Grunty w naszym kraju, praktycznie nieznane pod nazwą gatunkową senezio, z powodzeniem łączą ogrodnictwo z karierą w domu. Te byliny zielne łączą się w jedną grupę czasami zupełnie odmiennych roślin, które nie mają podobieństwa nawet w kształcie i rodzaju liści. Ale jednocześnie poszczególnych chłopów nie można nazwać roślinami radykalnie różniącymi się od siebie. Dla wszystkich gatunków bez wyjątku: zarówno najbardziej zwarte, jak i największe, charakterystyczne są absolutnie takie same wymagania dotyczące warunków uprawy i pielęgnacji. Tak więc rolników można śmiało nazwać różnorodnymi, ale zaskakująco „spójnymi” kulturami. Senezios, znane jako oryginalne sukulenty, nie są wyjątkiem.
Chłop Rowley (Senecio rowleyanus). Farmer Burea-Uinsurance.com Towary
Spis treści:
Niezrównana różnorodność kwiatów mielonych
Jedno spojrzenie na elastyczne, zielono-kropkowane pędy różynicy Rowleya, niemal igłowe zielenie różyńca Haworth i zielenie w kształcie bluszczu różyńca wielkojęzycznego, trudno uwierzyć, że te rośliny należą do ten sam rodzaj. Różnią się nie tylko budową krzewu i formą wzrostu, ale także rodzajem liści. Ale wszystkie te rośliny są tak naprawdę członkami jednego dużego rodzaju Senezio. Łączy zarówno uprawy domowe, jak i ogrodowe z rodziny Asteraceae, co łatwo odgadnąć po rodzaju kwiatostanów. W Europie brzoskwinia znana jest pod nazwą „kiść grochu”, a nasi hodowcy często nazywają najpopularniejszą roślinę z rodzaju Senezio po prostu „sznurem pereł”.
Do rusów należą rośliny jednoroczne i wieloletnie, które mogą rozwijać się zarówno w postaci zwartych pnączy, jak i w postaci całych krzewów i drzew. Główną cechą Senezio są znaczne różnice między gatunkami. Nawet ich pędy mogą być nagie, owłosione, opadające lub proste, a różnorodność liści, całe lub rozcięte, odwrotnie jajowate lub eliptyczne, pierzaste, pospolite, klapowane i mięsiste w różnym stopniu, sprawia, że asortyment russoidów jest praktycznie niekompletny. I tak naprawdę jest tylko jedna wspólna cecha. Bez wyjątku wszystkie rdzy mają kwiatostany – klasyczne kosze, które można umieścić pojedynczo lub w kwiatostanach.
Rośliny rustykalne są dziś uprawiane jako rośliny ogrodowe, doniczkowe, doniczkowe, domowe, a nawet jako okazy cięte. W naturze występuje ponad 3000 gatunków dzikich roślin. Ale w kulturze pokojowej są reprezentowane przez nieco ponad tuzin roślin. To niesamowite sukulenty, które słusznie uważane są za wyjątkowe. Senezio można zbierać, zbierając odmiany o zupełnie innym wyglądzie.
Najbardziej rozpowszechnione w kulturze pokojowej były takie rośliny gruntowe jak:
chrześniak Rowleya (Senecio rowleyanus) Jest jednym z najpopularniejszych typów. Zimozielona bylina, wyróżniająca się szybkim wzrostem i nietypowym wyglądem, wytwarza wiszące lub płożące się, bardzo cienkie pędy dorastające do 60 cm i efektownie zwisające z krawędzi doniczki. Kuliste, zielone, z ostrym wierzchołkiem, liście o szerokości do 1 cm przypominają przede wszystkim groszek. Zachwycające, opadające pędy, podobne do cienkich nitek i pokryte kulistymi małymi listkami, wyglądają jak koraliki nawleczone na nitkę. Nawet kwiatostany tej rdestnicy są kuliste. Biały kosz z niezwykle wystającymi pręcikami emanuje cynamonowym aromatem.
