Rośliny ozdobne z listowiem mogą zaoferować zaskakująco bogaty wybór przyciągających wzrok akcentów do pomieszczeń. Jednym z najlepszych w formie i fakturze kompaktowych roślin jest pilea. Mają tak wiele gatunków i odmian, że czasem trudno uwierzyć, że krzewy należą do tego samego rodzaju. Nie kapryśne, dość wytrzymałe, piły, choć nie różnią się trwałością, ale nie znają się na luksusie małych liści. Nie jest trudno je wyhodować, a także samodzielnie pozyskać nowe rośliny w celu zastąpienia starych, raczej krótko żyjących okazów.
Owinięta piła. Farmer Burea-Uinsurance.com Lyubo Gadzhev
Spis treści:
Niespodziewana różnorodność pił do wnętrz
Wśród kompaktowych roślin doniczkowych szczególne miejsce zajmują stosy. Są naprawdę małe, skromne w objętości i bardzo schludnie wyglądające rośliny, które służą do ozdabiania pomieszczeń atrakcyjnymi akcentami. Wspaniałe liście sprawiają, że piły wyglądają na cenne i chwytliwe. Pylea mają swoją nazwę ze względu na zdolność rozpylania, a raczej rozrzucania pyłku na zdumiewające odległości. Ale w kulturze pokojowej nie można docenić takich talentów, w przeciwieństwie do piękna liści.
Kurczaki (Pile) – urocze wieloletnie, a czasem roczne przedstawiciele rodziny pokrzyw. Mają one charakter i pochodzenie tropikalne i pomimo południowych korzeni preferują chłodne warunki uprawy. Wysokość pił jest ograniczona do maksymalnie 30-40 cm, ale większość piękności jest zadowolona z bardziej kompaktowych rozmiarów.
Pędy są proste lub pełzające, cienkie, gęsto rozgałęzione od podstawy. Liście leżą naprzeciw siebie, w zależności od gatunku mogą być drobne, tylko kilkumilimetrowe, i większe, do kilku centymetrów długości. Nawet krawędź liści może być solidna i postrzępiona. Nie wspominając, że lancetowate, owalne kontury są tak samo powszechne, jak idealne koła. Kwitnienie pił jest niepozorne: małe, jednopłciowe, zebrane w grona kwiatostanów znajdujących się w kątach liści, kwiaty roślin są prawie niezauważalne.
Typy pił
Jedną z głównych zalet pił jest różnorodność. Wśród tych piękności są tak oryginalne rośliny, że nie można odgadnąć ich związku. Niektóre pili mają luksusowe, aksamitne liście, podczas gdy inne mają liście błyszczące. A różnica w kształtach, a nawet rozmiarach może całkowicie zmylić każdego.
Aksamitne piękno piła grubolistna (pilea crassifolia) to jedna z najpopularniejszych pił. Czerwonawo-zielone liście o nierównej, wypukłej powierzchni i jasnych paskach wzdłuż krawędzi sprawiają wrażenie luksusowego aksamitu, przypudrowanego lekkim pyłem, będącego drogocenną ozdobą.
Rzadki gad wygląda dziwacznie kurczak świerk (stos świerkowy). Dorasta do zaledwie 20 cm, wyróżnia się pofałdowanymi, matowymi liśćmi o podstawowym brązowo-czerwonym kolorze, postrzępionymi krawędziami i podłużnymi paskami znajdującymi się między nerwami, które wraz z perłowym połyskiem liści nadają całej roślinie podobieństwo do skóra węży lub jaszczurek. Dzięki wyrostkom pęcherza tej piły tekstura jest szczególnie wyrazista. Oprócz podstawowego typu występuje też oryginalna odmiana Norfolk o opadających pędach, jasnej barwie o srebrzysto-zielonej „miętowej” podstawie i prawie czarnych, fioletowych smugach, które podkreślają aksamitną fakturę pomarszczonej powierzchni. Odwrotna strona liści tej rośliny zaskakuje bogatym czerwonym kolorem.
