Moda na hodowanie dziwnych roślin doniczkowych o nietypowych kwiatach lub zdeformowanych pędach zwróciła uwagę na jedną z najbardziej egzotycznych roślin cebulowych – gadzina. Ogórek pnący, czyli bulwa pnąca, jest tak oryginalną rośliną, że nawet po długiej znajomości niełatwo ją rozpoznać jako zwyczajną kulturę forsowną. Jej pogrubiona cebula łączy się z dziwaczną masą pędów, kwitnienie rozrzuca niezwykłe gwiazdy wzdłuż korony, a charakter pozostaje prawie taki sam jak hiacyntów czy ferm drobiu. Luksusowa i ekskluzywna bovieya to główna sensacja w kategorii egzotycznych roślin pokojowych ostatnich lat.
Bovieya to egzotyczny „kręcony ogórek” we wnętrzu. Farmer Burea-Uinsurance.com Amada44
Spis treści:
Kręcony cud wyrastający z kuli – bovieya
Bovieia to jedna z roślin, która niezmiennie budzi skojarzenia z bardzo dziwną egzotyką. Wygląd tego bulwiastego jest tak nietypowy, że na pierwszy rzut oka bokarnei i inne zwierzęta domowe z zgrubieniami na pniu są bardziej zapamiętywane niż ich prawdziwe odpowiedniki. Przynależność do oryginalnych sezonowych akcentów bovia jest nieco kontrowersyjna, ponieważ roślina jest nie tylko wypędzana ze względu na kwitnienie – jest to również pełnoprawna kultura wewnętrzna, mająca swój specyficzny charakter i wymagania.
Nazwa rodzaju Bovia (Bowiea) otrzymany na cześć angielskiego naukowca, kolekcjonera Królewskich Ogrodów Botanicznych i miłośnika rzadkich roślin Jamesa Bowiego. Roślina ta, mimo ponad dwustuletniej historii jako uprawna roślina cebulowa, nadal jest rzadka i ekskluzywna na Zachodzie iw naszym kraju.
Ale w domu, na kontynencie afrykańskim, ta dziwaczna roślina jest tak popularna, że praktycznie nie nazywa się jej botaniczną nazwą. Popularne przezwiska boviei wymownie wskazują na jej uderzający wygląd: znana jest jako ziemniak Zulu, cebula do kręcenia, ogórek morski, cebula pnąca i ogórek kędzierzawy.
W naturze boviei są bardzo szeroko reprezentowane w południowej części kontynentu afrykańskiego. Roślina ta jest typowa zarówno dla suchych, jak i wilgotnych regionów Zimbabwe, Kenii, Tanzanii, występuje wszędzie i jest cenną rośliną leczniczą. W kulturze wewnętrznej rozpowszechniona jest tylko jedna roślina – spektakularna i jasna wspinaczka na winorośl. Wcześniej trzy inne odmiany były również rozpatrywane osobno, ale zgodnie z najnowszymi klasyfikacjami, boviae curly pozostały jedynym gatunkiem w rodzaju Bovieja.
Bovieya kręcone (Bowiea volubilis) Jest zielną byliną z kategorii roślin cebulowych, która nie tworzy zwykłej rozety liści, ale dziwaczną łodygę. W przeciwieństwie do wielu innych cebulek, boviae ma większość dużych cebulek powyżej linii gleby.
Żarówki Boviei
Na pierwszy rzut oka cebulki przypominają rzepę lub olbrzymią zieloną rzodkiewkę. Cebule są jasnozielone, z ochronnymi suchymi łuskami, lekko płaskie, stale rosnące, au dorosłych roślin nie są ograniczone do 30 cm średnicy w połowie wysokości.
W kulturze wewnętrznej zewnętrzne łuski bovieya najczęściej nie wysychają i pozostają zielone, dlatego czasami trudno jest zidentyfikować prawdziwą naturę tej rośliny. Ale nawet jeśli nie da się zachować zielonej cebulki, roślina ma co podziwiać: gdy wysycha w niewygodnych warunkach lub na słońcu, zewnętrzne łuski odsłaniają wewnętrzne, tworząc rodzaj drabiny, która tylko dodaje roślinie bardziej dekoracyjnej efekt. W tym przypadku łuski nadal prawie całkowicie pokrywają cebulki, a mówimy tylko o małym otworze, przez który szypułka wychodzi u góry.
