Wśród roślin domowych, które mają jasne i różnorodne liście, alpinia twierdzi, że jest nie tylko najrzadszą, ale także najbardziej oryginalną kulturą. Przypomina jednocześnie bambusy i kalateę maranta, a czasem nawet vriezię. To prawda, że wygląda jak ten ostatni tylko z kwiatostanami. Luksusowe liście, najczęściej pokryte różnorodnymi kontrastowymi paskami, wyglądają tak nowocześnie, że nie sposób nie podziwiać ich nienagannego wzoru i blasku.
Alpinia – jasne liście i wspaniałe kwiatostany
Ta niestandardowa roślina lecznicza wymaga przede wszystkim dużo miejsca i nie znosi suchego powietrza. Ale jego jasny wygląd i zdolność do kwitnienia prawie bez wysiłku i specjalnych warunków przetrzymywania warto spróbować go wyhodować.
Spis treści:
Alpinia – wewnętrzna przemiana rzadkiego, leczniczego egzotyki
Alpinia to rodzaj niesamowitych roślin leczniczych. Otrzymali nawet swoją nazwę na cześć legendarnego włoskiego lekarza i naukowca Prospero Alpino, który odkrył wiele rzadkich gatunków leczniczych podczas swoich podróży do krajów tropikalnych.
Alpy są powszechne tylko w klimacie tropikalnym, na południowym wschodzie Azji, ale liczba ich gatunków jest po prostu niesamowita. Alpy reprezentowane są przez ponad dwieście gatunków. Roślina ta jest uważana za jedną z najbardziej znanych roślin w Tajlandii.
Należy do przedstawicieli rodzaju Alpinia (Alpinia) do żywej rodziny bylin zielnych o bardzo aromatycznych korzeniach – Imbir (Zingiberaceae). Znane są również jako galanga, chiński imbir, ziele imbiru i calanga officinalis.
Alpy są dużymi, szybko rosnącymi (często na zewnątrz bardziej podobnymi do krzewów) bylinami zielnymi. Rosną w postaci gęstej, gęstej darni o 10-40 pseudopędach, dość prostych, mocnych, nierozgałęzionych pędów.
Nieco przypominające korzenie brodatych tęczówek, bulwiaste korzenie alpejskie są potężne, położone poziomo, gęsto rozgałęzione na segmenty, o grubości do 2 cm, z bliznami pierścieniowatymi, czerwonawe, z kilkoma przypadkowymi korzeniami.
Nowe pędy alpinii uwalniają się nieubłaganie, aż na jednej roślinie zbuduje się 40 pędów. Każdy segment lub gałąź kłącza wytwarza tylko jeden pęd.
Liście alpejskie są duże, lancetowate, z dużą żyłką środkową, często ze zwężoną podstawą i wdzięcznym czubkiem. Mocno ściskają łodygę i znajdują się na pędach w dwóch rzędach, ściśle naprzemiennie.
Podstawowy, bogaty, ciemnozielony odcień jest bardzo rzadki w alpejskich halach. Rzeczywiście, w zasadzie są one reprezentowane przez różnorodne odmiany, których liście są ozdobione różnymi jasnymi paskami i pociągnięciami ukośnie umieszczonymi ukośnie do żyły centralnej, tworząc efekt barwnych zmarszczek.
Wszystkie liście wydzielają silny zapach podczas pocierania, podobnie jak korzenie w przypadku zranienia lub kontaktu.
Kwitnąca alpinia officinalis (Alpinia officinarum). Farmer Burea-Uinsurance.com TAXONOMIA
Kwitnąca Alpinia
W przeciwieństwie do wielu egzotycznych roślin, które kwitną w warunkach wewnętrznych niezwykle rzadko i wymagają stworzenia pewnych specyficznych warunków do kwitnienia, alpinie kwitną dość łatwo i bez specjalnych zachęt.
Łodygi kwiatów alpejskich mogą w naturze dorastać do 1,5 m. Alpy halowe są znacznie skromniejsze nawet w tym parametrze, ale łodygi kwiatowe są zawsze około dwa razy dłuższe niż pędy liściowe. A długość kwiatostanów na nich waha się od 10 do 30 cm, a im starsza roślina, tym dłuższe i większe szypułki.
Kłoski wierzchołkowe, pędzle lub wiechy nigdy nie są zbyt gęste, często opadają pod ciężarem kwiatów. Wiechy alpejskie są krótkie, gęste i stojące, pod wieloma względami przypominają kwitnienie bromeliad ze względu na jasne przylistki. Mimo to szczotki większości alpejskich bardziej przypominają storczyki. Niezależnie od cech kwitnienia rośliny o tak luksusowych liściach, duże kwiatostany wydają się bardzo egzotyczne.
