Unikatowe połączenie kwiatów przypominających chryzantemy z mięsistymi oryginalnymi liśćmi zwraca uwagę na Aptenię. Ale jej zdolność do niestrudzonego i energicznego wzrostu, olśniewające kolory zarówno zieleni, jak i kwiatów to główne zalety. I chociaż roślina od dawna została przeniesiona do mesembriantemów, Aptenia nadal pozostaje wyjątkową gwiazdą. Odporny i bezpretensjonalny, jak każdy inny soczysty, ale jednocześnie podobny do kwitnącej gwiazdy, szybko zyskuje popularność. Mały wiecznie zielony cud może skutecznie ozdobić parapety i wiszące kosze. I nawet początkujący mogą uprawiać tę roślinę.
Aptenia to kwitnąca, soczysta roślina, która rośnie na naszych oczach. @ Wystrój kuchni
Spis treści:
Aptenia – opis botaniczny rośliny
Wygląd jasnego piękna Apteni trudno skojarzyć ze zwykłymi sukulentami w pomieszczeniach. Mięsiste liście zdolne do magazynowania wody pozwalają Aptenii wytrzymać wiele przeciwności i dobrze przystosować się do zmieniających się warunków, ale wygląda nie mniej jasno niż jakikolwiek kapryśny konkurent.
Aptenie, których kwalifikacje zostały zmienione, zgodnie ze współczesnymi klasyfikacjami botanicznymi, należą do rodzaju Mesembriantemy (Mesembryanthemum) i nie tak duża, ale niepowtarzalnie jasna rodzina Aizowowie (Aizoaceae). Nasza roślina nadal jest najczęściej sprzedawana pod nazwą Aptenia.
Jeśli w katalogach podana jest nieaktualna nazwa lub konieczne jest zidentyfikowanie ulubionego gatunku wśród mesembriantemów, nie powinno być żadnych trudności: nazwa gatunku powtarza się zarówno w starej, jak i nowej wersji.
Własne imię mesembryanthemums otrzymane na cześć kwiatów, które otwierają się w południe, pod najjaśniejszym słońcem.
W naturze rośliny te występują tylko w południowej Afryce i Ameryce Południowej. W przeciwieństwie do krewnych mesembriantemów, wśród których uprawiano tylko jedno- i dwulatki, dawne aptenie to rośliny wieloletnie. Są również ciepłolubne, ale wyhodowane w kulturze doniczkowej mogą zachwycać znacznie dłużej niż jeden sezon.
Aptenia-mesembryanthemums to wiecznie zielone sukulenty o mięsistych pędach i liściach. Mają mocne, pogrubione korzenie, nie do końca typowe dla sukulentów, które aktywnie wypełniają podłoże. Najczęściej są to rośliny płożące się lub płożące, w uprawie pokojowej mogą z czasem przekształcić się w półkrzewy o maksymalnej wysokości do 25 cm.
Pędy początkowo wyrastają prosto, wylegają tylko na wydłużenie i silnie rozgałęziają się. Jeśli nie krępujesz pędów i nie tworzysz roślin, mogą one rozciągać się do 1 m lub więcej długości. Zieleń aptenii wydaje się zwyczajna w kształcie, ale soczysta, mięsista konsystencja radykalnie zmienia to postrzeganie.
We wszystkich apteniach liście są albo owalne ze spiczastym wierzchołkiem (wrzecionowate), albo w kształcie serca, zwykle leżą naprzeciwko, ale na wierzchołkach pędów można je również umieszczać naprzemiennie. Aptenia charakteryzuje się bardzo jasnym połyskiem. Idioblasty, gruczołowe włoski przypominające kryształy lub kryształowe krople, również dodają blasku liściom. Ale w Apteni są mniej zauważalne niż w innych mesembriantemach, tylko podkreślają piękny, jasny połysk powierzchni.
Charakterystyczną cechą rośliny pozostaje bardzo bogata, jasna barwa: średniozielona podstawowa tonacja aptenii łączy się z olśniewającą jasnozieloną barwą młodych liści.
Kwiaty aptenii przypominają trochę kwiaty chryzantemy. @ Iwan I. Boldyrev
Jak kwitnie aptenia?
