Podczas gdy współczesne hybrydowe odmiany pelargonii królewskich i strefowych są powszechnie podziwiane, wiele roślin z rodzaju Pelargonium prawie zniknęło. Gatunki pelargonii kiedyś również afiszowały się na parapetach w prawie każdym domu. Nie mogą pochwalić się tak obfitym lub długim kwitnieniem, ale często okazują się mniej kapryśne i znacznie bardziej oryginalne. Moda na „retro” dziś zwróciła na nie uwagę hodowców kwiatów. Ale nie jest łatwo znaleźć rośliny z „podstawowych” pelargonii. Wyjątkowa różnorodność form krzewów i zieleni, niezwykłe kwitnienie – to tylko kilka powodów, dla których warto przyjrzeć się bliżej gatunkom pelargonii.
Gatunek Pelargonium – kwiaty wewnętrzne w stylu „retro”. Farmer Burea-Uinsurance.com ligaspelargonie
Spis treści:
Specjalna kategoria pelargonii ozdobnej
Podobnie jak wiele roślin ozdobnych, które stały się niezwykle popularne, pelargonie prawie straciły swój pierwotny wygląd. Gatunki „dzikie”, które pozostały niezmienione od tysiącleci, wyparły współczesne odmiany i hybrydy. Ale cenniejsi są prawie zaginieni krewni fashionistek.
Gatunki pelargonii z „prostych” roślin stały się rzadkością kolekcjonerską w ciągu ostatniego półwiecza. Ich fani tworzą całe kluby, a możliwość zdobycia nowego wyglądu jest ceniona nie mniej niż poszukiwanie innych wewnętrznych rarytasów.
Gatunek pelargonia lub pierwotna, dzika, naturalna pelargonia (w wersji angielskiej – Gatunki pelargonii, Gatunek pelargonii) to duża grupa gatunków roślin z rodzaju Pelargonium, które nie przeszły selekcji i zachowały swoje naturalne piękno. W rodzaju Pelargonium istnieje ponad dwieście gatunków. I wszystkie są dekoracyjne.
W naturze prawie połowa gatunków pelargonii występuje w Afryce, ale są też Nowa Zelandia i endemity wyspiarskie, australijskie i wschodnie. Historia uprawy pelargonii z grupy gatunków sięga XVII wieku.
Gatunki Pelargonium łączą byliny zielne, jednoroczne i krzewinki. Są to rośliny prosto rosnące i obfite, rozłożyste i bardziej surowe, gęsto liściaste i prawie „nagie”, głównie pachnące.
Niektóre pelargonie mają pnie przechowujące wodę, inne mają bulwiaste, pogrubione korzenie, inne nie tworzą łodyg, a niektóre podbijają serca łodygami. Nie mówiąc już o tym, że pelargonie są nie tylko wiecznie zielone.
Pelargonium capitatum. Farmer Burea-Uinsurance.com Mrożone kapsułki z nasionami
Różnorodność gatunków pelargonii
Aby zorientować się w różnorodności wszystkich gatunków pelargonii, są one łączone w łatwo rozróżnialne sekcje według dość oczywistych znaków, nawet dla niedoświadczonych hodowców:
- sekcja Pelargonia – „zwiedzanie” pięknych roślin z rozłożystymi krzewami, zdrewniałymi pędami od dołu, kręconymi liśćmi i bardzo dużą zawartością olejków eterycznych.
- sekcja Chorisma – grupa krzewiastych roślin o często pół-soczystych pędach, długich ogonkach prostych liści i kilku kwiatostanach kwiatów o bardzo dużych dwóch górnych płatkach.
- sekcja Kampylia – grupa zwartych trójkolorowych pelargonii, pół-ampelous lub ampelous, z ząbkowanymi srebrnymi liśćmi o wdzięcznym kształcie i niezwykłymi kwiatami, w których górne jasne płatki są połączone z białymi dolnymi i jasnym okiem.
