Ludzie od dawna używają konia do wielu celów. Zwierzęta te działały jako siła robocza w rolnictwie lub jako środek transportu na ziemi. Istnieje kilka odmian koni, a różnice między nimi zależą od zakresu ich wykorzystania. Niektóre rodzaje koni nadają się do wyścigów sportowych, niektóre nadają się do przemysłu rolnego lub ujeżdżenia. Te ostatnie obejmują kabardyjską rasę koni. Ogiery te wyróżniają się specjalną budową ciała, dzięki czemu są niezbędne w górach i wciąż konkurują z technologią.
Charakterystyka koni rasy kabardyjskiej
Historia występowania
O rasie koni kabardyjskich pochodzi z estno kilkaset lat temu. Jednak użycie koni do celów wojskowych prawie doprowadziło rasę do wyginięcia.
Przez długi czas ten gatunek koni nie miał jasno określonych standardów. Kabardyjska rasa koni rozpoczęła swoją oficjalną historię w 1870 roku.W tym czasie została otwarta stadnina koni Malkinsky do hodowli. W 1930 r. Zakład w Malokaraczewskim stworzył kilka linii plemiennych. W szczególności hodowano konie rasy Karaczajewskiej, która błędnie została sklasyfikowana jako Kabardyn.
We współczesnym świecie Kabardyńczycy są aktywnie wykorzystywani do wypasu zwierząt w Azji do wypasu zwierząt lub do patrolowania granic. Niektóre linie biorą również udział w wydarzeniach sportowych. Na krótkich dystansach koń kabardyński nie wykazuje dobrych wyników, ale jest niekwestionowanym liderem w wyścigach długodystansowych. Kabarda wykorzystują te konie do wspinaczki, ponieważ ogier tego gatunku krąży wokół nieznajomych. Koń kabardyjski często znajduje się na zdjęciu broszur turystycznych Kaukazu.
Wygląd zewnętrzny ogierów
Wygląd rasy koni kabardyjskich ma charakterystyczne cechy. Są takie oznaki rasy:
- Wysokość sięga 155 cm, a waga – 400 kg.
- Ciało zwierzęcia jest masywne, plecy proste i kończy się silnym zadem.
- Szyja jest zakrzywiona i krótka.
- Głowa jest średniej wielkości, kufa jest wytłoczona, z charakterystycznym wypukłym profilem i rozwiniętymi nozdrzami.
- Nogi mają wyraźne stawy, tylne kończyny są w kształcie szabli.
- Kopyta są wysokie i stabilne.
- Średnia długość życia konia wynosi 35 lat.
Niezwykła struktura kończyn pozwala tej rasie łatwo tworzyć opatrunki górskie. Ponadto kabardyjska rasa koni jest często używana w wyścigach długodystansowych. Dzięki budowie ciała ogiery te mogą wyprzedzać eleganckie konie na dużych odległościach. Zdjęcie tego zwierzęcia często znajduje się w atlasach hodowli koni jako przykład rasy zrównoważonej.
Zewnętrzne gatunek rasy kabardyjskiej
Charakterystycznym kolorem rasy jest czarny, czerwony i karakova. Występują także różnorodne osobniki, ale starają się zapobiec rozwodowi i uważają je za małżeństwo.
Rasa kabardyńska jest również podzielona na 3 linie:
- Typ wschodni. Konie te były hodowane do jazdy na długich dystansach.
- Typ gruby lub masywny. Ogiery tej linii charakteryzują się mocnym ciałem i dobrą przyczepnością. Są używane w pracach na wsi.
- Główny typ. Konie tego gatunku łączą wszystkie cechy masywnego i wschodniego typu.
Charakter rasy
Pod wieloma względami zachowanie konia kabardyjskiego zależy od linii rasy. Tak więc dla wschodniego typu cechy buntu i samowoli są charakterystyczne, a masywny wygląd ogierów jest spokojny i wytrwały.
Na Kaukazie nadal stosuje się jazdę konną. We wczesnych latach ogiery trzymane są w stadzie i prowadzą na wpół dziki styl życia.To hartuje ich charakter i zwiększa wytrzymałość. W trzecim roku ogiery zaczynają się kręcić. Początkowo konie nie są skłonne zaufać osobie i mogą być agresywne. Jednak po kilku opatrunkach Kabardian słucha jeźdźca i staje się posłuszny. Ludzie rasy białej używają koni w działaniach wojennych, więc zaufanie między jeźdźcem a koniem musi być absolutne.
Charakter koni
Kabardian jest doceniany za takie cechy:
- Wierność. Konie są tak przywiązane do swoich właścicieli, że mogą zachorować, jeśli jeździec się zmieni.
- Odwaga. Konie tej rasy są odporne na głośne dźwięki i niebezpieczne sytuacje. Kabardyńczycy nie boją się strzałów i mogą spokojnie wziąć płonącą barierę.
- Uwaga. Ogiery starannie wybierają szlaki górskie, zapewniając w ten sposób bezpieczeństwo sobie i jeźdźcowi.
