Popularne odmiany owiec ras mięsnych

Rasy mięsne owiec i taranów charakteryzują się przede wszystkim szybkim przyrostem masy i smakiem mięsa. W młodym wieku jagnięta osiągają połowę masy dorosłej owcy. Roczny baranek waży prawie jak dorosły baran. Rasy owiec mięsnych w Rosji, na Białorusi i Ukrainie są bardzo popularne, a wiele odmian nie wymaga specjalnych warunków.

Odmiany owiec ras mięsnych

Zwierzęta są w stanie samodzielnie znaleźć pożywienie i mają wystarczającą płodność, a wysokiej jakości wełna i smaczne mięso są doceniane zarówno na rynku krajowym, jak i zagranicznym. Różnorodność ras mięsnych owiec pozwoli hodowcy z dowolnego zakątka Rosji (od południowych regionów po Syberię) znaleźć rasę, która zaspokoi potrzeby farmy.

Większość ras mięsnych jest elastyczna, zdolna do przemieszczania się na duże odległości bez znacznego uszkodzenia masy i potomstwo. Przed zakupem zwierząt zapoznaj się ze szczegółowym opisem, zobacz zdjęcia i filmy różnych ras.

Korzyści z ras mięsnych

• Wytrzymałość. Odmiana mięsa i wełny może dokonywać dużych zmian w poszukiwaniu nowych pastwisk.
• Duże i częste potomstwo.
• Brak wymagań dotyczących specjalnych warunków przetrzymywania. Osoby przeznaczone na mięso mogą bezpiecznie wypasać się na pastwiskach przez cały rok.
• Budowanie tkanki tłuszczowej zarówno zimą, jak i latem.
• Cienkie kości o dość silnej budowie ciała.
• Duże ilość wysokiej jakości mięsa.
• Możliwość obfitego karmienia jagniąt, co zapewnia im szybki przyrost masy i doskonałe zdrowie. Śmiertelność wśród jagniąt jest minimalna.

Hissar i Edilbayev hodują

Niektóre owce ras mięsnych mają wyraźny kurdyuk. Należą do nich przedstawiciele rasy Hissar. Masa tłuszczu dorosłego zwierzęcia osiąga 45 kg, podczas gdy waga przeciętnego barana wynosi około 140 kg, a samicy 80 kg. Owce i owce mają dobrą wytrzymałość, ponieważ w Azji Środkowej, skąd pochodzą, musiały przebyć duże odległości w poszukiwaniu pastwiska. Przy intensywnej aktywności fizycznej zwierzęta nie tracą na wadze: średni dzienny przyrost wynosi 600 g.

Owca rasy Hissar

Wyszukiwanie pastwisk nie wpływa na wartość odżywczą mleka samic, co zapewnia stabilny przyrost masy ciała jagniąt. Rasa Hissar nie jest przeznaczona do wełny. Ta rasa jest gruba, z dużą ilością martwych włosów. Należy zauważyć, że taka rasa jest powszechna w Tadżykistanie i Uzbekistanie.

Owce rasy Edilbayev pochodzą z Kazachstanu, co również wskazuje na ich wytrzymałość. W swojej ojczyźnie taka odmiana jest bardzo popularna. Średnio owce i owce tej rasy są nieco mniejsze niż owce Gissar: samiec waży 120 kg, a samica – 70 kg. Takie rasy mięsne owiec w Rosji szybko przyzwyczajają się do lokalnego klimatu i można je łatwo dostosować.

Rasa Karaczajewska

Karaczajewscy osobnicy są dumą Karaczajewsko-Czerkiesji, według lokalnych mieszkańców, ten szczególny gatunek skupia wszystkie najlepsze cechy, jakie może dać przyroda. Odmiana Karaczajewska może być stosowana jako mięso i wełna lub smalec, mięso i mleko. Kobiety dają dobre plony mleka. Opieka nad taką odmianą nie jest trudna.

Karaczewska owca rasy

Okaz Karachai ma gruby ogon. Całkowita waga przedstawicieli sektora mięsnego jest stosunkowo niewielka: owce ważą 90 kg, samice – 60 kg. Lokalni hodowcy mięsa w Rosji lub na Białorusi są cenieni przez hodowców tłuszczu za tłuszcz z tłuszczu z ogona, który ma doskonały smak i nie ma nieprzyjemnego posmaku. Opieka nad zwierzętami jest prosta, taka rasa jest odpowiednia nawet dla niedoświadczonych rolników.

Owca rasy Jaidara i tadżycka

Najlepsze gatunki tłustych ogonów. Masa tłuszczu w grubym ogonie wynosi do 15 kg. Masa samca wynosi 110 kg, a samica 60 kg. Takie osoby nie są przeznaczone do produkcji wełny, ponieważ mają go niewiele. Pomimo tego minusu, ludzie mają doskonałe mleko, dużą ilość mięsa, wysokiej jakości skórki. Zwierzęta mają silną odporność i doskonałe przeżycie.Żywią się pastwiskami Jaidar i są w stanie podróżować na duże odległości w poszukiwaniu pożywienia bez szkody dla wagi i zdrowia potomstwa.