Pnąca ziele gruntowe (Węże Senecio) – niewymiarowy i zupełnie inny charakter senezio. Krzew ten, dorastający do zaledwie 10 cm wysokości, wytwarza grube pędy o liniowo-lancetowatych, mięsistych, językowatych liściach o długości około 3-4 cm, gęsto rozmieszczonych w rozetach wzdłuż łodygi i wystających prosto do góry. Niebiesko-szary kolor zieleni robi niezapomniane wrażenie. A cała roślina wygląda jak niezwykła poduszka z wystających niebieskich liści, bardzo ładnie kontrastująca ze ściółką z kamienia. Białe kwiaty zbiera się w kilku koszyczkach kwiatostanów.
Ukorzenienie ziele angielskie (Senecio radicans) – wiecznie zielony soczysty z pełzającymi pędami do pół metra długości, pięknie rozgałęziony i dość cienki, na którym rzadko, na przemian spektakularnie, do 2-3 cm długości, dość grube liście-jagody ze spiczastym wierzchołkiem i ciemnym szary kolor, znajdują się naprzemiennie, dając nie tylko podłużne ciemne paski, ale także zagięcie przypominające pazury.
Rustykalny Haworth (Senecio haworthii) – krzaczaste rośliny o wysokości ok. 30 cm, o wyprostowanych, gładkich pędach i nietypowych cylindrycznych, zwężonych na końcach liściach, ciasno osadzonych na pędach, ułożonych spiralnie. Na liściach cała powierzchnia pokryta jest biało-srebrnym nalotem filcowym. Maksymalna długość liści wynosi 5 cm, kuliste kwiatostany są w kolorze żółtym lub pomarańczowym. Jest bardzo trudnym gatunkiem w uprawie i jest niezwykle rzadki w hodowli wewnętrznej.
Gąsienica groszkowata (Senecio stapeliiformis) Jest bardzo skutecznym wieloletnim soczystym. Tworzy grube, mięsiste, żebrowane pędy do 50 cm wysokości i do 2 cm grubości, rozgałęzione u samej podstawy i usiane nielicznymi, ale pięknie wyglądającymi kolcami. Wzdłuż łodygi występują naprzemiennie ciemne i jasne paski wzdłużne. Ten rozmaryn pyszni się małymi łuskowatymi liśćmi o długości do 0,5 cm o szarawym kolorze. Czerwone koszyczki kwiatostanów pojawiające się w gronach na końcach pędów tylko podkreślają piękno tej rośliny.
Korzennik trzcinnikowy (Senecio macroglossus), znany pod popularną nazwą „bluszcz pospolity” – gatunek, którego związek z innymi Senezionami jest trudny do odgadnięcia. Ale pomimo zewnętrznego podobieństwa do bluszczu, po bliższym przyjrzeniu się staje się oczywiste, że ta płożąca się roślina o cienkich, słabo rozgałęzionych łodygach, dorastająca do 3 m długości, również należy do upraw, które mogą magazynować wilgoć. Liście na małych sadzonkach mają kształt włóczni, do 8 cm długości i są podzielone na 3 do 5 ostro zakończonych płatków. Siedzą na pędach dość gęsto, z daleka przypominają bluszcz, ale różnią się większym rozmiarem. To rdestowiec kwitnie, uwalniając wykwintne bladożółte stokrotki z rzadko siedzącymi kwiatami języczkowymi. Oprócz rośliny bazowej bardzo popularna jest odmiana Variegatus, ozdobiona jasnożółtymi plamami na ciemniejszych liściach.