W innych krajach rasa ta nie jest utrzymywana w tak surowych warunkach, jednak wiele cech charakteru zostaje zachowanych nawet po kilku pokoleniach. Zdjęcia koni kabardyjskich można znaleźć w zagranicznych publikacjach, ze względu na swój charakter koń jest popularny na pograniczu.
Warunki przetrzymywania
Wiele farm koni i prywatnych rolników wciąż od tego czasu stosuje się stado hodowlane koni kabardyjskich.
W takich warunkach ogiery stają się bardziej zahartowane i mogą szukać pożywienia dla siebie. Ponadto młode są karmione mlekiem przez długi czas, co czyni je zdrowszymi i silniejszymi. W niektórych wioskach na Kaukazie zaczynają utrzymywać Kabardyjczyków w stajni na stałe dopiero po podróży. Zdarza się to zwykle w ciągu 2-3 lat życia konia.
W dzisiejszych czasach głównie wypasane konie są trzymane na pastwiskach, podczas gdy pracownicy i sport są zakwaterowani na terenie. Kabardyjska rasa koni nie wymaga specjalnych warunków do życia. Dopływ jednej osoby powinien wynosić 4 metry kwadratowe. m, stragan jest pokryty warstwą trocin lub słomy. Jeśli koń jest używany do służby granicznej, nie instaluje oświetlenia w stajni: takie konie są lepiej zorientowane na terenie w nocy.
Wśród standardów sanitarnych dotyczących utrzymania można wyróżnić:
- Stajnia powinna nie ma przeciągów, ostrych zapachów ani głośnych dźwięków.
- Ściółka zmienia się raz dziennie.
- Temperatura i wilgotność w pomieszczeniu muszą być stabilne niezależnie od pory roku.
- Raz w tygodniu stajnia powinna zostać całkowicie wyczyszczona.
- Podczas zmiany pór roku pomieszczenia muszą zostać zdezynfekowane Specjalny kosz funduszy.
A wymóg obowiązkowy dla zawartości kabardyjczycy w domu są pastwiska do wypasu. Rasa ta nie może być stale w boksie. Ogiery nie tolerują braku aktywności fizycznej.W celu prawidłowego rozwoju tkanki mięśniowej konie powinny mieć zapewnione spacery po górach.
Co sześć miesięcy weterynarz powinien badać całe stado. Konie kabardyjskie podlegają obowiązkowym szczepieniom.
Racja zwierzęca
Codzienne żywienie kabardianów zależy od warunków przetrzymywania. Jeśli hodowcy koni stosują metodę hodowlaną koni, wówczas większość pokarmu zwierzęta trafiają na pastwiska.
Takie ogiery są czasami karmione warzywami i roślinami strączkowymi w celu uzupełnienia zapasów witamin. Koniom karmionym na pastwiskach można również podawać słomę jaglaną i owies.
Jeśli zwierzę spędza większość czasu w stajni, dieta konia kabardyjskiego powinna być zrównoważona. Stajnia pozwala hodować większe ogiery, ale główne cechy rasy są zagubione.
Codzienne żywienie konia kabardyjskiego, który jest trzymany w stajni, powinno obejmować następujące produkty:
- Łąka i siano koniczyny – 60% wszystkich rodzajów żywności.
- Świeże warzywa – 30% wszystkich rodzajów żywności.
- Koncentraty – 10% wszystkich rodzajów żywności.
- Witamina i dodatki mineralne – zgodnie z wagą konia.
Odżywianie konia rasy kabardyjskiej
Aby lepiej przyswoić rośliny, pasza jest mielona i mieszana ze słomą przed użyciem. Drobno posiekana słoma pszeniczna lub żytnia zwiększa produkcję śliny, ułatwiając koniom żucie żywności. Przed podaniem warzyw Kabardianom należy je dokładnie umyć i pokroić na duże kawałki. Aby zwiększyć wydajność mleka, klacze karmiące mogą włączyć do diety gotowane ziemniaki i buraki.
Ilość pokarmu spożywanego przez ogiera kabardyjskiego zależy od aktywności fizycznej. Jeśli koń jest używany jako siła robocza lub w zawodach na długie dystanse, jego dieta powinna wyglądać następująco:
- Siano z trawy – 50% wszystkich rodzajów żywności.
- Soczysta żywność – 10 % codziennej diety.
- Koncentraty – 40% wszystkich rodzajów pasz.
- Suplementy witaminowe i mineralne w zależności od proporcji konia.
Ponadto inne rzeczy są wymagane do monitorowania jakości produktów. Pleśń, suche siano lub warzywa zepsute przez pasożyty mogą prowadzić do poważnych chorób przewodu żołądkowo-jelitowego. Szczególną uwagę należy zwrócić na suplementy witaminowe. Kabardyjskie konie są często używane w długich wyścigach, więc kość i tkanka mięśniowa koni powinny być dobrze rozwinięte.Aby to zrobić, do ogierów podaje się następujące naturalne składniki:
- mączkę kostną i trawiastą,
- olej rybny,
- mączkę.
Ogier tej rasy zużywa dużo wody – miska do picia zwierzęcia musi zawierać 50 litrów płynu. Odwodnienie jest śmiertelne dla koni: w przypadku braku wody przez długi czas ogier może umrzeć lub pozostać niepełnosprawny.
