Kaktusy i sukulenty są uważane za przewidywalną grupę roślin doniczkowych. Ich wygląd jest znany każdemu, nawet jeśli mówimy o oryginalnych kwitnących pięknościach. Ale jedna roślina z tej serii może zaskoczyć nawet najbardziej doświadczonych hodowców kwiatów. Wcześniej był znany jako decabelone – niesamowity kwitnący soczysty o niepowtarzalnym kolorze i kształcie kwiatu, podobny do egzotycznej wizji: nie jest łatwo zrozumieć, że to nie jest kaktus. Niezapomniane są kształty zarówno łodyg, jak i kwiatów tavaresia-decabelone.
Таварезия (Tavaresia). Farmer Burea-Uinsurance.com Kolekcja Skolnik
Tavaresia-dekabelon i ich rurki kwiatowe
Najbardziej niesamowity z przedstawicieli sukulentów, Decabelone, jest we wszystkim niestandardowy. Roślina, która przybyła do nas z pustyń Afryki, podbija serca hodowców kwiatów na całym świecie swoim dziwacznym kolorem, niezwykłym kształtem zarówno kwiatów jak i łodyg. Ten egzotyczny należy do rodziny Kutrowicz (Apocynaceae).
Najcenniejszą cechą Decabelone słusznie nazywa się „zwierzęcy” kolor ogromnych kwiatów. Plamki i drobiny tego typu wydają się być bardziej charakterystyczne dla fauny niż flory. Ale nie powinieneś też lekceważyć piękna łodyg tego soczystego. Wielożebrowe, z bardzo zgrabnymi zębami i krótkimi kolcami, wyglądają elegancko, wzorzyście i odświętnie, urzekając kontrastem białego włosia i podstawowym, nietypowo bogatym zielonym kolorem. Dekabelone stale rośnie, wypuszczając coraz to nowe pędy i tworząc dziwaczne sylwetki grupy składającej się z kilkudziesięciu pędów i sięgającej ponad 20 cm w obwodzie.
Mała średnica łodygi – tylko do 2 cm przy wysokości ponad 10 cm – nie przeszkadza, aby pędy wyglądały bardzo harmonijnie. Ale ogromne łodygi, tak zewnętrznie przypominające kaktusy, wydają się raczej skromne w porównaniu z dwukrotnie większymi dziwacznymi, prawie leżącymi kwiatami. Ogromne, szerokie rurki lejkowe kończą się szeroko otwartymi trójkątnymi płatkami, które tworzą kończynę w kształcie gwiazdy. Kształtem kwiaty dekabelonu przypominają ciało kałamarnicy lub dziwacznych przedstawicieli podwodnej roślinności. Oszałamiający egzotyczny kształt jest jeszcze bardziej widoczny dzięki bordowym i czerwonym plamkom i plamkom, które tworzą różnobarwne zmarszczki na jasnożółtym tle zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz kwiatu. Zwykle Decabelone-Tavaresia kwitną w czerwcu i lipcu.
Dziś prawie wszystkie typy dekabelon (Dekabelon) z jednym wyjątkiem zostali przekwalifikowani do rodzaju tavarezja lub tawerezum (Tavaresia), ale rośliny te są coraz częściej rozprowadzane pod starą nazwą, a ich nazwy można uznać za pełne synonimy. Decabelone lub tavaresia to rośliny specjalne. Bardzo trudno pomylić je z innymi sukulentami.
W rodzaju tego przedstawiciela rodziny Kutrowów istnieje wiele oryginalnych gatunków. Ale w kulturze pokojowej tylko trzy z nich są szczególnie popularne.
Tavaresia Barkley (Tavaresia barklyi, formalnie znany jako dekabelon wielkokwiatowy – Dekabelon wielkokwiatowy) Jest bardzo efektowną rośliną o dużych łodygach i jeszcze większych kwiatach. Pędy o wysokości do 20 cm i średnicy zaledwie kilku centymetrów podbijają urodą 10-14 twarzy pokrytych brodawkowatymi zębami, na których nie widać od razu białych kolców przypominających włosie. Kwiaty rurkowate, lejkowate, proporcjonalne do łodyg. Przy długości 14 cm szerokości nie przekroczą 5 cm, a płatki korony są trójkątne. Koloru nie można nazwać inaczej niż dziwacznym: oryginalna czerwono-brązowa plamka pojawia się na jasnożółtym, bladym tle.
Wyrafinowany Dekabelone (Decabelone elegans) jest gatunkiem, którego status jest nadal niepewny, ale nadal jest spokrewniony z rodzajem Decabelone. Jest to roślina o nieco mniejszych i mniej fasetowanych pędach (do 8 twarzy na wysokości 15 cm) oraz znacznie mniejszych, ośmiocentymetrowych kwiatach. Przy bliższym przyjrzeniu można zauważyć szarawe kolce na zębach krawędzi i jaśniejszy żółty kolor podstawy oraz rozjaśnienie plamek bliżej środka gardła.