Wszystkie mesembriantemy kwitną podwójnymi kwiatami, przypominającymi nieco kwiatostany astrowe. Kwitną pojedynczo, ale na całej długości pędów, w kątach liści. Roślina jest nimi dosłownie usiana. Niewielkie, do 3 cm średnicy kwiaty aptenii wydają się ogromne i mimo podobnej budowy niewiele przypominają inne sukulenty i raczej budzą skojarzenia ze stokrotkami lub chryzantemami. Płatki frotte, igłowe tworzą puszysty kosz, w którym jeszcze przed całkowitym rozkwitnięciem widać żółte rurkowate kwiaty pośrodku.
Okres kwitnienia apteni przypada na lato, najczęściej trwa od czerwca do połowy jesieni.
Kolorystyka kwitnienia aptenii ogranicza się tylko do odcieni czerwono-fioletowych. Ale ze względu na czystość tonu nie można nazwać nudną paletą kolorów. Wśród apteni są również odmiany biało kwitnące.
W kulturze pokojowej niepożądane jest umożliwienie tworzenia nasion, ponieważ cierpi na to samo kwitnienie aptenii. Ale jeśli istnieje chęć zbierania ich nasion, to po kwitnieniu dojrzewają wielowymiarowe pudełka z prawie czarnymi szorstkimi nasionami.
Mesembryanthemum cordifolium lub Aptenia cordifolia (Mesembryanthemum cordifolium). @Świat sukulentów
Rodzaje aptek wewnętrznych
Wszystkie cztery gatunki, niegdyś należące do Aptenian, uważane są za rośliny bardzo ozdobne. Tylko jeden gatunek może pochwalić się dużą popularnością, ale jego krewni w niczym nie ustępują mu pod względem piękna zieleni.
Mesembriantemum cordifolia lub Aptenia cordifolia (Mesembryanthemum cordifolium) Jest uroczym gatunkiem o szarozielonych, soczystych, ale cienkich pędach, na których sercowo-lancetowate liście siedzą w przeciwnych parach. Surowość ulistnienia tylko podkreśla nienaganny kształt poszczególnych liści i ich jasny kolor. Pełzające, rozłożyste gałązki tylko w cięciu pokazują swój prawdziwy czworościenny kształt, dobrze się rozgałęziają i tworzą bujne krzewy.
Liście rośliny nie przekraczają 2,5 cm długości, często wydają się jeszcze mniejsze. Kwiatostany kwitną w kątach liści i na szczytach pędów. W zależności od odmiany Aptenia cordifolia pyszni się liliowymi, fioletowymi, różowymi lub prawie czerwonymi koszyczkami.
Sprzedawane odmiany pozostają nienazwane i wyróżniają się głównie kolorem kwiatów. Dekoracyjna forma pstroka, z niesamowitymi jasnymi plamami na liściach, zmieniająca się w akwareli w kolor podstawowy, występuje nie rzadziej niż zwykła zielonolistna aptenia cordifolia.
Mesembriantemum lancetowate lub lancetowate Aptenia (Mesembryanthemum lancifolium) Jest szybko rosnącą i niezbyt zwartą byliną, której pędy gęsto ulistnione mogą dorastać do ponad 1 m długości. Gęste, mięsiste pędy obnoszą się przeciwnie położone, jasne, w młodości żółto-jasnozielone liście lancetowate, w kątach których kwitną delikatne liliowe lub różowe kwiaty. Uważa się, że ten rodzaj mesembriantemu kwitnie dłużej, od połowy wiosny do połowy jesieni.
Aptenia Haeckela (Aptenia haeckeliana), czyli Mesembriantemum Haeckela jest znacznie mniej powszechny. Jest to zwarta, mało efektowna roślina o jajowatych, przeciwnie osiadłych liściach na prostych, pogrubionych pędach i głównie wierzchołkowych, kremowobiałych, ale gęsto pełnych kwiatach.
Mesembriantemum o białych kwiatach lub Aptenia o białych kwiatach (Mesembryanthemum geniculiflorum) w kulturze pokojowej prawie nigdy nie występuje. To niechlujnie wyglądający soczysty z rzadko osiadającymi parami lancetowatych liści, w których rozgałęzione, pogrubione gałęzie tworzą fantazyjną koronkę i przyciągają całą uwagę. Cienkie, przypominające pająka płatki kwiatu frotte przypominają nieco mniszek lekarski, ale są pomalowane na kremowo-biały odcień.
Wszystkie rodzaje aptenii domowej można uprawiać jako zwykłą roślinę doniczkową lub ampelową. Bardzo dobrze nadają się do zawieszenia na wiszących koszach lub pojemnikach na stojakach, ale w razie potrzeby można nadać im kształt rozłożystego krzewu.
