Wśród ogromnej różnorodności owoców egzotycznych, które niedawno pojawiły się na naszym rynku, uważam pitahaya za jedną z najbardziej niesamowitych. Wszystko w niej jest niezwykłe. A wygląd przypomina ogromny pączek bajecznego kwiatu. A smak jest raczej orzeźwiający niż uderzający jasnymi odcieniami. I cechy samej rośliny, która daje tak osobliwe owoce. Ale co najważniejsze, pitahaya może być uprawiana niezależnie na parapecie z jednego z wielu nasion obecnych w jej owocach. Jak to zrobić? Opowiem ci w moim artykule.
Pitahaya – hodujemy hilocereus z nasion
Spis treści:
Jak rośnie pitahaya?
Spotykając pitahaya na ladzie sklepu trudno przejść obok – to bardzo piękny i niezwykły owoc. Coś podobnego do ogromnego, gorącego różowego pąka z zielonymi płatkami odwróconymi na całej powierzchni lub luźnego, egzotycznego stożka. Ale owoc jest niesamowity nie tylko na zewnątrz, ale także na kroju. Jeśli przetniemy go na pół, w „misce” o dość grubej, niejadalnej skórce, powstanie lekko słodkawy miąższ wypełniony tysiącami małych, przypominających jabłko, czarnych nasion.
Smak pitahaya, choć nie wyrażany jako słodki, jest oryginalny, dyskretnie orzeźwiający. Niektórym przypomina mieszankę kiwi i banana, innym niesłodzoną gruszkę z nutą kiwi. W tym przypadku smak może się różnić w zależności od koloru wnętrza owocu. Pitahaya z białym środkiem jest mniej słodka, z ciemną maliną – bardziej wyrazista w smaku. Ale podobieństwo do kiwi raczej nie daje konotacji smakowej, a mianowicie obecności ogromnej ilości nasion, dlatego miąższ konsystencją przypomina kiwi.
Czyj to owoc, pitahaya? Okazuje się, że pitahaya, pitaya, smoczy owoc, smocze serce, smoczy owoc to nazwa owocu kaktusów podobnych do liany należących do rodzaju Gilocereus (Hylocereus). Są to kaktusy, które są epifitami – roślinami żyjącymi na innych roślinach.
W naturze gatunki te rosną w Ameryce Południowej, Środkowej i Meksyku. Na skalę przemysłową uprawiane są na wyspecjalizowanych farmach w Azji Południowo-Wschodniej (Tajlandia, Wietnam, Filipiny itp.), a także w Japonii, Chinach i Izraelu.
Ogólnie jest to 15 gatunków, charakteryzujących się trójkątnie chaotycznie rozgałęzionymi dość słabymi, ale długimi pędami, dochodzącymi do 10–12 m, które mogą rosnąć zarówno na ziemi, jak i ze względu na dużą liczbę korzeni powietrznych na drzewach. Często te pędy, o średnicy od 2 do 12 cm, pokryte są krótkimi, do 1 cm, miękkimi kolcami iglastymi lub włosianymi, ale mogą być bez nich.
Hilocereus kwitnie największymi kwiatami w świecie kaktusów – od 10 do 40 cm średnicy, każdy z nich jest niezwykle pachnący, ale żyje tylko jedną noc i jest zapylany przez nocne owady.
Kwitnienie rozpoczyna się w lutym i trwa do lipca, co pozwala na zebranie 5-6 roślin w ciągu sześciu miesięcy, co w sumie daje plony około 30 ton z hektara. Owoce w zależności od gatunku różnią się wielkością, kolorem skórki i miąższem. Mogą być różowe, fioletowe lub żółte, osiągać długość do 15 cm, wagę – do 300-400 g.
Do kultury przemysłowej wprowadzono następujące odmiany: hylocereus falisty lub falisty (Hylocereus undatus) – ma czerwone owoce z białym lub czerwonym miąższem, Hilocereus Kotarican – fioletowy ze szkarłatną miazgą, oraz hylocereus grandiflorum (Hylocereus megalanthus) – żółty z białym miąższem.
Jakie są zalety owoców hilocereus?
Dietetycy uważają pitahaya za dość zdrowy i niskokaloryczny produkt. Na 100 g owoców jagodowych przypada tylko 45 kcal. Zawarte w składzie minerały i witaminy pozwalają polecić je na wzmocnienie odporności, wzmocnienie układu sercowo-naczyniowego, poprawę funkcjonowania układu pokarmowego, obniżenie poziomu cholesterolu, poprawę stanu skóry. Jednak często jemy je nie jako lecznicze, ale jako egzotyczne owoce.