- sekcja Otidia – grupa soczystych, tworzących mięsiste, grube łodygi gatunków gęsto rozciętych na wąskie płaty małych liści. Białe, przypominające ćmy kwiaty wydają się dziwaczne.
- sekcja Hoarea – rośliny bulwiaste bezłodygowe o bardzo długim okresie uśpienia.
- sekcja Glaucophyllum – gatunki pełzające z szaro-niebieskimi rzeźbionymi liśćmi i różowymi kwiatami.
- sekcja Cykon – grupa zimozielonych gatunków o całych, prostych, palmatowatych liściach i różowo-czerwono-fioletowych kwiatach.
- sekcja Myridium – gatunki o pojedynczych, zdrewniałych pędach i pierzasto wyciętych liściach. Kwiatostany są mało kwiatowe, o nieregularnych kwiatach.
- sekcja Cortusina – gatunki soczyste o okrągłych, długoogonkowych, opadających liściach, pogrubionych korzeniach i rzadkich kwiatostanach.
- sekcja subsukulenty – piękne krzewinki o soczystych, kruchych, zdrewniałych pędach z kolcami i pięknymi tarczami po 10 kwiatów.
- sekcja Magnistipulacea – bulwiaste pelargonie z frędzlami kwiatów.
- sekcja Ligularia – gatunki o mięsistych łodygach i liściach.
- sekcja Poliakt – piękne widoki z pierzasto podzielonymi liśćmi i kwiatami pachnącymi nocą.
- sekcja Reniformia – odcinek krzewów karłowatych o prostych liściach i małych kwiatach, ceniony za swój aromat.
- sekcja Peristera – odcinek karłowatych, płożących się, losowo rozgałęzionych gatunków o małych, regularnych kwiatach.
- sekcja Jenkinsonia – urocze gatunki bulwiaste i krzewy, zrzucające liście przed kwitnieniem, o liściach pierzastych lub palczastych.
Pelargonium incrassatum. Farmer Burea-Uinsurance.com Katia Kotskaja
Cytryna Pelargonium (Pelargonium citronellum). Farmer Burea-Uinsurance.com KL Gaffney
Storczyk Pelargonium (Pelargonium ochroleucum). Farmer Burea-Uinsurance.com jeffs bulbesetpots
Klasyka gatunków wśród pelargonii
Piękne klasyczne symetryczne pięciopłatkowe kwiaty z ciemnymi żyłkami i dużymi kolorowymi pręcikami w małych główkach gloryfikowały jeden z najwspanialszych gatunków pelargonii – głowa pelargonii (Pelargonium capitatum).
Bardzo piękne poduszki z zieleni o wysokości ponad pół metra wydają się uderzająco kręcone i grube. Łodygi niezbyt stabilne, wyciągnięte lub rozłożyste. Liście o średnicy do 8 cm pysznią się sercowatą podstawą i są nacięte prawie do środka w 3-5 pofałdowanych, kręconych, aksamitnych płatków. Odcienie liści wahają się od szmaragdowej zieleni po żywe i prawie bagienne, w zależności od warunków ich wzrostu.
Ponadto, dzięki pięknym kwiatostanom w kształcie wiązki, stała się sławna i wyblakła pelargonia (Pelargonia brutto) – jeden z gatunków pelargonii bez łodyg, w którym bulwy wznoszą się nad glebą. Delikatny liliowy kolor i łezkowy kształt górnych płatków kwiatu wydają się bardzo oryginalne.
Liście lancetowato-jajowate, z miękkim srebrzystym pokwitaniem, głęboko rozcięte, wyrastające w pęczkach z kilku punktów wzrostu. Są rzeźbione, jasnosrebrne z oliwkowym odcieniem koloru bazowego. Ta pelargonia nie tworzy bujnych krzewów, podbijając swoją gracją.