Każda cebulka składa się z 8-10 soczystych łusek, w ciągu jednego roku w roślinie tworzą się tylko dwie łuski, dlatego prawdziwe piękno jej cebulek ujawnia się dość późno. Jedną z najbardziej niezwykłych cech tej rośliny jest kruchość i delikatność łusek. Nawet niedbale trzymając cebulę w dłoni, a tym bardziej z wysiłkiem naciskając, możesz przebić się przez delikatne i cienkie łuski i nieodwracalnie zniszczyć roślinę, więc musisz obchodzić się z bovia bardzo ostrożnie.
Obecność tak potężnej cebulki nie przeszkadza tej roślinie w tworzeniu silnego kłącza. Mocno rozgałęzione, wieloletnie, nie obumierające w okresie uśpienia, gęste i mocne, korzenie boviae nadają roślinie niepowtarzalny charakter i pozwalają zachować efekt dekoracyjny nawet w ekstremalnych warunkach.
Okresy wegetacji i spoczynku boviei
W rozwoju boviea wyraźne są okresy aktywnej wegetacji i odpoczynku. W pomieszczeniach nie zmienia przyzwyczajeń nabytych w domu, aktywnie rozwijając się w okresie chłodnym i wilgotnym, a w porze gorącej i suchej będąc w pełnym okresie spoczynku.
Brak chłodzenia prowadzi do tego, że roślina nie odrzuca części naziemnych, dlatego korekta warunków pozwala uprawiać bovia jako roślinę sezonową lub jako stałą uprawę ozdobną. Aktywny sezon wegetacyjny rozpoczyna się wraz ze wzrostem liści, które u dorosłych roślin szybko wysychają, ustępując miejsca dziwacznej i szybko rosnącej szypułce. W połowie fazy aktywnego wzrostu kwitnie boviea, a następnie części nadziemne obumierają i wzrost zatrzymuje się.
Okres spoczynku w bovieia trwa od 2 do 6 miesięcy, po czym ponownie rozpoczyna się wzrost pędu i cały proces „tworzenia” tej dziwacznej rzeźby powtarza się ponownie.
Aktywna roślinność bydła i charakter jego wzrostu są dość nietypowe. Roślina ta tworzy rozetę liści dopiero w bardzo młodym wieku. Okrągłe, w przekroju przypominające cebulę, cienkie, drobne, soczyste, nie są tak dekoracyjne. Warto poczekać na wiek, w którym liście uformują się w ilości nie większej niż 2 sztuki, rozwiną się na początku aktywnej fazy wzrostu i natychmiast wyschną. W końcu najważniejszą rzeczą w bovie jest ozdobna łodyga pnąca, która wygląda dziwacznie na tle ogromnych cebul.
Kwitnące boviea
Łodygi kwiatowe Boviei o wyjątkowym jasnym kolorze i dość cienkich gałęziach nie rosną prosto, ale fantazyjnie wyginają się, zwijając się spiralnie wokół podpory. Jasny kolor szypułki można wytłumaczyć po prostu: to on jest odpowiedzialny za fotosyntezę w roślinie. Nie szersza niż 0,5 cm średnicy, spłaszczona, oryginalna szypułka zastępująca liście i wytwarzająca ogromną liczbę pędów bocznych i szydłowatych gałązek, może osiągnąć długość trzech metrów. Kręcone skręcone rzęsy wyglądają jak dziwaczna zielona rzeźba na tle kulek cebuli.
Bovieya, pomimo całego piękna swoich gałęzi i cebulek, wcale nie traci zdolności do kwitnienia. Na końcach pędów rozkwitają wzruszające gwiazdki kwiatów – nie większe niż 1 cm, nietypowe, biało-zielone, mięsiste, nawet z bliska wyglądają niepozornie, ale mimo to wydają się być rozproszonymi drobnymi ozdobami.
Okwiaty w kształcie koła boviei mają otwarte, wolne, spiczaste segmenty i nadają roślinie wygląd podobny do gwiazdki. Przylistki lancetowate, z ostrogą, pięknie wyglądają na tle cienkiej zakrzywionej szypułki. Kwiaty zapylane są wyłącznie przez muchy lub sztucznie.
Warunki do uprawy indoor bowie
Ta roślina doniczkowa może być uprawiana jako stabilna roślina ozdobna lub jako zwykła roślina bulwiasta z wyraźnym okresem uśpienia. Tradycyjny cykl rozwoju z obumieraniem na zimę trwa tylko wtedy, gdy tworzy się chłodne środowisko. Jeśli bovia jest trzymana w stabilnym cieple, zachowuje szypułkę przez cały rok.
