Luksusowa aksamitna krawędź na liściach roślin domowych nie jest niczym niezwykłym. Ale za każdym razem, gdy masz okazję podziwiać wyjątkowe duże liście dawnej Rechsteinerii, teraz przeklasyfikowanej do rodzaju Gloxinia-Sinningia, trudno jest powstrzymać radość. Miękki srebrny aksamit, który lśni i mieni się w świetle, sprawia wrażenie niezrównanego luksusu. I chociaż ta roślina nie ma tak imponującego wyglądu, a rozmiar jest bardzo skromny, piękno liści rekompensuje wszystkie niedociągnięcia. A kiedy na szypułkach zakwitają długie wąskie, szkarłatne rurki, ten kapryśny egzot całkowicie ujawnia całą swoją wyjątkowość i przypomina, że nie wszystkie Gesneriaceae mają taki sam charakter.
Rehsteineria kryty. Farmer Burea-Uinsurance.com Mike
Spis treści:
Jak wygląda gloksynia-rechsteineria?
Różnice między gloksynią a rechsteinerią
Najpopularniejsze wysoce dekoracyjne gatunki Rechsteineria (lub Rechsteineria), najbardziej popularne w kulturze wewnętrznej, zostały niedawno przeklasyfikowane z niezależnego i łatwo rozpoznawalnego rodzaju Rechsteineria na znacznie bardziej rozbudowany rodzaj roślin – Sinningia lub Gloxinia (Sinningia). Ale spory dotyczące pokrewieństwa tych roślin i tego, ile rechsteinerii można porównać do znacznie gęściej ulistnionej i spektakularnie kwitnącej synningii, nie ustępują i rodzą coraz większe zamieszanie.
Pomimo tego, że obie rośliny reprezentują rodzinę najlepszych aksamitnie owłosionych, kwitnących roślin domowych, Rekhsteineria i gloksynia różnią się znacznie wyglądem. Oczywiście mają ze sobą wiele wspólnego, ale kwitnienie i liście z łatwością pozwalają odróżnić dawną rechsteinerię od bardziej znanej gloksynia-synninia.
W przeciwieństwie do sinningii wielkokwiatowej z luksusowymi dzwonkami, rekhsteineria wytwarza tylko czerwone, wąskie i skromne kwiaty rurkowe. A jasnozielony kolor znacznie liczniejszych liści gloksynii zastępuje luksusowy srebrny aksamit.
Czy dalej nazywać rechsteinerii własnym imieniem, czy nazywać ich srebrną sinningią, nie jest decydujące. Co więcej, wiele naturalnych dzikich gatunków roślin jest nadal klasyfikowanych jako rechtsteineria. To specjalne rośliny, które niezależnie od nazwy są łatwo rozpoznawalne w każdej firmie.
Opis botaniczny rośliny
Rechsteineria to endemity Ameryki Łacińskiej. Nie są to zbyt powszechne i rzadko spotykane w sprzedaży rośliny, które słusznie zaliczane są do ekskluzywnych egzotyków. W naturze rechsteinerię można znaleźć w lasach tropikalnych, gdzie ich srebrzysty brzeg lśni w cieniu dużych winorośli i drzew. Naturalny obszar Reichsteinerium „rozciągnięty” od Meksyku po Argentynę.
Rekhsteinerii to byliny zielne o dużych liściach i skromnych rozmiarach. Gatunki Rechsteinerium nie przekraczają 25-30 cm wysokości, pędy rośliny są proste i silnie owłosione. Rechsteinerię można łatwo odróżnić po bulwiastym zagęszczonym kłączu.
Liście rośliny do 20 cm długości, jajowato-owalne, z tępym wierzchołkiem, skręcone lub przeciwległe do wierzchołka pędu. Krawędź na liściach jest gęsta, ale krótka, czubata, aksamitna, bardzo przyjemna w dotyku. Jasnozielony kolor bazowy blaszek liściowych jest prawie ukryty pod srebrzystym odcieniem pokwitania. Solidna lub lekko pofalowana krawędź podkreśla piękno liści.