Cytryna Pelargonia (cytronella pelargonia) Jest bardzo aromatyczną rośliną z dominującą nutą skórki cytrynowej i kształtem liścia przypominającym klon. Gęste krzewy wyglądają świetnie, roślina pozostaje zwarta dopiero po uformowaniu. Głęboko rozcięte, klapowane liście tylko podkreślają piękno wierzchołkowych jasnoróżowych kwiatostanów z ciemnymi kreskami na dwóch górnych płatkach.
Ażurowy srebrzysty cud – fałszywa lepka pelargonia (Рelargonium pseudoglutinosum) podbija nie tylko kręconymi, mocno naciętymi liśćmi, ale także okrągłymi główkami jaskrawoczerwonych kwiatów z prawie czarnymi kreskami.
Kwiaty w kilkukwiatowych tarczach przypominają piękne storczyki orchidea pelargonia (Pelargonium ochroleucum): jej trzy dolne płatki są pomalowane na delikatną kremową biel, ale dwa górne są jasnozielone. Ta bulwiasta pelargonia kwitnie po więdnięciu liści. Zieleń jest bardzo jasna, językowa, niestandardowa. Jest to miniaturowa i niestandardowa pelargonia, jednak bardzo podatna na gnicie.
Pelargonium ceratophyllum. Farmer Burea-Uinsurance.com Elena Joganson
Pelargonium cortusifolium. Farmer Burea-Uinsurance.com 橋 橋 Centrala
Liście pelargonii. Farmer Burea-Uinsurance.com Elena Joganson
Najlepsze soczyste gatunki pelargonii
Jeden z najpiękniejszych soczystych gatunków pelargonii – grab pelargonii (Pelargonium ceratophyllum). Dziwaczne, ze śladami opadłych ogonków, poniżej błyszczące, zdrewniałe, zdolne do przechowywania pędów wodnych o średnicy do 2 cm, tworzą wraz z nieregularnymi gałęziami bocznymi dziwaczne, niemal obce sylwetki. Liście przypominające poroże są fantazyjnie rozcięte na szczytach pędów. Kwiaty wyglądają jak kremowe pająki, są samotne.
Soczyste pelargonie obejmują żrący (Pelargonium cortusifolium) Jest piękną, zwartą rośliną o mięsistych, prostych łodygach przypominających trójzęby, bardzo szybko zdrewniała. Liście są szare, prawie srebrne, rosną spiralnie, zaskakują mocno kędzierzawymi płatkami i długimi prostymi ogonkami. Bardzo efektowne są blaszki kwiatostanowe z wystającymi biało-liliowymi, akwarelowymi kwiatami.
Liście pelargonii (Pelargonium cotyledonis) Jest bardzo rzadką, niearomatyczną rośliną pochodzącą z wyspy Świętej Heleny, która naturalnie przypomina bonsai ze względu na pogrubione, krótkie, łuskowate łodygi. Liście tego gatunku częściowo opadają, zaskakują sercowatym kształtem i gładką powierzchnią. Białe kwiaty są uderzająco symetryczne.
Niezrównane wzory na dwóch górnych płatkach kwiatów – duma kłująca pelargonia (Echinatum Pelargonium). Ażurowe kwiatostany, jak stado szybujących motyli, wznoszą się nad zwartymi krzakami o niezwykłych białawo-owłosionych liściach. Jest to roślina na wpół soczysta, której łodygi pokryte są oryginalnymi kolcami. Liście długoogonkowe, srebrzyste, z rzeźbionym brzegiem.
Humbak pelargonii (wypukła pelargonia) To wyjątkowy soczysty, zdolny do wzrostu 50 cm lub więcej w ciągu roku, łatwy w formowaniu. Pogrubione węzły łodyg, szare cienkie liście o zamszowej powierzchni, pocięte na krótkie płaty, odróżniają tę roślinę od innych gatunków. W dużych pąkach kwitną żółtozielone kwiaty o bardzo silnym słodkim nocnym aromacie.