Boviei zaliczane są do najniebezpieczniejszych trujących roślin. Należy unikać nie tylko kontaktu z błonami śluzowymi, ale także ze skórą (sok z cebulek i łodyg powoduje podrażnienia, a spożycie wewnętrzne jest niezwykle niebezpieczne z powodu glikozydów nasercowych).
Oświetlenie i rozmieszczenie
Boviaia wcale nie wymaga oświetlenia. Najpiękniejszy i najbogatszy kolor kędzierzawej szypułki w roślinie obserwuje się w półcieniu lub w miękkim, rozproszonym oświetleniu. Ale roślina jest bardziej niż odporna na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Przechowywana w słonecznym miejscu w okresie uśpienia, nawet jeśli nie organizuje się chłodnego zimowania, roślina musi zostać przeniesiona do półcienia, aby zaobserwować cykliczny rozwój i zatrzymać wzrost.
Wybierając miejsce na boviei, możesz skupić się tylko na pożądanym efekcie dekoracyjnym: taki dziwaczny cud warto udekorować wnętrze, a nie parapety. Ostatnio boviae jest coraz częściej sprzedawana jako jedna z najbardziej tolerujących cień roślin, ale ponieważ rozwój szypułki zależy bezpośrednio od ilości światła, nie warto umieszczać piękności w zbyt ciemnym miejscu (chyba że po rozpoczęciu rozkwit).
Ze względu na krętą i długą szypułkę, Bovia można uznać za kulturę częściowo obfitą: jest umieszczona tak, aby można było podziwiać bulwę, ale także pozwalać na swobodne zwisanie fantazyjnej łodygi. W przypadku uprawy na podporach roślinę można ustawić tak, aby spojrzenie padało na koronę od góry do dołu.
Kontrola temperatury i wentylacja
Bovieya jest odporna na zimno, wytrzymuje spadek temperatury do prawie 0 stopni, niewymagająca temperatury powietrza. Można go bez problemu uprawiać w normalnych salonach lub na obszarach o cieplejszym letnim środowisku. Brak chłodnego zimowania przyspiesza degenerację i będzie wymagał zabiegów odmładzających, ale pozwala zachować atrakcyjność rośliny przez cały rok.
Jeśli możliwe jest zapewnienie chłodnego zimowania, bovieya jest utrzymywana w temperaturze od +10 do +15 stopni, wyprowadzając ją w upał pod koniec zimy lub wczesną wiosną. Jeśli temperatura nie zostanie obniżona, roślina nie straci szypułki i wzrostu, chociaż przestanie, ale boviae zachowają zieleń.
Roślina nie boi się przeciągów, ale nie zaleca się wynoszenia jej na świeże powietrze na lato.
Pielęgnacja Boviaea w domu
Nawet ci, którzy nie lubią procesu wymuszania cebul, nie będą mogli nazwać tej uprawy trudną w uprawie. Bovieya jest również odpowiednia dla najbardziej niedoświadczonych hodowców. Kluczowym punktem pielęgnacji jest bardzo ostrożne podlewanie, które powinno pozwolić glebie wyschnąć. Górny opatrunek dla tej rośliny jest rzadko przeprowadzany.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Bovieja bardzo boi się nasiąkania wodą i może cierpieć na gnicie nawet przy rzadkim przelewie. Roślinę należy bardzo ostrożnie podlać, aby podłoże wyschło przed kolejnym zabiegiem. Podlewanie powinno być dokładne, nawet krople wody nie powinny dostać się na bańkę.
W okresie uśpienia podczas zimowania w chłodzie podlewanie zostaje całkowicie zatrzymane po obumarciu szypułki. Jeśli boviea zimuje w ciepłym miejscu, rzadko przeprowadza się podlewanie, po prostu zapobiegając wysychaniu łodyg, zmniejszając częstotliwość zabiegów o dwa do trzech razy.
Bovieya nie lubi dużej wilgotności i dobrze rośnie w suchym środowisku salonów.
Top dressing i skład nawozu
W przypadku tej rośliny nawożenie stosuje się tylko od momentu pojawienia się pierwszej strzałki szypułki i do szczytu kwitnienia. Wystarczy 1 zabieg w 7-8 tygodni (lub 1 karmienie miesięcznie przy zmniejszeniu dawki nawozów o połowę).
W przypadku boviei stosuje się specjalne nawozy do bulwiastych. Roślina dobrze reaguje również na soczyste nawozy.