Kwiaty alpejskie są asymetryczne, na zewnątrz bardzo przypominają muszle lub osobliwe storczyki, z krótką rurką, kielichem eliptycznym, krótką trójpłatkową koroną i wargą płatka, zwykle kilka razy szerszą niż udział korony i przyjemnie zaskakująca jasnymi kolorami i wzorami . Białe lub czerwone przylistki są duże i jasne.
Ta wyjątkowa roślina kwitnie z reguły tylko latem w kulturze wewnętrznej, ale różne gatunki mogą kwitnąć w różnych miesiącach, a warunki przetrzymywania często przesuwają okres o kilka tygodni.
W kulturze wewnętrznej alpinie są reprezentowane głównie przez różnorodne odmiany. Farmer Burea-Uinsurance.com Szkółka Roślin Domowych
Popularne typy alpejskich hal
W kulturze domowej najczęstsze rośliny występujące w przyrodzie i uprawiane w Azji są słabo reprezentowane. Wizytówka rodzaju alpinia lekarska (Alpinia officinarum), którego wygląd jest punktem odniesienia ze względu na duże, lancetowate liście bezszypułkowe i gęste wiechy wierzchołkowe kwiatostanów – jedna z najbardziej wszechstronnych roślin leczniczych w arsenale medycyny orientalnej.
Zasłynął z zastosowania w leczeniu cholery i malarii, jest nadal szeroko stosowany do dziś – od leczenia problemów trawiennych i chorób przewodu pokarmowego po ból zęba, ból głowy, a nawet chorobę morską.
Zasadniczo właściwości lecznicze są charakterystyczne dla korzeni rośliny, zawierające unikalne żywice i olejki eteryczne o ostrych i jasnych zapachach, które są również używane do aromatyzowania ryb, potraw mięsnych i napojów alkoholowych. Ale w domu nie warto eksperymentować ze zbieraniem ich z roślin, suszeniem i używaniem, preferując gotowe przyprawy.
Wśród alpejskich krewnych są również bardziej zwarte i pierwotnie kwitnące.
Taśma Alpinia (Alpinia vittata, przestarzała nazwa synonimu — alpinia sandera (Alpinia sanderae) – jeden z najpopularniejszych i najbardziej kompaktowych rodzajów alpejskich. Nawet w naturze maksymalna wysokość rośliny jest ograniczona do 80 cm, ale w pomieszczeniu tego typu alpejskiego można ograniczyć do pół metra.
Pędy gęsto ulistnione, liniowe do 15 cm długości, z wąskimi ciemnozielonymi liśćmi, na powierzchni których wyraźnie wyróżniają się białe pasy. Wiechy wierzchołkowe kwiatostanów jasnoróżowych kwiatów wydają się olśniewające i bardzo gęste.
Alpinia Cerumbet (Alpinia zerumbet) Jest najbardziej interesującym gatunkiem pod względem zmienności wzorów na liściach. Łodygi są wysokie, z lancetowatymi liśćmi zwężonymi u podstawy i unikalnymi długimi, opadającymi gronami kremowych kwiatów w kształcie dzwonu z oryginalną żółto-różową warżką. Różnorodność szerokich lub wąskich jasnożółtawych, kremowych i białych pasków jest charakterystyczna dla wszystkich odmian, a podstawowa forma jest pstrokata.
Alpinia fioletowy (Alpinia purpurata) Jest bardzo pięknym i surowym gatunkiem o symetrycznym ułożeniu owalnych, lancetowatych liści, nie tak wąskich jak inne liście alpejskie przypominające fikusy. Unikalne czerwone wypustki wokół białych kwiatów sprawiają, że wąskie wiechy kwiatostanu są bardzo jasne.
Taśma Alpinia (Alpinia vittata). Farmer Burea-Uinsurance.com Francisco Alba
Rzadkie typy alpejskich hal
Alpinia ostroga (Alpinia calcarataformalnie znany jako przylistki alpinii (Alpinia bracteata) Jest gatunkiem oryginalnym, którego pędy mogą dorastać do metra wysokości, o długich ogonkach, lancetowatych liściach o długości do 50 cm, których kolor rozjaśnia się bliżej krawędzi blaszek liściowych.
Ten typ alpejski wytwarza kwiaty podobne do orchidei w opadających długich kwiatostanach. Zielone, suche i łamliwe przylistki podkreślają piękno niepowtarzalnego kwiatu z jasnobeżową koroną i czerwono-żółtą wargą.
