Dzięki światowemu handlowi i szybkiemu rozwojowi potoków ruchu dzisiaj możemy ucztować na owocach roślin, które nie rosną w naszych warunkach klimatycznych. Jednocześnie niektóre z nich tak lubią, że stały się częścią naszej codziennej diety. A co wiemy o tym, jak rosną te „zamorskie potrawy”?
Szypułka, która wyrosła w formie gruszki (tak zwane jabłko-wydaje się). Poniżej prawdziwym owocem jest orzech nerkowca. Farmer Burea-Uinsurance.com Amar Bangladesz
W naszej publikacji dowiesz się, jakie owoce roślin to 15 znanych produktów. Należy zauważyć, że niektóre z nich z punktu widzenia biologii nie są uważane za owoce.
1. Kapary
Na przykład kapary nie są wcale owocami, lecz nierozwiniętymi pąkami ciernistej rośliny zielnej kaparowej. Jeśli pozwolą im kwitnąć, możesz przez długi czas podziwiać białe kwiaty o oszałamiającej urodzie, a następnie zbierać owoce. To prawda, że są uważane za mniej smaczne niż pąki, dlatego kupując kapary w puszkach, zwykle kupujemy nierozdmuchane pąki kwiatowe ciernistych kaparów.
Kolczasty kapar to niezwykle wytrwała roślina. Jej korzenie sięgają wód gruntowych, dorastając do 20 metrów, długość gałęzi sięga 1,5 metra. Żyje na łonie natury na kamieniach, w pęknięciach w murach, dlatego wnosi znaczne kłopoty do zabytków architektury w swojej ojczyźnie – w Azji Środkowej. Dziś uprawiana jest na skalę przemysłową, głównie w krajach śródziemnomorskich Europy, których kuchnia bogata jest w dania z kaparami. Nawiasem mówiąc, oryginalny przepis na słynną sałatkę Olivier wykorzystuje kapary, a nie marynaty. Na wolności rośnie na Kaukazie, Krymie, Kazachstanie.
2. Figi
Ojczyzną fig są Indie i Morze Śródziemne. Owoce te rosną w subtropikach na drzewach lub dużych krzewach, osiągając wysokość dziesięciu metrów. Na brzegach rzek drzewa figowe lub drzewa figowe (inne nazwy fig) tworzą nieprzeniknione zarośla. Rośliny te uwielbiają również południowe stoki gór, gdzie dorastają do 2000 m n.p.m.
W Rosji figi są uprawiane tylko w regionach południowych, a główne plantacje przemysłowe drzew figowych znajdują się w Turcji, Grecji, Tunezji, Ameryce Południowej, Portugalii i we Włoszech. Roślina ta nie wytrzymuje mrozów poniżej -12 stopni Celsjusza. Ale figi można z powodzeniem uprawiać w domu, jako kulturę ozdobną. Drzewa figowe Tadochny rosną nie wyżej niż 3-4 metry.
Przeczytaj o tym, jak uprawiać figi w artykule: Figi to jagoda winna.
3. Papaja
Drzewo melonowe nazywane jest również rośliną, na której rosną owoce papai, pochodząca z Ameryki Środkowej i Meksyku. Papaja w ogóle nie toleruje ujemnych temperatur, nawet najniższych, dlatego rośnie tylko w tropikach. Roślina wygląda jak palma, ale tak nie jest. Jest to drzewo osiągające 15 metrów wysokości. Średnica zagłębienia wewnątrz pnia u podstawy wynosi 30 cm, a gałęzie boczne są całkowicie nieobecne.
Liście papai tworzą się tylko na szczycie pnia i mogą dorastać do 90 cm długości. Co ciekawe, roślina posiada kwiaty męskie i żeńskie. Co więcej, coraz częściej na jednym drzewie rosną kwiaty tylko jednej płci. Ale podczas wysokich letnich temperatur płeć kwiatów może zmienić się z żeńskiej na męską i odwrotnie.
