Ze względu na swój niezwykły wygląd nolina (bokarnea) ma inne nazwy – „Noga słonia”, „Ogon konia”. Pień noliny przypomina butelkę, od której ma również trzecie imię – „Drzewo butelkowe”. Zgrubienie na dole pnia służy do gromadzenia wilgoci. Liście Noliny są wąskie, długie, ze spiczastym końcem. Pręt Nolin (Nolina) lub Beaucarnei (Beaucarnea) posiada około 30 gatunków roślin z rodziny agaw (Agavaceae), powszechne w Ameryce Północnej, głównie w Meksyku.
Нолина (Nolina) или Бокарнея (Beaucarnea). Farmer Burea-Uinsurance.com Robert
Najczęściej są to drzewa niskie o bardzo spuchniętej podstawie pnia. To właśnie ten obrzęk jest skutecznym akumulatorem wody i pozwala przetrwać nolinom w miejscach, w których pada dosłownie raz lub dwa razy w roku. W takich warunkach przetrwają również długie, bardzo wąskie liście, które w ekstremalnym upale mają zdolność gromadzenia się w gęste grona, a tym samym znacznie zmniejszają powierzchnię parowania.
Niektórzy taksonomowie obejmują również rodzaj Bocarney (Beaucarnea) tej samej rodziny. Niektóre z powszechnych gatunków ozdobnych są znane pod kilkoma nazwami jednocześnie, na przykład gatunek Beaucarnea recurvata jest również powszechnie znany jako Nolina recurvata (zazwyczaj jest to pierwsza nazwa, która jest uważana za prawidłową).
Spis treści:
Opis noliny
Nolina, zwana także Bocarnea, może być interesująca jako wysoka, pojedyncza roślina, która nie wymaga opieki. Rozdęta, bulwiasta podstawa zatrzymuje wodę, więc chwilowy brak wilgoci u korzeni nie wyrządzi żadnej szkody roślinie. Ze względu na tę podstawę roślina otrzymała popularną angielską nazwę „noga słonia”, a ze względu na koronę z długich liści przypominających pasy – „ogon konia”. Nolina jest prawdopodobnie najpopularniejszym drzewkiem butelkowym na rynku rosyjskim.
„Drzewa butelkowe”, czyli rośliny o grubej łodydze, która magazynuje wilgoć, spuchnięte u podstawy, są bardzo popularne wśród miłośników roślin domowych. Powodem tej popularności jest łatwość pielęgnacji, tolerancja drzewek butelkowych na suche powietrze i szeroki zakres temperatur oraz oczywiście ich niezwykły wygląd. Nolina (bokarnea) wygląda szczególnie imponująco w pomieszczeniach o nowoczesnym designie (w stylu high-tech i fusion), jest używana jako ozdobna roślina liściasta.
W naturalnych warunkach rozgałęzia się nolina (bokarnea) po kwitnieniu, jednak przedsiębiorczy Holendrzy osiągają ten sam efekt w krótszym czasie za pomocą strzyżenia. Gruby (do 1 m średnicy) pień zwieńczony jest kilkoma malowniczymi grupami opadającej zieleni.
Oczywiście duża, dobrze uformowana nolina kosztuje sporo pieniędzy. Dlatego młode rośliny częściej sprzedaje się umieszczając kilka z nich w jednej doniczce. Taki materiał do sadzenia jest tańszy, ale tworzenie typowego „drzewa butelkowego” może zająć więcej niż jeden sezon. Niezwykle trudno jest doprowadzić do rozkwitu noliny w pokojach.
Korzenie noliny rosną wszerz, ale nie głęboko (w domu ta niezwykła roślina występuje na glebach skalistych z płytką żyzną warstwą). Z tego powodu Nolins wymagają szerokich naczyń i dobrego drenażu. Warstwę drobnego żwiru można rozłożyć na powierzchni gleby, aby zapobiec tworzeniu się skorupy i podkreślić walory dekoracyjne noliny.
Beaucarnea gracilis lub Nolina gracilis. Farmer Burea-Uinsurance.com Zrudań
Dbanie o nolinę w domu
Nolina, czyli Bokarneya, to dość bezpretensjonalna roślina i nie jest trudno ją wyhodować nawet początkującym ogrodnikom. Najlepiej czuje się w jasnym miejscu, ale należy unikać bezpośredniego światła słonecznego. W okresie jesienno-zimowym konieczne jest uzupełnienie zakładu o świetlówki.
