Znany kasztan miododajny należy do rodziny kasztanowców. Drzewo jest bogatym źródłem pyłku i nektaru w okresie letnim. Promuje zbiór miodu komercyjnego.
Treść artykułu
- 1 Znaczenie dla rolnictwa
- 1.1 Koń (zwykły)
- 1.2 Siew (rzeczywisty)
- 2 Agrotechnics
- 3 Wydajność miodu
- 4 Przydatne właściwości
Znaczenie dla rolnictwa
Kasztany są uprawiane na Krymie i Zakaukaziu jako roślina ozdobna. Również ich nasadzenia można znaleźć w całej południowoeuropejskiej części naszego kontynentu na bulwarach miejskich, w parkach, na skwerach, wzdłuż autostrad i dróg dla pieszych.
Główne gatunki, które mają wartość jako rośliny miodowe:
- koń (zwykły);
- prawdziwy (siew, szlachetny).
Koń (zwykły)
Ta odmiana kasztanowca jest głównym źródłem pyłku i miodu. Drzewo dobrze rośnie na glinie, ale w ogóle nie toleruje gleb piaszczystych. Jego ojczyzną jest Zakaukazie i Krym.
Osiąga wysokość 20-25 metrów. Ma piękną gęstą koronę. Liście dłoniaste, ząbkowane, z wydłużonymi ogonkami. Kwiatostany przypominają wyprostowane duże szyszki. Pojedyncze kwiaty są wystarczająco duże, jasnoróżowe lub całkowicie białe. Pręciki wystają poza koronę.
Po kwitnieniu owoce tworzą się w postaci pudełek pokrytych cierniami. Po dojrzeniu pudełka pękają – lśniące brązowe kasztany spadają na ziemię.
Istnieją dwa podgatunki kasztanowca, z których każdy różni się jakością otrzymywanego miodu:
- jeden rośnie na Krymie i na Zakaukaziu na wolności – zbiera się z niego miód handlowy niskiej jakości;
- drugi jest rozpowszechniony w całej Europie południowej jako popularna roślina ozdobna – jest to tak zwana forma dzwonkowa z biało-różowymi kwiatostanami, z których uzyskuje się miód o całkiem akceptowalnej jakości.
Siew (rzeczywisty)
Gatunek ten jest wyższy od konia – drzewo osiąga 35 metrów lub więcej. Należy do rodziny buków. Pień i gałęzie pokryte są szarą korą. Korona jest rozłożysta i bujna.
Różni się w strąki nasienne, obficie pokryte małymi kolcami, z których każdy zawiera dwa owoce. Kwiatostany są wydłużone, przypominające kłoski. Ich długość sięga 30-35 centymetrów przy średnicy centymetra. Liście są podłużne, nie zebrane razem na jednym ogonku.
Na południu europejskiej części występuje w dzikich lasach kasztanowych, a także jako roślina ozdobna w osadach. Zjada się jej owoce.
Główną cechą jest kwitnienie nie co roku. Drzewo wyrzuca pierwsze kwiatostany w wieku 8-15 lat. Kwitnie na przełomie czerwca i lipca.
Kwitnienie nie jest przyjazne – drzewa na tym samym nasadzeniu lub lesie nie kwitną w tym samym czasie. Dlatego okres zbierania miodu trwa od 20 do 25 dni. Kwiatostany męskie wydzielają dużo pyłku, a pszczoły zbierają dziennie do 6 kilogramów miodu z kwiatów żeńskich.
Agrotechnics
Drzewo jest rozmnażane przez nasiona. Z uzyskanych sadzonek uzyskuje się sadzonki, które sadzi się w przygotowanych dołach w odległości 8-10 metrów.
Możesz użyć podstawowych procesów, które rozwinęły się w pobliżu pni dojrzałych drzew. Skraca to czas hodowli kultury na podwórku lub innym terytorium.
Wydajność miodu
Kasztan jako roślina miodowa ma znaczenie tylko latem. Wydajność miodowa drzewa jest bezpośrednio związana z gęstością nasadzeń.
Z nasadzeń mieszanych, w których przeważają kasztany, pszczoły przynoszą latem do 250 kilogramów miodu na hektar.
Zawartość cukru w nektarze jest wysoka – 65-75 procent na każdy miligram. Nie należy pozostawiać tej odmiany zimą pszczołom – bardzo szybko się krystalizuje, podobnie jak nektar zebrany z rzepaku.
Jakość otrzymanego produktu zależy od rodzaju kasztanów, z których miód został zebrany:
kasztany krymskie i zakaukaskie dać słabo pachnący miód o ciemnobrązowym odcieniu o nieprzyjemnym gorzkim smaku.
Różnorodne kasztany z kwiatami w kształcie dzwonuwystępujący w miastach południowej Europy, jest źródłem lepszej jakości miodu. Jest prawie bezbarwny, przezroczysty i płynny. Proces krystalizacji rozpoczyna się szybko. Czasami ta odmiana wydziela lekką goryczkę.
Zasiane (prawdziwe) kasztany dają miód ciemnobrązowy o raczej przyjemnym smaku i aromacie. Początkowo jest płynny, a następnie krystalizuje.
Uwaga: Odmiany miodu kasztanowego należą do kategorii miodów niskogatunkowych ze względu na dość szybką krystalizację i gorzki smak. Ale na rynku są koneserzy tego produktu.
Przydatne właściwości
Pomimo wszystkich wad smakowych miód kasztanowy ma cenne dla człowieka właściwości przeciwdrobnoustrojowe.
W medycynie ludowej jest zawarty w przepisach stosowanych do leczenia:
- choroba nerek;
- procesy zapalne jelit i żołądka;
- rany i ropnie na skórze.
Może być stosowany bez ograniczeń w kosmetologii do dodawania do masek, owijania mieszanek.
Rzadko występuje w czystej postaci, ponieważ latem obficie kwitną inne rośliny miododajne. Produkt o składzie zbliżonym do monokwiatowego można uzyskać dopiero w trakcie przemieszczania się pasiek – ule powinny znajdować się w pobliżu lasów kasztanowych, parków, zagajników przez cały okres ich kwitnienia.