Rechsteineria w swoim rozwoju przechodzą okres całkowitego spoczynku, zrzucając liście na początku zimy. Wymieranie na zimę z jednej strony nie pozwala rechsteinerii na zachowanie wysokiej dekoracyjności przez cały rok, z drugiej zaś pozwala na zdjęcie rośliny z parapetów i ułatwia pielęgnację. Zwykle okres uśpienia rozpoczyna się w październiku i kończy w lutym.
Jak kwitnie Rechsteineria?
Pomimo tego, że to liście są uważane za główną dumę rechsteinerii i nie zapomina się o kwitnieniu. Oczywiście ani pod względem wielkości, ani piękna nie można porównać kwiatów z dzwonkami pokrewnej gloksynii, ale nadal zasługują na uwagę przy dekorowaniu roślin.
Wierzchołkowe parasole o małych kwiatach zbierają uderzająco wąskie, rurkowate kwiaty. Dwuwargowe, o długości do 7 cm, podbijają nie tylko wąską rurką, ale także specjalnym, szkarłatno-łososiowym, ciemnoczerwonym, stonowanym kolorem, którego szlachetność idealnie łączy się ze srebrną krawędzią.
Okres kwitnienia Rechsteinerii trwa całe lato.
Gatunki gloksynia-Rechsteinerium srebrnolistne
W rodzaju Rechsteineria występuje ponad 70 gatunków roślin, których kwalifikacje są dziś aktywnie rewidowane. W kulturze pokojowej aktywnie wykorzystywane są tylko dwa rodzaje dawnych rechsteinerii, a rośliny są do siebie uderzająco podobne, różniąc się tylko kolorem.
Rechsteineria biało-owłosiona (Rechsteineria leucotricha) lub biało-owłosiona sinningia-gloksynia (Sinningia leucotricha) to brazylijska zwarta bylina zielna z bulwiastym kłączem i prostymi pędami do 30 cm wysokości. Kolor podstawowy nie jest widoczny ze względu na bardzo gęste pokwitanie, które nadaje roślinie szarawą, aksamitną konsystencję. Rurki kwiatowe są uderzająco wąskie, z łososiowym odcieniem.
Rechsteineria cardinalis (synonim – Sinningia szkarłatny, Sinningia cardinalis) to również wieloletnia roślina zielna pochodzenia brazylijskiego o typowym krabopodobnym korzeniu i pędach do 25 cm wysokości, mocno owłosione pędy i liście. Owalne liście o sercowatej podstawie i tępym wierzchołku są jasnozielone, z krótkim srebrzystym aksamitnym brzegiem, co nie przeszkadza w utrzymaniu odczucia „zieleń”. Kwiaty szkarłatne o długości do 7 cm są zbierane w parasolach na szczytach pędów.
Warunki do uprawy indoor chsteinerii
Rechsteineria jest często uważana za roślinę wyłącznie w oranżerii w kolekcjach tropikalnych. I to nie przypadek. Zamiłowanie do ciepła i wysokiej wilgotności, specjalne oświetlenie i rzeczywiście łatwiej je zaspokoić w szklarniach, a także wymagania dotyczące kontrolowanych temperatur. Ale ta roślina nadaje się również do hodowli w pomieszczeniach – pod warunkiem bardzo starannej pielęgnacji.
Łatwo znaleźć warunki dla reksteinerii, ale roślina ta nie lubi ekstremów i zmian. W przypadku rehsteinerii będziesz musiał dosłownie stworzyć idealne środowisko i wziąć pod uwagę wszelkie drobiazgi, nawet wietrzenie.
Po tym, jak rekhsteineriya całkowicie zrzuci liście, a pędy wyschną, roślina przechodzi w okres uśpienia. Aby osiągnąć kwitnienie w rekhsteinerii, etap całkowitego spoczynku powinien trwać od 3 do 4 miesięcy. Najważniejszą rzeczą, której potrzebuje rehsteineria w tym czasie, są chłodne temperatury i absolutna suchość. Roślinę można usunąć z gleby i przechowywać w wentylowanych skrzynkach, jak każdą inną roślinę bulwiastą, lub pozostawić na suchym podłożu.