W okresie wiosenno-letnim nolina (bokarnea) dobrze toleruje temperatury pokojowe. We wszystkich okresach należy upewnić się, że nie ma przeciągów, bardzo źle je toleruje.
W lecie roślinę można wynieść na zewnątrz, ale należy ją ustawić tak, aby była chroniona przed wiatrem i deszczem.
W okresie jesienno-zimowym, aby roślina weszła w okres uśpienia, temperatura jest stopniowo obniżana do 10 ° C. Pod warunkiem, że masz doświadczenie w uprawie kaktusów i sukulentów, możesz przechowywać nolin w okresie od listopada do stycznia w temperaturze 3-5 ° C, w tej temperaturze tworzone są optymalne warunki na okres spoczynku.
W swojej ojczyźnie noliny rosną na wysokości około 3000 m n.p.m., gdzie nocą powietrze schładza się do wartości ujemnych, dzięki czemu mogą tolerować dość niską temperaturę powietrza. Najczęściej w warunkach pokojowych nie każdy ma okazję zapewnić nolinie (bokarnie) odpowiednią temperaturę na okres spoczynku, a bez niej jest ona utrzymywana. W temperaturze pokojowej roślina nie wchodzi w okres uśpienia i nadal rośnie, w tym okresie konieczne jest zapewnienie dobrego oświetlenia nolinowi.
W okresie wiosenno-letnim nolinę (bokarney) należy obficie podlewać, wskazane jest stosowanie podlewania dolnego (doniczkę z rośliną opuszczamy do pojemnika z wodą i wyjmujemy, gdy zaświeci się wierzchnia warstwa podłoża, pozostawić nadmiar wody spuścić i odłożyć na stałe). Następne podlewanie należy wykonać, gdy gliniana grudka jest całkowicie sucha. Jeśli trzymasz nolin jesienią i zimą w temperaturze pokojowej, bez okresu odpoczynku, należy ją podlewać tak samo jak latem.
W wyższej temperaturze zawartość zimą zwiększa wilgotność powietrza, okresowo lekko spryskując liście. Podlewanie należy ograniczyć (w temperaturze 10°C) lub całkowicie zaprzestać (w temperaturze poniżej 15°C), jeśli trzymasz nolin w niskich temperaturach i jest ona w okresie uśpienia. Nigdy nie należy zapominać, że nadmiar wody w nolinie, podobnie jak w przypadku wszystkich innych roślin pustynnych, może być śmiertelny (zaleganie wody jest szczególnie niebezpieczne w zimie, aby tego uniknąć, wielu hodowców stosuje nawadnianie kroplowe).
W warunkach pokojowych nolina nie wymaga spryskiwania, ale liście należy okresowo przecierać miękką, wilgotną gąbką. W naturze Nolinowie wydobywają wodę, zbierając obfitą rosę charakterystyczną dla ich siedlisk. Ich długie, rowkowane liście służą jako kolektory wilgoci, wzdłuż których krople rosy spływają do środka korony, a następnie wzdłuż pnia docierają do korzeni. W ten sposób Nolinowie rekompensują ciągły niedobór wody deszczowej charakterystyczny dla ich ojczyzny. Możesz imitować rosę, spryskując koronę ciepłą przegotowaną wodą. Ale nie rób tego w upalne popołudnie. Najlepszy czas to godziny poranne lub wieczorne.
Nolins (bokarnei) rosną dość szybko w pierwszych latach i przez 6-7 lat w dobrych rękach zamieniają się w duże rośliny podłogowe. Dlatego stosowanie dodatkowych opatrunków nie ma większego sensu. Jeśli nadal chcesz karmić swoją roślinę, użyj płynnych mieszanek mineralnych. Top dressing wykonuje się raz na trzy tygodnie. Stężenie gotowego nawozu powinno być 1,5-2 razy niższe niż wskazane na opakowaniu.
Oczywiste jest, że wszystkie opatrunki górne można wykonać tylko w okresie aktywnego wzrostu roślin i dopiero po obfitym podlewaniu czystą wodą. Nadmiar azotu prowadzi do zmniejszenia sztywności liści. Można go karmić bardzo rozcieńczonym naparem nawozu organicznego (dziewanna jest hodowana w proporcji 1:20).
Do sadzenia noliny zawsze używają raczej ciasnych naczyń, szerokich, ale płytkich. W jego dnie musi być otwór do odprowadzania wody. Nad nim ułożona jest dość wysoka warstwa drenażowa z drobnych kamieni lub keramzytu. Wszystko to pomoże uniknąć powstawania stojącej wody, co nieuchronnie prowadzi do gnicia korzeni.
