Bergamot otrzymał swoją nazwę na cześć włoskiego miasta Bergamo, gdzie po raz pierwszy był uprawiany i sprzedawany jako olej. Według innej wersji nazwa prawdopodobnie pochodzi od tureckiego słowa „beyarmudu”, co oznacza „gruszkę książęcą” lub „broń armudy” – gruszka mistrza. Bergamotka otrzymała tę nazwę ze względu na swój niezwykły kształt gruszki i jasnożółty kolor, który sprawiał, że owoce bergamotki wyglądały jak gruszki bergamotki, ale w rzeczywistości nie ma absolutnie nic wspólnego z gruszkami.
Bergamotka to zdrowy cytrus. Farmer Burea-Uinsurance.com Sergio Wild
Spis treści:
Opis bergamotki
Pierwsze plantacje bergamotki powstały we Włoszech w połowie lat dwudziestych ubiegłego wieku.
BergamotkaLub pomarańczowa bergamotka (Cytrusowa bergamia) Jest rośliną z rodziny Rutaceae. Azja Południowo-Wschodnia jest uważana za miejsce narodzin bergamotki. Bergamotka jest najbliższym krewnym pomarańczy, cytryny i grejpfruta.
Bergamotka to wiecznie zielone drzewo o wysokości od 2 do 10 metrów. Gałęzie z długimi, cienkimi, ostrymi kolcami o długości do 10 cm Liście są naprzemienne, ogonkowate, skórzaste, jajowate, podłużne lub eliptyczne, spiczaste, górne – zielone, błyszczące, dolne – jaśniejsze, lekko ząbkowane, pofalowane. Kwiaty są duże, bardzo pachnące, pojedyncze lub zebrane w kilkukwiatowe pęczki pachowe, dwupłciowe, białe lub fioletowe, o silnym przyjemnym zapachu.
Owoce są kuliste lub gruszkowate, z grubą trójwarstwową skorupką. Skóra bez oporów jest oczyszczana z plastrów bergamotki. Miąższ składa się niejako z szeregu łatwo rozszczepialnych segmentów, wewnątrz których znajduje się niewiele nasion. Ma przyjemny kwaśny smak, mniej kwaśny niż cytryna, ale gorzki niż grejpfrut. Kwitnie w marcu-kwietniu. Owoce dojrzewają w listopadzie-grudniu.
Praktycznie nie stosuje się pulpy bergamotowej. W tym owocu cenna jest skórka, która jest źródłem olejku eterycznego. Charakterystyczny aromat bergamotki jest nam najbardziej znany ze smaku herbaty. Aromaty wydobywane ze skórki tego kwaśnego owocu są używane do aromatyzowania herbat Earl Grey, herbat Lady Grey i słodyczy. Włosi robią galaretkę owocową. Jest również popularny w Turcji, Grecji i na Cyprze.
Olejek bergamotowy jest używany do maści i wyrobów perfumeryjnych. Skórka bergamotki jest stosowana w perfumerii ze względu na jej zdolność łączenia się z różnymi zapachami, tworząc bukiet zapachów, które wzajemnie się uzupełniają. Około jedna trzecia męskich i połowa kobiecych perfum zawiera olejek eteryczny z bergamotki. Obecnie nie stosuje się go w postaci naturalnej w perfumerii, ponieważ powoduje fotooparzenia skóry w miejscu aplikacji perfum pod wpływem światła słonecznego.
Peeling bergamotki jest również stosowany w aromaterapii w leczeniu depresji.
Sok owocowy stosowany jest również w medycynie ludowej jako ziołowy środek do walki z malarią i problemami trawiennymi.
Pochodzenie w różnych źródłach jest różnie wskazywane. Gdzieś doniesiono, że bergamotka jest hybrydą kilku roślin cytrusowych, uzyskaną przez skrzyżowanie pomarańczy i cytronu. Inne źródła uważają bergamotkę za niezależny gatunek.
Bergamotka nie ma nic wspólnego z gruszką bergamotki i zielem Monarda, które jest również powszechnie nazywane bergamotką.
Dziś nie ma dzikiej bergamotki. Owoce bergamotki można uzyskać w warunkach wewnętrznych. Bergamotkę uprawia się tak samo jak cytrynę lub pomarańczę. Ale bergamotka jest mniej kapryśna niż jej cytrusowi kuzyni.
Bergamotka lub pomarańczowo-bergamotowa (Citrus bergamia)
Rosnąca bergamotka
Siew przeprowadza się ze świeżych nasion, które właśnie zostały wyjęte z owoców. Jeśli pozwolisz im się położyć i wyschnąć, stracą zdolność kiełkowania. Sadzi się je na głębokość 1 cm w próchnicy zmieszanej z piaskiem. Podlewanie jest umiarkowane, bez wysuszania ziemi. Sadzonki pojawiają się za kilka tygodni.
Z jednego nasiona mogą powstać do 4 roślin – owoce cytrusowe mają kilka zarodków w nasionach. Muszą zostać przesadzone i sadzone po pojawieniu się 3-4 liści.
Najlepszy czas siewu to późna zima lub wczesna wiosna. Wtedy sadzonki dostaną więcej naturalnego światła. Zasiej więcej nasion niż potrzebujesz i stopniowo wybieraj tylko te najsilniejsze i lepiej przystosowane do warunków domowych – suche powietrze i brak jasnego światła.
Oświetlenie i temperatura
Należy zawsze pamiętać, że owoce cytrusowe to rośliny południowe, dlatego wymagają ciepła i światła. Nie zapominaj, że oświetlenie elektryczne sprzyja powstawaniu owoców wraz z niezbędnym reżimem temperaturowym. W przypadku kwitnienia i zawiązywania owoców optymalna temperatura wynosi + 15 … + 18 ºС. Jednak warunkiem wstępnym owocnikowania twoich domowych roślin cytrusowych jest mroźna zima. Temperatura zimą nie powinna być wyższa niż +12 ºС.
