Euforbię gwiaździstą łatwo pomylić z kaktusami lub innymi egzotycznymi. Jego niezwykłe żebrowane pędy tworzą skomplikowane geometryczne kształty na szczycie pnia ogoniastego. A dla każdego fana przypadną do gustu rośliny: czasem wyglądają jak ekstrawaganckie drzewa, czasem jak „kamyczki” lub splot korzeni zwieńczony kaskadą żebrowanych pędów; euforbii nie można pomylić z żadną inną rośliną. I chociaż nie mają odmian i form dekoracyjnych, ta euforbia nadal oferuje ocenę wyjątkowości każdej rośliny. Na pierwszy rzut oka łatwo się domyślić, że należy do sukulentów. Ale bezpretensjonalność, wytrzymałość i łatwość pielęgnacji tego rodzaju trojeści współgrają z jej dekoracyjnym efektem.
Euphorbia gwiaździsta (Euphorbia stellata)
Spis treści:
Kapryśne beczki najbardziej niezwykłego z caudex
Gwiazda wilczomlecza (Euphorbia stellata) – jeden z najmodniejszych rodzajów trojeści domowej. Dziś stawia się ją na równi z czubatą formą trojeści i jest oferowana w kwiaciarniach jako roślina specjalna. Pomimo tego, że uprawa tego gatunku trojeści praktycznie nie różni się od innych gatunków, ma ona swoje własne cechy, które spowodowały wzrost popularności w ostatnich latach. Jest to naprawdę jedna z najbardziej oryginalnych roślin ogoniastych i sukulentów, jakie można znaleźć. I jeden z najbardziej niezapomnianych.
Oferta w kształcie gwiazdy Euphorbia, aby podziwiać ich niestandardowe piękno. Dzięki soczystym, mięsistym, choć twardo wyglądającym pędom, trojeść gromadzą wodę i są w stanie zadowolić się minimalną pielęgnacją. Jednak główną zaletą jest ich kapryśny wygląd. Jest to sukulent ogoniasty z egzotycznym pogrubionym pniem połączonym z zieleniną kaktusa. Młode rośliny wyglądają jak rozeta z żebrowanych, zakrzywionych, soczystych pędów w kształcie litery V, w których ogon jest prawie całkowicie ukryty w ziemi. Ta euforbia rozwija się w tej samej formie w naturze. Ale im starsza roślina, tym bardziej zagęszcza się ogonek, zaczynając unosić się nad glebą i wystawać z doniczki.
Stopniowo roślina się przekształca, w glebie pozostają tylko korzenie rzepy i podstawa zgrubienia (a czasami korzenie również częściowo wychodzą). Ogon tej mlecznej, w przeciwieństwie do konkurentów, przypomina przede wszystkim nie różne naczynia czy kulki, ale rzepę lub rzodkiewkę, a każda roślina ma swoją, niepowtarzalną. Ale w każdym wieku, na głównej łodydze tego trojeści, żebrowane łodygi w kształcie liści rosną promieniście we wszystkich kierunkach, które wydają się leżeć na wierzchołku ogoniastego z włosami. Krawędzie pędów ozdobione są cierniami, co nieco komplikuje przeszczep roślin.
Kształt gałęzi praktycznie się nie zmienia, nadal wyginają się i obnoszą z sekcją w kształcie litery V, tak samo gęstą i niezwykłą. Głęboki zielony kolor „czapki” pięknie kontrastuje z jasnym ogonem. Z daleka wydaje się nawet, że jeden gatunek trojeści jest przeszczepiany na inny. Wiele gwiazd euforbii przypomina zewnętrznie palmy, baobaby, głowy bajecznych stworzeń o niezwykłych zielonych włosach lub kamienie, na których rośnie dziwaczny szok pędów.
Kwitnienie gwiaździstej mlecznej zwykle występuje przez prawie cały sezon wegetacyjny, ale kwiaty są prawie niewidoczne i niepozorne.