4. Orzech brazylijski
Orzech brazylijski to drzewo pochodzące z dzikich lasów Brazylii, a także Peru, Kolumbii, Boliwii i Wenezueli. Roślina ta posiada dwie cechy, które podobnie jak jej owoce zasługują na szczególną uwagę. Po pierwsze, bertoletiya (inna nazwa) to jedna z największych roślin na naszej planecie. Osiąga wysokość 30-45 metrów, a średnica pnia orzecha brazylijskiego może wynosić około dwóch metrów. Po drugie, to drzewo jest absolutnie długą wątrobą. Chociaż oficjalnie uważa się, że Bartoletiya żyje tylko pół tysiąclecia, Brazylijczycy twierdzą, że drzewo to rośnie i owocuje nawet do 1000 lat. I nawet takie okazy pokazują turystom, choć oczywiście trudno zweryfikować wiarygodność tych informacji.
Inna cecha orzecha brazylijskiego, owocuje tylko na wolności. A najbogatsze plony zbiera się nie w Brazylii, jak mogłoby się wydawać, ale w Boliwii. Sam owoc wygląda jak duże pudełko, osiągające 15 cm średnicy i dwa kilogramy wagi. A tak zwane orzechy to ziarna tego owocu.
5. Pitahaya (owoc smoka)
Owoc smoka rośnie na kaktusie. To prawda, niezupełnie zwykle. Pitahaya to przypominający lianę kaktus pnący, dziś z powodzeniem uprawiany w Ameryce Środkowej i Południowej, Australii i krajach Azji Południowo-Wschodniej. Interesujące jest to, że kaktusy te są bardzo płodne – z jednego hektara plantacji można uzyskać około trzydziestu ton plonów rocznie. Pitahaya owocuje nawet sześć razy w roku!
Kolejna cecha rośliny, która daje nam te słodkie owoce o niezwykle delikatnym kremowym miąższu, kwitnie tylko w nocy. Duże białe kwiaty mają bardzo przyjemny, trwały zapach.
6. Wasabi
Odwieczne zioło, japońskie eutrem, z którego kłącza przyrządza się znaną na całym świecie przyprawę do kuchni japońskiej – wasabi, dorasta do pół metra wysokości. Warto zauważyć, że sam kłącze rośnie bardzo wolno, maksymalnie, zyskując 3 cm długości rocznie. Korzeń uważa się za dojrzały dopiero w 3-4 roku. Wasabi popularnie nazywa się chrzanem japońskim, choć roślina ta ma niewiele wspólnego z chrzanem – po prostu należy do tej samej rodziny.
Inną cechą wasabi jest to, że kłącze w różnych częściach ma różną ostrość. Ale to cecha tylko prawdziwego wasabi – rośliny, która rośnie wyłącznie w płynących wodach górskich potoków. Warzywo uprawiane w ogródku warzywnym nie ma nawet jednej dziesiątej dobroczynnych właściwości, jakie posiada „honwasabi” (jak Japończycy nazywają prawdziwym wasabi), jednak takie warzywne wasabi jest znacznie tańsze.
Jak uprawiać japońską eutermę – wasabi, przeczytaj artykuł: Japoński Eutrem – „japoński chrzan” wasabi.
7. Kurkuma
Wieloletnia roślina z rodziny imbirowatych kurkumy może dorastać do jednego metra wysokości. Dziś jest uprawiany na skalę przemysłową w Japonii i Chinach, Indiach i Indonezji. W tych częściach kurkuma jest uważana za najpopularniejszą przyprawę.
Do przygotowania przypraw używa się tylko kłącza indyjskiego szafranu (druga nazwa rośliny), ale sama roślina jest dość dekoracyjna. Małe kwiaty są połączone w duże (do 20 cm długości) kwiatostany i mają bardzo piękne przylistki. Jeden krzew kurkumy (długie liście wyrastające bezpośrednio z gleby) może mieć kilka takich pąków. Jednocześnie kwitnienie kurkumy jest bardzo długie – do trzech miesięcy. Dlatego dziś roślina ta zyskuje popularność w kwiaciarni domowej.
