Ludzie, którzy są daleko od hodowli koni i sportów jeździeckich, niewiele wiedzą o kucykach i skąd pochodzą te stworzenia. Niektórzy ogólnie uważają wszystkie te zwierzęta za nic więcej niż ozdobne zwierzaki dla dzieci. Niemniej jednak można wyróżnić kilka ras takich koni.
Kuc rasy
Wszystkie odmiany mają swój własny cel i różnią się nie tylko wzrostem, ale także konstytucja. Ci, którzy interesują się końmi, powinni lepiej zrozumieć, jakie są rodzaje kucyków domowych i jak różnią się od siebie.
Charakterystyczne cechy kucyka
Świecki może powiedzieć tylko o kucyku że są małymi i zabawnymi stworzeniami, na których jeździ każde dziecko. Ale jednocześnie nie będzie w stanie określić rasy na podstawie zdjęcia, nie będzie mógł powiedzieć o celu tej odmiany. Co więcej, nie wszyscy wiedzą, gdzie kończą się niskie konie, a zaczynają kucyki i że to nie to samo.Ale różne kraje mają własne opinie na ten temat. Na przykład w Rosji zwierzę wyższe niż 1,10 m jest uważane za przeciętnego konia.
We współczesnych Niemczech istnieje również podobne rozróżnienie. Przy wzroście powyżej 1,2 m kończą się tam kucyki i zaczynają się małe konie. Jeśli mówimy o Wielkiej Brytanii, to te dzieci dorosły: granica jest uważana za wzrost równy 1 mi 47 cm. Podział ten stosuje się również w Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej. Tam granica jest podobna do tej używanej przez Brytyjczyków – 1,5 m. Nie wystarczy powiedzieć, że kucyk jest małym zwierzęciem, podobnym do konia, musisz również wskazać jego wysokość.
Odmiany domowych kucyków
Te urocze stworzenia służą nie tylko do jazdy na małych dzieciach. Początkowo zabrano ich do ciężkiej pracy. Wśród tych parzystokopytnych są nawet ciężkie ciężarówki, które wcześniej były używane do naprawdę trudnej pracy. Dlatego niektóre gatunki tych zwierząt wyróżniają się silną sylwetką. Ogólnie rzecz biorąc, prawie wszystkie kucyki mają wiele specyficznych dla nich różnic:
- Silna, czasem nawet ciężka budowa ciała. Chodzi o to, że początkowo wiele kamieni wykorzystywano do pracy w kopalniach, do transportu wody po nierównym terenie. Do takiej pracy potrzebne były zwarte, silne i, co najważniejsze, odporne stworzenia.
- Krótkie kończyny w stosunku do ciała. Szybkość nigdy nie była priorytetem dla tych, którzy używali tych koni, dlatego kucyki nie wymagały długich nóg, ale mile widziane były niskie i kompaktowe rozmiary.
- Gruba i gęsta sierść z rozwiniętym podszerstkiem. Wiele odmian wykorzystywano w górach i do podróżowania w zimnych regionach. Wymagało to nie tylko wytrzymałości, ale także odporności na mróz.
Istnieje grupa koni różniących się budową od innych kucyków, ale nie wielkością. Są to krasnoludki, które hodowano na różne pokazy, a zwłaszcza na dzieci. Na przykład istnieją rasy hodowane na zawody sportowe, które mają nie tyle silny, co harmonijny wygląd. W szczególności jeden gatunek jeździ konno, a od innych kucyków miały tylko rozmiary. Służą do szkolenia dzieci i dziecięcych zawodów sportowych.
Pochodzenie
Początkowo kucyki pojawiły się w północnej Europie w warunkach, w których potrzebne były silne i odporne stworzenia. Wymagały one również pewnej bezpretensjonalności, podczas gdy prędkość nie była uważana za niezbędną jakość.
Nazwa pochodzi od galijskiego słowa, które tłumaczy się jako „mały koń”.
Początkowo małe zwierzęta były używane jako zwierzęta pociągowe . Istnieje wiele potwierdzeń tego.Kucyki były używane w kopalniach do transportu rudy, jako nośniki wody i do ciężkiej codziennej pracy na obszarach wiejskich. Wiele ras używanych w danej szkole jeździeckiej pojawiło się później, w XIX i XX wieku.
Aby zrozumieć różnice między poszczególnymi odmianami, nie wystarczy spojrzeć na zdjęcia przedstawicieli rasy. Zewnętrznie podobne zwierzęta mogą mieć różne wymagania dotyczące pielęgnacji, szczególnie jeśli chodzi o źrebaki. Istnieją inne różnice, na przykład charakter zwierząt, ich właściwości jezdne i cechy ciała. Nie da się tego wszystkiego poznać na podstawie jednego obrazu zwierzęcia. Aby to zrobić, potrzebujesz szczegółowych opisów każdej głównej odmiany kuców domowych.
Odmiana szetlandzka
Koniowate szetlandzkie są również nazywane szkocką odmianą kucyków i nie możemy powiedzieć, że jest to zła nazwa, ponieważ ojczyzna – Szetlandy, które znajdują się w północnej części Szkocji. Klimat tej części kraju wpłynął na pojawienie się tej rasy. Grzywa i ogon wyróżniają się długimi i gęstymi włosami, sierść jest gęsta, dobrze chroniąca przed zimnem. Wysokość konia szkockiego jest niewielka i zgodnie ze standardem nie powinna przekraczać 1 mi 7 cm.