Różnorodność gwiaździstej euforbii pozwala wybierać między większymi i bardziej spektakularnymi formami, a także miniaturowymi roślinami. Mała młoda euforbia w kształcie gwiazdy z jeszcze nie uformowanym ogonkiem pokaże swoje prawdziwe piękno dopiero po latach. Ale rośliny sprzedawane już z potężnym „pniem” kosztują dużo i oferują wybór między fantazyjnie splecionymi lub jednolufowymi formami, różnymi odcieniami jasnego koloru kory: albo białawym i „kamyczkowym”, albo bardziej kremowo-piaskowym.
Euphorbia gwiaździsta (Euphorbia stellata)
Jak każdy przedstawiciel rodzaju euforbii, gwiaździsta jest również rośliną trującą. Toksyczność mlecznego soku należy wziąć pod uwagę, jeśli masz małe dzieci i zwierzęta lub podczas przesadzania roślin.
Euforbia gwiazdowa to oryginalna roślina, która jest bardziej odpowiednia dla tych, którzy kochają i zbierają sukulenty. Ta euforbia może stać się prawdziwą gwiazdą kolekcji, przyćmić oryginalne kaktusy i bokarnei oraz ich kongenery. Dzięki niezwykłej sylwetce gwiaździste prezentują się świetnie w doskonałej izolacji, nadającej się do hodowli doniczkowych i suchych florarium. Ale nawet w grupach z kulturami powiązanymi duchowo nie zgubią się, z powodzeniem wpasowując się w każde towarzystwo sukulentów.
Dbanie o gwiazdę mleczną w domu
oświetlenie
Niezależnie od kształtu, euforbia gwiaździsta jest rośliną światłolubną. Do tej rośliny powinieneś wybrać słoneczne, dobrze oświetlone miejsca. Wilczomlecz nie boi się bezpośredniego słońca, ale nawet przy lekkim półcieniu nie będzie w stanie sobie poradzić.
Komfortowa temperatura
W przypadku mleczu gwiaździstego odpowiednie jest każde pomieszczenie o normalnym zakresie temperatury pokojowej. Upał nie wpływa na dekoracyjność rośliny, w ciepłym sezonie minimalna dopuszczalna temperatura to 15 stopni. Zimą czasami zaleca się trzymanie wilczomlecza w chłodnych warunkach, ale takie obniżenie temperatury wcale nie jest konieczne (kwitnienie gwiazd jest nieatrakcyjne, więc nie należy specjalnie w tym celu przenosić roślin i usuwać ich do chłodniejszego miejsca). Ale nawet jeśli chcesz osiągnąć kwitnienie, zimą temperatura nie powinna spaść poniżej 10 stopni Celsjusza. Optymalna wydajność w okresie odpoczynku wynosi od 15 stopni.
Latem gwiaździsty można wynieść na świeże powietrze, ale tylko w miejscach chronionych przed opadami atmosferycznymi i przeciągami. Rośliny te potrzebują również stabilnych warunków w pomieszczeniach.
Wilczomlecz gwiaździsty (Euphorbia stellata). Farmer Burea-Uinsurance.com mxmm
Podlewanie i wilgotność powietrza
Zdolność mleczu gwiaździstego do zadowalania się minimalnym podlewaniem pozwala na jego uprawę nawet przez tych, którzy często podróżują. Roślina ta, jak najlepsze sukulenty, wybaczy brak regularnych zabiegów. Mlecz podlewa się bardzo ostrożnie, po wyschnięciu podłoża, nie tylko w górnej, ale także w środkowej warstwie (wilgotność gleby powinna być niewielka). Roślina ta preferuje częste podlewanie niewielką ilością wody, a nie rzadsze i obfitsze. Od września mlecz przechodzi do minimalnego podlewania po prawie całkowitym wyschnięciu podłoża, a do poprzedniego reżimu powracają dopiero w marcu.
Podczas podlewania należy zadbać o to, aby nawet najmniejsze krople wilgoci nie spadły na napowietrzne części mleczu gwiaździstego.