Lancetowaty Mesembriantemum lub lancetowaty Aptenia. @PIOTR GREENWOOD
Aptenia Haeckela lub Mesembriantemum Haeckela. X
Mesembriantemum o białych kwiatach lub aptenia o białych kwiatach. @ Ziemia
Warunki uprawy dla pasów wewnętrznych
Aby osiągnąć z aptenii i gęstej zieleni oraz energiczny wzrost i spektakularne kwitnienie, będziesz musiał zadbać o jasne oświetlenie. Roślina ta jest niezwykle wrażliwa na miejsce wzrostu i wcale nie jest przystosowana. Zimna hibernacja jest uważana za obowiązkową, ale niektóre sztuczki pozwalają utrzymać roślinę bez niej.
Oświetlenie i rozmieszczenie
Światłolubność aptenii jest tak wysoka, że zaleca się umieszczanie tej rośliny na parapetach południowych. Roślina nie może zaakceptować nawet lekkiego zacienienia, więc umieszczenie wewnątrz wnętrza nie jest odpowiednie dla tej kultury.
Najmniejszy brak światła w mesembryanthemum sygnalizowany jest rozciąganiem i częściowym odsłonięciem pędów. Jeśli aptenia jest uprawiana tylko jako roślina doniczkowa, latem liście wymagają ochrony przed bezpośrednimi promieniami południowymi. W plenerze lub w okresie letnim wystawiana w ogrodzie kultura ta nie potrzebuje takiej ochrony.
Mesembryanthemums tradycyjnie kwitną latem, a jesienią lub zimą nie potrzebują dodatkowego oświetlenia, ale jeśli krzewy nie są umieszczone na południowych oknach, lepiej przenieść aptenię na jaśniejsze okna.
Im cieplejsze zimowanie, tym ważniejsze jest oświetlenie dla aptenii: w normalnych temperaturach pokojowych lepiej jest utrzymywać roślinę z codziennym dodatkowym oświetleniem, wyrównującym natężenie światła za pomocą wskaźników letnich.
Kontrola temperatury i wentylacja
Klucz do udanej uprawy szybko rosnącej i obficie kwitnącej piękności słusznie nazywa się chłodną zimą. W okresie uśpienia, jeśli temperatury powietrza pozostaną typowe dla pomieszczeń mieszkalnych (nie spadną), roślina cierpi tak bardzo, że niemożliwe będzie osiągnięcie z niej nie tylko kwitnienia, ale także zachowania dekoracyjności zieleni.
Optymalnym reżimem utrzymywania mesembriantemów zimą jest temperatura powietrza około 10 stopni. Przy każdym nadmiarze tego wskaźnika aptenii konieczne jest proporcjonalne zwiększenie zarówno intensywności oświetlenia, jak i częstotliwości podlewania oraz wilgotności powietrza, co jest bardzo niebezpieczne dla tego soczystego.
W okresie aktywnego wzrostu i rozwoju Aptenia lubi stabilne temperatury. Przy szybkościach od 22 do 25 stopni, bez ekstremalnych upałów i nagłych skoków, aptenia kwitnie znacznie obficiej.
Aptenie uwielbiają świeże powietrze. Nie mogą rosnąć w całkowicie zamkniętych przestrzeniach i są szczególnie wrażliwe na regularne dopływy świeżego powietrza latem. Najlepszą strategią uprawy aptenii jest wystawienie ich na lato do ogrodu, balkonu lub tarasu.
Jeśli rośliny zostaną pozostawione w salonach, umieszcza się je tam, gdzie okno jest stale otwarte. W razie potrzeby aptenia może być również wykorzystywana jako letniki ogrodowe, sadząc ją w ziemi na słonecznych, jasno oświetlonych obszarach alpejskich wzgórz lub na obszarach o wzniesieniu, a następnie przycinając sadzonki, aby zachować roślinę w kolekcji (aptenia nie może już być przeniesione z powrotem do kultury doniczkowej).
Aptenie nie tolerują bliskości klimatyzatorów lub urządzeń grzewczych. Wszelkie skoki temperatury, gwałtowne spadki wskaźników są niepożądane.
