Angelica (dzięgiel) miód

Miód naturalny wyróżnia obszar, w którym został zebrany oraz kolor. Ale najczęściej produkt pszczelarski jest identyfikowany na rynkach przez roślinę, z której pszczoły przywiozły nektar kwiatowy.

Główna roślina miododajna użyta do otrzymania łapówki determinuje główne właściwości lecznicze otrzymanego ostatecznie użytecznego przysmaku. Dlatego takie odmiany są traktowane z taką uwagą, zarówno wśród nabywców miodu, jak iw medycynie ludowej.

Jednym z tematów interesujących konsumenta jest miód arcydzięgielowy, jego właściwości i zastosowanie. Jej dzisiejsza notatka jest dedykowana.

Treść artykułu

  • 1 O roślinie miodowej
  • 2 Lecznicze właściwości produktu miodowego
  • 3 Charakterystyka chemiczna
  • 4 właściwości fizyczne
  • 5 Jak określić naturalne pochodzenie
  • 6 Co leczymy
  • 7 Kiedy nie składać wniosku
  • 8 Warunki przechowywania

O roślinie miodowej

Miód zbierany jest z jednej rośliny. Takie odmiany nazywane są jednokwiatowymi lub jednoskładnikowymi. Dominuje w nich nektar z jednej rośliny miodowej.

🌻:

Jednokwiatowe (jednoskładnikowe) odmiany miodu

Wiele odmian jednokwiatowych jest rzadkich. Jednocześnie wyróżniają się elitarnym smakiem, wyraźnymi właściwościami leczniczymi i dość wysoką wartością rynkową. Odmiany te obejmują miód arcydzięgla.

Jest zbierany przez pszczoły na kwiatostanach ziół z rodziny parasolowatych rosnących na zachodzie Syberii, Ałtaju, w północnych regionach Europy, Zakaukaziu. Najczęstszym przedstawicielem rodziny jest arcydzięgiel syberyjski (inne nazwy zioła: arcydzięgiel, podranitsa). Ta wysoka roślina dwuletnia rośnie w miejscach wilgotnych – w pobliżu jezior, rzek, leśnych bagien, a także w wąwozach.

Ale pszczoły są dobrze zaopatrywane w nektar przez innych członków rodziny, znanych nam jako arcydzięgiel lub arcydzięgiel. Z hektara zarośli tych ziół, w zależności od rodzaju rośliny miododajnej, pszczoły mogą zebrać od 80 do 300 kilogramów wysokiej jakości miodu.

🌻:

Wartość arcydzięgla jako rośliny miodowej

Lecznicze właściwości produktu miodowego

Według kolekcji „Leczenie produktami pszczelimi” wydany w 2005 roku przez wydawnictwo „Odigitria”, miód arcydzięgla lub arcydzięgla stosuje się w medycynie ludowej:

  • z chorobami serca i naczyń krwionośnych;
  • z zaburzeniami nerwowymi.

Apiterapeuci przepisują go również na problemy z woreczkiem żółciowym, żołądkiem, wątrobą, do ogólnego wzmocnienia organizmu, do leczenia chorób jamy ustnej: zapalenie dziąseł, zapalenie jamy ustnej, choroby przyzębia.

Charakterystyka chemiczna

Odmiana charakteryzuje się wysoką zawartością fruktozy – od 38 do 42%, co umożliwia stosowanie jej na cukrzycę, choć w niewielkich ilościach. Glukoza zawiera od 34 do 37%.

Witaminy i minerały reprezentowane są przez: kwas askorbinowy, witaminy z grupy B, tokoferol, żelazo, wapń, chrom. Również w składzie znajdują się aminokwasy, enzymy, stymulanty biogenne.

Zawartość kalorii 100 gramów od 328 do 330 kilokalorii… Biorąc pod uwagę, że miód jedzą z umiarem (jedna lub dwie łyżki dziennie), przejadanie się jest praktycznie niemożliwe.

właściwości fizyczne

Ze względu na wysoką zawartość fruktozy odmiana długo nie krystalizuje… Często do wiosny utrzymuje się jego lepka, gęsta konsystencja bez tworzenia charakterystycznych dla słodzenia kryształków.

Natychmiast po odpompowaniu nektar jest lepki. Kolor produktu waha się od czerwonobrązowego do lekko zielonkawego. Ten ostatni jest mniej powszechny niż czerwony, brązowy, miedziany.

Smak karmelowy, z wyczuwalną goryczką (po połknięciu pojawia się pieczenie na języku, w gardle).