Rasa owiec Jaidar

Istnieje stosunkowo niewiele ras grubych ogonów, które hodowane są głównie w Azji Środkowej i na Kaukazie. W pozostałej części świata popularne są gatunki zwierząt z mięsa i wełny.

Tadżycka odmiana łączy dużą ilość tłuszczu z ogona i dobrej sierści. Owce są duże i mogą ważyć do 160 kg, owce – około 120 kg. Jagnięta w ciągu 4 miesięcy osiągają wagę 45 kg. Do tej pory gatunek taki praktycznie nie występuje na terytorium Federacji Rosyjskiej, ponieważ tadżyckie barany przeszły trudną trasę selekcji, a jej ukończenie zbiegło się z upadkiem ZSRR, który nie przyczynił się do dystrybucji.

Tadżycka rasa owiec

Rasa Romanovskaya i Kuybyshevskaya

Romanovsky osoby są najbardziej znanymi przedstawicielami rosyjskiej hodowli owiec. Owce Romanovskaya zyskały popularną miłość dzięki bezpretensjonalności i wytrwałości. Ta rasa nie ma złogów tłuszczu. Okaz Romanowa ma grube futro, które zapobiega wypadaniu włosów. Dobre cechy futra owiec w Romanowie są znane na całym świecie.1,5 kg wełny otrzymuje się od jednego osobnika Romanovsky’ego, a 3 kg od barana. Kolejny plus jest uważany za zaskakującą płodność: krycie występuje niezależnie od pory roku.

Rasa owiec Romanovskaya

Rasa Kuibyshev jest najlepszą odmianą rosyjskiej hodowli owiec, która została wyhodowana pod koniec lat 40. XX wieku. Owce z Kujbyszewa łączą tradycje radzieckiej hodowli zwierząt: są odporne (mogą z powodzeniem wytrzymać klimat kontynentalny), produkują duże ilości wysokiej jakości mięsa, mają dużo wełny.

Rasa owiec Kuibyshev

Mięso owiec Kuibyshev jest marmurowe, nie ma zapachu baranka. Kobiety mają dobrze rozwiniętą płodność i instynkt macierzyński, prawie co trzecia kobieta rodzi bliźnięta. Wadą jest niezdolność do suchego, złego klimatu zaopatrzenia w żywność.

rasa Gorkiego

Odmiana Gorkiego jest wynikiem selekcji anglo-radzieckiej. Osobniki tej rasy uzyskano w wyniku krzyżowania odmiany Hampshire z licznymi osobnikami północnej Rosji.W wyniku selekcji pojawiły się owce gorky, które mają wystarczającą wczesną dojrzałość i oszczędność (dzięki wysokiej jakości mięsu i wełnie jednostki szybko zwracają fundusze wydane na żywność).

Owca rasy Gorky

Owce mięsne odmiany Gorky dają dobre potomstwo: 130-160 jagniąt na 100 samic. Niestety owce Gorkiego nie mogą pochwalić się dużą ilością uzyskanej wełny, szczególnie ta negatywna cecha przejawia się w przedstawicielach innych niż plemienni.

Po rozpadzie ZSRR rasa prawie zniknęła i jest obecnie przywracana dzięki staraniom indywidualnych entuzjastów.

Rasa zachodnio-syberyjska i północno-kaukaska

Odmiana zachodnio-syberyjska jest najmłodszą z popularnych ras mięsnych. W ostatecznej wersji został wprowadzony dopiero w 2010 roku. Rasa zachodniosyberyjska została specjalnie wyselekcjonowana do hodowli w warunkach syberyjskiej zimy. Dobry wynik uzyskano pod względem masy: barany osiągnęły 100 kg, kobiety – 63 kg. Wełna z zachodniej syberyjskiej odmiany jest półdrobna.

Owce zachodnio-syberyjskie

Owce rasy północno-kaukaskiej uzyskano w wyniku hodowli ras Romney-March i Lincoln.Gatunek ten charakteryzuje się dość dużymi samcami (120 kg) i małymi samicami (65 kg). Jagnięta wykazują wysoki wzrost: w ciągu 4 miesięcy średnia waga osiąga 33 kg. Odmiana z północnej Kaukazu nie jest rzadka w naszym kraju i wielu początkujących rolników hoduje tę rasę.

Owce rasy północno-kaukaskiej

Duped and Zwartblades

Owce rasy rasowej wyróżniają się wysoką jakością mięsa, krótkimi włosami, płodnością i wytrzymałością. Rasy mięsne są dystrybuowane głównie na zachodzie iw Afryce, w gorącym klimacie, który nie pozwala na wystarczającą ilość wełny do wzrostu. Prawie czyste rasy mięsne obejmują Duper. Wielu rolników uważa, że ​​jest to najlepsza rasa mięsna.

Jego przedstawiciele nie mają wełny, ale ta wada jest w pełni zrównoważona obecnością smacznego, chudego mięsa, które nie ma nieprzyjemnego zapachu i posmaku.