Aptenie uwielbiają świeże powietrze. @Deskgram
Pielęgnacja aptenii w domu
Piękne i jasne aptenie mogą wymagać specjalnych warunków, ale są zadowolone z najskromniejszej opieki. Wymagają rzadkiego podlewania, jeszcze rzadszych opatrunków. W rzeczywistości kluczowym punktem w pielęgnacji tej rośliny jest obowiązkowe przycinanie, ale w tej procedurze również nie ma nic skomplikowanego.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Podlewanie aptenii nie różni się od podlewania kaktusów lub innych nietropikalnych sukulentów. Roślina jest zadowolona z minimalną wilgocią, nie toleruje nie tylko wilgoci, ale także stale mokrego podłoża.
Suszenie gleby pozostaje najlepszą wskazówką do określenia częstotliwości podlewania aptenii: jeśli w większości roślin domowych powinna wyschnąć w górnej warstwie, to w przypadku aptenii podłoże jest prawie całkowicie lub całkowicie wysuszone.
Przedłużająca się susza jest niepożądana w okresie pączkowania i kwitnienia, gdy podłoże jest stale lekko wilgotne. W okresie spoczynku, zwłaszcza w optymalnych warunkach chłodnych, aptenia prawie nie jest podlewana, utrzymując jedynie turgor liści przy minimalnej ilości wody i zapobiegając ich marszczeniu. Nawet latem roślina jest najczęściej podlewana mniej niż 1 raz w tygodniu, ale zimą wystarczy 1 podlewanie miesięcznie na aptenię.
Przy wysokiej wilgotności aptenie cierpią i umierają, zwykłe salony są dla nich całkiem wygodne. Ale również wyjątkowo suche powietrze w pobliżu urządzeń grzewczych negatywnie wpływa na kwitnienie aptenii, a zbyt suche warunki podczas kwitnienia mogą wpływać na atrakcyjność liści.
Jeśli aptenia zimuje w cieple, a jeszcze bardziej w upale, zaleca się stworzenie środowiska o wilgotności 40-50%, ale bez opryskiwania. Wzrost wilgotności pomoże zachować dekoracyjność zieleni, ale przy najmniejszej wilgoci lub zbyt wilgotnym powietrzu zgnilizna zacznie rozprzestrzeniać się przez aptenię.
Top dressing i skład nawozu
Mimo pięknego kwitnienia i dość szybkiego wzrostu Aptenia nie wymaga częstego dokarmiania. W tym jest podobnie jak w przypadku kaktusów: nawozy aplikuje się standardowo raz w miesiącu lub o połowę zmniejszając ich stężenie w wodzie – raz na 1 tygodnie.
Opatrunek górny na aptenię można przeprowadzić tylko wiosną i latem. W roku przesadzenia rośliny można ograniczyć się tylko do dwóch opatrunków – na początku wzrostu i na początku kwitnienia.
W tej uprawie nie można stosować nawozów o długotrwałym działaniu ani konwencjonalnych nawozów uniwersalnych. Aptenia zadowala się tylko specjalnymi nawozami dla sukulentów i kaktusów.
Przycinanie i kształtowanie apteni
Szybki wzrost mesembryantemów powoduje niezwykle szybką „utratę kształtu”. Rośliny tej nie można uprawiać bez przycinania, które jednocześnie stymuluje kwitnienie, tworzy krzewy i je odnawia. Przycinanie odbywa się natychmiast po kwitnieniu. Dopuszcza się przycinanie w innym czasie, ale roślina nie zakwitnie, dopóki nie wyrosną nowe gałęzie.
Przycinanie wiosenne opóźnia kwitnienie apteni o kilka miesięcy. Pędy aptenii przecina się na pół lub pozostawia na nich co najmniej 3 pary liści. Formowanie odbywa się zgodnie z pożądaną formą wzrostu – bardziej rygorystyczną poduszką lub rozłożeniem.
Jeżeli zimą wzrost rośliny jest zaburzony, a pędy są rozciągnięte, krzewy są korygowane w styczniu i lutym, przed rozpoczęciem wzrostu.
Szybki wzrost mesembriantemów powoduje niezwykle szybką „utratę kształtu”
Przeszczep, pojemniki i substrat
Mimo szybkiego wzrostu Aptenia nie wymaga częstych przeszczepów. Ta roślina nie lubi być niepotrzebnie niepokojona. Aptenię przesadza się tylko metodą przeładunkową, bez odsłaniania korzeni, gdy pojawiają się oznaki pełnego rozwoju przestrzeni doniczkowej, to znaczy, gdy korzenie pojawiają się w otworach drenażowych lub wzrost zatrzymuje się na szerokości. Zwykle dobrze rosnąca roślina potrzebuje 1 przeszczepu co 2 lata.