Zapach jest kwiatowy, niezbyt ostry i bardzo przyjemny. Harmonijnie dopełnia smak.

Jak określić naturalne pochodzenie

Jak każda inna odmiana miodu, na rynku dostępne są podróbki miodu arcydzięgla. Możesz je rozróżnić według standardowego schematu:

  1. Po pierwsze, główne cechy fizyczne odmiany są określane wizualnie i smakowo. Są one wymienione powyżej.
  2. Zanieczyszczenia wykrywa się za pomocą jodu i podgrzewając łyżkę z produktem miodowym nad otwartym ogniem (nie powinno pojawiać się niebieskie zabarwienie, nie powinno być palenia).

Uwaga… Doświadczeni kupujący najpierw sprawdzają certyfikat jakości sprzedawcy, a następnie kupują niewielką partię produktu medycznego. Sprawdzają to w domu pod kątem fałszerstw. I dopiero potem przygotowują pożyteczny przysmak na całą zimę.

🌻:

Jak określić naturalne pochodzenie miodu w domu?

Co leczymy

Główne obszary zastosowania tej odmiany w medycynie tradycyjnej to:

  • nadciśnienie, niedokrwienie, miażdżyca;
  • zaburzenia snu, nadpobudliwość, stres;
  • zapalenie dziąseł, zapalenie jamy ustnej, zapalenie przyzębia;
  • infekcje wirusowe i bakteryjne gardła, oskrzeli, płuc;
  • zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej;
  • przewlekłe choroby układu pokarmowego, jelit;
  • drozd, erozja szyjki macicy u kobiet;
  • wzmocnienie odporności w okresie sezonowych infekcji wirusowych, przedłużającego się stresu fizycznego, psychicznego.

Stosuje się go standardowo zewnętrznie: w maseczkach na twarz, jako część mieszanek do owijania ciała w przypadku cellulitu, do wzmocnienia włosów, a także do leczenia ropni, ran na skórze.

Kiedy nie składać wniosku

Głównym przeciwwskazaniem dla każdej odmiany miodu jest wrodzona nietolerancja pokarmowa produktu. Jest stosunkowo rzadki – u dwóch lub trzech osób na tysiąc.

Test przenośności jest bardzo prosty. Konieczne jest wypróbowanie produktu miodowego na czubku łyżeczki, monitorując reakcję organizmu przez pół godziny. Nieprzyjemne objawy (pieczenie ust, obfite ślinienie, nudności, wysypka, swędzenie skóry) to dobry powód do odmowy medoterapii.

Czytaj:

Jak rozpoznać i leczyć alergie na miód

Inne przeciwwskazania:

  • cukrzyca (tylko za zgodą lekarza!);
  • ciąża i karmienie piersią (z wielką starannością);
  • zaostrzenie przewlekłych chorób przewodu żołądkowo-jelitowego, narządów układu wydalniczego;
  • zaburzenia metabolizmu węglowodanów;
  • okresy pooperacyjne (interwencja w przewodzie pokarmowym).

Wskazane jest skonsultowanie się z lekarzem przed rozpoczęciem leczenia środkami ludowymi, w tym miodem..

Warunki przechowywania

Jeśli chodzi o funkcje przechowywania, wszystko jest tutaj standardowe:

  • optymalne temperatury od +8 do +10 stopni (temperatura pokojowa przyspiesza proces fermentacji i prowadzi do częściowej utraty korzystnych właściwości);
  • brak bezpośredniego światła słonecznego;
  • odpowiednio dobrany pojemnik – szczelnie zamknięty ze szkła lub ceramiki (aluminium spożywcze, plastik służy tylko do transportu dużych ilości produktu miodowego, a miód jest przechowywany w szklanych słoikach na własne potrzeby).

🌻:

Ile i w jakich warunkach przechowuje się miód

Przechowywanie miodu w lodówce – czy to ma sens?

Według GOST okres przydatności do spożycia wynosi 12 miesięcy, jest to wskazane na etykiecie. W rzeczywistości przy odpowiednim przechowywaniu jest znacznie dłuższy – od dwóch lub więcej lat.

Aby nie martwić się o termin przydatności do spożycia, kup produkt miodowy w małych partiach – dokładnie tyle, ile potrzebujesz na 8-12 miesięcy przed nowymi zbiorami..

Na notatki. Kwitnienie zarośli arcydzięgla następuje w środku lata. W konsekwencji świeży produkt miodowy w stanie dojrzałym pojawia się masowo na rynkach dopiero na początku września.

Exit mobile version