Alpinia Kawakami (Alpinia kawakamii, nazwa synonimu – alpinia elveza (Alpinia elwesii) – oryginalny gatunek o siedzących, długich, liniowych liściach. Proste pędzle kwiatostanów są bardzo szerokie, składają się z kilkudziesięciu kwiatów z długą rurką, białej korony, rzęsek wzdłuż krawędzi płatków i owalnej dużej wargi z czerwonawymi wzorami.
Alpinia stępiona (Alpinia mutica) – piękny gatunek o ciemnych, półmetrowych, wąskich liściach w kształcie włóczni i nielicznych wiechach o oryginalnych białych kwiatach z wyjątkową szeroką, cętkowaną żółto-pomarańczowo-czerwoną warżką.
Najmniejszy ze wszystkich gatunków alpejskich pozostaje alpinia żółto-owocowa (Alpinia luteocarpa), której łodygi o wąskich, lancetowatych, czerwonych liściach z mocno spiczastym wierzchołkiem przypominają liść pierzastych palm. Gęsty układ bitów tylko podkreśla ten efekt. Luźne skupiska kwiatostanów z biało-czerwonymi płatkami korony wyglądają bardzo jasno.
Warunki uprawy dla alpejskich hal
Alpinia zawsze wygląda na zwartą i uroczo gęstą, zwłaszcza gdy na półkach wystawione są młode krzewy modnych, pstrych odmian. Ale ta roślina bardzo szybko ujawnia swoją prawdziwą wielkość i prawdziwy charakter. Duże, silne, szybko rosnące alpy, nawet przy odpowiednich środkach kontroli, nadal pozostają jedną z najbardziej agresywnie rosnących roślin. Ponadto uwielbiają wolną przestrzeń i wymagają bardzo starannego doboru miejsca.
Przemiana alpinii z małego cudu, powściągliwego i często leczonego inhibitorami, w prawdziwego olbrzyma to niesamowity widok. A im większa staje się ta roślina, tym bardziej jest dekoracyjna.
Alpy są dość wymagające pod względem wolnej przestrzeni i pojedynczego punktu opieki. W przeciwnym razie mile zaskakują swoją bezpretensjonalnością i umiejętnością dostosowania się do warunków nieco odbiegających od ideału. To powszechna ciepłolubna roślina, która szczęśliwym zbiegiem okoliczności jest przyzwyczajona do życia w tych samych temperaturach, które są typowe dla zwykłych salonów.
Alpinia zerumbet. Farmer Burea-Uinsurance.com słońceogrodnictwo
Oświetlenie i rozmieszczenie
Alpinia jest światłolubna, ale nie na tyle, żeby trudno było jej znaleźć wygodne miejsce w pokoju. Każde umieszczenie w dobrze oświetlonym miejscu wystarczy. Alpy są dobre w półcieniu i rozproszonym oświetleniu, ale boją się bezpośredniego światła słonecznego.
Nawet wiosną, w pełni dnia, lepiej chronić barwne liście alpejskich odmian przed jasnym słońcem, instalując ekrany rozpraszające. Alpy dobrze czują się nie tylko na parapetach, ale także przy oknach, wolą okna wschodnie i zachodnie od południowych (ale w tych ostatnich można je umieścić nieco głębiej we wnętrzu).
Kwitnienie alpejskie stymuluje wzrost oświetlenia. Sezonowe zmiany w lecie są zwykle wystarczające, ale przeniesienie do jaśniejszych miejsc może pomóc roślinie wyprodukować więcej łodyg kwiatowych.
Znalezienie dla alpinisty miejsca, w którym będzie mu wygodnie, nie jest łatwe: kocha przestrzeń, dostatek świeżego powietrza i nie toleruje ciasnoty. Ta piękność nie rozwinie się dobrze i nie ujawni swojej prawdziwej urody w dużych grupach i w towarzystwie gigantów. Alpinia to roślina samotna, a przynajmniej warunkowa samotniczka, przy której warto zostawić tyle miejsca, ile zajmuje jej własna korona.
Kontrola temperatury i wentylacja
Kochający ciepło charakter Alp można nazwać legendarnym. Roślina ta jest przyzwyczajona do klimatu tropikalnego i nie lubi zimować w chłodzie. Dla niego w rzeczywistości nie ma potrzeby tworzenia doskonałych letnich i zimowych reżimów temperaturowych: wystarczy upewnić się, że alpejski znajduje się w miejscu, w którym temperatura nigdy nie spada poniżej 20 stopni Celsjusza latem i poniżej 15 stopni w zimowy.