Korzenie noliny rosną wszerz, ale nie głęboko (w domu ta niezwykła roślina występuje na glebach skalistych z płytką żyzną warstwą). Z tego powodu Nolins wymagają szerokich naczyń i dobrego drenażu. Na powierzchnię gleby można wylać warstwę drobnego żwiru, aby zapobiec tworzeniu się skorupy i podkreślić walory dekoracyjne noliny (bokarnea).
Przeszczep Nolin odbywa się dopiero po całkowitym splątaniu z korzeniami grudki ziemi. Młode rośliny przesadza się co roku, dorośli – raz na 3-4 lata. Sadzi się je na tej samej głębokości co poprzednio. Po przeszczepie pierwsze 3-4 dni nie powinny być podlewane. W celu przyspieszenia wzrostu raz w roku na wiosnę zaleca się przełożenie młodej noliny do większej doniczki (o średnicy 2-4 cm większej).
Mieszanka gleby jest potrzebna luźna, na przykład torf, gleba liściasta, piasek w stosunku 1: 1: 2 lub: ziemia darniowa, gleba liściasta, próchnica, torf i piasek (1: 1: 1: 1: 1) . Możesz zrobić mieszankę ziemi ogrodowej i grubego piasku z dodatkiem drobnego żwiru.
Nolina (bokarnea) jest odpowiednią rośliną do uprawy hydroponicznej.
Liście noliny. Farmer Burea-Uinsurance.com Dropsik
Reprodukcja Nolin
Hodowla noliny jest wystarczająco trudna. Główną metodą jest wysiew nasion, co robią producenci w Holandii. Jeśli kupiłeś kilka nolin w tej samej doniczce, możesz posadzić je w osobnych doniczkach. Czasami pąki boczne budzą się u podstawy pędu, z którego budzą się procesy. Możesz spróbować rozmnażać się za pomocą procesów bocznych.
Rozmnażanie nasion noliny
Nasiona moczy się w ciepłej wodzie przez 24-48 godzin, można je moczyć w epinie lub cyrkonie. Sadzi się je na wilgotnym podłożu składającym się z torfu i piasku (w stosunku 1:1). Nasiona układa się na powierzchni i posypuje cienką warstwą gleby, ale tak, aby warstwa osadzająca była równa wielkości nasion. Do kiełkowania nasion noliny potrzebne jest światło, pojemnik z nasionami umieszcza się pod lampami fluorescencyjnymi.
Optymalna temperatura kiełkowania wynosi + 21 … 25 stopni, nie mniej niż 20. Zwykle nasiona kiełkują po 3-4 tygodniach. Konieczne jest monitorowanie wilgotności podłoża, nie powinno być ono zbyt mokre, optymalnie umiarkowanie mokre. Pojemnik z nasionami można przykryć szkłem lub workiem, w przypadku wystąpienia kondensacji konieczne jest przewietrzenie miski poprzez zdjęcie osłony.
Gdy sadzonki stają się silniejsze, zanurza się je w pojedynczych doniczkach odpowiadających wielkością sadzonki noliny. Mieszanka gleby jest potrzebna luźna, na przykład torf, gleba liściasta, piasek w stosunku 1: 1: 2 lub: ziemia darniowa, gleba liściasta, próchnica, torf i piasek (1: 1: 1: 1: 1) . Możesz zrobić mieszankę ziemi ogrodowej i grubego piasku z dodatkiem drobnego żwiru. Możesz również użyć gotowych podłoży do noliny (bokarnei).
Dalsza pielęgnacja jest taka sama jak w przypadku dorosłej rośliny.
Nolina longifolia (Nolina longifolia). Farmer Burea-Uinsurance.com Stephking56
Reprodukcja przez procesy boczne
Kiedy nolina się rozmnaża, proces boczny jest ostrożnie przerywany przez procesy boczne. Zakorzenione są w wilgotnym podłożu składającym się z torfu, piasku i perlitu (wermikulitu). Garnek jest wypełniony mokrą mieszanką, pokruszony, a wgłębienia wykonane za pomocą kołka. W rowkach sadzi się pęd i ściska glebę w jego pobliżu.
