Acidantera, znana większości hodowców kwiatów w naszym kraju pod nazwą mieczyk pachnący, to naprawdę bajeczna roślina. Ani wyrafinowane techniki rolnicze, polegające na zimowaniu poza glebą, ani nawet skrupulatna pielęgnacja tego piękna w żaden sposób nie umniejszają jego popularności. W końcu kwitnienie acidantery, oferujące podziwianie eleganckich kwiatów o lśniącym białym kolorze, jakby unoszących się w powietrzu, z nawiązką rekompensuje wszelkie trudności. I trudno nazwać tę roślinę kapryśną egzotyką. On po prostu bardzo kocha kwasicę, bardzo uwagę i troskę.
Gladiolus murielau, synonim Acidanthera bicolor. Farmer Burea-Uinsurance.com qvcuk
Świecący rywal zwykłych mieczyków
Acidantera we wszystkim przypomina mieczyki. Mają podobne techniki rolnicze, wymagania dotyczące zimowania poza glebą oraz rodzaj ulistnienia. A nawet rozmiary obu roślin są prawie takie same. Dlatego wcale nie jest zaskakujące, że acidander jest często nazywany pachnącymi mieczykami. Jednak wielkim błędem byłoby zrównywanie tych kultur, traktowanie ich jako analogiczne. W końcu acidantera ma zupełnie inny charakter.
Kwaśny (Acidanthera) – wdzięczne i bardzo piękne, późno kwitnące byliny bulwiaste. Ich bulwy są okrągłe, o mlecznej barwie, do 5 cm średnicy, pokryte siateczkowatą brązowawą skorupką. Słabo ulistnione, proste łodygi i wąskie, liniowe ciemne liście tworzą eleganckie tło dla głównego pokazu – kwitnienia. I nie można pozostać wobec niego obojętnym. Duże, z pozoru ogromne ze względu na świetlisty kolor, kwiaty osiągają 9 cm średnicy. Ta pełna wdzięku forma zapewniła kwasicy wiele czułych przezwisk. Zaostrzone płatki okwiatu są prawie tej samej wielkości, tworzą razem wygiętą długą rurkę, choć odległą i podobną do mieczyków, ale o wiele bardziej elegancki kwiat. Jednocześnie kwiaty kwitną nie jeden po drugim, ale w uchu, w którym rzadko siedzi do 6 kwiatów.
Kolorystyka Acidantery wcale nie jest nudna. Białe zakwasy o błyszczącym kolorze są uważane za klasyczne, ale „kolorowe” odmiany i gatunki są nie mniej piękne. Różowe, liliowe, jasnofioletowe, żółte, kremowe odcienie w acidanterze prezentowane są w czystych i perłowych kolorach.
Ale nie tylko efektowność kwiatostanów zasłynęła z kwasicy. Ta wspaniała roślina ma wspaniały aromat. Intensywny, ale lekki, dyskretnie wyrafinowany aromat acidantery tylko początkowo przypomina żonkile ogrodowe. W końcu w zapachu tej rośliny nie ma nic agresywnego. Im więcej wdychasz zapach, tym bardziej wydaje się złożony i szlachetny, wykazując albo miodowe, albo owocowe wydźwięki.
Acidanthera brevicollis należy obecnie do gatunku Gladiolus gueinzii. Farmer Burea-Uinsurance.com HankyHelper
Rodzaje i odmiany acidantera
Wszystkie zakwasy to rośliny z tropikalnych regionów Afryki, pełne wdzięku i bardzo piękne.
W rodzaju tych piękności jest około 40 gatunków. Prawda, współczesne klasyfikacje botaniczne nie rozróżniają acidantera na odrębny rodzaj: uważa się je za grupę mieczyków, a prawidłowa nazwa botaniczna roślin nie brzmi jak Acidanthera, ale jak Gladiolus… Ale ponieważ roślina ta jest dalej rozpowszechniana pod nazwą acidanteres, a dawne nazwy są dozwolone jako synonimy współczesnej nazwy, można nazywać acidanteres w staromodny sposób. Dzikie, naturalne zakwasy są również urokliwe, ponieważ piękno kwitnienia i jego efektowność nie mogą być porównywane z najlepszymi „uprawianymi” gatunkami.
