Jedna z najbardziej spektakularnych zbóż do uprawy w pomieszczeniach, oplismenus lub ostyanka, to prawdziwa egzotyka. Roślina ta, pochodząca z dalekiego Zielonego Kontynentu, zaskakuje formą wzrostu, pięknem pstrokatych liści i charakteru. Nietypowy członek rodziny zbóż, roślina ta nie jest dla wszystkich. Oplismenus wymaga regularnej odnowy, szybko traci efekt dekoracyjny, jest wrażliwy na wilgoć. Ale jest tak nowoczesny i odważny z wyglądu, że całkiem słusznie twierdzi, że jest niezbędną kulturą pokojową.
Oplismenus krótkowłosy lub krótkowłosy oplismenus (Oplismenus hirtellus). Farmer Burea-Uinsurance.com Diego Delso
Spis treści:
Dopiero zaczynamy uważnie przyglądać się niesamowitym oplismenu. Roślina ta jest uważana za rzadką i ekskluzywną, nie można jej znaleźć w każdej kwiaciarni. Ale jest coraz częściej wprowadzany przez projektantów w projektowaniu nowoczesnych wnętrz i krajobrazu kawiarni i restauracji; a zapotrzebowanie na oplismenus tylko rośnie. Nie jest to zaskakujące: pełzające płatki zbożowe to wielka rzadkość w projektowaniu krajobrazu, więc co możemy powiedzieć o kulturze wewnętrznej lub szklarniowej.
Oplismenus to byliny zielne, które przybyły do nas z Australii i Nowej Zelandii. W naturze występują w klimacie subtropikalnym, a w pomieszczeniach przez cały rok zachowują zamiłowanie do umiarkowanych temperatur. W naszym kraju oplismenus są lepiej znane pod prostą nazwą Ostyanka, wskazującą na kluczowe cechy budowy wiechy – wystające jasne czuby zbóż.
Spośród kilkunastu gatunków ozdobnych Ostyanki w kulturze pokojowej używany jest głównie jeden gatunek – oplismenus krótkowłosy (Oplismenus hirtellus). Jest to średniej wielkości bylina zielna, zaskakująca pełzającymi pędami. Długość łodyg wynosi do 50 cm, bardzo interesujące jest obserwowanie rośliny: pionowy wzrost młodych gałęzi zastępuje stopniowe wyleganie i zwisanie pędów podczas ich rozciągania. Gałązki są w stanie zakorzenić się w węzłach, co pozwala oplismenusowi stworzyć bardzo gęstą osłonę na glebie lub pokazać się w ampelach elegancką, gęstą kaskadą. Z daleka Ostyanka może być łatwo pomylona z Zebriną Tradescantia, zwłaszcza gdy rośnie w wiszących koszach.
Liście oplismenus są typowe dla zbóż, wąsko-lancetowate, ale ich długość jest ograniczona do zaledwie 10 cm Podstawowy jasnozielony kolor dla ostyanek wewnętrznych uważany jest za bardzo rzadki. W końcu to płatki są najczęściej prezentowane w sprzedaży z barwnymi – ozdobionymi białymi, złotymi, kremowymi paskami – liśćmi. Są to odmiany oplismenus, uzyskane na podstawie dekoracyjnej formy Ostyanki – pstrokacików.
Zboże wytwarza wzniesione, wysokie szypułki, zwieńczone elegancką koronkową wiechą kwiatostanu, jednostronne, rzadkie i prześwitujące. Zielonkawe kłoski z czerwonymi wystającymi szydełkami prezentują się niezwykle oryginalnie. Ale kwitnienie odbywa się ze szkodą dla liści i lepiej odciąć wiechy, zanim nasiona zaczną dojrzewać. Ostyanka kwitnie zwykle w miesiącach letnich.
Oplismenus uprawia się w dwóch formach:
- jako zwarta roślina okrywowa w konwencjonalnych pojemnikach;
- w kulturze ampelicznej – zarówno w doniczkach z nogami, jak i w wiszących koszach.
Jedna z głównych cech Ostyanki – brak okresu uśpienia – jest warunkowa. Roślina w idealnych warunkach rozwija się przez cały rok, nieustannie się zmienia, przez co szybko traci efekt dekoracyjny, wymagając częstego odmładzania. Ale jeśli nie ma możliwości utrzymania stabilnej temperatury, zimą roślina jest chłodna, roślina wchodzi w stan spoczynku warunkowego. Tak więc aktywność rozwoju oplismenus zależy bezpośrednio od warunków ich utrzymania.