Sadzony proces jest przykrywany przezroczystą czapką i umieszczany w ciepłym miejscu. Konieczne jest utrzymanie temperatury w granicach 21..26 ° С, ciągłe spryskiwanie i regularne wietrzenie. Gdy w ukorzenionej roślinie pojawiają się nowe liście, kapelusz jest usuwany, a młoda roślina stopniowo przyzwyczaja się do nowych warunków pielęgnacji.
Rodzaje noliny
Chociaż w rodzaju Nolin jest około 30 gatunków, sklepy głównie Nolina nieugięta (Nolina recurvata), znany również jako Wygięty Bokarnea (Beaucarnea recurvata). Pień jest wyprostowany, rozszerza się w dół, tworząc bulwiaste zgrubienie. W warunkach naturalnych pień osiąga wysokość 8-10 m – zdjęcie, podstawa ma średnicę do 1 m.
W uprawie szklarniowej wysokość rośliny często nie przekracza 1,5 m. W górnej części rośliny występuje obfity snop gęstych liniowych liści o długości prawie dwóch metrów. Długie i mocne liście noliny są używane w ich ojczyźnie w Meksyku do wyplatania koszy i słynnych kapeluszy sombrero. Dolna część łodygi jest odsłonięta i pokryta gładką tkaniną korkową w kolorze szarawym, która chroni przed parowaniem wody.
Nolina długolistna (Nolina longifolia) I Nolina drobnoowocowa (Mikrokarpa Nolina) znajdują się w szklarniach i parkach na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie i na Krymie. Można tam podziwiać długie pąki nolinu z licznymi małymi kwiatami.
Nolina (bokarnea) jest dość bezpretensjonalną rośliną i nie jest trudno ją wyhodować nawet początkującym miłośnikom kwiaciarstwa w pomieszczeniach. Najlepiej czuje się w jasnym miejscu, ale należy unikać bezpośredniego światła słonecznego.
Нолина Парри (Nolina parryi). Farmer Burea-Uinsurance.com Spidra Webster
Choroby i szkodniki noliny
Noliny domowe nie są zbyt podatne na choroby, a szkodniki często się na nich nie osiedlają. W przypadku zagiętej noliny (bokarnea) odpowiednia pielęgnacja jest podstawą uzyskania zdrowej rośliny, a podstawą dbania o nolinę jest podlewanie. Przy nadmiernym podlewaniu bokarnea, posiadając własne rezerwy wilgoci w ogonie i liście przystosowane do warunków półpustynnych, nie są w stanie przyswoić nadmiaru wilgoci. Jej liście zaczynają pokrywać się brązowymi plamami, pędy stają się miękkie, korzenie gniją.
Szczególnie niebezpieczne jest nadmierne podlewanie w niskich temperaturach i brak oświetlenia. Możesz spróbować uratować taką roślinę. Odetnij wszystkie zbutwiałe części, potraktuj je węglem aktywowanym i przenieś nolin do nowej, suchej gleby. Po przesadzeniu nie podlewaj przez co najmniej tydzień, a następnie podlewaj z umiarem.
Jeśli nolina pozostawia suche, przyczyną może być zbyt suche powietrze lub zbyt wysoka temperatura zawartości. W takim przypadku możesz spryskać roślinę, ale wilgoć powinna dostawać się tylko na liście, a nie na pień. W przeciwnym razie na pniu tworzą się brązowe plamy, które mogą gnić. Liście wysychają zarówno z powodu zbyt małego podlewania, jak i braku zapasów składników odżywczych w glebie. Stare dolne liście wyschną, co jest normalne i nie powinno być powodem do niepokoju. We wszystkich przypadkach najlepiej odciąć suszone liście, a nawet suszone końcówki liści.
Szkodniki atakujące nolinę (bokarney) to przędziorki, które uwielbiają suche, ciepłe powietrze, łuski, łuski, wciornastki. Najskuteczniejszym sposobem na pozbycie się ich jest utrzymanie rośliny w czystości, przetarcie liści wilgotną gąbką, a jeśli powietrze jest zbyt suche, spryskanie rośliny. Robaki i owady łuskowe usuwa się z liści szmatką z roztworem mydła i tytoniu. Wciornastki i kleszcze giną, gdy roślina jest traktowana naparem z rumianku dalmatyńskiego lub środkami owadobójczymi. Łatwiej radzić sobie ze szkodnikami we wczesnych stadiach uszkodzeń, dlatego regularnie sprawdzaj rośliny i rozpoczynaj walkę, gdy pojawią się pierwsze szkodniki.
