
Przeszczep i substrat
Bambus miniaturowy jest tradycyjnie przesadzany co roku, na początku lub w połowie wiosny. Tylko bardzo stare rośliny, które zajmują duże pojemniki i urosły do niezwykle masywnych kęp, przesadza się 1 raz na 2-3 lata. W przypadku bambusa wewnętrznego podczas przesadzania ważne jest, aby zastosować metodę przeładunku z pełnym zachowaniem śpiączki ziemnej i uniknąć nawet najmniejszego kontaktu z korzeniami rośliny, których obrażenia mogą prowadzić do pojawienia się brzydkich brązowych plam na liście. Na dnie pojemnika na pogonaterum zawsze układany jest wystarczająco silny drenaż, który pomaga roślinie bardziej efektywnie wchłaniać wodę z patelni. W razie potrzeby do podłoża miesza się spulchniające dodatki drenażowe.
Dobór pojemności dla pogonaterum nie jest łatwym zadaniem. Ponieważ ten miniaturowy bambus rozwija się głównie na szerokość, konieczne jest wybranie do niego niskich, ale bardzo szerokich misek.
Podłoże dla pogonaterum można wybrać z absolutnie dowolną reakcją, rośliny są absolutnie niewrażliwe na kwasowość gleby. Ale jeśli chodzi o skład, pogonaterum wolą rosnąć na specyficznych i bardzo odżywczych glebach. Za optymalny skład uważa się mieszankę humusu i torfu z dwukrotnie większą ilością gleby gliniastej lub gliniastej torfowej. Ale każdy uniwersalny gotowy substrat będzie dobrze.
Choroby i szkodniki
Spośród szkodników przędziorków drażnią przędziorki, które łatwo rozprzestrzeniają się w gęstej murawie, gdy są trzymane w zbyt suchych warunkach.
Typowe problemy z uprawą:
- pojawienie się brązowych plam na liściach z jakimkolwiek uszkodzeniem korzenia podczas przeszczepu;
- wypalenie liści w bezpośrednim świetle słonecznym;
- wysychanie wierzchołków liści lub pędów przy nierównomiernym podlewaniu, suszy lub nadmiernej wilgoci;
- suszenie liści w nadmiernie suchym powietrzu i przy ostrych wahaniach temperatury.
Reprodukcja pogonaterum
Bambus wewnętrzny jest zaskakująco łatwy do rozmnażania. Jak wszystkie trawy najlepiej się rozmnaża, oddzielając darń. Ale w kulturze pokojowej proces ten jest nieco bardziej skomplikowany, ponieważ roślina bardzo słabo reaguje na uszkodzenie korzeni i wymaga szczególnej ostrożności podczas tej procedury. Każdy uraz kłącza powoduje pojawienie się na liściach nieatrakcyjnych brązowych plam, których nie można wyeliminować. Wiosną dzielimy krzewy, ostrożnie dzieląc je ręcznie na 2-3 części i starając się spowodować minimalne uszkodzenie korzeni.
Jeśli procedura ręczna prowadzi do poważnych obrażeń, zniszczenia ziemnej śpiączki, zbyt dużego uszkodzenia korzeni, lepiej jest wyciąć krzak niż zastosować metodę klasyczną. Po posadzeniu sadzonek jako samodzielnych roślin należy zmniejszyć o połowę wilgotność powietrza, nadal nie dopuszczając do wyschnięcia podłoża, ale unikając nadmiernej wilgoci w celu jak najszybszego gojenia zmian na kłączu. Konieczne jest również zmaksymalizowanie wilgotności powietrza i umieszczenie oddzielonych pogonaterum w półcieniu, aż do wznowienia wzrostu.
Roślinę tę można również rozmnażać poprzez szczepienie, obcinanie pędów wierzchołkowych i, po potraktowaniu przyspieszaczem wzrostu, ukorzenienie w podłożu typowym dla pogonaterum przy temperaturze powietrza co najmniej 25 stopni i bardzo wysokiej wilgotności (pod maską).
