Owce są zwierzętami znanymi z upartego charakteru i niezachwianego ducha. Najsłynniejszym przedstawicielem tego gatunku zwierząt są owce górskie Ałtaj.
Charakterystyka owiec górskich Ałtaju
Rasa ta jest największym ze wszystkich możliwych podgatunków barana Ap ara. Dzisiaj uważa się, że prawie zniknął w czystej postaci, a mieszańce rasy Ałtaju z owcami domowymi są cennymi okazami.
Status w społeczeństwie
owce górskie prawie zniknęły z powierzchni ziemi, otrzymały pierwszą kategorię, ponieważ wkrótce rasa może po prostu przestać istnieć.
Właśnie dlatego owce górskie Ałtaj są wymienione w Czerwonej Księdze. Został tam zarejestrowany w czasach ZSRR i RSFSR i nadal podlega ścisłej ochronie rezerwy.
Wygląd
Osobniki to największy gatunek rogaty, a rasa ta słynie z faktu, że samce mają duże i masywne rogi.
Struktura ciała zwierzęcia jest dość silna, szkielet i mięśnie są dobrze rozwinięte, barany są duże i silne. Samiec osiąga wysokość w kłębie ponad 122 cm, a samica – 114 cm. Te 10 cm różnice są czasami trudne do zauważenia, ponieważ często kobiety i mężczyźni są mniej więcej tej samej wysokości. Samiec w kilogramach bardzo różni się od samicy: samica może ważyć nawet 102-104 kg, podczas gdy samiec może ważyć 200-210 kg. Obaj przedstawiciele górskich owiec rasy Ałtaj mają rogi.
Barany rasy Ałtaj różnią się masywne rogi
Rogi są dumą tej rasy. U starych owiec mogą osiągnąć ponad 152 cm, a ich obwód będzie wynosić 56 cm, a waży 23–24 kg. Oczywiście kobiety mają mniej rogów i nie są tak niebezpieczne jak rogi mężczyzny. Długość rogów samicy może wynosić średnio 120-130 cm, a ich obwód wynosi 25-35 cm, a ich waga od 10 do 15 kg. Zmieniają kolor w zależności od sezonu. Zazwyczaj pokrywa ciała jest brązowa lub brązowa bliżej zimna, a wiosną i latem zmienia się w światło z domieszką odcieni szarości i czerwieni.
U tego gatunku brzuch i tył ciała są zawsze nieco jaśniejsze. W tym przypadku dominują odcienie biały i szary, czasem z domieszką czerwonego koloru.Eksperci zauważyli, że starzy przedstawiciele tego gatunku są często znacznie ciemniejsi niż wszyscy inni w zagrodzie. Latem okres linienia jest charakterystyczny dla zwierząt i mogą one również zmieniać w tym czasie swoje kolory z jasnego, prawie białego, na mętny czerwony odcień. W takich momentach tryki mogą być nieco agresywne, ponieważ ich skóra jest bardzo swędząca z powodu okresu linienia. Szczegółowy opis pomoże zrozumieć wszystkie zawiłości.
Siedlisko
Dzisiaj owce górskie Ałtaj żyją na 3 małych obszarach w różnych częściach świata. Każde terytorium jest starannie strzeżone. Możesz spotkać te niesamowite zwierzęta:
- na granicy między krajami takimi jak Mongolia i Chiny,
- na stosunkowo niewielkim grzbiecie Saylyugem,
- w górach Chulshman.
Głównym miejscem zamieszkania i hodowli tego gatunku są strome góry i stepy górskie. Niektórzy szczęściarze twierdzą, że widzieli je na zboczach gór nad morzem na wysokości 2-3 tysięcy metrów.
Siedliska owiec górskich Ałtaju
Nie potrzebują żadnej lasu ani innej roślinności: lubią zwykłe krzewy brzozy z podgatunku, są liściaste, wierzby. Ale z powodu ich wielkiej miłości do tej rośliny prawie całkowicie ją zjedli, w rezultacie brzozy są również uważane za zaginioną roślinę na terenie zagrody.Zasadniczo dzisiaj w siedliskach tego gatunku występują takie uprawy:
- małe zboża trawiaste,
- zboża i rośliny strączkowe,
- zboża i kobrecja.
