Łatwo rozpoznawalne i oryginalne rośliny doniczkowe należą do rodziny Bromeliad. Są jednym z liderów kwiaciarstwa domowego, nie zawsze bezpretensjonalnym, ale zawsze ekstrawaganckim. Dziwaczne kolory potężnych twardych liści, niezwykłe kwiatostany i status odważnego egzotyki są nieodłączne od wszystkich bromeliadowych piękności. Z jednym wyjątkiem: o przynależności do tej samej rodziny ze stosunkowo skromnymi Guzmanią, Echmeą i Cryptantusem Bilbergia opadająca, lub opadająca Bilbergia (Nutans Billbergia) – trudno zgadnąć. Ta roślina wygląda bardziej jak płatki zbożowe, ale ma swoje atuty. Skromna Bilbergia z niesamowitą gracją harmonizuje wnętrze i pod względem wymagań pielęgnacyjnych słusznie można ją nazwać rośliną bezpretensjonalną.
Bilbergia opadająca (Billbergia nutans)
Spis treści:
Bilbergia – pseudo-ziarno z kolorowymi detalami
Bilbergia (Billbergia) – niezupełnie zwykły przedstawiciel rodziny Bromeliad. Jest to wieloletnia roślina zielna, często rozwijająca się w naturze w formie epifitu. Fakt, że jest on związany z innymi roślinami doniczkowymi bromeliad, można się domyślić tylko po dokładnym zbadaniu, kiedy gęsta tekstura liści i lejki, w których są zbierane, stają się oczywiste.
W przeciwieństwie do większości swoich kongenerów, bilbergia ma liście przypominające zboża lub bulwiaste – długie, wąskie, ze spiczastą końcówką. Powierzchnia liści pokryta jest małymi łuskami, na krawędzi są ciernie, same płytki są skórzaste i twarde. W sprzedaży można znaleźć zarówno pstrokate, jak i monochromatyczne bilbergie. Liście rośliny tworzą rurkowatą rozetę przeznaczoną do gromadzenia wilgoci.
Wysokość Bilbergii osiąga maksymalnie pół metra. Ale dzięki szerokiemu krzakowi, bujnej i rozłożystej darni roślina wydaje się znacznie większa. W rzeczywistości bilbergia nie rośnie zupełnie jak darń: roślina mateczna tworzy setki dzieci, rosnąc w gęstym gronie i stopniowo wypełniając całą przestrzeń pojemnika. Młode rozety mogą zakwitnąć w trzecim roku. Rozeta matki obumiera wkrótce po kwitnieniu, stale zastępowana przez nowe potomstwo. Roślinę bazową należy przyciąć ręcznie, aby nie przeszkadzała w rozwoju nowych rynków zbytu.
Warto przyjrzeć się kwiatostanom Bilbergii, które na pierwszy rzut oka nie są zbyt atrakcyjne. Opadające, dotykająco zwisające wiechy kwiatostanów wzdłuż krawędzi płatków-kłosków są pomalowane na niebiesko-niebieski kolor, co sprawia, że pstrokaty żółto-zielono-różowy kolor jest jeszcze bardziej oryginalny. Cały kwiatostan jest skutecznie podkreślony jasnymi przylistkami różowo-fuksji. Kwiaty bilbergii są ułożone spiralnie, jakby skręcały się w kłoskową rurkę.
Luksusowy rozkwit tej bromeliadowej piękności trwa przez całą zimną porę roku – od października do końca stycznia. Ze względu na przesunięty okres kwitnienia bilbergia świetnie prezentuje się jako akcent we wnętrzach jesienno-zimowych, wybijając się na pierwszy plan i przyciągając uwagę najbystrzejszych konkurentów swoją wzruszającą oryginalnością.
Bilbergia jest często nazywana najbardziej oddaną rośliną rodziny Bromeliad. Naprawdę może stać się jednym z najłatwiejszych w uprawie zielonych zwierząt domowych, ponieważ nie tylko z wdzięcznością zareaguje na minimalną opiekę, ale także wybaczy drobne błędy. Bilbergia to wytrzymała kultura, która nie wymaga szczególnego podejścia, idealna nawet dla tych hodowców kwiatów, których harmonogram pracy nie pozwala im poświęcić dużo czasu roślinom. Nie wspominając o tym, że jest to jedna z najlepszych upraw dla początkujących.
Warunki wymagane przez bilbergię
O tym, że roślina ta jest w stanie stać się jedną z najbardziej przyjaznych i najłatwiejszych w uprawie, świadczy jej zaskakująco wyraźna zdolność przystosowania się do zupełnie innych warunków uprawy. Bilbergia potrafi przystosować się do niemal każdych warunków, komfortowych dla naszego pobytu.