Kędziorek pospolity (Senecio crassissimus) – słodki soczysty, nieco przypominający grubą kobietę. Jest to krzew o silnie rozgałęzionej pędzie do 45 cm wysokości, wyróżniający się szorstką powierzchnią. Liście siedzą na pędach naprzemiennie, owalne ze spiczastą końcówką, do 6 cm długości, szaro-zielony kolor wzdłuż krawędzi liścia zmienia się w fioletowy. Żółte kwiaty wznoszą się pięknymi kwiatostanami na wysokiej szypułce.
chrześniak Gerraina lub Chrześniak Gerryra (Senecio herreianus) Jest niezwykłym przedstawicielem senezio, rozwijającym się w postaci niskiego krzewu o gęsto rozgałęzionych, płożących pędach i bardzo mięsistych liściach o długości do 2 cm, jagodowatym, lekko przypominającym agrest. Bardzo jasny kolor bazy uzupełniają jasne i ciemne paski.
Grot grotowaty (Senecio scaposus) – jeden z „srebrzystych” sukulentów. Niebiesko-szara zieleń tego senezio tworzy kurtynę, oryginalną gęstą rozetę korzeniową. Roślina ta ma dwa rodzaje liści – krótkie, płaskie i okrągłe, cylindryczno-wydłużone, podobne do zielonych pałeczek lub owoców wiciokrzewu. Kolor rośliny stopniowo zmienia się od srebrzystego brzegu na młodych liściach do jasnozielonego na starych liściach. Łodygi kwiatowe tej dzikiej róży są niezwykle długie, z efektownymi pomarańczowo-żółtymi stokrotkami.
Wiecznie żywy chrześniak (Senecio Sempervivus) jest również bardziej podobny do grubych kobiet w kształcie liścia. Jej wysokie pędy są usiane owalnymi, ostrymi liśćmi o długości do 7 cm, zebranymi w luźne rozety. Niebieskozielony kolor z czerwonym grzbietem i nieregularnymi jasnozielonymi plamami na szczycie blaszek liściowych nadaje roślinie ekstrawagancji.
Rustykalny czerwony (Senecio piękna) To wieloletnia soczysta, lepiej znana jako roślina ogrodowa, której wiele odmian jest obecnie aktywnie uprawianych w doniczkach. Pędy do 1 m wysokości i wydłużone, lancetowate, z pięknymi ząbkami wzdłuż krawędzi, liście, tworzące piękną darń u podstawy pędów, podkreślają kwiatostany o jasnoróżowym kolorze wznoszącym się na wysokich szypułkach, znajdujących się w tarczach.
Grunt w kształcie cytryny (Senecio citriformis) – zewnętrznie bardzo podobny do starca Rowleya. Jedyna różnica polega na tym, że jej jagodowe liście wcale nie przypominają młodego groszku, ale miniaturowe limonki lub cytryny, są owalne ze spiczastym brzegiem po obu stronach. Ale na roślinie liście jagód również wyglądają jak luksusowe koraliki. Ponadto kolor różyczki w kształcie cytryny wyróżnia się ciemniejszym odcieniem szarozielonym, podkreślonym niebieskawym nalotem.
Chrześniak Jacobsena (Senecio jacobsenii) Jest soczystą o jasnozielonym kolorze i pełzających, prawie nierozgałęzionych, dość grubych pędach. Mięsiste, odwrotnie jajowate liście z zaokrąglonym wierzchołkiem do 6 cm długości osiadają na nich niezbyt gęsto, na spodniej stronie liści znajdują się kiście korzeni powietrznych. Główki pomarańczowych kwiatostanów kwitną na długich szypułkach, nadając i tak niezwykłej soczystości jeszcze więcej oryginalności.
Przegubowy grunt (Senecio articulatus) zewnętrznie podobny do miniaturowych baobabów. Ma pęki liści zwieńczone grubymi pędami. Pędy tego korzenia składają się z segmentów owalnych o grubości do 1-2 cm, przy czym liście zachowane są tylko na szczycie młodych gałązek, a dorosłe pędy są całkowicie nagie. Woskowa powłoka na powierzchni o szaro-srebrnym odcieniu sprawia, że roślina jest jeszcze bardziej atrakcyjna. Liście są małe, bluszczowate lub pierzaste, często pstrokate. Roślina ta wytwarza średniej wielkości żółte stokrotki zebrane w tarcze.
