Moda na egzotyczne rośliny, o niestandardowych kształtach i liniach, wpływa nie tylko na projektowanie krajobrazu, ale także na świat roślin domowych. Dziś na półkach sklepów można znaleźć ogromną liczbę nowoczesnych, odważnych linii i niezwykłych „kłujących” kwiatostanów kultur. Jednym z nich jest egzotyczna kurkuma. W roślinie o luksusowych kwiatostanach utworzonych przez różowe, białe lub fioletowe liście wierzchołkowe wszystko wydaje się oryginalne. I na pierwszy rzut oka trudno uwierzyć, że jest to ta sama roślina, z której pozyskuje się słynną jasnożółtą przyprawę. Kurkuma wewnętrzna to kapryśna kultura, która wymaga kopania na zimę. Ale może stać się prawdziwą ozdobą kolekcji i wyjątkową dekoracją wnętrz.
Kwiaty kurkumy są często ulistnione. Farmer Burea-Uinsurance.com Ładna Kate Maszyna
Spis treści:
Kurkuma do wnętrz to coś więcej niż tylko egzotyka
Kurkuma domowa jest krewną roślin, z których w Indiach pozyskuje się legendarny substytut szafranu. Jest to pod każdym względem egzotyczna roślina, która pod względem chwytliwości i stylu może konkurować nawet z uznanymi faworytami uprawy szklarniowej. „Tulipan syjamski” jest imponujący, z niesamowitymi symetrycznymi liniami, jakby uosabiał całe piękno indyjskiej flory.
Sekretem sukcesu kurkumy w kulturze wewnętrznej jest doskonałość kształtów i linii, jasna osobowość i niestandardowe kwitnienie. Ale piękno kurkumy nie zachowuje się przez cały rok: nadziemne części tej rośliny całkowicie obumierają na zimę i należy ją przechowywać poza glebą. W tym przypadku wszystkie rodzaje kurkumy wewnętrznej są bardzo podobne do bulw i cebulek.
Wśród wielu rodzajów kurkumy w kulturze wewnętrznej, dwa są najczęstsze – Kurkuma и cedoaria.
Zedoaria z egzotycznej kurkumymer, wśród amatorskich hodowców kwiatów, zwana również korzeniem cytrynu, jest rośliną egzotyczną i bardzo efektowną. Wywołuje powszechny zachwyt w okresie kwitnienia. Ale w rzeczywistości to nie kwiaty rośliny są piękne, ale liście wierzchołkowe na pędach. Tworzą sztuczny kwiatostan, otulając pęd jak płatki i tworząc na wierzchołkach pędów lejkowaty kwiatostan, częściowo przypominający kwiaty lotosu. Przylistki ułożone są spiralnie, co tylko dodaje kurkumy uroku.
Na jednej roślinie kwitnie do 7 kwiatostanów. Zmienia się kształt wierzchołkowych liści, są one pięknie spiczaste i płatkowe, a kolor jest świetlisty, często prawie porcelanowy i bardzo jasny.
Tradycyjnie kurkuma zedoaria ma kolor akrylowo-różowy, ale w sprzedaży można również znaleźć różne kolory z biało-różowo-fioletowego spektrum. Jedyną niezmienną rzeczą jest czystość tonu. W kulturze pokojowej ta kurkuma osiągnie wysokość 20-50 cm, a jej liście są lancetowate, w kształcie włóczni, długie, rosną prosto, szersze niż u innych gatunków, pięknie wyginają się na końcach.
Częsta kurkuma – najwyższy z gatunków domowych wśród ludzi nazywano tulipanem syjamskim. Rozwija się w formie bardziej wdzięcznego, smukłego, niezwykłego krzewu, którego liście wyrastają z kłączy. Proste, lancetowate, wydają się raczej twarde, pomalowane na zimny, ciemnozielony kolor. Kurkuma wolnostojąca osiąga wysokość 40-80 cm.
Jej kwitnienie powtarza cechy zedoarii: u szczytu prostych szypułek w następnej kolejności znajdują się przylistki lub liście wierzchołkowe, które skrywają niepozorne białe kwiaty. Te „płatki” w kolorze różowym, białym, fuksji nadają kurkumie tak egzotycznego piękna. Linie i struktura kwiatostanów zaskakująco elegancko nawiązują do liści, cała roślina wydaje się nowoczesna i niestandardowa.
Oprócz tych dwóch rodzajów w sprzedaży dostępne są również kurkuma domowej roboty i kurkuma sumatrzańska. Wszyscy przedstawiciele rodzaju są do siebie podobni zarówno pod względem warunków wzrostu, jak i zewnętrznie. Różnica jest tylko w postaci krzewów i liści, ale jest też nieznaczna.
Okres kwitnienia kurkumy tradycyjnie obejmuje lato, trwa od czerwca do końca września.