Pitahaya można jeść na surowo, przecinając ją na pół i wyrywając miąższ łyżką lub krojąc na kliny. Można z niego robić koktajle, dodawać miąższ do świeżo wyciśniętych napojów i jogurtów. W domu chodzi do produkcji marmolady, galaretki, wina i soków, słodyczy. Służy do pieczenia. Używany jako przyprawa. Na południu Chin jada się również kwiaty hylocereus, dodaje się je do zup warzywnych.
Nawiasem mówiąc, hylocereus falisty w Chinach jest uprawiany nie tylko jako źródło pożywnych owoców, ale także jako roślina do formowania żywopłotów.
Przeczytaj także nasz artykuł 15, których trzeba spróbować owoców tropikalnych.
Jak wyhodować pitahaya z nasion?
Pomimo tego, że hilocereus jest rośliną egzotyczną, całkiem możliwe jest jej uprawianie w domu. Dobrze znosi suche powietrze w pomieszczeniach. Znosi niewystarczające światło, chociaż woli dużo światła. Przez cały rok potrzebuje jednakowo równomiernego, umiarkowanego podlewania. Dobrze reaguje na zakres temperatury pokojowej od +18 ° С do + 34 ° С. A nawet toleruje krótkotrwałe spadki temperatury do +5 ° С. Przy niższych stawkach umiera.
Siew nasion
Aby wyhodować ten kaktus w domu, wystarczy zebrać nasiona z pitahaya, wysuszyć je i odstawić na chwilę. Następnie moczyć przez 5-6 godzin w ciepłej wodzie, uprzednio zawiniętej w serwetkę lub szmatkę i wysiewać na wcześniej przygotowanym podłożu. Następnie należy lekko posypać nasiona przesianą ziemią i ubić, aby uzyskać lepszą przyczepność do podłoża, a tym samym przyspieszyć kiełkowanie. Następnie – podlej plony ze spryskiwacza i przykryj folią. Należy pamiętać, że kiełkowanie nasion zostaje utracone w ciągu dwóch lat.
Następnie garnek należy umieścić w rozproszonym świetle i utrzymywać w temperaturze + 20 … + 25 ° C, okresowo wietrząc szklarnię, aby pod folią nie gromadziło się dużo wilgoci. Upewnij się, że gleba jest zawsze wilgotna, ale nie mokra. I czekaj – sadzonki pojawią się w 15-25 dniu.
Podłoże dla hylocereus powinno być pożywne, a jednocześnie bardzo lekkie i dość kwaśne (pH 5,5). Można go przygotować niezależnie z 1 części ziemi liściastej, 1 części torfu, który można zastąpić włóknem kokosowym, 1 części pokruszonej do średnicy 0,2-0,5 mm, kory sosnowej i 2 części piasku lub wermikulitu. Lub weź prostszą kompozycję – 70% ziemi liściastej i 30% piasku. Może być łatwiej – kup podłoże dla kaktusów.
Po dorośnięciu roślin należy je przesadzić do oddzielnych pojemników. Doniczki na tego typu kaktusy są wybierane od razu o średniej wielkości, ponieważ rosną szybko i mają dość duży system korzeniowy. Aby uzyskać bardziej bujną roślinę, sadzi się jednocześnie kilka sadzonek.
Pielęgniarstwo
Dla pełnego rozwoju hyocereuses konieczne jest karmienie ich wiosną nawozami na kaktusy. Przed kwitnieniem, które rozpoczyna się od 2 do 4 roku, z wyższą zawartością fosforu.
Aby pobudzić hilocereus do zawiązywania pąków kwiatowych, w styczniu należy zaprzestać podlewania rośliny i umieścić ją w chłodniejszych niż zwykle warunkach – w temperaturze +14 ° C. Po miesiącu takiego sztucznego zimowania kwitnienie następuje zwykle po 6-10 tygodniach. Aby kwiaty mogły wydać owoce, kaktus potrzebuje zapylenia, które będzie musiało być wykonane sztucznie, przenosząc pyłek z pręcików do słupków.
Przeczytaj także nasz artykuł Passiflora – egzotyczna liana „nie dla wszystkich”.
Cięcie
Jak każdy inny kaktus, hilocereus może również rozmnażać się wegetatywnie. Aby to zrobić, musisz odciąć od niej łodygę, wysuszyć ją przez 2-5 dni, a dopiero potem posadzić w podłożu. Aby cięcie dobrze się zakorzeniło, należy je umieścić w jasnym rozproszonym świetle i utrzymywać w temperaturze +24 ° C. Sadzonki rosną, podobnie jak sadzonki uzyskane z nasion, dość aktywnie. Po 6-8 miesiącach uzyskuje się pełnoprawną roślinę.