Podlewanie i nawóz
Od wiosny do jesieni owoce cytrusowe należy obficie podlewać miękką wodą, która osiadła przynajmniej na jeden dzień. Owoce cytrusowe nie tolerują chloru, twarda woda wapienna powoduje żółknięcie liści. Bardzo reagują na częste spryskiwanie korony, a nawet z przyjemnością biorą miękki ciepły prysznic.
Od około lutego zaczyna się intensywny wzrost roślin, dlatego do jesieni trzeba je trochę co tydzień karmić płynnymi nawozami mineralnymi lub organicznymi. Top dressing i zbilansowane odżywianie przyspieszają wzrost i rozwój rośliny. Zwłaszcza jeśli otrzyma wystarczającą ilość nawozów fosforowo-potasowych, które stymulują tworzenie owoców. Ważna jest również jakość gleby – owoce cytrusowe wynagrodzą Cię lepszym rozwojem i wysokiej jakości owocnikowaniem dla dobrej gleby perłowej.
Gleba i przeszczep
Wybierz lekką glebę dla młodych roślin i cięższą glebę dla większych roślin. Zwykle zaleca się pobranie mieszanki obornika szklarniowego, darni i gleby liściastej, dodając do niej gruboziarnisty piasek.
Dla młodych roślin:
- dwie części – ziemia darniowa
- jednolistkowy
- jedna część – humus z krowiego łajna
- jedna część to piasek
Dla dorosłych roślin:
- trzy części – ziemia darniowa
- jedna część – arkusz
- jedna część – humus z krowiego łajna
- jedna część to piasek
- dodaj nietłustą glinkę (mała ilość)
Wymień górną i boczną warstwę ziemi podczas przesadzania na świeżą glebę. Usuń korzenie powyżej szyjki korzeniowej. Miej oko na kwasowość gleby – cytrusy w pomieszczeniach powinny mieć pH 6,5-7. Po ustaniu mrozów rośliny są wynoszone na świeże powietrze i trzymane w cieniu pod baldachimem przez 2-3 tygodnie.
Rośliny domowe w doniczkach są wyprowadzane na lato na świeże powietrze, ale nie są zakopywane w ziemi, aby uniknąć hipotermii korzeni. Niech będzie w cieniu niektórych pnączy: winogron, bocji i innych pnączy.
Owoce cytrusowe przesadza się metodą przeładunkową. Transfer należy wykonywać co 2-3 lata i tylko przed wzrostem cytrusów wewnętrznych. Po zakończeniu wzrostu nie zaleca się dotykania go. Nie powinieneś również ranić drzewa kwiatami lub owocami, ponieważ ryzykujesz utratę obu.
Bergamotka lub pomarańczowo-bergamotowa (Citrus bergamia). Farmer Burea-Uinsurance.com K reger
Zastosowania i właściwości bergamotki
Bergamotka rozluźnia naczynia krwionośne i mięśnie gładkie, poprawia pracę narządów przewodu pokarmowego. Aby poprawić trawienie, stosuje się olejek bergamotowy, który wciera się w okolice żołądka. Bergamotka korzystnie wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego. Bergamotka służy do zabijania zarazków i łagodzenia stanów zapalnych. Bergamotka doskonale działa na naskórek. W kosmetykach znajdują się składniki z bergamotki, które łagodzą zaczerwienienia, redukują wydzielanie sebum i pocenie się, zmniejszają średnicę przewodów łojowych, sprawiają, że naskórek jest gładki i przyjemny w kolorze. Za pomocą składników z bergamotki grzyby na skórze są niszczone, pchły, wszy i wszy są wydalane.
Bergamotka jest bardziej odpowiednia dla mężczyzn. Nie działa silnie, ale pewnie, skłaniając mężczyzn do „wyczynów w łóżku”. Z astrologicznego punktu widzenia zapach bergamotki jest odpowiedni dla mężczyzn urodzonych pod znakiem Wodnika lub Wagi. Bergamotka działa dwojako na przedstawicieli tych znaków zodiaku. Z jednej strony bergamotka normalizuje przepływ energii seksualnej, z drugiej poprawia stan układu rozrodczego. Bergamotka jest szczególnie dobra dla młodych mężczyzn, ponieważ w tym wieku nie jest jeszcze wymagany zbyt aktywny efekt stymulujący. Organizm nadal jest w stanie sam sobie z tym poradzić.
Przepis na marmoladę:
- Aby to zrobić, potrzebujesz pięciu owoców bergamotki, kilograma i dwustu gramów cukru pudru oraz litr i dwieście mililitrów wody, a także jedną cytrynę.
Do pachnącej marmolady wystarczy skórka bergamotki. Wyjmij go z owoców i pokrój w średniej wielkości kostkę. Następnie napełnij wodą przez dwa do trzech dni. Okresowo spuszczaj i uzupełniaj wodę. Ta procedura pomoże zmyć nadmiar goryczy ze skórki bergamotki. Po trzech dniach napełnij skórki wodą pitną i zagotuj. Po ugotowaniu spuść płyn, nie jest już potrzebny. Dodaj cały cukier i trochę wody, aby wszystkie skórki znalazły się pod wodą. Gotuj skórki, aż kropla syropu przylgnie do spodka, nie rozsmarowując się. Wyciśnij sok z cytryny, wlej go do powstałej marmolady. Marmolada jest gotowa.
Sok z owoców bergamotki może być używany do robienia sosów ostrych i kwaśnych. Tylko trzeba to bardzo mało dodać. Ten dodatek jest bardzo popularny w kuchni latynoamerykańskiej.
