Forsycja jako roślina miododajna to duży krzew lub niskie drzewo z rodziny oleistej. Jest to wczesnowiosenna roślina miododajna i pyłkowa. W nauce krzew nazywany jest również „forsycją” lub „forsowaniem”.
Treść artykułu
- 1 Dystrybucja i opis
- 1.1 Odmiany
- 2 Znaczenie dla rolnictwa
- 3 Agrotechnics
- 4 Wydajność miodu
Dystrybucja i opis
Kochająca ciepło forsycja jest uprawiana w umiarkowanym i ciepłym klimacie krajów Europy i Azji. Na Ukrainie iw Rosji ta jasno kwitnąca kultura jest również popularna wśród ogrodników.
Drzewo może osiągnąć wysokość trzech lub sześciu metrów. Ale do celów dekoracyjnych zwyczajowo uprawia się krzewy o zgrabnych metrach lub dwóch metrach.
Gałęzie rośliny są kruche, z szarobrązową szorstką korą. Liście ciemnozielone są duże, podłużne, lekko owalne, przeciwległe na gałęziach. Kwiaty w kształcie dzwonu są duże, jasnożółte. Zapylane tylko przy pomocy owadów.
Krzew kwitnie wczesną wiosną. Po stopieniu śniegu na nagich gałęziach kwitną pierwsze pachnące kwiaty. Okres kwitnienia trwa około 25 dni. Następnie pojawiają się zielone liście.
Corocznie wyrastają długie młode pędy, na których wiosną przyszłego roku masowo kwitną złote kwiaty.
Odmiany
W sumie w rodzaju występuje 13 rodzajów forsycji. Wszystkie mają zbliżone cechy biologiczne i są cenione za efekt dekoracyjny.
Najczęstsze odmiany to:
Owalny lub jajowaty – mały, półmetrowy, odporny na zimę krzew o żółtawej korze i jasnozielonych liściach. Gatunek ten jest zwykle sadzony w centralnej Rosji. Nie wymaga izolacji. Kwitnie w kwietniu.
Utonął – trzymetrowy krzew rozłożysty z łukowatymi czerwonawymi gałęziami. Kwiaty są jasnożółte z pomarańczowymi paskami. Konieczna izolacja na środkowym pasie! Roślina jest bardziej odpowiednia dla obszarów południowych.
Najbardziej zielony – ciepłolubny krzew gęsto rosnący. Na zimę musi być dobrze ocieplony, a w mroźną wczesną wiosną nie należy go otwierać z wyprzedzeniem.
Znaczenie dla rolnictwa
Ze względu na wczesne kwitnienie miododajna roślina wykorzystywana jest jako roślina ozdobna w wielu ogrodach miejskich, parkach, skwerach, na podwórkach i domkach letniskowych.
W Chinach gatunek forsycji płaczącej jest używany jako roślina lecznicza w medycynie ludowej. Rzemieślnicy wykonują z koreańskich gatunków roślin smyczki do narodowych instrumentów strunowych.
Krzew można również sadzić w pobliżu pasiek. Najpierw kwitnie wśród drzew i krzewów, zapewniając wspomagający przepływ wczesnowiosenny.
Agrotechnics
Roślinę miodową uprawia się z nasion lub zielonych sadzonek.
Nasiona najlepiej kupować w sklepie ogrodniczym, a sadzonki można przygotowywać samodzielnie przez cały sezon, zaraz po zakończeniu okresu kwitnienia.
Krzew dobrze rośnie zarówno na słońcu, jak iw miejscach zacienionych. Jedynym wymogiem jest odpowiednia przepuszczalność gleby i wapnowanie. Sadząc w kwaśnej glebie, musisz dodać około czterystu gramów wapna gaszonego.
Między krzakami pozostaje dwumetrowa odległość. Konieczne jest przesadzenie lub posadzenie rośliny jesienią w ciepłe dni, nie czekając na mróz.
W kolejnych latach gleba jest nawożona, odchwaszczana, a na bagnet wbija się łopaty. Konieczne jest podlewanie nasadzeń tylko w suche, suche lato raz w miesiącu. Jedno wiadro wody wystarcza na jedną sadzonkę.
Po masywnym kwitnieniu co roku należy dokładnie odciąć („na pniu”) wszystkie pędy krzewu. W przeciwnym razie roślina miodowa szybko wyrośnie w bezkształtny, gęsty krzew. W sezonie wyrastają młode, koronotwórcze pędy, na których wiosną kwitną bujne kwiatostany.
Na zimę zaleca się ocieplenie systemu korzeniowego liśćmi, a same zgięcie gałęzi do ziemi.
Wydajność miodu
Roślina uważana jest za dobrą roślinę nektarową i pyłkową.
Wczesną wiosną, kiedy jeszcze nic nie kwitnie, pszczoły z kwitnącej forsycji aktywnie zbierają nektar i pyłek, aby nakarmić swoje rodziny.
Na rynku krajowym nie ma jednak miodów jednokwiatowych pozyskiwanych z forsycji.