Pelargonium trifidum. Farmer Burea-Uinsurance.com wexthuset
Odoratissimum pelargonii. Farmer Burea-Uinsurance.com Robert Sarkisian
Pelargonium pink (Pelargonium radens). Farmer Burea-Uinsurance.com Ogród Dave’a
Najlepsze obfite widoki
Wyjątkowy w swojej elegancji Pelargonia agrestuktóre często lubią nazywać Pelargonia kokosowa (Grossularioides Pelargonium). Zaokrąglone, karbowane, jakby lekko zgniecione liście, których średnica wzrasta od maleńkich młodych krążków do prawie dziesięciu centymetrów, osiadają na długich sadzonkach na nitkowatych, cienkich, wdzięcznie zwisających na długości do metra pędach. Roślina rozgałęzia się od podstawy, ma charakter pełzający.
Rozcięte, kręcone, srebrzysto owłosione, uderzająco ozdobne i miniaturowe liście o wyjątkowym pelargonia z trzema karbami (rozwidlony pelargonia) Jest jego główną dekoracją. Gatunek ten jest tak łatwy w formowaniu, że można go używać do topiary w pomieszczeniach, a nawet do bonsai. Jego pikantny, sosnowo-piołunowy aromat nie może nie podbić.
Ale z natury ta pelargonia jest rozłożysta, ampeliczna, pnąca, zdolna do wzrostu do 1 m, z cienkimi i bardzo delikatnymi pędami oraz pięknymi trójpłatowymi liśćmi o głębokim przekroju i postrzępionych krawędziach. Krawędź jest lekka, ale nadaje roślinie bardzo piękny wygląd.
Bardzo nietypowy i dość prosty w wyglądzie najbardziej pachnąca pelargoniaCzasem nazywany pachnący (Pelargonium odoratissimum). Niemal niepozorny kwiat ślicznych pięciopłatkowych kwiatów gwiaździstych o wąskich płatkach, zebranych w rzadkie tarcze, wydaje się szczególnie cenny ze względu na umiejscowienie kwiatostanów w grubości liści. Wydaje się, że się chowają, proponując pachnącą niespodziankę, a uwagę przyciągają fantazyjnie wypukłe, okrągłe, aksamitne liście. Krzewy pełzają, gruba łodyga zamienia się w rozłożyste, długie pędy główne.
Najlepsze pelargonie na zamówienie do uprawy w domu
Jeden z najbardziej oryginalnych liści wśród wszystkich pelargonii w niesamowitym różowa pelargonia (wypas pelargonii). Głęboko rozcięte liście bardziej przypominają koralowce ze względu na ich głęboką sekcję.
Poszczególne liście są prawie nie do odróżnienia, ponieważ łączą się w jedną koronkową poduszkę, ukrywając zarówno trójkątny kształt i ich sztywność, jak i gruczołowe włoski. Szmaragdowy, lekko niebieskawy aksamitny kolor tylko podkreśla ich urodę. Roślina ta jest ceniona głównie za wysoką zawartość olejków eterycznych.
Urocze bez łodyg rzepa pelargonii (dulce pelargonii) zaskakuje niezwykłymi, przypominającymi zabawne buźki i kwiatami grochu, niepowtarzalnymi kwiatami z dużymi trzema dolnymi płatkami i górnymi „uszami” zamykającymi się wokół pręcików.
Delikatny morelowo-żółty kolor tylko podkreśla piękno zaokrąglonych łusek kwiatostanów. Tworzy bulwę, która naprawdę przypomina rzepę lub rzodkiewkę. Liście są podwójnie pierzaste, bardziej przypominają paprocie.
Jedyna pelargonia, która może pochwalić się dwoma rodzajami liści – unikalnym, szybko rosnącym Pelargonia Bowkera (Pelargonia bowkeri). Niektóre liście przypominają pietruszkę lub seler o jasnym, bogatym kolorze. Inne są jasnoszaro-srebrzyste, z głębokim podziałem na płaty prawie igiełkowate. „Jodły” na bardzo długich szypułkach wydają się małym cudem na tle bujnie rozłożystych krzewów.