Wcześniej słynny Krwawa cyneraria (Krwawa Сineraria), nazywany również Cholerny boski (Senecio cruentus), ale dziś roślina ta, według współczesnych badań, została przeklasyfikowana do rodzaju Pericalis krwawego (Krwawienie z pericallis). Jest to jedna z najbardziej spektakularnych jednorocznych roślin kwitnących o miękkich, ciemnych trójkątnych liściach i kwiatostanach zebranych w gęste tarcze, przypominające stokrotki ogrodowe, tylko o znacznie bardziej zróżnicowanym kolorze.
Opieka domowa Senezio
Senezio, podobnie jak wszystkie sukulenty, słusznie zalicza się do najbardziej odpornych roślin domowych, które nie boją się suszy. Ale aby cieszyć się ich pięknem, trzeba bardzo uważać na proces podlewania. Jeśli rośliny te łatwo tolerują przesuszenie ziemnej śpiączki, to najmniejsze podmoknięcie może spowodować śmierć. Podlewanie chłopów powinno być rzadkie, a reszta pielęgnacji jest tak prosta, że nawet niedoświadczeni hodowcy mogą je uprawiać. Możliwość odejścia od preferowanego chłodnego reżimu zimowania pozwala zbierać całe kolekcje tych niesamowitych sukulentów w zwykłych warunkach „mieszkania”.
Oświetlenie dla senezio
Bez wyjątku wszystkie senezios to rośliny kochające światło, które tolerują kilka godzin bezpośredniego światła słonecznego. Dla nich zwykle wybierają dobrze doświetlone obszary na oknach wschodnich i zachodnich lub równe im pod względem natężenia oświetlenia lokalizacji. Cieniowanie negatywnie wpływa na piękno zieleni, roślina się rozciąga. Ale rozproszone jasne światło jest dobre tylko dla chłopów.
Komfortowa temperatura
Dużo trudniej jest dobrać warunki przetrzymywania w zależności od parametru temperatury dla senezio. Rośliny te, pomimo swojego głównie południowego pochodzenia, nie mogą być zaliczone do roślin ciepłolubnych. Rustykalne rośliny najlepiej czują się w zakresie temperatur od 22 do 26 stopni Celsjusza. Niewielkie odchylenie od tych wskaźników nie zaszkodzi znacząco roślinie, ale lepiej zachować stabilne środowisko.
Zimą, gdy wszystkie senezio są w stanie uśpienia, wskazane jest, aby rośliny były chłodne. Wszystkie rodzaje roślin naziemnych, niezależnie od wyglądu, wielkości, formy wzrostu i rodzaju liści, preferują zimowanie w chłodnym miejscu – od 12 do 15 stopni. Ale jednocześnie, jeśli nie masz możliwości zapewnienia chłodnego zimowania tej rośliny, wówczas kwiaty naziemne dobrze dostosowują się do zwykłego zakresu wewnętrznego. Dekoracyjność rośliny może się nieznacznie zmniejszyć, ale atrakcyjność nie ucierpi katastrofalnie. Za minimalną dopuszczalną temperaturę dla ziele uważa się 7 stopni Celsjusza, podczas gdy takie obniżenie jest dopuszczalne tylko na bardzo krótki okres.