Najbardziej rozpowszechniony i status podstawowej odmiany rośliny otrzymał tylko jeden gatunek – wspaniały kwaśnica dwukolorowa (Kwasica dwukolorowa). Zgodnie ze wszystkimi zasadami ta roślina musi być nazwana mieczyk muriel (Mieczyk muriela), ale w szkółkach i wśród ogrodników jest nadal lepiej znany pod swoim starym imieniem. A roślina ma wiele „pseudonimów” – od pachnącego mieczyk do całkowicie błędnego „mieczyka zimowego”. Pomimo tego, że ten acidander jest sprzedawany jako jedyny mieczyk zdolny do zimowania na środkowym pasie, technologia rolnicza tego gatunku powinna obejmować wykopywanie z gleby i przechowywanie jej w pomieszczeniach.
Dwukolorowa Acidantera osiąga 120 cm wysokości, obnosząc się z potężnymi, najczęściej prostymi, rzadziej lekko rozgałęzionymi pędami u góry. Liście tej acidantery są mieczykowato-liniowe, o jasnozielonym zabarwieniu, osiągają pół metra długości i są na tyle liczne, że tworzą piękną kurtynę w nasadzeniu grupowym. Kwiaty mieczyk Muriel osiągają średnicę 12 cm, kremowe lub śnieżnobiałe, pachnące, z dużą kontrastową plamą pośrodku i pięknymi pręcikami, wydają się zaskakująco wdzięczne, unoszące się w powietrzu. Na wysokich szypułkach zbiera się kwiatostany w kształcie kolców, w tym od 3 do 8 kwiatów. Ten kwasak kwitnie późno, w sierpniu-wrześniu z klasycznym majowym nasadzeniem.
Geissoriza stemless (Geissorhiza exscapa), synonim Acidanthera tubulosa. Farmer Burea-Uinsurance.com Naturgucker
Inne gatunki są znacznie rzadsze, ale zasługują na dystrybucję jako wzruszający akcent kwitnienia:
- Niezwykłe liście – duma zakwaszacze zbóż (Acidanthera graminifolia, według współczesnych klasyfikacji – forma obficie kwitnący mieczyk (mieczyk floribundus)). Jej liście nie są mieczykowate, ale cienkie, jak zwykłe trawy ogrodowe. Ale nie tylko liście sprawiają, że roślina jest oryginalna, ale także opadające, z prawie niezauważalną rurką, biało-fioletowe kwiaty akwarelowe.
- Acidantera niskokwiatowa (Acidanthera pauciflora według współczesnych klasyfikacji – forma obficie kwitnący mieczyk (mieczyk floribundus)) produkuje również cienkie, nietypowe liście dla bicolor, ale jej kwiaty pysznią się nie fioletowym, ale czerwonym odcieniem.
- Charakterystyczny jest malinowy odcień plam na kwiatku różowo-białe zakwasy (Acidanthera roseoalba, według najnowszych danych – Geissoriza różowo-biała (Geissorhiza roseoalba)), który jest niezasłużenie rzadki.
- Acidantera tropikalna (Acidanthera equinotical, nowe imie – Mieczyk tropikalny (Gladiolus equinotical)) osiąga wysokość 130 cm, wyróżnia się żebrowanymi liśćmi, dwustronnymi kwiatostanami po 5-6 białych kwiatów z purpurowo-fioletowymi plamami z długą rurką.
- У Zakwaszacze przylądkowe (Acidanthera capensis, ponownie sklasyfikowany jako Ixia paniculata (Ixia paniculata) zamiast plamek, białe kwiaty zdobią fioletowe żyłki.
- Acidantera biały (Kwasica candidy, w nowoczesnej wersji – mieczyk biały (Mieczyk biały)) wyróżnia się mocnym, intensywnym zapachem i czystą śnieżnobiałą barwą.
- У zakwasy liściaste (Acidanthera platypetalaforma Gladiolus longicollis subsp. dziobak) bardziej zaokrąglone, masywne płaty okwiatu, które sprawiają, że roślina wygląda jak orchidea.
- Krótka rurka Acidantera (Acidanthera brevicollis / Gladiolus gueinzii) Jest jedynym gatunkiem o jaskrawo ubarwionych, fioletowo-liliowych kwiatach, które mają skróconą rurkę. Kwiaty zbierane są w kwiatostany po 3-4 szt.