Pożądany jest reżim zimowania w temperaturze od 16 do 18 stopni, ale nie jest to konieczne, ponieważ alpy przy odpowiedniej pielęgnacji rozwijają się normalnie w normalnej temperaturze pokojowej. Należy jednak pamiętać, że przy bardzo ciepłej zimie wilgotność powietrza jest parametrem krytycznym i roślina może nie wytrzymać upadku.
Alpy są roślinami ciepłolubnymi. I mimo zamiłowania do wentylacji i świeżego powietrza lepiej nie zabierać ich na stałe do ogrodu czy na balkony, eksponując je tylko w te dni, kiedy nie ma zagrożenia spadkiem temperatury powietrza poniżej minimum dopuszczalne 20 stopni. Zimne przeciągi są niedopuszczalne.
Alpinia purpurea (Alpinia purpurata)
Pielęgnacja wspinaczki w domu
Jedyne, co alpiniści mają surowe wymagania, to wysoka, a najlepiej bardzo wysoka wilgotność powietrza. Roślina ta nie przetrwa w zwykłym suchym powietrzu salonów, a bez dodatkowych środków, nawet przy bardzo starannej pielęgnacji, umrze. Ale poza tym uprawa jest zaskakująco łatwa.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Alpy kochają wilgoć i pod tym względem nie różnią się od innych tropikalnych roślin domowych. Potrzebują obfitego podlewania, które przeprowadzają dość często latem, a zmniejszają zimą zgodnie z tempem wysychania gleby.
Najlepszą opcją jest równomierna wilgotność, w której wysycha tylko wierzchnia warstwa podłoża, ale alpinie mogą wytrzymać zarówno krótkie susze, jak i chwilowe podmokłe.
Zimą zmniejsza się podlewanie alpejskie, śledząc tempo wysychania gleby i odraczając podlewanie na 1-2 dni po wyschnięciu wierzchniej warstwy podłoża.
Jeśli alpejski nadal może wybaczyć niewłaściwe podlewanie, to brak środków do nawilżania powietrza jest zwykle destrukcyjny dla tej kultury. Alpy wymagają wytworzenia bardzo wysokiej wilgotności powietrza, ale na szczęście wcale nie wymagają instalacji nawilżaczy typu przemysłowego. Mogą zadowolić się regularnym opryskiwaniem, pod warunkiem, że zabiegi te są regularne i częste.
Utrzymywanie liści w czystości jest bardzo ważnym elementem pielęgnacji. Kurz nie powinien gromadzić się na luksusowych, dużych liściach alpejskich, dlatego procedury higieniczne powinny odbywać się co najmniej raz w tygodniu. Liście można przetrzeć wilgotną szmatką lub gąbką, ale alpinia nie odmówi prania. Ciepły prysznic stymuluje wzrost roślin i sprawia, że kolory są jaśniejsze, ale tę procedurę można przeprowadzić tylko poprzez kontrolowanie temperatury wody (5-10 stopni powyżej temperatury pokojowej), robiąc to w miesiącach wiosenno-letnich.
Top dressing i skład nawozu
Alpinia może wytwarzać duże liście o luksusowych wzorach lub klasycznym ciemnozielonym kolorze tylko wtedy, gdy gleba jest żyzna. Odżywianie roślin jest bardzo ważne. Ale nie należy od razu włączać karmienia do programu pielęgnacyjnego po pojawieniu się pierwszych oznak wzrostu lub po przeszczepie.
Top dressing dla alpejskich raz na 1-2 tygodnie w standardowym stężeniu przeprowadza się nie od marca, ale od kwietnia, kończąc je w październiku, kiedy godziny dzienne zaczynają gwałtownie spadać, a liczba pochmurnych dni całkowicie zatrzymuje wzrost roślin.
W przeciwieństwie do większości upraw w pomieszczeniach, alpinie w rzeczywistości pozostają roślinami ogrodowymi i nie zmieniają swoich nawyków, nawet jeśli chodzi o dobór nawozów. Te rośliny lecznicze, podobnie jak wiele ich znacznie bardziej odpornych na mróz odpowiedników, uwielbiają nawozy organiczne. Preferowane jest stosowanie preparatów na bazie wermikompostu lub innych rodzajów nawozów organicznych na przemian z preparatami złożonymi o pełnym składzie z makro- i mikroelementami.
Przycinanie i kształtowanie alpejskich hal
Pomimo statusu pięknie kwitnącej kultury, kwitnienie alpinii nie zależy od przycinania, a formowanie się tej rośliny jest ekstremalnym środkiem. Jedynym środkiem, którego ta roślina naprawdę potrzebuje, jest odcięcie wyblakłych pędów.