Warto zwrócić uwagę na gatunki o nietypowych liściach:
- przypominające rozmaryn krzewy z małymi, lancetowatymi liśćmi gładka pelargonia (Pelargonium laevigatum) o kremoworóżowych kwiatach i fioletowych plamach;
- efektowne, miniaturowe liście serc na długich, wijących się sadzonkach w ażurowych krzakach pelargonia dichondrolistnaya (pelargonia dichondraefolium);
- rozwijająca się prawie w formie poduszki z lancetowatych wąskich, niebieskawych liści lancetowaty pelargonia (Pelargonia lancetowata);
- bardziej przypomina miniaturowe ciemnozielone wiechy-kłosy liści zbóż trójkolorowa pelargonia (Рelargonium tricolor) z wyjątkowymi „fioletowymi” kwiatami w trzech kolorach.
Pelargonium rapaceum. Farmer Burea-Uinsurance.com Agaveville
Bowkeri pelargonii. Farmer Burea-Uinsurance.com Elena Joganson
Pelargonium gładkie (Pelargonium laevigatum). Farmer Burea-Uinsurance.com Chris Malek
Warunki uprawy dla gatunków pelargonii
Gatunki Pelargonium bardzo się od siebie różnią. Soczyste, bezłodygowe, pełzające, półkrzewowe – wydawałoby się, że wszystkie powinny wymagać innych warunków i opieki. Ale mimo indywidualnych preferencji nadal są uderzająco podobne.
Oświetlenie i rozmieszczenie
Bez wyjątku wszystkie gatunki pelargonii są światłolubne. Lepiej kwitną w jasnym świetle, ale tolerują światło rozproszone i bardzo jasny półcień, zwłaszcza gatunki miniaturowe. Na zimę lepiej jest zwiększyć oświetlenie, przestawiając lub uzupełniając oświetlenie, kompensując jego naturalny brak. Wyjątkiem są liście pelargonii.
Kontrola temperatury i wentylacja
Gatunki Pelargonium wolą umiarkowane temperatury. Lepiej czują się w temperaturze powietrza 20-23 stopni niż w upale. Zimno jest dla nich wielkim stresem. Ale różnice między temperaturami dziennymi i nocnymi, gatunki pelargonii uwielbiają nie mniej niż storczyki (od 4-5 do 10-12 stopni).
Wszystkie pelargonie kwitną po chłodnym okresie uśpienia. W przypadku gatunków bulwiastych z ich zimowym kwitnieniem optymalny reżim to 15-17 stopni Celsjusza. Reszta pelargonii preferuje zimowanie w okresie uśpienia ze wskaźnikami do 15 stopni.
Gatunki pelargonii uwielbiają świeże powietrze. Szczególną uwagę należy zwrócić na swobodny przepływ powietrza wokół krzaków: takie pelargonie nie lubią bliskiego umieszczania. Rośliny wyniesione do ogrodu lub na balkon należy chronić przed opadami atmosferycznymi i silnymi wiatrami.
Pelargonium dichondraefolium. Farmer Burea-Uinsurance.com Allwoods
Dbanie o określone pelargonie w domu
Pielęgnacja pelargonii zaliczanych do gatunków jest dość prosta. Mogą wybaczyć błędy w opiece, ale nie przesadzają. Są to zakłady o minimalnych wymaganiach, dla których standardowe podejście jest w porządku.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Pelargonie krzewiaste, a jeszcze bardziej gatunki bulwiaste lub soczyste, preferują lekką wilgotność gleby. Znacznie lepiej tolerują suszę niż podlewanie. Podłoże w pojemnikach należy pozostawić do wyschnięcia w górnej warstwie lub w górnej jednej trzeciej między podlewaniami. Woda po tych zabiegach jest natychmiast spuszczana.
Podlewanie należy regulować w zależności od tempa wysychania gleby i temperatury powietrza. W przypadku pelargonii, które przechodzą etap całkowitego spoczynku i zrzucają liście, podlewanie zostaje zatrzymane, w pozostałej części zostają zredukowane (do lekkiej wilgoci).
