Pomimo wszystkich podobieństw do Schlumbergera, które czasami prowadzą do śmiesznego zamieszania, Ripsalidopsis staje się wyjątkowym kaktusem dla każdego, kto zdecyduje się przywieźć go do swojego domu. Jajko wielkanocne z jasnymi gwiazdami kwiatowymi i przegubowymi opadającymi pędami to roślina wymagająca i łatwa w uprawie jednocześnie. Jeśli wybierzesz odpowiednie warunki dla Ripsalidopsis, opieka zostanie zredukowana do minimalnych procedur. Ale bez odpowiedniego przygotowania nie będziesz mógł cieszyć się naprawdę obfitym kwitnieniem. To nie przypadek, że niegdyś prawie zapomniany i uważany za przestarzały Ripsalidopsis ponownie stał się tak popularny.
Rhipsalidopsis jest wiosennym krewnym Schlumbergera
Opis rośliny
Rhipsalidopsis to jeden z najpopularniejszych kwitnących kaktusów leśnych. Często mylone są ze Schlumbergerem, ale warto uważać i wszystko układa się na swoim miejscu. Nawet popularne pseudonimy wskazują na najbardziej uderzającą różnicę – czas kwitnienia. Decembrist-Schlumberger kwitnie zimą, Easter-Ripsalidopsis jest gatunkiem wiosennym.
Oczywiście jest też wiele innych różnic. Różne cykle rozwojowe: wegetacja kończąca się kwitnieniem i następnie spoczynkiem u Schlumbergera oraz kwitnienie po okresie spoczynku i przed wegetacją u Ripsalidopsis.
Sytuacja ze statusem samego Ripsalidopsis nie jest łatwa. Naukowcy nie podjęli jeszcze oficjalnej decyzji. Spory o to, czy konieczne jest przekwalifikowanie Ripsalidopsis z powrotem do hejterzy (Hatiora gaertneri), jak to było dziesięć lat temu, a nawet przenieść je do epifila (Epiphyllum russellianum) nie ustępują.
Ale powinieneś zapomnieć o niuansach klasyfikacji i zwrócić uwagę na samą roślinę, zwłaszcza że ripsalidopsis w pomieszczeniach to nie rośliny gatunkowe, ale odmiany i hybrydy dużego pochodzenia, z półmetrowymi ampeloidalnymi pędami ripsalidopsis Gartner (Rhipsalidopsis х gaertneri) i karzeł do 15 cm, Ripsalidopsis różowy (Rhipsalidopsis rosea).
Rhipsalidopsis, wielkanocny kaktus – ampeliczny kaktus epifityczny z wiszącymi pędami, wyróżniający się przyjemną różnorodnością odmian i form. Długość pędów dochodzi do pół metra, rozgałęziają się gęsto i tworzą bujne krzewy i kaskady. Segmenty o długości do 6 cm i szerokości do 3 cm są płaskie, z lekko pofalowaną krawędzią i zaokrąglonymi zębami. Gładsze niż ostre ząbki w Schlumbergerze, krawędź jest podkreślona czerwonawą obwódką i wyraźnie widocznymi grzbietami włosia. I jeszcze jedna przyjemna różnica w stosunku do innych kwitnących kaktusów: Ripsalidopsis mają bardzo jasne, bogate kolory zieleni.
Kwitnienie Ripsalidopsis tradycyjnie przypada na pierwszą połowę wiosny, marzec i kwiecień, w okresie wielkanocnym. Rozpoczyna się po okresie spoczynku jesienią i zimą (i tym Ripsalidopsis różni się od Schlumbergera, „odpoczywając” wiosną po kwitnieniu).
Rurkowate, gwiaździste kwiaty Ripsalidopsis o średnicy do 4 cm wyróżniają się symetrią, przyjemną regularnością i równomiernością korony (ich płatki nie zwijają się, w przeciwieństwie do Schlumbergera). Kwiaty Ripsalidopsis kwitną na całej długości pędów, a nie tylko na szczytach.