Musujące wypukłości na liściach o zazwyczaj miedzianym, brązowo-zielonym lub czerwonym kolorze zwyciężają owinięta piła (zaangażowany plik). Wnosi do wnętrz efekty metaliczne. Krzewy są ograniczone do 30 cm wysokości, pędy są proste, liście owalne, do 7 cm długości. Powierzchnia liści przypomina nieco bizantyjską torebkę ze względu na silną szorstkość, ale jasnozielony kolor, przez który widoczne są ciemnobrązowe wzory żyłek, wygląda znacznie bardziej oryginalnie…
Pilea Kadier (stos krzeseł) – jeden z najbardziej rygorystycznych wzorów na liściach. Między żyłkami, na zielonym tle, widoczne są efektowne srebrzyste pasy, które podkreślają owalny kształt liścia. I są dość duże w tej piły, osiągając 10 cm długości i ponad 4 cm szerokości. Dojrzałe liście pięknie się wyginają, co tylko podkreśla połyskliwy kolor. Wysokość krzewów dochodzi do 30-40 cm, pędy są bardzo cienkie i giętkie, początkowo wzniesione, z wiekiem tylko stopniowo zakrzywiające się ku dołowi. Oprócz podstawowego typu bardzo popularna jest również piłokształtna karłowata odmiany „Minima”, która wydaje się być miniaturową kopią tego wspaniałego piękna.
Pilea peperomievidnaya (pilea peperomioides) To miniaturowy cud, którego nie można nie kochać. Jest to jedna z roślin, której kwitnienie jest bardzo trudne do zauważenia, a w warunkach wewnętrznych zdarza się to niezwykle rzadko. Ale luksusowe niezwykłe liście w pełni rekompensują brak kwiatów. Na zielonkawobrązowej, skróconej łodydze prawie idealnie okrągłe, przypominające monety liście wyrastają jak w pęczku. Długie ogonki są cienkie, powierzchnia doskonale błyszcząca, a kolor ciemnozielony, bardzo atrakcyjny.
Piła drobnolistna (pilea microphylla) podbija niezliczoną ilością małych liści na leżących, opadających pędach. Mięsiste i drobne liście nadają tej pile godnej pozazdroszczenia „kolistość”, a mocno rozgałęzione, soczyste, rozłożyste pędy tylko wzmacniają efekt. Barwa pił drobnolistnych jest jasna, jasna, wybrzuszenie na górze podkreśla połysk. Dziś najbardziej niesamowity z gatunków karłowatych, dawniej znany jako pilea muscosa, został włączony do serii pił drobnolistnych. Roślina ta wydaje się być kopcem mchu, nieco odmiennym kształtem od piły drobnolistnej i niskim krzewem oraz zdolnością wypuszczania bocznych pędów nitkowatych z kątów przeciwległych liści.
Podobny „kręcony” krzew może pochwalić się okrywą gruntową piła monofilamentowa (pilea nummulariifolia). W przeciwieństwie do piły drobnolistnej, jej liście nie są owalne na szypułkach, ale zaokrąglone, w kształcie monety, o najdelikatniejszym biało-zielonym kolorze. Roślina pięknie się ścina, tworzy efektowną kaskadę lub solidny, bardzo elegancki dywan.
Urocza roślina – pilea libański (bryczesy libanensis). Zgrabnie opadające pędy, zwieńczone okrągłymi liśćmi nie na całej długości, przypominają dżunglę, tylko w mini formacie. Ale główną ozdobą pilei są srebrzyste, zaokrąglone liście, które wyglądają jak nieważkie konfetti.
Jeden z najbardziej spektakularnych widoków – przepiłowany (sikaj szybko). Jej pędy też pięknie opadają, same krzaki wydają się spłaszczone, przysadziste i kręcone.
Małe krzewy o wysokości około 25 cm z pełzającymi pędami i zaokrąglonymi liśćmi pełzająca piła (bryczesy długopisy) z błyszczącymi liśćmi do 2,5 cm długości i miedzianym „puchem”.
Dziś bardzo popularne są piły hybrydowe, których głównym atutem jest kolor – piły „Brązowe” i „Srebrne drzewo” (Pilea Bronze, Pilea Silver Tree). Byliny o wysokości ok. 30 cm z owalnymi, przeciwległymi liśćmi do 7 cm długości z mocno spiczastym wierzchołkiem i pomarszczoną powierzchnią, ozdobione ciemnym, czarniawym kolorem blaszek i srebrnymi lub brązowymi paskami znajdującymi się między żyłami.
Dbanie o piłę w domu
Pileę można nazwać jedną z najbardziej nieokrzesanych piękności wnętrz o atrakcyjnych liściach. Nie boi się krótkotrwałej suszy i niestabilnej opieki, pozwala zbudować bardziej elastyczny harmonogram opieki nad uprawami w pomieszczeniach. Nie wybaczy poważnych błędów, prawie nie dostrzega przypadkowych błędów. Może być uprawiana zarówno jako klasyczna roślina pokojowa, jak i jako ampel, równie skuteczna w doniczkach wiszących, wysokich lub na różnych stojakach.