Oświetlenie i umieszczenie rehsteinerii we wnętrzu
Nie jest łatwo znaleźć wygodne oświetlenie do rehsteinerie. W warunkach wewnętrznych roślina ta zachowuje miłość do rozproszonego, miękkiego światła, ale wzrasta jej zależność od światła. Rechsteineria powinna być chroniona przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, eksponowana w miejscach jasnych, ale niezbyt jasnych. Najlepiej monitorować roślinę w okresie aktywnego wzrostu i regulować poziom światła w zależności od reakcji liści, skupiając się przede wszystkim na sygnałach zmiany koloru lub więdnięcia.
W okresie uśpienia, gdy tylko naziemne części rośliny wyschną, oświetlenie dla rechsteinerii nie ma znaczenia. Może przebywać w całkowicie ciemnym pokoju, w półcieniu iw świetle. Jeśli rechsteineria zostanie wykopana, jej bulwy są trzymane w ciemności.
Rechsteineria to mały, dekoracyjny akcent liściasty i teksturowany do małych pomieszczeń. Roślina najlepiej ujawnia swoje mocne strony sama, ale dobrze pasuje do wszelkich upraw w pomieszczeniach o matowych i ciemnych liściach. Kultura ta doskonale wspiera aksamit w tekstylnej palecie wnętrza, może służyć jako podpora dla srebrnych elementów wykończenia.
Rechsteineriya doskonale nadaje się do ozdabiania jasnych parapetów i miejsc przy oknie w pomieszczeniach o spokojnej atmosferze. W tym świetnie prezentuje się w sypialni, łazience z oknem, bibliotece. W przypadku tej rośliny preferowane są pokoje z oknami południowymi lub południowo-wschodnimi.
Kontrola temperatury i wentylacja
Kochająca ciepło rechsteineria nie lubi ekstremalnych upałów, ale woli rosnąć w stabilnych, ciepłych temperaturach. Największy efekt dekoracyjny liści rośliny można zaobserwować, gdy temperatura powietrza jest bliska + 20 … + 22 ° С na etapie aktywnego rozwoju. Minimalna temperatura wynosi + 16 ° С, ale od wiosny do jesieni lepiej, jeśli wskaźniki nie spadają poniżej + 18 ° С. Wzrost do + 25 ° C jest bolesny dla rośliny.
Okres uśpienia dla rehsteinerii musi być chłodny. W przypadku tej kultury, po zrzuceniu części nadziemnych, ruch powinien być zorganizowany w temperaturach od +12 do + 16 ° C. Zbyt duże obniżenie tych wskaźników może być katastrofalne, a wysokie temperatury nie pozwolą osiągnąć kwitnienia z rehsteinerii.
Aby obudzić roślinę, temperatura powietrza gwałtownie wzrasta po posadzeniu lub przesadzeniu bulw. Zanim roślina osiągnie pierwsze pędy, rechsteineria jest utrzymywana w temperaturze od +20 do +25°C. Gdy pędy zaczną rosnąć, roślinę można przenieść do bardziej znanych temperatur.
W tej kulturze każda, nawet niewielka zmiana temperatury może stać się zbyt dużym stresem. Nie lubi nawet różnicy temperatur w dzień iw nocy. Szkice nie są dozwolone. Rechsteineria musi być chroniona nawet przed mało aktywnymi prądami powietrza, umieszczając ją tam, gdzie rośliny nie będą stale przechodzić obok.
Pielęgnacja Rehsteineria w domu
Opieka Rechsteineria jest często „reklamowana” jako pod wieloma względami podobna do opieki gloksyniowej, ale nadal nie jest podobna do wymagań dotyczących opieki nad jakimkolwiek innym członkiem rodziny Gesneriev.