Oplismenus to jedna z zaskakująco bezpretensjonalnych i niezwykle dekoracyjnych roślin, fascynująca fakturą zieleni i ich wyjątkowością. Jest to nowoczesna roślina doniczkowa, która wymaga starannej, ale nie trudnej pielęgnacji i typowych warunków bytowych. Jedyną trudnością w uprawie tego zboża jest jego szybka degeneracja, co powoduje konieczność regularnego przeprowadzania zabiegów przeciwstarzeniowych i odnawiania darni.
Oświetlenie dla Ostianki
Płaczące płatki przyjemnie zaskakują swoimi zdolnościami adaptacyjnymi. Ostyanki świetnie czują się w każdym świetle – zarówno jasnym, jak i półcieniu. Są nawet w stanie wytrzymać niezbyt silne cieniowanie. To prawda, że ta ostatnia często prowadzi do częściowej lub całkowitej utraty jasnych pasków na liściach. Nadal lepiej jest chronić zielenie oplismenus przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, gdy są umieszczone na parapetach. Ostyanka dobrze reaguje na częściowe lub całkowite sztuczne oświetlenie, nie tracąc kształtu ani koloru.
Ponieważ Ostyanka wygląda najlepiej w półcieniu, wcale nie jest konieczne umieszczanie rośliny na parapetach: to zboże jest idealne do zagospodarowania wnętrza wnętrza, obszarów w pobliżu okien.
Komfortowa temperatura
Oplismenus w kulturze pokojowej zachowują zamiłowanie do chłodu, ale nawet zimą temperatura dla nich nie powinna spadać poniżej 8 stopni Celsjusza. Przy zakupie należy doprecyzować minimalne dopuszczalne temperatury, ponieważ niektóre firmy kwiatowe nie zalecają uprawy ostyanki nawet w 15 stopniach Celsjusza. Roślina najlepiej rozwija się w zakresie temperatur od 18 do 22 stopni zarówno zimą, jak i latem. Gorące temperatury będą wymagały dodatkowych środków w celu zwiększenia wilgotności powietrza.
Na lato Ostyanki nie trzeba nawet wyjmować na balkon, lepiej zostawić roślinę w zwykłych warunkach pokojowych. Ponieważ na świeżym powietrzu oplismenus nie będą chronione przed wahaniami temperatury i zmianami innych wskaźników stanu, takie usunięcie może stać się dla niego znacznym stresem. Oplismenus boją się zimnych przeciągów i trzeba bardzo dokładnie przewietrzyć pomieszczenia.
Oplismenus nawadnianie i wilgotność powietrza
Ta trawa wewnętrzna wymaga bardzo delikatnego podlewania. Zaleganie wody jest dość niebezpieczne dla rośliny, ale oplismenus nie boi się suszy: zatrzyma rozwój, doprowadzi do stresu, wpłynie na stan korzeni, ale nie jest destrukcyjny, a roślina szybko się odrodzi. Krótka susza tylko „hamuje” wzrost, a przedłużająca się suchość może prowadzić do zrzucania liści, co będzie wymagało późniejszego stymulującego przycinania i zwiększenia wilgotności powietrza. Lepiej nie dopuszczać do skrajności, ale Ostyanka znosi brak podlewania znacznie mniej boleśnie niż przelew, który często zamienia się w śmierć z gnicia. Latem podlewanie oplismenu może być dość obfite, ale konieczne jest kontrolowanie stopnia wysuszenia gleby między zabiegami wodnymi, aby górna warstwa dobrze wyschła. Zimą podlewanie odbywa się z niewielką ilością wody i rzadko.
Oplismenus lubi wzrost wilgotności powietrza, ale nie jest to istotny środek, pod warunkiem, że nie uprawia się go w gorących pomieszczeniach. Aby jednak zachować dekoracyjny efekt liści podczas pracy instalacji centralnego ogrzewania lub latem w upalne dni, lepiej zastosować odświeżający oprysk. Jeśli możliwe jest zapewnienie oplismentusowi stabilnych wskaźników wilgotności powietrza na poziomie 60-70%, zboże zaskoczy jasnością koloru, tempem wzrostu i jeszcze większą wytrzymałością.