Bulwiasty cykl kurkumy
Kurkuma rozwija się cyklicznie. Po zakończeniu kwitnienia, we wrześniu-październiku, liście rośliny usychają. I to jest główny sygnał przejścia kurkumy w okres uśpienia. W tym czasie musisz dostosować pielęgnację, przestać karmić i zmniejszyć zawartość wilgoci w podłożu. Po całkowitym obumarciu liści kurkuma musi zostać usunięta i przechowywana poza glebą podczas całego etapu „hibernacji”. Kurkuma sama z niej nie wyjdzie i nie trzeba czekać na oznaki wzrostu tej rośliny.
Aby osiągnąć początek aktywnej fazy sezonu wegetacyjnego, konieczne jest samodzielne stymulowanie rozwoju nerek. Aby to zrobić, w trzeciej dekadzie lutego lub pierwszej dekadzie marca kłącza należy posadzić w nowym podłożu, przenieść na ciepło i światło i rozpocząć skąpe podlewanie. Kurkuma budzi się powoli, ale potem zaczyna się bardzo aktywnie rozwijać. Dopiero wtedy zostaje przeniesiona do standardowej opieki.
Kurkuma najpierw rozwija łodygi kwiatowe i kwitną kwiaty, a następnie pojawiają się liście. Ale ze względu na to, że kwiatostany utrzymują się przez kilka miesięcy, roślina będzie atrakcyjna do połowy jesieni. W rezultacie kurkuma służy jako luksusowy akcent we wnętrzu w ciepłym sezonie.
Oświetlenie kurkumy w kulturze pokojowej
Kurkuma to bardzo lekka roślina. Ale tylko w jednym parametrze – ochrona przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Bezpośrednie, słoneczne miejsce nie powinno być dozwolone, ale dla tego egzotycznego piękna odpowiednie jest każde rozproszone oświetlenie, od lekkiego półcienia do jasnego miejsca. Oświetlenie jest łatwe do odebrania: sama roślina sygnalizuje jaśniejszy kolor liści i przylistków, co lepiej jest przestawić doniczkę w jaśniejsze miejsce. Jeśli kurkuma jest atrakcyjnie jasna, jest wygodna.
Wykopane kłącza rośliny zimą przechowywane są w całkowitej ciemności: dostęp światła do korzeni na etapie całkowitego spoczynku może stać się destrukcyjny.
Zakres temperatur dla kurkumy pokojowej
Zgodnie ze swoim indyjskim pochodzeniem, kurkuma domowa dziedziczy wyraźną ciepłolubność po gatunkach podstawowych. Ta kultura wewnętrzna nie lubi chłodu (nawet krótkotrwałego). Temperatura powietrza w pomieszczeniu, w którym rośnie kurkuma, nie powinna spaść poniżej 20 stopni. Ale roślina nie toleruje zbyt dużej ilości ciepła, stając się bardziej wymagająca pod względem wilgotności powietrza. Staraj się przechowywać kurkumę w stabilnych temperaturach od 20 do 22 stopni Celsjusza lub nieco wyższych.
W fazie całkowitego spoczynku, po wyjęciu kłącza z gleby, kurkumę należy przechowywać w zakresie temperatur od 15 do 18 stopni. Konkretne temperatury, w jakich należy przechowywać wykopane kłącza, podaj przy zakupie: w zależności od rodzaju kurkumę można przechowywać zarówno w standardowych temperaturach, jak i w znacznie chłodniejszych warunkach – od 7 do 9 stopni. Zapytaj, jakiego rodzaju zimowania będzie potrzebować twoja uroda.
W okresie letnim aktywnie rosnąca i kwitnąca kurkuma może być wystawiona na zewnątrz: nie będzie się bała nawet krzyku w ogrodzie.
Podlewanie kurkumy dużą ilością wody i mądre podejście do nawodnienia
Wysoka wilgotność ma kluczowe znaczenie dla sukcesu kurkumy. Roślina potrzebuje go dopiero na etapie aktywnego rozwoju, a do utrzymania wysokiej wydajności można stosować zarówno nawilżacze, jak i opryski konwencjonalne. Przylistki i kwiaty kurkumy nie boją się zamoczenia, dlatego nawet na etapie kwitnienia nie odmówi zabiegów wodnych. Im częściej możesz spryskiwać roślinę, tym lepiej.
Specyficzne jest również podlewanie kurkumy. Boi się podmoknięcia i zakwaszenia gleby. Ale jednocześnie ta indyjska kultura potrzebuje stabilnej, wystarczająco wysokiej wilgotności podłoża. Między zabiegami tylko górne centymetry gleby powinny całkowicie wyschnąć, ale lepiej jest zachować jednolitą, stałą wilgotność. Od momentu posadzenia kurkumy w podłożu i do czasu przygotowania do kopania, gleba nie powinna całkowicie wyschnąć: nawet krótka susza może być śmiertelna dla kurkumy.
Przejścia do reżimu pełnego odpoczynku i powrót do fazy aktywnego rozwoju powinny być płynne. Podlewanie jest zmniejszane i stopniowo wznawiane. Im dłużej rozciągniesz podlewanie, tym lepiej kurkuma przygotuje się do zimowania.