Rekhsteineriya ma bardziej ekskluzywny charakter egzotyczny, jest zbyt wymagająca i kapryśna. Roślina ta nie lubi błędów w podlewaniu, wymaga regularnych zabiegów wodnych i nie jest odpowiednia dla osób często podróżujących. Ciągłe monitorowanie i sprawdzanie stanu, schludność we wszystkim oczywiście nie ułatwia opieki nad rośliną.
Decyzję o uprawie rehsteinerii należy podjąć po dokładnej analizie swoich możliwości. Ta bardzo nastrojowa kultura jest odpowiednia dla doświadczonych hodowców kwiatów i tych, którzy preferują złożone zadania. Dla początkujących hodowców kwiatów rehsteineria z pewnością nie jest najlepszym wyborem.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Rechsteineria są wrażliwe na zbyt obfite i niedokładne podlewanie. Roślinę tę należy podlewać, aby utrzymać stabilną lekką wilgotność podłoża – po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby. Preferowane jest umiarkowane, niezbyt obfite, ale częstsze podlewanie. Podlewaj tę roślinę bardzo ostrożnie, wzdłuż krawędzi doniczki. Woda nigdy nie powinna dostać się do korzeni. Jeśli to możliwe, lepiej zastąpić klasyczne nawadnianie kroplowym lub automatycznym nawadnianiem (nawadnianie dolne przez paletę jest niebezpieczne z punktu widzenia zalania gleby w dolnych warstwach).
Na zimę podlewanie jest całkowicie zatrzymane. Niepożądana jest jednak drastyczna zmiana wilgotności dla tej rośliny: podlewanie zaczyna się stopniowo zmniejszać po zakończeniu kwitnienia, coraz bardziej wysuszając grudkę, aby po obumieraniu części nadziemnej roślina przechodziła w warunki suche. Odwrotne przejście – ze stanu uśpienia do aktywnego wzrostu – wymaga również bardzo ostrożnego podlewania.
Lepiej rozpocząć te zabiegi od oprysku, po czym rzadkie lekkie podlewanie stopniowo zwiększa się do regularnych regularnych zabiegów, zapewniając stabilną wilgotność gleby. Po posadzeniu lub przesadzeniu pod koniec lutego zaczynają opryskiwać glebę, zapobiegając jej nadmiernemu zamoczeniu. Klasyczne podlewanie wznawia się dopiero po tym, jak pędy zaczynają rosnąć, zaczynając również od lekkich zabiegów i stopniowo przechodząc na bardziej obfite podlewanie.
Woda do nawadniania powinna być ciepła, osiadła i miękka.
Miłość Rechsteinerii do tropikalnych wskaźników wilgotności to najbardziej kontrowersyjny i problematyczny moment w uprawie tej rośliny. Z jednej strony rekhsteinerii nie toleruje nawet najmniejszych cząsteczek wody dostających się na liście, nie mówiąc już o zmoczeniu ich. Opryskiwanie rehsteinerii odbywa się tylko z bardzo dużej odległości „w powietrzu”, ale zadanie zwiększenia wilgotności powietrza lepiej powierzyć nawilżaczom.
Wskaźniki minimalne, wygodne dla rehsteinerie – 60%. Oczywiście, aby zainstalować pojemniki z mokrym mchem lub kamykami, nawilżacze przemysłowe są potrzebne tylko w okresie aktywnego wzrostu, a nie w okresie uśpienia, który powinien być suchy.
Top dressing i skład nawozu
W przypadku rechsteinerii opatrunek wierzchni przeprowadza się tylko w okresie aktywnego wzrostu, od momentu, gdy pędy i liście zaczynają rosnąć do końca kwitnienia. Nawozy stosuje się standardowo 1 raz na 2 tygodnie.
W przypadku rechsteinerii wskazane jest stosowanie specjalnych nawozów do roślin kwitnących. Jeśli masz zapas nawozów organicznych, możesz zamieniać nawozy mineralne i organiczne.