Są to 3 główne składniki, które składają się głównie na pożywną dietę dzikich gatunków i są głównym sposobem na przetrwanie. W czasie upałów zwierzęta te mogą jeść 2-3 razy dziennie, ale, co zaskakujące, trafiają do wodopoju 1-2 razy przez 3 dni.
Liczba osobników i sposób, w jaki sytuacja się zmieniła
Pod koniec XVIII wieku owce górskie zostały zauważone na grzbiecie Tigiretsky i pobliskich pasm górskich. Następnie na początku XIX wieku powiedzieli, że mieszkają w górach, które znajdują się w pobliżu rzeki Argut i na płaskowyżu Chulshman.
Już pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku powiedzieli, że ponownie przeprowadzili się, tym razem do Saylyugem. Początkowo liczba owiec Ałtaju wynosiła 600 osobników, a następnie gwałtownie spadła do 230–245. W 1995 r. Było 320, w tym dorosłych i młode.
Możliwe czynniki ograniczające
Pierwszym faktem, który wyróżnili eksperci, jest efekt antropogeniczny w różnych przejawach. Dzisiaj etap przywództwa zajmuje bezpośrednie odrzucenie (wyparcie) argali z miejscowych miejsc zamieszkania.Z kolei kozy i jaky dają mało szans owcom górskim, ponieważ są w stanie dobrze zagospodarować pastwisko w trudnych miejscach, do których trudno dotrzeć, a w rezultacie całkowicie zostają zepchnięte na absolutnie jałowe szczyty górskie. Liczba zwierząt gospodarskich przekracza wszystkie dostępne granice możliwości i realne możliwości wypasu, co z kolei prowadzi do degradacji. W rezultacie żywienie i utrzymanie dzikich zwierząt znacznie się pogarsza.
Drugim czynnikiem wpływającym na ilość argali jest stopień kłusownictwa. Mimo że zwierzęta są chronione, niektórym nadal udaje się je zabić. Strzelają do zwierząt na prawie wszystkich terytoriach swojego siedliska. Znaczącą rolę w całym procesie odegrały duże poszukiwania geologiczne, które przeprowadzono w latach 70. 80. XX wieku w pobliżu siedlisk i pokarmu owiec, z powodu których nie mogły one uzyskać wystarczającej ilości pokarmu.
Ostatni czynnik, który dość silny wpływ na populację i których ludzie nie mogą kontrolować – to pogoda. Ostatnie dekady stały się zbyt trudnym okresem dla zwierząt. Dziś ich śmierć z powodu warunków naturalnych, zwłaszcza zimą, gwałtownie wzrosła. Ze względu na fakt, że zwierzęta nie mogą znaleźć pożywienia dla siebie, trudno jest im pokonać górskie zbocza, już w środku zimnego okresu zaczynają umierać. Wszystkie te czynniki znacząco wpłynęły na populację tych zwierząt. Wkrótce może to doprowadzić do całkowitego wyginięcia gatunku.
Hodowla
Opisany gatunek próbował rozmnażać w ogrodach zoologicznych w Niemczech i Ameryce, ale zwierzęta zawsze padały, żyjąc kilka miesięcy, a nawet dni. Maksymalny przedstawiciel klanu argalijskiego mieszkał w niewoli przez 6 lat w Instytucie Biologicznym Syberii w Rosji.
Owce górskie powinny być trzymane blisko ich naturalnego środowiska lub należy stworzyć podobne warunki, aby zapewnić dobrą opiekę. Skały sklejają się, tworząc duże stada. Kobiety zawsze chodzą osobno. Samce zawsze starają się chodzić w taki sposób, aby móc chronić swoje samice i młode w każdej sytuacji.
Zwykle okres godowy rozpoczyna się w listopadzie, samica wykluwa się z młodych przez 5 miesięcy, aw pierwszych dniach maja rodzi tylko jedną jagnię. Baranki z Argali rodzą się całkowicie niezależne i natychmiast wstają.
Owce górskie z Ałtaju to rasa, która jest na skraju wyginięcia. Jest wyjątkowy ze względu na swoją wielkość: jego przedstawiciele mają dużą masę ciała i obszerne rogi. Tylko pojedyncze osoby żyją na wysokich skałach.