- Kwaśna Czwórka (Acidanthera fourcadei, zgodnie z najnowszymi danymi, przekwalifikowani w Czwórka Geissorizu (Geissorhiza fourcadei)) należy również do rzadkich gatunków kolorowych, pyszni się tylko 1-2 kwiatami o delikatnym różowo-liliowym kolorze.
- Charakterystyczny jest również różowy kolor zakwaszacze rurkowe (Acidanthera tubulosa teraz Geissoriza bez łodyg (Geissorhiza exscapa)), ale ma znacznie dłuższą rurkę i delikatne kwiaty.
Stosowanie acidantery w ogrodnictwie ozdobnym:
- jako uroczysty, świąteczny, wykończeniowy akcent w projektowaniu klombów;
- w grupach na tle trawnika, w sezonowych klombach, wyspach;
- w mieszanych kompozycjach w frontowym ogrodzie;
- jako pachnący akcent w projektowaniu klombów i klombów w pobliżu terenów rekreacyjnych i tarasów;
- jako roślina doniczkowa lub pojemnikowa;
- jako plon cięty (należy pamiętać, że silny aromat rośliny nie jest dla wszystkich)
Najlepsi partnerzy dla zakwasów: astry, szałwia, akonity, emilia, monarda, mieczyki, coreopsis.
Strategia uprawy acidantera
Acidantera jest uważana za roślinę ciętą, ogrodową i doniczkową. Nie musi być uprawiana tylko na otwartej glebie iw typowych porach. Jak prawie każda roślina bulwiasta lub bulwiasta, acidantera nadaje się nawet do pędzenia. Acidantera świetnie czuje się w szklarniach.
Geissorhiza roseoalba, synonim Acidanthera roseoalba. Farmer Burea-Uinsurance.com outrampy
Ale ta wszechstronność ma swoją wadę. Acidantera to roślina preferująca stabilne warunki wzrostu. Jego kwitnienie zależy bezpośrednio od reżimu temperaturowego i oświetlenia, a jeśli wyhodujesz to piękno w ogrodzie, sukces będzie zależał nie tylko od twoich wysiłków, ale także od pogody. Gdyby lato okazało się nieudane, deszczowe, a jeszcze bardziej zimne, to piękno to może nie wypuścić ani jednego kwiatu. Ale w dobrych latach acidander przyćmi wszystkich swoich konkurentów.
Warunki niezbędne dla zakwaszaczy
Znalezienie odpowiednich warunków w ogrodzie dla zakwaszacza jest dość proste. Jest to kultura kochająca światło, która w regionach o surowych zimach, ze względu na specyfikę lata, najlepiej sadzić tylko na słonecznych obszarach.
Przy uprawie zakwasów szczególną uwagę należy zwrócić na wybór gleby. Dla acidanteur bardzo ważne jest, aby zapewnić glebie minimalne ryzyko zastoju wody, odsączonej i lekkiej. Gleba musi być wysokiej jakości, głęboko uprawiana i żyzna. Zwróć uwagę na reakcję: zakwaszacze preferują gleby lekko kwaśne.
W kulturze pokojowej i doniczkowej kwas kwasowy wymaga prawie takich samych warunków. Oświetlenie powinno być jasne, ale rozproszone, chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. W okresie aktywnego wzrostu minimalna temperatura zawartości wynosi 20 stopni Celsjusza, a miejsce powinno być nie tylko ciepłe, ale także chronione przed nawet najmniejszymi przeciągami. Do tego nadaje się tylko wysokiej jakości luźne i pożywne podłoże (preferowana jest mieszanina równych części darni, gleby liściastej, próchnicy i piasku). Zwróć uwagę na pojemniki: acidantera nie lubi nadmiaru wolnej gleby, sadzi się ją w doniczkach o średnicy około 12-15 cm (a sadzenie nie jest „pojedyncze”, ale 3-6 cebulek w jednym pojemniku).
Mieczyk biały (Gladiolus candidus), synonim White Acidanthera (Candida Acidanthera). Farmer Burea-Uinsurance.com Muhammad Al Shanfari
Sadzenie kwasem
Wcześniejsze ulepszanie gleby to bardzo ważny krok. A w przypadku zakwasów należy to przeprowadzić jesienią, a nie wiosną przed sadzeniem. Podczas kopania należy dodać do gleby nawozy organiczne (najlepiej kompost) i standardową porcję kompletnych nawozów mineralnych, w razie potrzeby dodać torf, piasek, ułożyć drenaż, aby zrekompensować nadmierną wilgoć. Jednorazowe ulepszenie można zastąpić standardowym kopaniem z materią organiczną, a kompletne nawozy mineralne można mieszać z glebą już podczas sadzenia.