Senezio nie lubi ostrych wahań temperatury powietrza, ale dobrze toleruje przeciągi. Preferują częstą wentylację, a przy stałym dostępie do świeżego powietrza prawie nigdy nie chorują. Miłość Senezio do świeżego powietrza sprawia, że latem można je eksponować na świeżym powietrzu, wybierając miejsce chronione przed deszczem i wiatrem na tarasie lub balkonie. Przeprowadzając się z domu i do niego należy pamiętać, że rdestnica nie toleruje nagłych wahań warunków. Rośliny powinny być wynoszone na świeże powietrze tylko wtedy, gdy temperatura wzrasta do wskaźników znanych rdestnicowi i przynoszone z powrotem przy najmniejszych oznakach silnego przeziębienia. Zmiana warunków powinna być jak najbardziej stopniowa, wskazane jest, aby ustawić dla rośliny okres przejściowy w tzw. strefie buforowej, np. w donicach ogrodowych.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Utrzymanie komfortowej minimalnej wilgotności dla rośliny powinno być traktowane z jak największą uwagą. Rośliny rustykalne to szczególnie wrażliwe sukulenty, które nie tolerują zbytniego podlewania. To właśnie podlewanie jest najtrudniejszym momentem w uprawie roślin, ponieważ należy ściśle kontrolować stopień nasiąknięcia podłoża i przeprowadzać zabiegi, każdorazowo sprawdzając, jak suche jest po uprzednim podlewaniu. Nawet wiosną i latem, gdy trzymane są w gorących warunkach, ziele jest podlewane umiarkowanie i niewielką ilością wody. Poniższą procedurę można wykonać dopiero po upływie 2 dni od wyschnięcia wierzchniej warstwy podłoża w doniczce.
Od pierwszego miesiąca jesieni należy stopniowo ograniczać podlewanie, wydłużając przerwy między zabiegami, dostosowując ziele do praktycznie suchych warunków zimowych. W fazie uśpienia senezios potrzebują bardzo rzadkiego nawadniania z minimalną ilością wody, które przeprowadza się tylko po to, aby zielenie nie zblakły. Podłoże doniczkowe powinno całkowicie wyschnąć między zabiegami. Jeśli nie ma oznak braku wilgoci i utraty turgoru liści, wielu sucharów nie można w ogóle podlewać zimą.
Należy pamiętać, że o każdej porze roku nie można zbyt obficie podlewać źdźbeł. Lepiej podlewać częściej, ale przy mniejszej ilości wody. Jakość tych ostatnich również ma znaczenie: dla tych sukulentów nadaje się tylko miękka, osiadła woda.
Senezio nie lubi też dużej wilgotności powietrza. Dobrze czuje się w każdych suchych warunkach, w typowo mieszkalnym klimacie. W dodatkowych procedurach nawilżania powietrza, a tym bardziej w opryskiwaniu, sucharki nie są potrzebne.
Top dressing do upraw gruntowych
Pomimo tego, że chłopi potrzebują raczej skromnego podlewania, stosuje się dla nich nawozy zgodnie z klasyczną strategią. Grunty dokarmiane są tylko od marca do sierpnia, z częstotliwością 1 raz na 2 tygodnie. W przypadku tych roślin wskazane jest stosowanie wyłącznie specjalnych mieszanek nawozowych dla kaktusów lub sukulentów.
Przeszczep i substrat
W przypadku seneziów wewnętrznych należy wybrać neutralne w charakterystyce, bardzo luźne i wystarczająco pożywne podłoża. Dobrze czują się w specjalnych mieszankach glebowych dla sukulentów i kaktusów, ale mogą rosnąć na glebach o skromniejszym składzie. Na przykład chłopi żyjący w domu dobrze się rozwijają w mieszance gleby składającej się z dwóch części gleby liściastej i 1 części piasku. Niektóre gatunki preferują uprawę na glebach gliniasto-piaszczystych, ale jednocześnie duże znaczenie ma okoliczność, do jakiego podłoża hodowcy są przyzwyczajeni od najmłodszych lat. Kupując, lepiej wyjaśnić skład gleby lub jej rodzaj.