Oświetlenie piły
Pylaea wszystkich typów rozwijają się w każdym świetle, od jasnych miejsc do średniego półcienia. Największy efekt dekoracyjny uzyskuje się zawsze przy rozproszonym, ale jasnym oświetleniu, z niezawodną ochroną przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych (odmiany hybrydowe są szczególnie zależne od światła). Zimą wskazane jest zrekompensowanie sezonowego spadku oświetlenia i przeniesienie pił w jaśniejsze miejsce (w przypadku braku korekty warunków roślina może stracić charakterystyczny kolor liści).
Idealnym miejscem w domu dla tej kultury są parapety wschodnie i zachodnie lub miejsce we wnętrzu w pobliżu okien południowych. Pilea dobrze rośnie nie tylko w zwykłych salonach, ale także w kuchni, łazience, ponieważ jej kompaktowy rozmiar i atrakcyjność idealnie wpisują się w wystrój tych specjalnych obszarów funkcjonalnych.
Komfortowa temperatura
Pilaeanie preferują chłodne warunki. Roślina ta jest najwygodniejsza przy temperaturze powietrza od 15 do 18 stopni, zimą można ją przechowywać w zakresie od 10 do 12 stopni Celsjusza. W normalnych warunkach pokojowych należy zwiększyć wilgotność. Ale maksymalna dopuszczalna temperatura dla tej rośliny, nawet p i rekompensata za opiekę, lepiej ograniczyć do 25 stopni. Jeśli piła jest uprawiana w temperaturze pokojowej, a nie chłodnej, spadek zimowy powinien być ograniczony do 16 stopni dla wszystkich pilusów, z wyjątkiem pila Kadiera, który może zimować przy 15 stopniach ciepła i owiniętego runa, które nie toleruje spadku temperatury poniżej 18 stopni. Niższe temperatury są dopuszczalne tylko wtedy, gdy są chłodne przez resztę roku. Zimą wszelkie przeciągi są niebezpieczne dla piły, zakład należy chronić przed prądami powietrza.
Latem Pileas nie odmówi przeprowadzki w plener. Rośliny można nawet sadzić w pojemnikach i kamiennych kwiatach w ogrodzie, starannie chroniąc je przed słońcem i zapewniając miejsce półcieniste.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Jedną z głównych zalet piły jest jej zdolność do wzrostu nawet w niestabilnej wilgotności. Ta kultura z łatwością wybaczy ci krótkotrwałą suszę, ale nie będzie tolerować długich przerw między podlewaniem ani zbyt starannych procedur. Pilea nie toleruje nie tylko nasiąkania wodą i wilgocią, ale także stabilnej średniej wilgotności. Aby odnieść sukces w uprawie tej rośliny, konieczne jest całkowite wyschnięcie gleby w pojemnikach między zabiegami w górnej warstwie, pozostawiając jedynie lekko wilgotne podłoże na znacznej głębokości. Lepiej jest natychmiast spuścić wodę z palet. Zaleganie wody jest szczególnie niebezpieczne zimą, kiedy najmniejsze błędy w obliczeniach wpływają na dekoracyjny efekt liści. W przypadku piłowania lepiej jest zastosować strategię z częstszymi, ale umiarkowaną ilością wody, niż rzadkie intensywne podlewanie.
Konieczność zwiększenia wilgotności powietrza dla tej rośliny pojawia się tylko wtedy, gdy jest przechowywana w bardzo ciepłych warunkach. Jeśli nie uprawiasz pił w chłodnym przez cały rok, wilgotność powietrza będzie musiała zostać zwiększona zarówno latem, jak i podczas pracy systemów grzewczych. Ponadto sam proces nawilżania powietrza jest specyficzny. Pylaea nie tolerują opryskiwania, gromadzenia się nawet mikroskopijnej wilgoci na pomarszczonych liściach. Dlatego do pięknych pił stosuje się albo specjalne urządzenia nawilżające, albo pojemniki z mchem i keramzytem, umieszcza się wodę, rośliny układa się na paletach z nawilżaczami domowymi (oczywiście dno garnków z piłą nie powinno dotykać wody) .
Posuw piły
Piły wymagają podawania przez cały rok. Nawet po zakończeniu aktywnego sezonu wegetacyjnego roślina nie wchodzi w fazę całkowitego spoczynku, a aby zachować atrakcyjność liści, zapobiec rozciąganiu pędów i załamywaniu się krzewów, należy zapewnić doglebową podaż składników odżywczych. być regularnie uzupełniane. Zimą piła jest karmiona raz w miesiącu, od wiosny do połowy jesieni – 1 razy w miesiącu. W przypadku pylaea lepiej stosować nawozy uniwersalne lub mieszanki do roślin ozdobnych dolistnych, dodając je w standardowej dawce zalecanej przez producenta.