Czas sadzenia Acidantery jest dość ograniczony. Tradycyjnie roślina ta sadzi się wiosną, w maju.
Cebule Acidantera należy przygotować do sadzenia. 2-3 dni przed planowanym lądowaniem należy je dokładnie oczyścić z suchej skorupy, zbadać i wytrawić w roztworze nadmanganianu potasu o niskim stężeniu, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się szkodników i chorób.
Podczas sadzenia bulw ważne jest, aby ustawić je na odpowiedniej głębokości, aby chronić przed nagłymi nocnymi przeziębieniami. Cebule Acidantera umieszcza się na głębokości około 10-12 cm, tak aby były idealnie wyrównane. Między roślinami pozostaje niewielka odległość 15-20 cm, a im mniejsza jest sama bulwa, tym bliżej sąsiadów.
Aby przyspieszyć kwitnienie i dłużej cieszyć się pięknem acidantery, cebulki można sadzić w doniczkach przed zagnieżdżeniem się w glebie, a dopiero po ustąpieniu groźby późnych przymrozków przenieść do ogrodu. Cebule sadzi się w doniczkach według tych samych zasad, co w glebie, ale umieszcza się je znacznie gęściej, do 3-6 cebul na pojemnik o średnicy 12-15 cm i nie tak głęboko, tylko 3-4 cm. w ciepłym i jasno oświetlonym pomieszczeniu lub szklarni w jasno oświetlonym pomieszczeniu.
Kwitnienie mieczyk (Gladiolus floribundus), synonim Acidanthera graminifolia. Farmer Burea-Uinsurance.com ząb77
Zakwasy doniczkowe i doniczkowe nie są usuwane z gleby do zimowania. Po prostu przesadza się je na nowe podłoże każdej wiosny, po zakończeniu okresu uśpienia, według tych samych zasad, co przy wczesnej sile.
Dbanie o kwasy
Acidantera wymaga regularnego podlewania. W przypadku tej rośliny konieczne jest zrekompensowanie nawet niewielkiej suszy, ale jednocześnie należy zadbać o to, aby woda nie stagnowała, a wilgotność gleby nie była nadmierna.
Nawożenie acidantera będzie potrzebne nie tylko do kolorowego i obfitego kwitnienia, ale także do normalnego dojrzewania cebul. Nawozy aplikuje się na tę roślinę trzy razy w sezonie:
- podczas sadzenia, jednocześnie poprawiając glebę;
- w okresie najaktywniejszego wzrostu, kiedy zakwas buduje zielenie i szybko się rozwija;
- na etapie pączkowania lub na samym początku kwitnienia.
Ważnymi elementami pielęgnacji roślin są spulchnianie gleby i ściółkowanie. To ostatnie pozwala zminimalizować wymaganą przez roślinę pielęgnację, pozbyć się wielu problemów. Do ściółkowania gleby pod zakwaszaczem można użyć torfu, kompostu i materiałów roślinnych. Jeśli mulczowanie nie zostanie przeprowadzone, gleba musi być spulchniona, poluzowana po każdym ulewnym deszczu lub podlewaniu.
W przeciwieństwie do wielu roślin bulwiastych, w acidanterze przejście do etapu spoczynku musi być stymulowane niezależnie. Natychmiast po zakończeniu kwitnienia należy odciąć prawie całą nadziemną część acidantery. Pozostaw tylko najniższe liście niezbędne do dojrzewania cebul.
Geissorhiza fourcadei, synonim Acidanthera fourcadei. Farmer Burea-Uinsurance.com outrampy
Zakwasy doniczkowe i pokojowe wymagają niemal standardowej pielęgnacji:
- rośliny są podlewane umiarkowanie, gdy wierzchnia warstwa podłoża wysycha bez nasiąkania wodą i suszy;
- karmienie jest intensywne, jak u standardowych letnich mężczyzn;
- zimą podlewanie jest całkowicie zmniejszone, cebulki nie są wykopywane, ale umieszczane w wymaganych warunkach bezpośrednio z glebą.