Aby uzyskać informacje o tym, jak uprawiać kurkumę, przeczytaj artykuł: Odważne formy kurkumy domowej.
8. Goździk
Znaną na całym świecie przyprawą goździka są nie kwitnące pąki kwiatowe dużego, wiecznie zielonego drzewa (do 20 metrów wysokości), które rośnie głównie na wyspach Pemba i Madagaskar. Stamtąd pochodzi jedna trzecia światowych zasobów goździków.
Kwitnie i odpowiednio „nosi pąki owocowe” goździk dwa razy w roku. Proces ich składania jest prosty, więc ta przyprawa jest stosunkowo niedroga. W warunkach szklarniowych uprawia się również goździki, ale jest to dość kłopotliwy proces. Jednak jak również dbanie o wszelkie egzotyczne rośliny domowe.
9. Awokado
Z punktu widzenia biologii awokado to pestkowiec. Rośnie na wiecznie zielonym drzewie tropikalnym o szerokiej koronie i wysokości do 15 metrów. Większość hodowców rutynowo przycina drzewa awokado na wysokości około 5 metrów, aby ułatwić zbiory.
Osobliwością awokado jest to, że nigdy w pełni nie dojrzewają na drzewie. Po zebraniu owoców mijają co najmniej 1-2 tygodnie, podczas których osiągają pożądany stan w temperaturze pokojowej. Dlatego jeśli kupiłeś niedojrzałe awokado, jest to normalne. Wystarczy umieścić go w ciemnej szafce na kilka dni.
Jak wyhodować awokado, przeczytaj artykuł: Sekrety uprawy awokado w domu.
10. Czarny pieprz
Najpopularniejszą przyprawą na Ziemi jest czarny pieprz. Jest to owoc wieloletniej, wiecznie zielonej winorośli z rodziny papryczek.
Jagoda Malabar (zwana też czarnym pieprzem) rośnie w lasach tropikalnych, wijąc się w drzewa i osiągając 15 metrów długości. Na skalę przemysłową pieprz czarny uprawia się na specjalnych kratach lub podporach.
Na początku dojrzewania owoce rośliny są zielone, z czasem ciemnieją i nabierają intensywniejszego aromatu. Jeśli jagody są przejrzałe, obierz je, pozostawiając tylko biały rdzeń. Taki czarny pieprz nazywany jest na rynku „białym”. Jego smak jest mniej ostry, ale zapach jest intensywniejszy.
Przeczytaj o tym, jak uprawiać czarny pieprz w artykule: Czarny pieprz lub „jagoda malabarska”.
11. Komosa ryżowa
Roślina quinoa wygląda jak wysoka trawa. Dorasta do czterech metrów, ma sztywną, rozgałęzioną łodygę, duże okrągłe liście i duże kwiatostany. Biolodzy klasyfikują kulturę jako pseudo-ziarno, ze względu na brak twardej skorupy na owocu. Obecnie znane są setki odmian komosy ryżowej, ale tylko trzy z nich są uprawiane komercyjnie.
Udowodniono, że komosa ryżowa jest podstawą diety starożytnych Indian. „Złote ziarno”, jak nazywali je Inkowie, którzy uważali te owoce za tak samo ważny produkt jak ziemniaki i kukurydza. Na początku XXI wieku komosa ryżowa stała się popularna na całym świecie dzięki swoim zwolennikom zdrowego odżywiania. Produkt ten należy jednak wprowadzać do diety bardzo ostrożnie: jest silnym alergenem.
Aby dowiedzieć się, jak uprawiać komosę ryżową, przeczytaj artykuł: Quinoa to kultura dietetyczna w Twoim ogrodzie.
12. Wanilia
Prawdziwa wanilia ma niewiele wspólnego z cukrem waniliowym lub waniliowym, który kupujemy w supermarketach do wypieków. Jest nieprzyzwoicie drogi, bo jego uprawa jest bardzo trudna, a plony mizerne – maksymalnie dwa centy z hektara. Wanilina to produkt przemysłu chemicznego, a wanilia to suszony i sproszkowany owoc wieloletniej winorośli z rodziny orchidei.