Senezio przeszczepia się tylko w razie potrzeby. Aktywnie trzepoczące młode kultury można przeszczepiać corocznie, dla dorosłych wystarczająca jest częstotliwość zabiegów 2-3 lata. Wiosna uważana jest za najlepszy czas na przesadzanie. Podczas przesadzania roototwort jest umieszczany na tej samej głębokości, co zwykle. Na dnie pojemnika wskazane jest ułożenie wysokiej, a nie środkowej warstwy drenażowej. Rustykalne rośliny dobrze rosną zarówno w ampelach, jak iw zwykłych doniczkach.
Choroby i szkodniki grub
Senezio jest uważany za jeden z najbardziej odpornych na choroby i szkodniki upraw domowych. Ale nawet niewielkie naruszenie opieki powoduje problemy, którym towarzyszy nie tylko rozprzestrzenianie się zgnilizny lub mączniaka prawdziwego, ale także aktywność przędziorków, różnych gatunków mszyc i wełnowców. Wskazane jest zwalczanie szkodników na roślinach poprzez korygowanie zabiegów pielęgnacyjnych i mechanicznych, uciekanie się do insektycydów tylko w skrajnie zaawansowanych przypadkach. Ale z gniciem i infekcjami grzybiczymi konieczne jest zwalczanie poprzez wycinanie uszkodzonych części, obróbkę sekcji i spryskiwanie środkiem grzybobójczym.
Typowe problemy w uprawie senezio:
- pojawienie się brązowych plam na liściach, ich wysychanie i obumieranie w zbyt gorących warunkach, bardzo suchym powietrzu lub przy braku podlewania;
- pojawienie się suchych plam na liściach w wyniku bezpośredniego działania promieni słonecznych;
- pojawienie się żółtych lub brązowych plam na liściach, gdy zakłócone jest podlewanie;
- wzrost drobnych liści, rzadkie ułożenie liści na pędach i wydłużenie pni w cieniu;
- utrata koloru w pstrokatych roślinach przy niewystarczającym oświetleniu lub konieczności przeszczepu.
Reprodukcja indoor senezio
Rośliny rustykalne można rozmnażać za pomocą nasion, sadzonek i sadzonek. Powielanie z zielonych sadzonek jest uważane za najprostsze. Aby to zrobić, odetnij wierzchołek (8-10 cm) pędu, usuwając 2-3 dolne liście i susząc sekcje przez kilka godzin. W małych pojemnikach w piaszczystej glebie sadzonki szybko się zakorzeniają, jeśli zostaną umieszczone w ciepłym i jasnym miejscu. Zazwyczaj sadzonki ukorzenia się w suchej mieszance gleby, w ogóle bez zwilżania podłoża lub tylko z niewielkim opryskiwaniem. Ukorzenione sadzonki są zawsze umieszczane w pojedynczych pojemnikach po 2-5 sztuk dla większej dekoracyjności.
Sadzonki można uzyskać ze wszystkich senezios o pełzających lub opadających pędach. Aby to zrobić, obok dorosłej rośliny umieść mały pojemnik z mieszanką gleby odpowiednią dla ziela. Długie pędy umieszcza się na wierzchu gleby w nowym pojemniku i lekko dociska, mocuje do ziemi. Stopniowo w miejscu kontaktu z glebą gałązki zapuszczają korzenie i można je oddzielić od macierzystych krzewów.
Metoda rozmnażania nasion dla roślin naziemnych jest stosowana znacznie rzadziej. Rzecz w tym, że w warunkach wewnętrznych większość chłopów nie wydaje owoców. Ale jeśli udało ci się kupić nasiona tej rośliny, upewnij się, że są świeże: nasiona dzikiej róży bardzo szybko tracą zdolność kiełkowania. Nasiona muszą być wstępnie namoczone i wykiełkowane przed wysianiem w podłoże. Kiełkujące nasiona umieszcza się w kilku kawałkach w jednej małej doniczce z typową dla gleby glebą, lekko zwilż plony spryskiwaczem. Gdy tylko sadzonki uformują liścienie, sadzi się je pojedynczo w małych pojedynczych doniczkach.