Pomarańczowe, różowe i czerwone kwiaty Ripsalidopsis w neonowych i delikatniejszych wariacjach są wystarczająco jasną dekoracją wnętrza. A dzięki obfitości kwitnienia te kaktusy wydają się jeszcze bardziej olśniewające.
Rhipsalidopsis. Farmer Burea-Uinsurance.com kozia góra
Warunki uprawy Ripsalidopsis w pomieszczeniach
Chłód, bez którego Ripsalidopsis nie kwitnie, dla wielu amatorów okazuje się przytłaczającym zadaniem. Ale poza tym Ripsalidopsis są dość bezpretensjonalne i zadowalają się całkowicie standardowym miejscem w pokoju.
Przeczytaj także nasz artykuł 20 kaktusów i sukulentów w pomieszczeniach o uderzająco pięknych kwiatach.
Oświetlenie i rozmieszczenie
Lepiej jest chronić Ripsalidopsis przed bezpośrednim słońcem, ale miejsce dla niego powinno pozostać tak jasne, jak to możliwe. Oświetlenie parapetu wschodniego lub północnego jest uważane za idealne. Nawet na zachodnich oknach roślina może cierpieć z powodu nadmiaru światła. Maksymalna odległość od okna to 1,5 m, kaktusy lepiej przenieść do wnętrza w pomieszczeniach od południa i zachodu. Nie ma potrzeby zwiększania oświetlenia na okres uśpienia, ale miejsce dla ripsalidopsis należy wybrać „ostatecznie” jeszcze przed pączkowaniem, ponieważ wyjątkowo niepożądane jest przesuwanie rośliny od momentu powstania pąka.
Jeśli w okresie kwitnienia nie można dotknąć ripsalidopsis, to podczas aktywnego sezonu wegetacyjnego latem lepiej jest regularnie obracać roślinę w celu równomiernego rozwoju.
Kontrola temperatury i wentylacja
W przypadku ripsalidopsis w okresie aktywnego wzrostu odpowiedni jest zwykły reżim pokojowy. Optymalna temperatura latem to od 18 do 25 stopni. W upale potrzebna jest wysoka wilgotność powietrza i częsta wentylacja (lub wyprowadzanie na świeże powietrze).
Aby Ripsalidopsis zakwitł, będziesz musiał zadbać o właściwy okres uśpienia chłodu, obniżając temperaturę w okresie styczeń-luty, jeśli to możliwe, nawet wcześniej. Idealna do przygotowania rośliny do kwitnienia jest temperatura 12 stopni. Dopuszczalne wahania „trybu”, w którym pączkowanie pąków kwiatowych nadal będzie występować, wynosi od 10 do 14 stopni. W cieple (powyżej 15 stopni) Ripsalidopsis nie może osiągnąć kwitnienia.
Rhipsalidopsis wymaga zadbanej wentylacji i swobodnej cyrkulacji powietrza wokół krzaków. Na lato rośliny można wynieść na osłonięte i zacienione miejsca w ogrodzie lub na balkonie.
Oświetlenie parapetu wschodniego lub północnego jest uważane za idealne dla Ripsalidopsis. Farmer Burea-Uinsurance.com Gabriela Vigdorovici
Opieka Ripsalidopsis w domu
Obfite, ale ostrożne podlewanie, właściwe karmienie i higiena – Ripsalidopsis uwielbiają uwagę i spójność.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Rhipsalidopsis boi się przelewów, ale latem trzeba je dość często i obficie podlewać. Lepiej jest natychmiast spuścić wodę z palet. Przed kolejnym podlewaniem podłoże powinno wyschnąć tylko w górnej części, ale nigdy całkowicie.
W okresie uśpienia kaktus musi być prawie suchy. Podlewanie ogranicza się do minimum, zachowując turgor korzeni i pędów.
Woda powinna mieć taką samą temperaturę jak powietrze. Twardą wodę można zakwasić, ale lepiej początkowo wybrać „najbezpieczniejsze” miękkie opcje (na przykład rozmrożone, oczyszczone).
