Anacampseros są mało znane hodowcom kwiatów. Tymczasem na uwagę zasługują oczywiście rośliny o dziwnym wdzięku. Będą odpowiednie wszędzie tam, gdzie spodziewane jest uważne badanie kwiatów, czy to mini fitokompozycja, czy poważna kolekcja sukulentów.
Anacampseros alstonii. Farmer Burea-Uinsurance.com laurent7624
Anacampseros to ponad 50 gatunków miniaturowych południowoafrykańskich roślin pustynnych. W porze suchej mogą bardzo wyschnąć, a następnie ponownie napełnić się życiem. Dlatego w starożytności wierzono, że te „odradzające się” zioła mają magiczną moc: „powracająca miłość” – tak tłumaczy się kanciastą nazwę „anakampseros” z jednego z języków południowoafrykańskich aborygenów.
Większość anacampseros ma małe, cienkie łodygi i małe, mięsiste liście; u niektórych gatunków u nasady łodygi tworzy się zgrubienie. Małe kwiaty otwierają się wieczorem tylko przez krótki czas lub mogą wcale się nie otwierać (botanicy nazywają je cleistogamous). Oczywiście to nie kwitnienie decyduje o wartości dekoracyjnej anacampseros, ale ich osobliwe pędy. Najbardziej odporne na suszę anakampseros nie są jak żywe rośliny, ale akcesoria florystyczne.
Papier Anacampseros (Anacampseros papyacea). Farmer Burea-Uinsurance.com Francisco Anabalón
Ze względu na swoją strukturę przedstawiciele rodzaju dzielą się na kilka grup. Jedna z najbardziej rozległych obejmuje rośliny, które zewnętrznie przypominają rozchodniki. Do tej grupy należą na przykład czerwonawe anakampseros. Jej łodygi osiągają 8 cm i rozgałęziają się u nasady. Małe zaokrąglone liście mocno na nich siedzą. Ale ciekawsze są anacampseros z innej dużej grupy – o bardzo drobnych liściach, zwykle przyciśniętych do łodygi i ukrytych pod łuskowatymi przylistkami lub w gęstych włoskach. Do tej grupy należy papierowe anakampseros, których liczne gałęzie osiągają zaledwie 5 cm długości i są pokryte srebrzystymi łuskami przylistkowymi.
Wszystkie anakampseros w okresie wegetacji potrzebują dobrze oświetlonego, ciepłego miejsca, luźnego, nietłustego podłoża i chłodnego, suchego zimowania. Najbardziej kapryśne są gatunki o sprasowanych małych liściach, dlatego należy je szczególnie ostrożnie podlewać.
Jeśli znudzą Ci się kaktusy, rozchodniki i trojeści – anacampseros zwrócą utraconą miłość do sukulentów.