Euphorbia stellata świetnie czuje się w suchym powietrzu. Nie należy podejmować żadnych działań w celu zwiększenia zawartości wilgoci w tej roślinie. Wilgoć i opryski są niebezpieczne i zwiększają ryzyko rozprzestrzeniania się zgnilizny
Pokarm uzupełniający dla mleczarstwa gwiaździstego
Nawozy na ten rodzaj trojeści stosuje się rzadko, w dawkach zmniejszonych o połowę. Od marca do końca sierpnia karmienie odbywa się 1 raz na 2-3 tygodnie. W przypadku tej rośliny odpowiednie są tylko specjalne nawozy do kaktusów i sukulentów.
Euphorbia gwiaździsta (Euphorbia stellata)
Przeszczep i substrat
Ta mleczność jest przesadzana tylko wtedy, gdy jest naprawdę potrzebna, roślina staje się ciasna w poprzednim pojemniku. Jednocześnie ważne jest, aby przeszczepić jak najwcześniej, w lutym-marcu.
W przypadku tego rodzaju trojeści lepiej jest stosować specjalny rodzaj mieszanki gleby – podłoże dla kaktusów i sukulentów. Gleba powinna być lekka, przepuszczalna, z dużą zawartością piasku i dodatków spulchniających. Jeśli sam mieszasz podłoże, lepiej połączyć równe części ziemi torfowej, piaskowej i darniowej z dodatkiem perlitu, wermikulitu lub wiórów ceglanych. W przypadku euforbii gwiaździstej odpowiednie jest podłoże o pH w zakresie 5,5-7,0.
Ta trojeść ma czasami korzenie wystające z ziemi, nie wspominając o tym, że ogonek stale się podnosi i zmienia. Takie „narośla” są główną ozdobą rośliny, która wygląda bardzo atrakcyjnie. Ale nawet jeśli wydaje ci się, że mały pojawiający się korzeń zakłóca estetykę euforbii, w żadnym wypadku tego nie ukrywaj. Podczas procedury zmiany pojemnika niemożliwe jest pogłębienie zdrewniałych korzeni z powrotem, a nawet niewielkie pogłębienie ogonka w celu zwiększenia stabilności: euforbia jest ustawiona na tym samym poziomie, na którym rosła w poprzedniej doniczce.
Po posadzeniu wskazane jest ściółkowanie powierzchni podłoża drobinkami kamieni lub drobną ziemią ozdobną.
Choroby i szkodniki
Jak wszystkie trojeści, gwiaździste wykazują godną pozazdroszczenia wytrzymałość i wytrzymałość. Jedyne, co zagraża zdrowiu rośliny, to zgnilizna, która łatwo rozprzestrzenia się nie tylko wtedy, gdy podłoże jest podmokłe, ale także gdy woda dostanie się na pień i pędy podczas podlewania.
Euphorbia gwiaździsta (Euphorbia stellata)
Reprodukcja euforbii stellata
Euforbia gwiaździsta może być rozmnażana przez sadzonki i nasiona. Za prostszą uważa się metodę separacji procesów rozgałęzień (sadzonki z częściami zielonych pędów, które po przetworzeniu i wysuszeniu skrawków są cięte na małe fragmenty ostrym nożem i ukorzeniane w mokrym piasku w warunkach szklarniowych). Stopniowo tworzą rozetę i ogonek, a przekształcenie w znajomą sylwetkę zajmuje zwykle mniej czasu niż w przypadku wyhodowania z nasion.
Nasiona euforbii w kształcie gwiazdy wysiewa się na zdezynfekowanym podłożu lub mieszance ziemi piaskowo-darniowej z dodatkiem wiórów ceglanych. Zwilżanie odbywa się po siewie, opryskując nasiona z góry z butelki z rozpylaczem. Nie są pokryte ziemią. Nasiona kiełkują w stabilnej temperaturze 21-22 stopni, w jasnym świetle, zawsze pod szkłem lub folią, podlegając codziennemu wietrzeniu. Sadzonki są kruche i bardzo wrażliwe na działanie wilgoci: należy je chronić zarówno przed wilgocią, jak i suszą.