Roślina ta, skręcając się wokół drzewa, wspina się na wysokość 15 metrów. Pień wanilii jest bardzo cienki, a liście mięsiste i płaskie, długie i owalne. Wyrastają bezpośrednio z łodygi, która nie rozgałęzia się. Kwiaty wanilii kwitną nie dłużej niż jeden dzień. Po zapłodnieniu jajnik znajduje się dopiero w 7-9 miesiącu! Owoc wanilii to wąski, podłużny cylinder o długości około 25 cm i szerokości półtora cm z małymi nasionami w środku. Trudności z uprawą wanilii związane są przede wszystkim z problemami jej zapylania. Co dziwne, ale w naturze tylko jeden gatunek kolibra i pszczoły tego samego rodzaju, które żyją tylko w Meksyku, może go zapylić. Na skalę przemysłową wanilia jest zapylana ręcznie. Aby to zrobić, użyj specjalnego pędzla. To bardzo długi i nie zawsze skuteczny proces. Tylko połowa sztucznie zapylanych kwiatów wytwarza jajnik.
13. Imbir
Odwieczne zioło o długich, wąskich liściach i cennym kłączu – imbiru – jest obecnie rzadko spotykane na wolności. To, co jemy, to rośliny uprawiane głównie na plantacjach w Indiach i Azji Południowo-Wschodniej. Kwiaty imbiru przypominają nieco znane irysy.
Co ciekawe, w średniowieczu imbir został sprowadzony do Europy, gdzie zasłynął jako najskuteczniejszy środek profilaktyczny przeciwko zarazie. Jego cena była po prostu fantastyczna. W gotowaniu imbir zaczęto stosować znacznie później niż w medycynie.
Przeczytaj o tym, jak uprawiać imbir w artykule: Imbir – przyprawa i lekarstwo. Metody uprawy.
14. Pistacje
Kiedyś myśleliśmy o pistacjach jak o orzechach, chociaż nauka botaniczna twierdzi, że są to nasiona owocu – pestkowce. Rosną na małych drzewach, często nazywanych krzewami, które mają gęstą koronę. Drzewo pistacjowe kwitnie w kwietniu, owoce dojrzewają we wrześniu-listopadzie, w zależności od odmiany i regionu wzrostu.
W naturze pistacje rosną prawie wszędzie w Azji, na obszarach północno-zachodniej Afryki. Przyroda Syrii, Mezopotamii, Iranu i Ameryki Środkowej obfituje w pistacje. Roślina ta uprawiana jest na południu Europy.
Drzewa pistacjowe są długowieczne. Uważa się, że w sprzyjających warunkach żyją co najmniej 400 lat.
Aby uzyskać więcej informacji o tym, jak rosną pistacje, przeczytaj artykuł: Jak rosną pistacje?
15. Cynamon
Cynamon przyprawowy nie jest owocem, ale wysuszonym wnętrzem kory cynamonowca cejlońskiego, który należy do rodziny wawrzynowatych i rodzaju cynamonowego. Uprawiane nasadzenia cynamonu mają wygląd plantacji krzewów. Dwa razy w roku kora jest usuwana z młodych pędów plantacji. To bardzo kłopotliwa sprawa. Po pierwsze trzeba poczekać do końca pory deszczowej, wtedy usunięcie kory nie jest takie trudne, a jej zapach jest najbardziej intensywny. Po drugie należy go usuwać pasami o dokładnych parametrach długości i szerokości – odpowiednio 30 cm i 1-2 cm.
Sri Lanka jest uważana za ojczyznę cynamonu, ale dziś uprawia się go wszędzie w Indiach, Brazylii i krajach Azji Południowo-Wschodniej. Najlepsze odmiany cynamonu cejlońskiego to te, które mają korę cienką jak papier.