Przycinanie i kształtowanie
Cienka, wijąca się, niezwykła łodyga kwiatowa boviei o długości kilku metrów w warunkach wewnętrznych wymaga podparcia lub takiego ustawienia, w którym może swobodnie zwisać. Przy wyborze podpór preferowane są kręcone łuki lub drabiny, wzdłuż których może się zwijać szypułka.
Przeszczep i substrat
W przypadku bydła preferowany jest coroczny przeszczep tylko wtedy, gdy roślina tworzy młode, pęka w gniazdach lub jest hodowana w ciasnych pojemnikach i nie ma wystarczająco dużo miejsca na korzenie. W przeciwnym razie boviae przesadza się na żądanie, kiedy tak naprawdę nie ma gdzie swobodnie się rozwijać. Przeszczep przeprowadza się przed rozpoczęciem etapu aktywnego wzrostu lub przed wprowadzeniem w ciepło. Zaraz po przesadzeniu roślina jest podlewana i umieszczana w warunkach stymulujących wzrost pędów.
Każde bulwiaste podłoże nadaje się do boviei. Rozwija się w lekkich, przepuszczalnych mieszankach glebowych, składających się w połowie z piasku, a w połowie z pożywnej gleby. Zakupione podłoże dla roślin bulwiastych lub soczystych jest idealne dla rośliny.
Głównym sekretem uprawy bovia jest niechęć do dużych pojemników. Średnica doniczek zależy od średnicy cebulki: może przekroczyć objętość rośliny tylko o kilka centymetrów.
Bovia może być uprawiana w parach, po jednej cebulce lub w większych grupach. Na dnie zbiorników należy ułożyć bardzo wysoką warstwę drenażową. Bovieja dobrze rośnie z podwójnym drenażem, w tym górnym (oprócz dolnego) – dekoracyjną warstwą zrębków kamiennych. Podczas sadzenia cebulki nie są zakopywane, ustawiając je na tym samym poziomie (maksymalna głębokość to ½ wysokości), bezpieczniej jest pozostawić prawie całą cebulę na powierzchni w doniczkach.
Choroby, szkodniki i rosnące problemy
Boviei w kulturze pokojowej są dość stabilne. Czasami spotyka się na nich przędziorki i wełnowce. W sąsiedztwie porażonych roślin soczyste łuski mogą przyciągnąć uwagę owadów łuskowatych. W przypadku inwazji szkodników roślinę natychmiast lepiej traktuje się roztworem insektycydów ogólnoustrojowych.
Reprodukcja boviei
Sami Bovieis określają proces podziału, który często wymyka się logice. W niektórych warunkach cebulki mogą bardzo długo nie formować dzieci, podczas gdy w innych zadziwiająco szybko „rozbijają się” w wielkie rodziny. Proces formowania się cebul potomnych jest bardzo specyficzny, ponieważ roślina formuje się i rośnie pod górnymi „pokrywającymi” łuskami, dosłownie pękając na grupy nowych roślin, gdy rosną i zwiększają swoją objętość.
Jeśli boviae utworzyły cebulki potomne, podczas przesadzania gniazda są dzielone i używane osobno, ale ta metoda nie zależy od właścicieli i wymaga cierpliwości, będąc pod wieloma względami loterią.
Ukorzenianie łusek pozostaje główną metodą hodowlaną boviei. Są one usuwane ze starych cebul, które osiągnęły maksymalną średnicę, bardzo ostrożnie obchodząc się z rośliną. Łuski oddziela się od góry do dołu, delikatnie łamiąc łuski pokrywające cały obwód bańki do dołu i starając się nie uszkodzić dolnych warstw.
Oddzielone łuski tnie się na pionowe paski o szerokości 3 cm, suszy przez kilka dni i sadzi jak sadzonki na zdezynfekowanym wilgotnym podłożu pod kapturem. Przy regularnym wietrzeniu i ostrożnym nawilżaniu, po miesiącu u podstawy każdego paska zaczynają rozwijać się małe cebulki. Rośliny są delikatnie hodowane, delikatnie nawilżając glebę, na kilka miesięcy przed ukorzenieniem, a następnie sadzone jako samodzielne rośliny.
Nasiona w domu są rzadko rozmnażane przez bovieu i nie można ich znaleźć w sprzedaży. Nasiona wymagają wczesnego, zimowego siewu, ogrzewania dna, dodatkowego doświetlania, lekkiego piaszczystego podłoża i utrzymywania stałej temperatury od 20 stopni Celsjusza. Sadzonki uprawia się w ciągu roku, sadzi dopiero w drugim roku, pełne kwitnienie oczekuje dopiero od trzeciego lub czwartego roku.