Suplementy z kurkumy
Roślina ta potrzebuje nawożenia przez dość krótki okres – od kwietnia, początku aktywnego wzrostu i tylko do początku kwitnienia. Po zabarwieniu pierwszych liści wierzchołkowych na roślinie, karmienie zostaje całkowicie wstrzymane, ponieważ uniemożliwią one wejście rośliny w stan uśpienia wraz z zakończeniem kwitnienia. W przypadku kurkumy stosuje się nawóz do kwitnących roślin doniczkowych w standardowych dawkach.
Kopanie kłączy
Po całkowitym wyschnięciu liści rośliny, części nadziemne obumierają, kłącze kurkumy należy usunąć z gleby. Jest ostrożnie usuwany z gleby, podłoże usuwa się ręcznie, starając się nie uszkodzić nawet najmniejszych procesów korzeniowych. Następnie kłącze pozostawia się do wyschnięcia w zwykłej temperaturze przez kilka dni i natychmiast usuwa się do ciemnego i chłodnego przechowywania do wiosny. Kłącza można przechowywać w papierowych torebkach, drewnianych skrzynkach lub w suchym piasku. Jeśli doradzono ci, aby kurkumę trzymać po kopaniu w temperaturze poniżej 10 stopni Celsjusza, lepiej zanurzyć kłącze w piasku.
Wielu hodowców, którzy chcą ułatwić uprawę, nie wykopuje bulw z gleby. Ale ponieważ wiosną nadal będą musiały zostać przeniesione na nowe podłoże, a kłącza w suchym podłożu w doniczce nadal będą musiały być umieszczone w chłodnym miejscu, lepiej natychmiast wykopać bulwy.
Sadzenie kurkumy w doniczkach
Pod koniec zimy i na samym początku wiosny kurkuma musi zostać „przebudzona”. Kłącza wyprowadza się na ciepło i natychmiast sadzi w doniczkach ze świeżym podłożem. Natychmiast po posadzeniu przeprowadza się pierwsze podlewanie, następnie utrzymuje się minimalną wilgotność gleby, ale roślina nadal nie jest przenoszona do obfitej wilgoci. W pierwszym etapie, po posadzeniu, kurkuma przechodzi w przyjemne ciepło i światło. Aktywną opiekę wznawia się dopiero po tym, jak roślina zacznie aktywnie rosnąć. Częste podlewanie należy wznawiać stopniowo. Górny opatrunek jest wprowadzany miesiąc po posadzeniu.
Doniczki z kurkumą dobierane są w zależności od wielkości kłącza: powinny być o kilka centymetrów większe niż objętość kłącza, niezbyt obszerne.
Podłoże: w przypadku kurkumy głównym parametrem gleby jest luźność, przepuszczalność wody, lekka konsystencja. Ta roślina doniczkowa preferuje gleby z równych proporcji próchnicy, liści, gleby darniowej i torfowej, z niewielką domieszką piasku rzecznego. Pod względem kwasowości lepiej wybrać lekko kwaśne podłoża na kurkumę. W uprawie na cięcie kurkuma jest często sadzone na bardziej nietypowym podłożu – mieszaninie 1 części gruboziarnistego piasku z 2 częściami kompostu.
Szkodniki, choroby i środki zwalczania kurkumy
- przędziorek (podwyższona wilgotność powietrza);
- Zboża (przetwarzanie insektycydów);
- plamistość liści (zabieg grzybobójczy).
Metody hodowli kurkumy
Roślinę tę można rozmnażać tylko przez podzielenie kłącza – kurkuma nie owocuje w kulturze pokojowej. Podział można wykonać na dowolnej dorosłej roślinie przed sadzeniem w podłożu. Paski powinny być duże, nie należy dzielić kłącza na więcej niż 3 części. W takim przypadku w każdej sekcji powinien pozostać co najmniej 1 pączek i 2-3 korzenie boczne. Separacja odbywa się ostrym nożem, sekcje muszą być obrabiane kruszonym węglem.
Możliwe problemy spowodowane niewłaściwą pielęgnacją
- powolny, przygnębiony wzrost wiosną w słabo oświetlonym miejscu;
- brak kwitnienia w przypadku naruszenia warunków zimowania;
- przebarwienie liści lub przylistków do wyblaknięcia w słabym świetle;
- suszenie końcówek liści przy niewystarczającej wilgotności podłoża lub powietrza.
Zastosowanie kurkumy we wnętrzu i nie tylko
- w grupach z tropikalnymi egzotykami i roślinami o podobnej strukturze kwiatostanów;
- jako solista, sezonowy akcent letni;
- jako plon cięty (kwiatostany po ścięciu nie tracą świeżości dłużej niż 3 tygodnie);
- suszone kłącze służy do mielenia jako przyprawa lub surowiec leczniczy.