Jest uważany za bardzo rzadki gatunek Tavaresia Angoli (Tavaresia angolensis) – soczysty o krótkich pędach, składający się z 6-8 lub 12 twarzy, małych białych kolców i bardzo dużych kwiatów, pokrytych czerwono-brązowymi plamkami.
Tavaresia barklyi lub Decabelone grandiflora. Farmer Burea-Uinsurance.com Świat sukulentów
Opieka Tavaresia w domu
Pomimo egzotycznego wyglądu, Decabelone-Tavaresia trudno nazwać roślinami kapryśnymi. Są to jedne z najłatwiejszych w pielęgnacji sukulentów i wymagają bardzo delikatnego podlewania, świeżego powietrza i stabilnego ciepła. Nawet początkujący kwiaciarz może wyhodować dekabelon, roślina łatwo wybacza nieostrożne błędy, ale nie z zalaniem.
Oświetlenie dla tavaresii
Pochodzenie rośliny bezpośrednio determinuje jej zależność od światła. Podobnie jak na afrykańskich pustyniach, pomieszczenia dekabelonowe powinny otrzymywać maksymalną ilość światła. Optymalną lokalizacją dla tego soczystego są parapety południowe. Decabelone nie boi się bezpośredniego światła słonecznego. Więc dla niej musisz wybrać najjaśniejsze miejsce w domu.
Decabelone jest rośliną zależną od słońca, może przechylać się w kierunku światła i deformować, jeśli oświetlenie pada nierównomiernie na całą grupę pędów. Aby zachować schludny i surowy wygląd łodyg, zaleca się regularne obracanie rośliny względem źródła światła. Odwracanie należy porzucić tylko podczas kwitnienia.
Komfortowa temperatura
Nie powinny pojawić się trudności w doborze wskaźników temperatury komfortowej dla Dekabelone. Ten sukulent należy do najbardziej ciepłolubnych gatunków i słabo reaguje na temperatury poniżej 18 stopni Celsjusza zimą, wiosną i jesienią. Ale maksymalne temperatury dla tej rośliny nie są ograniczone, dekabelon-tavaresia doskonale toleruje ciepło, wskaźniki temperatury są nawet wyższe niż 30 stopni Celsjusza.
Nie da się uprawiać dekabelonu bez częstej wentylacji i dostępu do świeżego powietrza. Roślina rozwija się lepiej w pomieszczeniach ze stale otwartymi oknami lub regularną wentylacją, ale musi być chroniona przed ekstremalnymi temperaturami i przeciągami.
Tavaresia (Tavaresia). Farmer Burea-Uinsurance.com Petr Schön
Podlewanie i wilgotność powietrza
Ta soczysta roślina jest bardzo ostrożnie podlewana, utrzymując lekką wilgotność gleby. Lepiej nie podlewać Decabelone-Tavaresii w pochmurne dni, a latem pozwolić glebie częściowo wyschnąć między podlewaniami. Optymalną częstotliwość podlewania tego sukulenta rozpatruje się 1-2 razy w tygodniu w ciepłym sezonie i podlewania raz na kilka tygodni w zimie. W okresie zimowym bardzo ważny jest prawie suchy reżim, obfite podlewanie może prowadzić do rozciągania pędów i braku kwitnienia. Po zabiegu wodnym woda jest natychmiast spuszczana z tacki, nie pozwalając jej stać nawet przez kilka minut.
Do podlewania tawerezji można używać tylko ciepłej, takiej samej temperatury jak powietrze lub o kilka stopni cieplejszej wody, która osiadła przynajmniej 3 dni. Podlewanie należy wykonywać bardzo ostrożnie: nawet najmniejsze zwilżenie łodyg może spowodować śmierć całej rośliny.
Dekabelone rozwija się w suchym powietrzu. Nie jest konieczne podejmowanie działań zwiększających wilgotność dla rośliny, nawet gdy jest bardzo gorąco.
Najlepszy opatrunek na dekabelon
Ta roślina nie lubi nadmiaru składników odżywczych. Po przesadzeniu na ten soczysty lepiej nie karmić przez 3 do 4 miesięcy. Jeśli nie ma oznak zahamowania wzrostu i braku składników odżywczych, nie można w ogóle karmić w pierwszym roku po przeszczepie. Od drugiego roku uprawy na jednym podłożu lub gdy wzrost zwalnia, przeprowadza się obowiązkowe regularne karmienie.
Opatrunek wierzchni na dekabelon-tawerezję stosuje się tylko wiosną i latem, z częstotliwością 1 raz na 3-4 tygodnie. Konieczne jest stopniowe przerywanie i wznawianie karmienia, przeprowadzanie mniej skoncentrowanego karmienia z mniejszą częstotliwością i stopniowe doprowadzanie tych procedur do optymalnej częstotliwości wiosną i odwrotnie jesienią.