Przeszczep i substrat
Rechsteineria w okresie uśpienia może być pozostawiona w glebie lub z niej usunięta. Ale konieczne jest, aby przed przebudzeniem rośliny konieczne było przeszczepienie na świeże podłoże. W przypadku tej rośliny przeszczep przeprowadza się w czasie, gdy czas trwania godzin dziennych zaczyna zauważalnie wzrastać – w lutym. Jeśli okres kwitnienia i wegetacji zostanie przesunięty, to 3-4 miesiące są liczone od początku fazy uśpienia.
W przypadku rehsteinerii należy wybrać te lekkie, które nie są podatne na zagęszczanie gleby. Idealne są podłoża żyzne, przepuszczalne, luźne i niezbyt grube o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Jeśli mieszanka jest przygotowywana niezależnie, można mieszać ziemię liściastą, piasek i torf w stosunku 2: 1: 1, używając keramzytu, perlitu (lub dowolnego innego dodatku rozluźniającego), aby poprawić teksturę gleby.
Nie ma nic trudnego w sadzeniu rośliny. Bulwę umieszcza się na kopcu podłoża tak, aby wierzchołek korzenia pozostawał nad powierzchnią gleby (pogłębił się o połowę lub nieco więcej od wysokości bulwy). Na dno doniczek układana jest bardzo wysoka warstwa drenażu, aby w doniczce nie powstało zbyt wilgotne podłoże. Optymalna wysokość warstwy drenażowej to około jednej czwartej wysokości doniczki.
Choroby, szkodniki i rosnące problemy
Pomimo egzotycznego statusu rechsteineria wykazuje znaczną odporność na choroby i szkodniki. Bardziej zagrażają jej błędy opiekunów niż owady i grzyby. Gnijące łodygi przy niewłaściwym podlewaniu i zawilgoceniu podłoża zamieniają się w rozprzestrzenianie się szarej zgnilizny. Mączniak prawdziwy jest sporadycznie spotykany na rekhsteinerii.
Typowe problemy z uprawą:
- zwijanie liści w suchym powietrzu;
- więdnięcie liści w suchym powietrzu.
Reprodukcja rekhsteineriya
Nowe rośliny z rechsteinerii można pozyskać na kilka sposobów. Ale popularna stała się tylko jedna metoda – oddzielanie bulw. Roślina rodzicielska tej kultury nie jest skłonna do tworzenia bulw potomnych, które w miarę wzrostu i uwalniania silnych korzeni można oddzielić i wyhodować jako samodzielny krzew. Dzieci są rzadkie. Musisz pokroić samą bulwę, oddzielając części z jednym lub dwoma punktami wzrostu.
Nawet suszenie sekcji i traktowanie ich węglem drzewnym lub fungicydami, łagodne podlewanie czy gorące warunki szklarniowe nie są gwarancją ukorzenienia. Po rozdzieleniu wszystkie części mogą umrzeć, a sam proces długiego ukorzeniania i gojenia nie ułatwia nam wyhodowania nowych rechsteinerii.
W tym celu rośliny są również wykorzystywane przez sadzonki. W Rekhsteinerii sadzonki łodyg są cięte, wybierając średniej wielkości pędy z 2-3 liśćmi (warunkiem jest obecność pięty) i ukorzeniając je w piasku lub mieszaninie podłoża i piasku.
W przypadku rechsteinerii nie wystarczy utrzymanie stabilnej wilgotności gleby, wysokiej wilgotności powietrza i temperatury około + 24 … + 25 ° С. Podczas ukorzeniania nie można obejść się bez ogrzewania dolnego. Sadzonki są podatne na próchnicę, dlatego wilgotność powinna być niewielka, ale stabilna dla podłoża i wysoka dla powietrza.
Nasiona rośliny są mikroskopijne, wymagają specjalnych warunków kiełkowania i z reguły rechsteineria z nasion nie jest uprawiana w domu.
Jeśli uprawiasz rechtsteineriya, podziel się swoimi doświadczeniami z uprawy tego egzotycznego gatunku w komentarzach do artykułu. Nasi czytelnicy będą Ci wdzięczni!