Top dressing dla Ostyanki
Jest to jedna z nielicznych roślin domowych, które boją się nawet standardowego nawożenia i pokazują jasne wzory na kolorowych liściach tylko z umiarkowaną ilością składników odżywczych w glebie. Lepiej nie wykonywać opatrunku górnego na to zboże w rok po przesadzeniu: początkowa podaż składników odżywczych zwykle wystarcza roślinie do normalnego rozwoju, pod warunkiem przestrzegania zalecanej częstotliwości przeszczepów. Nawozy do Ostyanki stosuje się w pierwszym roku tylko wtedy, gdy pojawiają się widoczne oznaki braku niektórych makro- i mikroelementów.
W przypadku Ostyanki od drugiego roku uprawy i po odmłodzeniu bez przesadzania karmienie odbywa się nie tylko regularnie, ale bez przerw. Standardowa częstotliwość opatrunku górnego to raz na 1-2 tygodnie. Top dressing do oplismenus przeprowadza się przez cały rok, stosując nawozy do ozdobnych roślin liściastych lub nawozy uniwersalne. Dawkowanie nawozów zmniejsza się o połowę lub trzy razy w stosunku do zalecanej przez producenta dawki, aby zapobiec nadmiarowi składników odżywczych.
Jedyną istotną wadą Ostyanki jest jej szybka degeneracja. Aby zachować wysoką dekoracyjność zboża, lepiej odnawiać rośliny corocznie lub przynajmniej raz na 1 lata. Jednocześnie przesadzanie zboża nie jest konieczne: samo silne przycinanie powoduje aktywny wzrost i odnowę krzewów. Zamiast przycinać oplismenus, możesz po prostu zastąpić roślinę tymi wyhodowanymi z sadzonek. Przesadzanie zbóż przeprowadza się tylko wtedy, gdy chcą podzielić roślinę, zwiększyć wydajność lub powierzchnię, którą zajmuje.
Inne przycinanie, w tym podcinanie lub kontrolowanie kierunku wzrostu pędów, nie jest konieczne w przypadku oplismenus. Ale to, co na pewno nie ucieszy fanów Ostyanki, to konieczność regularnego ręcznego usuwania suchych liści z krzaków. To samo lepiej zrobić z wiechami kwiatostanów: gdy pojawiają się kwiatostany, lepiej je usunąć, ponieważ dojrzewanie nasion może prowadzić do szybkiej utraty dekoracyjności darni.
Zarówno przesadzanie z podziałem, jak i przycinanie w celu odmłodzenia należy przeprowadzić wczesną wiosną – w marcu, w skrajnych przypadkach – w kwietniu.
Oplismenus preferuje bardzo lekkie i luźne podłoża. Odczyn gleby może być obojętny lub lekko kwaśny. W przypadku oplismenu można użyć specjalnych mieszanek do zbóż lub podłoży uniwersalnych. Jeśli sam przygotujesz mieszankę gleby, możesz połączyć równe części ziemi liściastej, sodowej, torfu i piasku. Glebę liściastą można zastąpić próchnicą.
Na dnie zbiorników ostyanki należy ułożyć wysoką warstwę drenażową, eliminując ryzyko zastoju wody. W przypadku tego zboża preferowane są kamyki, perlit lub keramzyt.
Pojemniki do uprawy oplismenu powinny być płytkie, ale szerokie.
Największym zagrożeniem dla oplismenus jest zgnilizna i szkodniki żyjące w glebie. Ale jeśli roślina jest osłabiona, zaniedbana, nie odmłodzona, może cierpieć w upale i suchym powietrzu od mszyc i przędziorków. Każdy problem powinien być rozwiązywany poprzez połączenie zmiany opieki i środka owadobójczego lub grzybobójczego.
Bardzo łatwo jest zdobyć nowe krzaki zbóż. Krzewy można podzielić podczas przesadzania na duże działy lub oddzielne rośliny potomne (pędy ukorzenione) lub można ukorzenić wierzchołki lub segmenty pędów, w których znajdują się co najmniej dwa liście.
Najlepiej przyciąć sadzonki blisko pod węzłem. Sadzonki są zakopywane w ziemi do połowy wysokości. Ukorzenienie odbywa się na dowolnym podłożu pod maską, ale można też zastosować znacznie prostszą metodę – ukorzenienie w wodzie.
Zarówno sadzonki delenki, jak i ukorzenione zaczynają szybko rosnąć i osiągają maksymalny efekt dekoracyjny po kilku miesiącach. Oplismenuses uzyskane z sadzonek nie są grupowane, ale sadzone pojedynczo w doniczce: zboże rośnie tak szybko i aktywnie, że samo z siebie utworzy gęsty krzew; i nie powinieneś od razu stwarzać trudności z brakiem wolnej gleby. Do uprawy młodych roślin stosuje się standardowe podłoże.
