Ogień kaczki, czyli czerwona kaczka, jest krewnym peganów i należy do rodziny kaczek. Dzięki różnorodnym zdjęciom jest zapamiętana ze względu na jej jaskrawoczerwone upierzenie, które jest w stanie „przypalić” swój ognisty kolor, skąd pochodzi drugie imię.
Ogary
Znaki zewnętrzne
Jest to jeden z rozpoznawalnych gatunków kaczek z długą szyją ona i krótki dziób dużego rozmiaru na wysokich nogach. Dzikie kaczki mają podobny rozmiar do swoich peganów: długość ciała
- wynosi 0,6-0,67 m, a rozpiętość skrzydeł wynosi 1,2-1,45 m,
- waga ptaka waha się od 1,0 do 1,6 kg.
Opis ptaków często sprowadza się do charakterystyki koloru: jasne pomarańczowo-czerwone upierzenie płynnie przechodzi na głowę w jaśniejsze odcienie biaława ochra. Podstawowe muchy na skrzydłach, ogonie i w okolicy suprapoxis są pomalowane na czarno i mają zielonkawy połysk.
Na początku sezonu godowego oraz w okresie lęgowym samce „kładą” na szyi tak zwany „kołnierz” – pierścień czarnych piór, a charakter samic po bokach zdobią białe plamy.
Upierzenie pokrywające jest białe powyżej i poniżej ciała na skrzydłach, jest wyraźnie widoczne u ptaków latających w powietrzu. Zielone lustra zdobią drugorzędne pióra.
Gdy zmieniają się pory roku, upierzenie samic i samców kaczek nie zmienia się znacząco, tylko drake mają jasny kolor piór, lekko matowy. Młode pokolenie przyczep kempingowych ma podobny kolor do swoich kobiet.
Cechy behawioralne
Ogary są doskonałymi pływakami, ale wyglądają masywnie w locie, rzadko trzepocząc szerokimi skrzydłami niż bardziej jak gęsi niż ich kaczki.
Czerwona dzika kaczka woli żyć w małych stadach lub w parach, rzadko spotykasz duże skupiska. Tylko w zimowiskach starają się zjednoczyć w dużych grupach na brzegach jezior lub małych rzek.
Głos pożarów porównuje się z głośnym gęsim gagem.
Głos czerwonych kaczek można usłyszeć na przez cały rok. Ich barwa jest podobna do gęsi kanadyjskiej. Najczęściej można usłyszeć dźwięczny „ang” zamieniający się w dwu-sylabiczny rozciągnięty „aak”. Wrzaski często kończą się nudnym trylem.Dźwięki emitowane przez kaczory i samice kaczek różnią się: samice wolą „mówić” głośno i głośno, kładąc nacisk na „a”, podczas gdy smoki dominują „o”.
Kiedy zaczyna się polowanie, niektórzy myśliwi porównują czerwone kaczki brzmią z rżeniem osłów.
Ogniki trzymane w niewoli zaczynają wykazywać agresywność charakteru i stają się zamknięte, dlatego najlepszym sposobem jest trzymanie ich w parach lub na małej ograniczonej przestrzeni. Mogą jednak spokojnie żyć obok innych gatunków kaczek, z wyjątkiem okresu lęgowego, kiedy ptaki zaczynają wykazywać temperament.
Geografia rozmieszczenia
Największy obszar występowania Pożary rozciągają się od greckich stepów, przez półpustynie mandżurskie, po chińskie prowincje. Małe osady czerwonych kaczek można zobaczyć w północno-zachodniej Afryce i Etiopii.
Populacja ptaków afrykańskich ma średnio 2,5 tysiąca przedstawicieli, rozprzestrzenionych z Maroka do Algierii.
Po latach 90. ubiegłego wieku naukowcy odnotowali ruch kaczek w kierunku Tunezji na brzegach jeziora Shott El Jerid.
Gatunki europejskie występują na północy Turcji i Grecji na wybrzeżu Morza Egejskiego, Bułgarii i Rumunii na zachód na wybrzeżu Morza Czarnego.
W Etiopii szacowana oferta specjalna Alista istnieje około 200-500 przedstawicieli. Rzadko się tam poluje.