Odmładzanie jest zawsze najlepsze do przycinania, poza usuwaniem uszkodzonych i suchych pędów. Resztę gałęzi należy przyciąć lub dotknąć tylko w celu ich całkowitego usunięcia. Skrócenie pędów nie prowadzi do wzrostu gałęzi bocznych, a przecięty pęd stopniowo wysycha.
Separacja jest uważana za najskuteczniejszy sposób na powstrzymanie, stymulację i odmłodzenie alpejskich.
Alpy szybko rosną, ale nie należy im niepotrzebnie przeszkadzać. Farmer Burea-Uinsurance.com reddit
Przeszczep, pojemniki i substrat
Alpy szybko rosną, ale nie należy im niepotrzebnie przeszkadzać. Rośliny te preferują przeszczep na żądanie, który przeprowadza się, gdy roślina całkowicie wypełnia przydzieloną jej szerokość.
Przeszczep alpejski przeprowadza się dopiero na początku etapu aktywnego wzrostu. Najlepiej jest przeszczepić w marcu, nie należy odkładać tego do połowy wiosny.
W przypadku alpinii wybierz szerokie, pozwalające na wzrost, ale płytkie pojemniki.
Alpinia preferują proste, ale pożywne mieszanki glebowe. Szczególną uwagę należy zwrócić na szorstką, nie podatną na zagęszczanie strukturę gleby, która umożliwia normalny rozwój silnych korzeni.
W przypadku alpinii odpowiednie są uniwersalne podłoża do ozdobnych roślin liściastych lub gleby samoskładowe, zawierające darń, ziemię próchniczą i piasek kwarcowy lub gruboziarnisty (i inne dodatki rozluźniające) w przybliżeniu w równych proporcjach. Reakcja pH musi być obojętna. Alpy nie rosną zbyt dobrze na podłożach torfowych.
Alpy krzyżuje się, usuwając wolną glebę i stary drenaż oraz starając się nie uszkodzić przybyszowych, cienkich korzeni wystających z bulwiastych korzeni głównych. Im mniejszy kontakt z korzeniami, tym lepiej. Jeśli chcesz przeprowadzić podział na każdej sekcji, część całej ziemnej śpiączki zostaje zachowana, przecinając lub rozbijając krzak na duże części. Po przesadzeniu karmienie nie odbywa się przez 3 do 4 tygodni.
Choroby, szkodniki i problemy w uprawie alpinii
Alpy zawsze bardzo jasno sygnalizują niewłaściwe warunki konserwacji lub pielęgnacji. Utrata dekoracyjności i opadanie liści, depresja i stopniowa śmierć pędów to główne objawy wskazujące na naruszenie najważniejszego punktu opieki nad Alpami – środków mających na celu utrzymanie wysokiego poziomu wilgotności powietrza.
Ta wyjątkowa roślina z dużą zawartością olejków eterycznych w tkankach jest odporna na szkodniki i choroby, prawie nigdy nie cierpi na problemy typowe dla roślin domowych.
Alpinia wymaga regularnego odmładzania, aby zachować dekoracyjność i zwartość. Farmer Burea-Uinsurance.com GardenTags
Propagacja Alpinii
Roślina ta nie tylko uwielbia regularne odmładzanie (zalecana częstotliwość to co 3 lata), ale także wymaga od niej zachowania dekoracyjności i zwartości.
Alpinię odmładza się nie przez ponowne ukorzenienie sadzonek, ale po prostu przez podzielenie starych krzewów na kilka części. Podział przeprowadza się tylko wiosną, podczas przeszczepu, pozostawiając co najmniej 3 segmenty w podziale. Po podziale alpinie rozwijają się bardzo szybko, młode krzewy kilkakrotnie aktywniej wypuszczają pędy niż stare.
Możesz wyhodować zamiennik alpinii lub rozszerzyć kolekcje, wyhodując nowe krzewy z nasion, jednak osiągnięcie prawdziwego rozmiaru rośliny zajmie wiele lat. Nasiona Alpinia mogą być używane tylko zaraz po zbiorze, bardzo szybko tracą zdolność kiełkowania.
Siew odbywa się na lekkiej glebie, pod szkłem lub folią. Temperatura przed wschodami i na etapie wzrostu roślin nie powinna spaść poniżej 22 stopni Celsjusza. Po rozwinięciu pierwszego prawdziwego liścia rośliny nurkują starannie do niskich misek.