Kopanie acidante
Nie należy spieszyć się, aby wykopać cebulki acidantera z gleby. Po przycięciu cebulki muszą być zaopatrzone w składniki odżywcze i wilgoć oraz dojrzewać. A kopanie z gleby powinno odbywać się dopiero wraz z nadejściem pierwszych jesiennych przymrozków, nie wcześniej niż pod koniec września lub kierując się prognozą pogody (przy sprzyjających warunkach i długotrwałym kwitnieniu można je przełożyć do grudnia) . Acidantera jest starannie wykopywana z gleby, z dużym zapasem gleby, którą ręcznie usuwa się z materiału sadzeniowego. Korzeń, nawet tych najmniejszych, nie należy łamać ani odcinać. Po wykopaniu wszystkie resztki zmielonych części rośliny należy odciąć, cebulki dokładnie zbadać i wysłać do wyschnięcia.
Etap suszenia cebulek odbywa się w temperaturze około 20 stopni Celsjusza, przy aktywnej cyrkulacji powietrza. Ale w przeciwieństwie do większości roślin, w przypadku acidantery czas suszenia na ciepło nie trwa 3-4 dni, ale cały miesiąc. Suszenie kończy się usunięciem suchych korzeni, końcowe czyszczenie zakwaszaczy.
Ixia paniculata, synonim Acidanthera capensis. Farmer Burea-Uinsurance.com Andrzej Massyn
Zimowe wypadki
Cebule, które spędziły miesiąc na ciepłym etapie suszenia należy umieścić w papierowych torebkach, które pomogą chronić materiał do sadzenia przed światłem i nadmierną wilgocią oraz ustabilizują warunki. Niezbędne jest przechowywanie acidantery zimą w nietypowo ciepłych warunkach: do tego piękna nadają się pomieszczenia z suchym powietrzem, stałą wentylacją i stabilną temperaturą około 15 stopni. Jeśli mówimy o doniczkowych zakwaszaczach, które hibernują w suchym podłożu bezpośrednio w pojemnikach, to dla nich korzystna jest temperatura około 12 stopni.
W regionach o łagodnych zimach acidantera może również hibernować w ziemi bez kopania, ale w tym przypadku rośliny należy chronić na zimę za pomocą schronienia. Sadzenie acidantera spud z suchymi liśćmi i świerkowymi gałęziami. Jednocześnie suchość i stabilność temperatury będą miały krytyczne znaczenie dla powodzenia zimowania.
Zwalczanie szkodników i chorób
Zakwasy są ulubieńcami ślimaków i ślimaków. Sadzenie tej rośliny wymaga założenia pułapek, ściółkowania słomą i starannego monitorowania: jeśli przeoczysz pojawienie się pierwszych ślimaków, może nie być śladu liści acidantera. Ale z tych chorób jest to najbardziej niesamowita bulwiasta choroba, która najbardziej cierpi na gnicie. Zakwaszają one tylko w wilgotnych warunkach, przy nadmiernym podlewaniu.
Gladiolus Muriel, synonim Acidanthera bicolor. Farmer Burea-Uinsurance.com 99 korzenie
Reprodukcja pachnącego mieczyk
Jak wszystkie bulwiaste, acidantera doskonale rozmnaża się przez dzieci, bulwy potomne. Ich separacja odbywa się podczas kopania środków zakwaszających, sadzenie odbywa się w taki sam sposób, jak w przypadku dorosłych bulw korzeniowych matki.
Może być rozmnażany przez kwas i nasiona. Wysiewa się je w lutym na wysokiej jakości podłożu i kiełkuje pod folią lub szkłem w ciepłym i jasnym świetle. Dla acidanteur ważne jest zapewnienie stabilnej, lekkiej wilgotności gleby. Gdy dorosną, wypuszczają mocne liście, rośliny zanurzają się jedna po drugiej do małych doniczek lub kubków. Acidantera wyhodowana z nasion zakwitnie dopiero w drugim roku, a czasem nawet później, dlatego lepiej uprawiać ją w kulturze doniczkowej przez pierwsze dwa lata. Acidantera sadzi się do gleby dopiero wtedy, gdy bulwy osiągają standardowe rozmiary, stają się silniejsze i często po pierwszym kwitnieniu.