Rhipsalidopsis uwielbia wysoką wilgotność. Można regularnie spryskiwać zielenie, ale nie pąki czy kwiaty. Alternatywą jest zainstalowanie nawilżaczy (dowolnych, nawet „domowych”).
Top dressing i skład nawozu
Nadmiar nawozu jest tak samo niebezpieczny jak złe karmienie. Rhipsalidopsis są karmione podczas aktywnego sezonu wegetacyjnego, zaczynając na około miesiąc przed pożądanym kwitnieniem i trwając do końca lata. Nawozy dla kaktusów (lub półrozcieńczone nawozy dla roślin kwitnących) najlepiej stosować co 3 tygodnie.
Przycinanie i kształtowanie ripsalidopsis
Wymagane jest tylko sanitarne przycinanie dotkniętych pędów z przetwarzaniem i suszeniem odcinków. Jeśli chcesz, możesz stymulować krzewienie, ściskając górne segmenty i skracając długie „rzęsy”.
Przeczytaj także nasz artykuł Schlumbergera – stara dobra choinka, czyli dekabrysta.
Przeszczep, pojemniki i substrat
Nawet młode Ripsalidopsis nie mają czasu na opanowanie podłoża w pojemniku w ciągu roku. Lepiej jest przesadzać, gdy rośnie, koncentrując się na rozwoju gleby, mniej więcej raz na 1-2 lata, po wyblaknięciu rośliny.
Rhipsalidopsis najlepiej uprawiać w specjalnych lekkich i luźnych mieszankach glebowych na sukulenty. Odpowiednie są również domowe mieszanki ze składnikami rozluźniającymi (na przykład liść, ziemia darniowa, piasek i perlit lub wermikulit pobrane w równych proporcjach). Optymalna wartość pH wynosi od 5,0 do 6,0.
Na dnie doniczek układana jest wysoka warstwa drenażowa, od 4 cm. Przeszczep należy przeprowadzić ostrożnie. Zwarte korzenie rośliny łatwo ulegają uszkodzeniu, są dokładnie badane, uszkodzone miejsca są usuwane. Głębokość musi być ściśle kontrolowana, bez zanurzania zielonych części pędów i starania się nie zakłócać zwykłej pozycji. Gleba jest lekko ściśnięta, ale nie mocno.
Po przesadzeniu ripsalidopsis należy umieścić w półcienistym miejscu i nie spieszyć się, aby wznowić zwykłe podlewanie przed rozpoczęciem wzrostu, minimalnie nawilżając podłoże.
Spektakularne odmiany Ripsalidopsis można uzyskać tylko przez sadzonki. Farmer Burea-Uinsurance.com enbodenumer
Choroby, szkodniki i rosnące problemy
Rhipsalidopsis kruszą się, deformują pod wpływem ciepła, niedostateczne oświetlenie, przelewanie, zbyt suche powietrze. Bardzo szybko gniją, gdy podłoże jest wilgotne i mokre, na mrozie. Zahamowany wzrost zawsze wskazuje na brak światła lub ubytek gleby.
Spośród szkodników są rzadkie, ale są owady łuskowe, przędziorki, wełnowce. Korekta pielęgnacji pomaga, ale lepiej od razu rozpocząć kurację owadobójczą. Fusarium, zaraza, zgnilizna wymagają przycinania uszkodzonych części i powtórnego leczenia fungicydami ogólnoustrojowymi.
Reprodukcja ripsalidopsis
Spektakularne odmiany Ripsalidopsis można uzyskać tylko przez sadzonki. Pędy, najlepiej 2 – 3 segmentowe, nie są cięte, lecz łamane, delikatnie obracające się, skręcające.
Sadzonki Ripsalidopsis są ukorzenione w wodzie, piasku, podłożu, pod maską lub bez niej. Głębokość zanurzenia powinna być minimalna (2-3 mm wody). Segmenty można po prostu umieścić na podłożu lub piasku, zapewniając stabilność każdej podporze.