Żaden z gatunków pelargonii nie potrzebuje wysokiej wilgotności powietrza. Lepiej delikatnie czyścić liście z kurzu za pomocą pędzla. Nie wolno spryskiwać, brać prysznica i klasycznego wycierania na mokro.
Top dressing i skład nawozu
W przypadku gatunków pelargonii karmienie odbywa się tylko w okresie aktywnego wzrostu i kwitnienia. Zadowalają się o połowę dawkami kompletnych nawozów mineralnych, które stosuje się z częstotliwością 1 raz na 2-3 tygodnie.
Przycinanie i tworzenie gatunków pelargonii
Procedury te powinny być przeprowadzane tylko na roślinach typu krzewiastego. Są cięte, aby zachować zwartość i kształt krzewu. Przy silnej utracie dekoracyjności można wystarczająco mocno przyciąć gałęzie, konopie lub wyhodować dla nich zamiennik z sadzonek.
Przeszczep, pojemniki i substrat
Rośliny przesadzamy tylko w razie potrzeby, pod koniec lutego lub marca, przy zachowaniu tego samego poziomu pogłębienia. Jakość gleby jest kluczowym czynnikiem w uprawie gatunków pelargonii.
Wszystkie gatunki bez wyjątku preferują lekkie podłoże. Nawet w specjalnie zakupionych glebach lepiej jest dodać dodatki rozluźniające, do połowy masy (wermikulit, perlit, gruboziarnisty piasek).
Choroby, szkodniki i problemy w uprawie pelargonii gatunkowej
Jedną z głównych zalet rzadkich i specyficznych pelargonii jest ich stabilność. Bardzo rzadko cierpią zarówno na szkodniki, jak i choroby. Z wyjątkiem, oczywiście, zgnilizny podczas podlewania gleby, szczególnie powszechnej u gatunków bulwiastych lub soczystych.
W glebie ciężkiej i wilgotnej, przy niskich temperaturach, niedostatecznym oświetleniu rośliny mogą ginąć z powodu gnicia podstawy pędów.
Pelargonia lancetowata. Farmer Burea-Uinsurance.com Elena Joganson
Reprodukcja gatunków pelargonii
Te rzadkie rośliny kolekcjonerskie są tak rzadkie na rynku, że często uzyskanie nowych okazów jest prawie niemożliwe. Dziś specyficzne pelargonie najczęściej zaczyna się od uprawy ich z nasion. Ale jeśli chcesz rozmnażać istniejące unikalne gatunki, lepiej wybrać do tego metody wegetatywne. Chodzi o to, że pelargonie są bardzo łatwo zapylane krzyżowo. A jeśli są hodowane w kolekcjach z innymi gatunkami, prawie niemożliwe będzie uzyskanie „czystego” potomstwa.
Najlepszą metodą hodowli pelargonii gatunkowej są sadzonki. W gatunkach bulwiastych lub bezłodygowych guzki potomne można po prostu oddzielić od krzaka macierzystego. Ale nawet w przypadku tych gatunków preferowane są sadzonki.
W ukorzenieniu określonych pelargonii nie ma nic trudnego – odbywa się to w taki sam sposób, jak w przypadku wszelkich roślin odmianowych. Sadzonki określonych pelargonii można ukorzenić w piasku, wodzie, podłożu, pod maską lub bez niej.
Uprawa gatunków pelargonii z nasion wymaga cierpliwości i dokładności. Sadzonki można spodziewać się od 1 do 6 miesięcy, natomiast siew należy prowadzić powierzchownie, na zdezynfekowanym lekkim podłożu. Bardzo ważne jest jasne oświetlenie, stabilne temperatury w okolicach 20 stopni. Przy każdym podmoknięciu sadzonki cierpią na gnicie. Lepiej spryskać je fungicydami w celu zapobiegania.