Kuc szetlandzki
Mówienie jeśli chodzi o wygląd, kuc szetlandzki ma dużą i szeroką klatkę piersiową, silny szkielet i krótkie nogi. Ten koń jest wyjątkowo bezpretensjonalny i odporny, dlatego nie jest trudno w ogóle o niego zadbać.
Artiodaktyle tej rasy wyróżniają się nie tylko wytrzymałością, ale także niezwykłą siłą fizyczną. Jednocześnie hodowcy koni doceniają je za ich zrozumienie i zdolność uczenia się, która jest połączona ze spokojnym, a nawet flegmatycznym charakterem.
Kuc walijski
Kuc walijski jest jedną z najbardziej eleganckich odmian tych koni. Trudno powiedzieć dokładnie, kiedy pojawiła się ta grupa ras, ponieważ takie parzystokopytne zamieszkiwały Wyspy Brytyjskie jeszcze przed podbojem terytorium przez Rzymian. Kucyk Uula zaczął nabierać nowoczesnego wyglądu właśnie po przybyciu legionów rzymskich do Wielkiej Brytanii. Uważa się, że w tym czasie krzyżowali się z wieloma innymi odmianami, co w dużym stopniu wpłynęło na ich wygląd i właściwości robocze.
Kuc walijski
Zewnętrznie te koniowate przypominają mniejsze wersje klasycznych koni. Mają harmonijną budowę ciała, proste plecy, mocne i smukłe nogi, szlachetny krój głowy.
W sumie są 4 osobne rasy, z których każda należy do walijskiego kucyka.Oto cała lista: kucyk górski (typ A), koń (typ B), kucyk typu kucyk (typ C) i kuc walijski (typ D). Ponadto ich wzrost waha się od 120 do 152 lub więcej centymetrów. Welsh Cobes mają często więcej niż 1,5 m wysokości, więc nie zawsze są akceptowane jako prawdziwe kucyki.
Islandzkie kucyki
Przedstawiciele tego gatunku mogą wydawać się nieco szorstcy lub nawet brzydcy jeśli porównasz je z tymi samymi końmi walijskimi. Chodzi o to, że te stworzenia były używane w trudnych warunkach Islandii, gdzie bardziej eleganckie i lżejsze zwierzęta po prostu nie zapuściłyby korzeni. Potrzebne były tam mocne i odporne konie, takie jak islandzkie kucyki. Według hodowców te artiodactyle są w stanie jeździć prawie przez cały dzień, ponieważ można je porównać z najlepszymi ciężkimi ciężarówkami pod względem wytrzymałości i siły.
Kuc islandzki
Wygląd islandzkiego kucyka jest w pewnym sensie niegrzeczny. Ma dużą i mocną czaszkę, krótką i grubą szyję, beczkowate ciało i szeroką klatkę piersiową. Kombinezon jest dozwolony prawie każdy, tutaj standard nie nakłada żadnych ograniczeń. Średnia wysokość wynosi średnio 1 m 35 centymetrów. Ponadto na Islandii te koniowate należą do koni pełnoprawnych, a nie do kuców. Islandzkie konie mają spokojny i posłuszny charakter, rozwinięty intelekt oraz spokojne i pełne zaufania podejście do osoby.
Polo kucyk
Ten gatunek warto wymienić osobno. To hybryda konia arabskiego i lokalnego konia kreolskiego. Odmiana kreolska (lub Criollo, jak się ją nazywa) pojawiła się w Ameryce Południowej, podobnie jak Mustangi w Ameryce Północnej. Są to dzikie konie domowe, dostosowane do lokalnych warunków. I to ich potomkowie są kucykami polo, które są hodowane specjalnie do gry w polo. Chociaż te konie nie są kucykami pod względem krwi, po prostu pasują do nazwy pod względem wielkości.
Maksymalny wzrost tych parzystokopytnych nie powinien przekraczać 1 m 55 cm, więc pasują one do wymagań Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej.
Ta odmiana mieszańcowa jest uprawiana w głównie w Argentynie i poza nią jest bardzo droga. Cena jednego takiego konia może przekroczyć 10 tys. e. chociaż istnieją szkółki, które hodują te konie poza Ameryką Południową. Oto, co piszą o tych stworzeniach:
„Kucyki polo nie są typem zwierzaka, który można kupić dla zabawy. Oczywiście konie te wyróżniają się wytrzymałością, siłą i inteligencją. I są we wszystkim posłuszni jeździecowi, niezwykle piękni i wdzięczni. Ale potrzebują stałej aktywności fizycznej, której nie każdy może zapewnić.Kupowanie tego konia dziecku, aby mógł pozostać w stajni przez kilka dni, jest okrutne dla kucyka. ”
Wniosek
Istnieje wiele ras kucyków, Każdy ma swoją specyfikę i cel. Ale prawie wszystkie odmiany różnią się ciekawym wyglądem, inteligencją i wytrzymałością.
Każdy kucyk może przynieść właścicielom wiele radości, wystarczy odpowiedniej opieki i uwagi. Zaleca się również, aby dowiedzieć się wszystkiego o rasie kucyków, którą planujesz kupić przed zakupem.