Głównym atutem Bilbergii jest umiejętność dostosowania się do najgorszych warunków oświetleniowych. To jedna z nielicznych roślin domowych, która równie dobrze czuje się we wnętrzu, z tyłu pokoju, jak i na parapetach. A takie umiejętności umożliwiają wykorzystanie bilbergii do dekoracji wnętrz, jako pełnoprawnego akcentu w projektowaniu i dekoracji pomieszczeń mieszkalnych. Tylko jasno oświetlone obszary z bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, zwłaszcza w południe, nie nadają się do bilbergii. Najbarwniejsze kwitnienie i piękne odcienie liści bilbergii można zaobserwować na stanowiskach jasnych i półcienistych o dowolnej intensywności.
Roślina ta nie stawia specjalnych wymagań co do temperatury powietrza i podłoża. Bilbergia poczuje się komfortowo w każdym lokalu, w którym temperatura nie spada poniżej 12 stopni, zarówno latem, jak i zimą. Jeśli masz taką możliwość, to aby stymulować kwitnienie, temperaturę można obniżyć o 2-3 stopnie w porównaniu do zwykłych warunków, ale ten środek nie jest konieczny.
Ważna jest również zdolność bilbergii do wzrostu na zewnątrz w ciepłym sezonie. Gdy tylko zniknie groźba nocnych przymrozków i pogoda się ustabilizuje, to piękno można wyeksponować w ogrodzie lub na balkonach. Na świeżym powietrzu bilbergia będzie aktywnie rosła i zaskakiwała pięknem zieleni, a co najważniejsze, to właśnie przebywanie na świeżym powietrzu stymuluje przyspieszone kwitnienie młodych rozet. Pamiętaj jednak, aby doniczka stała w osłoniętym miejscu, z dala od silnych wiatrów i opadów deszczu.
Tryb nawadniania i wilgotność powietrza
Aby bilbergia stała się jednym z najatrakcyjniejszych akcentów we wnętrzach jesienno-zimowych, wystarczy zadbać o utrzymanie stabilnego reżimu wilgotności podłoża. Ta piękność preferuje glebę średnio wilgotną, bez zastoju wilgoci, z wysychaniem wierzchniej warstwy gleby między podlewaniami. Łatwo jest skupić się na częstotliwości zabiegów: górne 2-3 cm gleby w doniczce powinno wyschnąć przed kolejnym zabiegiem.
Podobnie jak inne bromeliady, bilbergię można również podlewać w lejku do liści. Ale takie podejście jest bardziej ryzykowne. Po pierwsze, należy monitorować poziom wody w lejku do liści, który nigdy nie powinien całkowicie wyschnąć. Po drugie, surowo zabrania się takiego podlewania, jeśli roślina znajduje się w chłodnych warunkach, a także po zakończeniu kwitnienia w fazie uśpienia. Dlatego wlewanie wody do lejka dla tej kultury lepiej zastąpić klasycznym podlewaniem. Nadmiar wilgoci z palet należy odprowadzić.
Zimowy reżim nawadniania jest korygowany zgodnie z redukcją światła i spadkiem temperatury, zabiegi są rzadsze, a wilgotność podłoża zmniejszona. W zimnych porach nie zaleca się podlewania bilbergii częściej niż raz w tygodniu.
Bilbergia odpowie na opryski z wielką wdzięcznością. Inne środki zwiększające wilgotność powietrza można pominąć, ale opryskiwanie liści można wykonywać nawet kilka razy dziennie w okresie letnim. Opryskiwanie staje się obowiązkowym środkiem przy trzymaniu bilbergii w temperaturach powyżej 23 stopni Celsjusza. Podczas kwitnienia procedurę można zastąpić instalacją palet z mokrą ekspandowaną gliną lub mchem.
Zwróć uwagę na wodę, której użyjesz do pracy z bilbergią. Ta kultura wewnętrzna będzie używać tylko miękkiej wody o tej samej temperaturze, co powietrze wokół rośliny.
Najlepszy sos bilbergii
Roślina ta potrzebuje nawozów nie tylko w aktywnym sezonie wegetacyjnym. Pomimo tego, że w rozwoju bilbergii występuje wyraźny okres uśpienia, uwielbia stabilne warunki wzrostu i nie przestaje karmić rośliny nawet zimą. To prawda, że od października do lutego w okresie kwitnienia nawozy stosuje się bardzo rzadko – raz na 1-5 tygodni, ale ze standardową dawką nawozu.