Wiosna, marzec-kwiecień jest bardziej odpowiednia do przesadzania aptenii, ale jeśli konieczne będzie przeniesienie rośliny w innym czasie, to w okresie aktywnego rozwoju można przeprowadzić tę zgrabną procedurę. Pojemniki na aptenię są zwiększone o 3-5 cm. Do tej kultury nadają się tylko doniczki i doniczki z dużymi otworami drenażowymi o wysokości nieprzekraczającej średnicy: im niższy i szerszy pojemnik, tym lepiej.
Aptenie można uprawiać w najprostszych mieszankach glebowych. Dobrze rosną na gotowych podłożach dla sukulentów czy kaktusów, ale równie dobrze rosną na każdej lekkiej, półpiaskowej glebie. Za optymalną mieszankę gleby dla tej uprawy uważa się mieszankę gleby darniowej i piasku z niewielkimi dodatkami ulistnienia gleby i torfu w celu korekty tekstury. Zachęca się do dodawania popiołu i węgla drzewnego. Aptenie preferują lekko zasadowe podłoża o pH 6,5.
Przeszczep aptenii to nic wielkiego. Na dno nowego pojemnika układana jest wysoka, około 1/3 wysokości doniczki, warstwa drenażu, pokryta wyścigową warstwą gruboziarnistego piasku. Ważne jest, aby pasy zachowały ten sam poziom penetracji. Szyjkę korzeniową można tylko lekko pokryć podłożem. Po przeszczepie aptenia nie jest podlewana, jest sucha przez 4-5 dni, bardzo ostrożnie wznawiając podlewanie i chroniąc aptenię przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Choroby, szkodniki i problemy w uprawie aptenii
Ten soczysty jest uważany za jeden z najbardziej odpornych. Mszyce lub przędziorki mogą osiedlić się na aptenii, którą najlepiej zwalczać natychmiast środkami owadobójczymi. Ale w zasadzie wszystko, co im zagraża, to konsekwencje niewłaściwej pielęgnacji. Każde zmoczenie, a także nadmiar składników odżywczych prowadzi do rozprzestrzeniania się zgnilizny.
Przy słabym oświetleniu lub ciepłym zimowaniu aptenia nie kwitnie, blednie i rozciąga się, ale dobrze regeneruje się po przycięciu. Utrata liści zawsze wskazuje na niewłaściwe zimowanie, zbyt długotrwałą suszę lub zbyt mokrą glebę.
Aptenia ukorzeniła sadzonki zarówno wierzchołkowe, jak i łodygowe. @roślina
Reprodukcja aptenii
Pomimo swojego statusu elitarnego i odpowiedniej ceny za dorosłe rośliny, Aptenia bardzo łatwo się rozmnaża. Przycinanie każdego roku pozostawia wiele sadzonek wierzchołkowych, które można wykorzystać do produkcji silnych, młodych roślin.
Aptenia ukorzeniła sadzonki zarówno wierzchołkowe, jak i łodygowe. Po pocięciu pozostawia się je do wyschnięcia na kilka godzin, a następnie ukorzenia, zanurzając lekko pod kątem, dowolną dostępną lub ulubioną metodą – w piasku, podłożu lub wodzie. Do ukorzeniania nie jest nawet konieczne zakładanie nasadki na sadzonki, wystarczy utrzymać wilgotność gleby. Rośliny sadzi się w pojedynczych pojemnikach, starając się dobierać małe kubeczki i przenosić rośliny do większych pojemników.
Uprawa aptenii z nasion jest znacznie mniej popularna, ponieważ rośliny będą musiały czekać znacznie dłużej, aby uzyskać dekoracyjność. Nasiona wysiewa się powierzchownie, w czysty piasek lub mieszankę piaskowo-podłożową, rozprowadzając je jak najrzadziej i nie posypując cienką warstwą piasku na wierzchu.
Do kiełkowania wymagane jest jasne oświetlenie i lekka wilgotność podłoża. Pojemniki są przykrywane szkłem lub folią, codziennie wietrząc plony. Optymalna temperatura kiełkowania nasion to około 21 stopni Celsjusza. Szkło jest usuwane natychmiast po pojawieniu się pierwszych pędów. Rośliny bardzo dokładnie nawilżają, starając się uniknąć zarówno zwilżania, jak i podlewania gleby. Sadzonki nurkują dopiero miesiąc po pojawieniu się sadzonek, w pojedynczych pojemnikach.