Do tego soczystego można używać tylko specjalnych nawozów do sukulentów i kaktusów, ponieważ skład pierwiastków śladowych jest dla nich nie mniej ważny niż stosunek makroskładników.
Tavaresia angolska (Tavaresia angolensis). Farmer Burea-Uinsurance.com einzelfallhilfe
Przeszczep i substrat Tavaresii
W razie potrzeby przeprowadza się przeszczep dekabelonu. Roślina nie wymaga corocznego przesadzania, dość dobrze rośnie w starych i ciasnych pojemnikach. Zawsze kierują się stanem samej rośliny i wypełnieniem gleby, zadaniami dekoracyjnymi. Tradycyjnie tawerezja jest przesadzana raz na 1, a nawet 2 lata.
Roślina jest nadwrażliwa na gnicie, dlatego dekabelonu nie można sadzić w żadnej glebie. Do tej kultury używa się tylko specjalnego podłoża dla sukulentów lub kaktusów, ale należy dodać do niego nawet dodatkową porcję pokruszonego węgla drzewnego, aby zapobiec uszkodzeniu korzeni.
Pojemniki na ten sukulent wybierane są spośród płytkich i ozdobnych. Roślina dobrze rośnie zarówno w zwykłych, jak i bardzo ciasnych doniczkach, dzięki czemu wybór można bezpiecznie przeprowadzić zgodnie ze stylem dekoracji wnętrz. Jedynym wymogiem jest obecność dużych otworów drenażowych, aby zapewnić dobry odpływ wody.
Przeszczep odbywa się w formie przeładunku z maksymalnym zachowaniem starej śpiączki ziemnej. Lepiej unikać kontaktu z korzeniami i bardzo ostrożnie trzymać pędy, nie zapominając o ochronie rąk. Ale ta procedura przynosi roślinie znacznie więcej urazów: ciernie bardzo łatwo łamią się, więc kontakt należy dosłownie zminimalizować. Na dnie zbiorników należy ułożyć wysoką warstwę gruboziarnistego drenażu.
W przypadku dekabelonu, począwszy od pierwszego miesiąca po przesadzeniu, zaleca się wprowadzenie do programu pielęgnacyjnego poluzowania: gleba nie powinna się zagęszczać, co zapobiega pojawieniu się na niej skorupy.
Choroby i szkodniki tavarezji
Na tym soczystym szkodniki są bardzo rzadkie. Jedynym naturalnym wrogiem dekabelonu są szkodniki glebowe i korzeniowe, z którymi należy walczyć zarówno poprzez zmianę poziomu wilgotności, jak i stosowanie specjalnych środków owadobójczych.
Zgnilizna jest znacznie większym zagrożeniem dla tawerezji, ryzyko utraty roślin jest bardzo wysokie nawet przy zwykłym obfitym podlewaniu.
Typowe problemy w uprawie tavaresii:
- rozciąganie łodyg z niewłaściwym podlewaniem zimą;
- ciągnięcie łodyg w niewystarczająco jasnym oświetleniu;
- skrzywienie pędów przy braku roślin zwróconych w stronę światła.
Tavaresia barklyi. Farmer Burea-Uinsurance.com Akkakul Chuengkul
Reprodukcja tavaresia
Jest to jeden z sukulentów, który dobrze nadaje się do hodowli. W razie potrzeby dekabelon można szczepić na podkładce – pochylni lub ceropegii – w celu uzyskania bardziej odpornych i oryginalnych form, dużej liczby roślin.
Główne metody rozmnażania roślin to uprawa z nasion i sadzonek. W przypadku sadzonek łodygowych są one ukorzenione w mokrym piasku lub mieszaninie torfu i piasku. Ale ta metoda nie jest optymalna, ponieważ dekabelony uzyskane z pojedynczych łodyg rosną bardzo słabo, tworzą krzaki przez bardzo długi czas, a czasem nawet pozostają z pojedynczą łodygą. Lepiej jest podzielić duże grupy dekabelonu na części i ukorzenić je w taki sam sposób, jak pojedyncze sadzonki. Przeszczep przeprowadza się tylko wtedy, gdy korzenie pojawiają się na całym obwodzie łodygi: często sadzonki uwalniają jeden mały korzeń, a następnie rozwój dosłownie zamarza. Konieczne jest poczekanie na pełne ukorzenienie.
Bardzo trudno jest uzyskać dekabelon z nasion. Zwykle metoda ta stosowana jest tylko w uprawach przemysłowych, ponieważ kiełkowanie wymaga nie tylko ogrzewania dna, ale również dokładnie kontrolowanych parametrów wilgotności, temperatury i oświetlenia.