Top dressing w ciepłym sezonie należy stosować od początku aktywnego wzrostu do końca kwitnienia co 2 tygodnie. Bilbergia preferuje karmienie specjalnymi mieszankami nawozowymi przeznaczonymi dla bromeliad lub kwitnących roślin doniczkowych (choć te ostatnie muszą być stosowane w dawkach zmniejszonych o połowę). Nadmiar azotu może spowodować śmierć rośliny, a stosowanie klasycznych nawozów uniwersalnych jest surowo zabronione.
Przycinanie bilbergii
Piękno bromelii rozwija się dzięki ciągłej wymianie wyblakłych rozet, które są wybierane przez młode rośliny 1-2 miesiące po kwitnieniu. Stare rozety należy wyciąć ręcznie 4-6 tygodni po zakończeniu kwitnienia. Nie tylko uniemożliwią roślinie zachowanie atrakcyjności, ale także „zahamują” wzrost małych dzieci.
Podłoże: w przypadku bilbergii należy wybrać dość specyficzną mieszankę gleby – szorstką teksturę, ze zmniejszoną zawartością gleby darniowej. Zwróć uwagę na wartości pH: powinny być równe 5.0 jednostek. Dla tej rośliny odpowiednia jest mieszanka torfu wysokiego, gleby liściastej, piasku rzecznego, mchu i próchnicy.
Transplantacja: nie roczny, ale dość częsty (aktywny wzrost wymaga szybkiego oddzielenia i oddzielenia dzieci od krzaka macierzystego). Nie ma konkretnych terminów na procedurę: przeszczep wraz z separacją w razie potrzeby, gdy tylko będzie zbyt dużo dzieci do tego pojemnika, korzenie zaczną wypełzać z otworu drenażowego w dogodnym dla Ciebie momencie w okresie aktywnego wzrostu (od marca do sierpnia, ale nie później).
Pojemniki Bilbergia: ze względu na to, że roślina ta aktywnie tworzy młode rozety i rośnie, można wybierać tylko duże naczynia. Ale powinny być szerokie i niezbyt głębokie. Oprócz pojemników bilbergię można uprawiać na korze drzew lub w zaczepach (zgodnie z zasadą innych epifitów i storczyków), ale tylko wtedy, gdy roślina była początkowo przyzwyczajona do takich warunków i kupiłaś ją na korze.
Choroby i szkodniki bilbergii
- Tarcza;
- Wciornastki;
- wełnowce;
- Przędziorki.
Ponieważ bilbergia często choruje, roślinę należy sprawdzać co tydzień, zwracając uwagę na tył liści. Ze szkodnikami można sobie poradzić tylko metodami kombinowanymi: usuwanie owadów roztworami mydła i równoległe traktowanie środkami owadobójczymi.
Częste problemy w uprawie bilbergii
- Zawalenie się gniazd w złych warunkach oświetleniowych;
- Stopniowe zamieranie wylotu pod koniec kwitnienia z przyczyn naturalnych i bez kwitnienia, gdy podłoże jest nasiąknięte wodą;
- Pojawienie się brązowych plam na liściach przy zbyt intensywnym świetle;
- Suszenie końcówek liści przy użyciu twardej lub stojącej wody w lejku do liści.
Metody hodowli Bilbergii
Delenki
Jeśli chcesz uzyskać dorosłe i duże rośliny, które są atrakcyjne i świetnie wyglądają bez długiego oczekiwania, podczas przesadzania nie warto rozdzielać poszczególnych dzieci, ale po prostu dzielić grupy krzewów na dwie lub trzy części. Duże sadzonki szybciej zakorzenią się, będą aktywnie rosły i faktycznie zakwitną tak obficie, jak niepodzielna roślina mateczna przed przesadzeniem.
Dzieci, które powstają w zadziwiających ilościach
Roślina ta jest bardzo łatwa w rozmnażaniu, ponieważ materiał do sadzenia można uzyskać przy każdym przesadzeniu. Poszczególne rośliny przystosowują się gorzej niż sadzonki, proces osiągania maksymalnej dekoracyjności trwa dłużej, ale pojedyncze „rozety” mogą po kilku latach stać się rośliną luksusową. Dzieci należy ostrożnie wyrywać, a rośliny, które nie wyrosły na poziomie 20 cm lub wyższym, nie mogą być oddzielone.
Plastry Bilbergii należy posypać kruszonym węglem i wysuszyć. Ukorzenienie dzieci będzie wymagało ogrzewania dna, temperatury powietrza co najmniej 20 stopni i przykrycia folią lub czapką.
