Miodowa roślina malinowa to rozłożysty, ciernisty krzew należący do rodziny Rosaceae. Roślina uwielbia gleby wilgotne i bogate w minerały. Woli rosnąć w dobrze oświetlonych miejscach. W naturze występuje na terenach wypalonych i zrębowych.
Treść artykułu
- 1 Wygląd
- 2 Agrotechnics
- 3 Wydajność miodu
- 4 Przydatne właściwości
Wygląd
W pierwszym roku życia pędy krzewów z kolcami mają kształt zielny. Kłącza rośliny są długie i pełzające. W pierwszym roku nie tworzą się kwiatostany, a sama roślina przybiera postać 1-2-metrowego krzewu. Górne liście są zielone, a dolne mają szarawy odcień sierści.
W drugim roku młode pędy malin zaczynają masowo kwitnąć, tworząc owoce, po czym wysychają i obumierają. Na jednej łodydze powstaje do 50 zielonkawo-białych kwiatostanów.
Kwiaty są zdolne do samozapylenia, ale ponieważ pyłek rośliny jest ciężki i lepki, pszczoły nie mogą się bez niego obejść.
Z obserwacji: do pełnego zapylenia 2 ha plantacji malin potrzebna jest tylko jedna silna kolonia pszczół.
Agrotechnics
Maliny dobrze się ukorzeniają na żyznych, luźnych, dostatecznie wilgotnych glebach. Gleby kwaśne wymagają wapnowania przed sadzeniem roślin.
Nie można wybierać wzniesień w pobliżu pasiek – zimą panują tu zimne wiatry, a szkarłatne pędy mogą przemarzać. Idealnym miejscem do lądowania jest obszar słoneczny, osłonięty od wiatru.
Podstawowe potomstwo służy jako sadzonki. Dla nich wykopuje się dziury w odległości 70-90 cm, mulczuje się humusem lub torfem. W glinie piaszczystej można wykopać doły głębsze niż 90 centymetrów. Azot nie jest używany do nawożenia tej uprawy! Zalecany odstęp między rzędami to 1-1,5 metra.
Zejście na ląd odbywa się wiosną lub późną jesienią. Wszystkie pędy korzeni są dokładnie wyprostowane (nie wolno dopuścić do wygięcia w górę!), Po czym każdą sadzonkę ostrożnie posypujemy ziemią.
Uwaga: Odmianowe krzewy malin wykazują najlepszą wydajność nektaru.
Wydajność miodu
Roślina miodowa malinowa kwitnąca od maja do czerwca lub lipca (w zależności od warunków pogodowych w regionie). Osobliwością tej rośliny jest to, że średnio jeden kwiat żyje tylko półtora dnia, a następnie umiera.
Jednocześnie pszczelarze uznają maliny za doskonałą roślinę miodową i starają się sadzić je w pobliżu swoich pasiek. Odpowiednie odmiany zależą od obfitej produkcji nektaru. Najlepiej sadzić maliny odmianowe lub powtarzające się. To zapewni koloniom pszczół obfite zapasy nektaru i pyłku.
W sprzyjających warunkach atmosferycznych jedna rodzina pszczół może przywieźć do 6 kilogramów nektaru dziennie, a w mniej prosperujących latach nawet do 40 kilogramów przez cały okres łapówki.
Jeśli stężenie cukru w nektarze sięga 60 procent, intensywność pracy pszczół spada. Ponieważ nektar w kwiatostanie staje się bardzo gęsty, dlatego pszczoła musi dodatkowo upłynnić nektar z wydzieliną gruczołów ślinowych.
Przydatne właściwości
Miód malinowy należy do lekkich odmian o wysokiej jakości. Podczas przechowywania produkt nabiera białokremowego odcienia. Ma przyjemny smak bez goryczy. Nie krystalizuje od razu, zamieniając się w drobnoziarnistą masę.
Ze względu na wysoką zawartość glukozy i lewulozy odmiana ta znana jest ze szczególnej wartości energetycznej i odżywczej.
Produkt jest łatwo przyswajalny przez organizm ludzki, niezależnie od wieku, i ma szereg przydatnych właściwości:
- działa jako tonik zalecany po długotrwałym wysiłku fizycznym;
- w stanie rozładować napięcie nerwowe i pomóc radzić sobie ze zmęczeniem;
- a na przeziębienia w celach profilaktycznych stosuje się miód malinowy.
Odmiana służy również do wzmacniania układu odpornościowego i leczenia różnych dolegliwości żołądkowo-jelitowych.