Na Krymie i Ukrainie zachowała się niewielka populacja kaczek Ogar. W Rosji czerwoną kaczkę można zobaczyć na południu Morza Azowskiego, na terytorium Krasnodar i w regionie Amur. Granica lęgowa na północy przechodzi przez Kazachstan.
Poza siedliskami naturalnymi dzikie ogry często występują na obszarach miejskich, uzyskując jakościowe oznaki zależnych od człowieka zwierząt synantropijnych. Tak więc pożar kaczek często można zaobserwować na stawach parkowych w regionie moskiewskim, gdzie pozostają one przez cały okres zimowy na wodzie wolnej od lodu.
Miejsca lęgowe i hodowla
Azjatyccy przedstawiciele kaczek odbyć loty migracyjne na południe, pozostając zimą na terytorium Morza Kaspijskiego, w Himalajach i na równinach indyjskich. Populacje europejskie i tureckie pozostają osiadłe, wędrując jedynie sporadycznie stosunkowo nieregularnie w poszukiwaniu pożywienia.
Słone zbiorniki wewnętrzne są preferowane jako miejsca gniazdowania kaczek, bez potrzeby zajmowania dużej przestrzeni na pożywienie. Z tego powodu ogr często żyje w dość dużych odległościach od wody. Wyjątkiem dla ptaków jest tajga i silnie zarośnięte zbiorniki wodne.
Firebird często osiada w górach na wysokości do 5000 metrów nad poziomem morza.
W wieku dwóch lat główna część Kulminacja rozpoczyna proces hodowli.Pary monogamiczne utrzymują się przez wiele lat, tworząc miejsca zimowania. Do gniazdowania ptaki latają nawet na lodzie leżącym na stawach od marca do kwietnia. Zaloty godowe zaczynają się od gier, a samica odgrywa główną rolę w pożarach, a samica odgrywa rolę partnera.
Podobnie jak pegany, samica buduje gniazdo na wysokości 10 m od ziemi w różnych niszach. Można go wypłukać na brzegach, zagłębieniach w drzewach, szczelinach w skałach, norach zwierząt.
Zbudowane gniazdo może być używane przez tych samych rodziców przez kilka lat z rzędu.
Miesiąc po locie do miejsca lęgowego kaczki kura składa jaja, które mogą mieć do 8-12 sztuk. Pisklęta wykluwają się wyłącznie przez samicę, bez udziału kaczora, przez miesiąc. Oboje rodzice zaczynają dbać o pojawiające się potomstwo. Pisklęta, 8–9 tygodni po urodzeniu, już mocno stoją na skrzydle.
Funkcje żywieniowe
Dieta kaczek składa się jednak z pokarmu roślinnego i zwierzęcego Czerwoni przedstawiciele nadal preferują pierwszy rodzaj jedzenia, tylko czasami włączając drugi w menu. Proporcja paszy roślinnej i zwierzęcej zależy od położenia geograficznego ptaków i może różnić się w zależności od populacji, na którą ma wpływ siedlisko.
Od bliskich krewnych peganów pożary kaczek wyróżniają się pokarmem głównie na lądzie, a nie na powierzchni wody .Chociaż czerwona kaczka wie również, jak zdobyć własne jedzenie na wodzie. Wybierają czas na poszukiwanie jedzenia wieczorem i wieczorem, odpoczywając w ciągu dnia.
Kiedy zaczyna się ciepły sezon wiosenny, czerwone światło często szuka jedzenia na trawiastych trawnikach lub zbiera roślinność między wydmami. Ofiarą stają się nasiona i pędy roślin takich jak hodgepodge. Zjada różne uprawy zbóż.
Wraz z nadejściem sezonu letniego ptaki wraz z pojawiającymi się potomkami przenoszą się na solonety, gdzie owady, głównie z rodziny szarańczy, stają się ich ofiarą. Na jeziorach łowią małe ryby i żaby, żywią się mięczakami i robakami.
Pod koniec lata i bliżej jesieni ptaki rozwijają się na polach z uprawami ozimymi. Tam karmią proso i proso.