Odnowa krzewów, przesadzanie i podłoże
Pylea degenerują się dość szybko. Krzewy tracą zwartość, wydłużają się, nagie podstawy łodyg stopniowo się powiększają, co prowadzi do tego, że piła traci swoją zwartość i atrakcyjność. Najczęściej piła zalecana jest stale, corocznie odnawiana, zmieniająca się w tradycyjnym czasie przesadzania na nową roślinę wyhodowaną z sadzonek starej. Ale wcale nie jest konieczne przeprowadzanie aktualizacji co roku. Skoncentruj się na wyglądzie swojej piły i odmłodź się, gdy krzaki stracą swoją atrakcyjność.
Pilea przesadza się w dowolnym momencie w pierwszej połowie roku, od wczesnej wiosny do połowy lata. Podczas przesadzania, jeśli to konieczne, krzewy są dzielone, drenaż układany jest na dnie do wysokości około 1/3 samego pojemnika. Przed przesadzeniem roślina jest odcinana, czubki wszystkich pędów są ściśnięte, aby zachować zwartość i piękno dywanu luksusowych liści. To ściśnięcie pozwoli uniknąć konieczności corocznego odnawiania i wymiany piły.
Roślina ta potrzebuje próchnicznej, wysokiej jakości gleby o luźnej konsystencji i pH około 5,5-6,0. Za optymalną uważa się mieszankę do ozdobnych roślin liściastych z ilości zakupionych podłoży lub glebę przygotowaną z równych części próchnicy i gleby liściastej z połową ilości torfu i piasku. Pylaea można uprawiać zarówno hydroponicznie, jak iw naczyniach z automatycznym nawadnianiem.
W przypadku tych roślin lepiej jest starannie dobierać pojemniki. Zwarty system korzeniowy i skromne rozmiary samych roślin wymagają doboru doniczek i doniczek o głębokości nie większej niż 10 cm lub ozdobnych palet i nietypowych naczyń. Dla pilarki, której główną stawką jest luksus liści, konieczne jest wybranie ozdobnych, atrakcyjnych pojemników, które dobrze wpasowują się we wnętrze.
Choroby i szkodniki Pilea
Pylaea można nazwać niewrażliwymi roślinami domowymi, ale w niekomfortowych warunkach, wysokiej temperaturze lub niskiej wilgotności powietrza, są niezwykle podatne na wciornastki, przędziorki i owady łuskowate. Szczególnie trudno zauważyć szkodniki na piłach drobnolistnych i do mchu, w których ślady uszkodzeń pojawiają się po praktycznie wyczerpaniu rośliny. Walkę należy rozpocząć jak najwcześniej, nie tylko dostosowując warunki, ale także aktywnie stosując insektycydy.
Typowe problemy w uprawie piłokształtnej:
- utrata koloru liści, wysychanie końcówek liści lub kurczenie się liści przy słabym oświetleniu;
- więdnięcie i opadanie liści, powolne pędy z nadmierną wilgocią w podłożu;
- marszczenie się, wysychanie liści w zbyt wysokich, skrajnie niskich temperaturach lub bardzo długotrwała susza;
- pojawienie się brązowych lub żółtych plam pod wpływem bezpośredniego światła słonecznego;
- zrzucanie dolnych liści podczas naturalnego rozwoju, któremu towarzyszy odsłonięcie pędów i zapadanie się krzewów (sygnał do odmłodzenia).
Propagacja pile pil
Roślina ta jest bardziej niż łatwa do rozmnażania za pomocą sadzonek wierzchołkowych. Jeśli odetniesz wierzchołki cienkich pędów do 10 cm długości z 2-3 parami liści i po prostu włożysz je do wody, zakopiesz w piasku lub posadzisz 5-6 sztuk w odpowiednim podłożu w małej doniczce, to sawtooth szybko się zakorzeni i stworzy urocze krzaki w niesamowitych warunkach. Sadzonki można prowadzić dosłownie przez cały rok, nawet zimą. Po ukorzenieniu rośliny stopniowo przyzwyczaja się do normalnych warunków, najpierw umieszczając je w bardziej zacienionym i chłodniejszym miejscu na 1-2 tygodnie, a dopiero potem przestawiając je na ich zwykłe miejsce.
Nasiona są rozmnażane tylko przez niektóre widły pił, na przykład owinięte. W warunkach wewnętrznych nasiona rzadko dojrzewają, ale czasami można je znaleźć w sprzedaży. Nasiona kiełkują w standardowych warunkach – na ciepło, pod osłoną, lekko przykryte podłożem. Suche powietrze i nasiąkanie wodą są bardzo niebezpieczne dla młodych sadzonek.