Duper race

Południowy region Rosji jest gorący klimat, więc wychowywanie innych osób staje się problematyczne. Owce mogą ważyć 140 kg, samice – 95 kg, jagnięta dość szybko przybierają na wadze, a po 4 miesiącach ważą 65 kg. Z podobnych ras można zauważyć różnorodność, taką jak owce Kutum.Jest uważany za mięsisty i gładkowłosy, co pozwala na uprawę w gorącym klimacie.

Charakterystyczne cechy rasy Zwartles. Ci Holendrzy mają gruby płaszcz i wytrzymałość. Kobiety i mężczyźni przeciętnie nie różnią się znacznie wagą. Mężczyźni ważą 130 kg, a kobiety 100 kg. Samice są dość płodne i ich hodowla nie jest trudna.

Zwartbles rasy owiec

Wiltshire Horned i Barbados Black-bellied Sheep

Wiltshire Horned nie jest najbardziej znaną odmianą w Rosji, ale ta brytyjska rasa robi imponujące rozmiary. Cechą zwierząt jest to, że niezależnie od płci zarówno małe owce, jak i owce hodują rogi. W porównaniu z innymi gatunek ten nie charakteryzuje się dobrą płodnością. Zwierzęta ważą do 140 kg samce, samice nieco mniej – 90 kg.

Wiltshire horned

Owca z czarnym brzuszkiem Barbados jest stosunkowo małą osobą w kierunku mięsa (samce osiągają 90 kg, samice – 60 kg). Niewątpliwą zaletą owiec i tryków jest dietetyczne mięso bez lanoliny. Płodność rasy jest dość wysoka.

Barbados owieczkowate owce

Owca Buriacki i odmiana Tien Shan

Każdy, kto potrzebuje „mrozoodpornej” odmiany mięsa, powinien zwrócić uwagę na Buubei (owce buriackie): lepiej ją znaleźć pod tym względem. Takie osoby zostały wyprowadzone przez plemiona Buriacji, biorąc pod uwagę trudny klimat i ograniczone zapasy żywności. Buubei są w stanie jeść pastwiska przez cały rok, jednocześnie wykazując dobre wskaźniki produktywności. Postać jest mobilna, kobiety wyróżniają się rozwiniętym instynktem macierzyńskim. Samiec waży 100 kg, samica waży 60 kg.

Baran Buryat ma grubą wełnę, co pozwala przypisać ten gatunek futrze. Mięso nie ma charakterystycznego zapachu i dobrze smakuje.

Buriacki owca

Odmiana Tien Shan jest bardziej odpowiednia dla osób mieszkających na obszarach górskich o trudnym klimacie. Według wielu rolników jest to najlepsza rasa mięsna owiec i baranów. Rasa wyróżnia się doskonałą wczesnością i silną odpornością na potomstwo. Niestety linia włosów owiec i tryków jest rzadka i nie wystarczy wytworzyć dużą ilość tkanki. Owca ma również małego kurdyuka.

Gatunek owiec Tien Shan

Soviet Merino and Romney March

Soviet Merino jest jedną z najpopularniejszych odmian w Republice Dagestanu. Sowiecki merynos ma dwa podgatunki: wełnę mięsną i czystą wełnę. Poszczególne jednostki wyróżniają się długą jakością wełny i dobrą wydajnością mięsa.

Merino radzieckie

Średnia waga owiec wynosi około 110 kg, a samica – 50 kg. Zwierzęta plemienne mają biały kolor, ilość wełny może osiągnąć 30 kg na owcę. Niestety, wełna tej rasy jest podatna na zanieczyszczenia, tworzenie się mat i jest podatna na pojawienie się pasożytów.

Postacie są spokojne, mają skłonność do towarzyskiego stylu życia, są bezpretensjonalne i jedzą zarówno pastwiska, jak i mieszanki paszowe. Nie zaleca się trzymania zwierząt w kojcach, ponieważ długie przebywanie pod dachem może wywołać pojawienie się pasożytów.

Romney March to angielska odmiana owiec i baranów o muskularnej budowie ciała i silnych nogach. W Rosji czysty marsz Romneya nie jest powszechny, ponieważ okazało się, że żywienie młodych zwierząt w naszym kraju jest niewystarczające, więc hodowcy specjalnie ulepszyli tę odmianę za pomocą różnych krzyżówek.

Rasa Romney March

Niestety podczas procesu selekcji wpłynęło to na jakość otrzymanych produktów końcowych, dlatego rasa musiała zostać ponownie rozcieńczona, aby skończył rosyjski marsz Romney. Rasy owiec mięsnych w kierunku Romney Marsh dają wystarczającą ilość mleka, więc jagnięta zyskują dobrą wagę i mają silną odporność.

Wniosek

Ostatecznie istnieje wiele ras mięsnych dla każdego smak. Najważniejsze jest określenie celów: ważne jest, aby uzyskać tylko jedno mięso, ponieważ jakość wełny ma również wartość. A może dla właściciela baranka ogromne znaczenie ma ilość mleka, którą baranek jest w stanie podać, lub odporność ludzi na mróz. Biorąc pod uwagę te i inne wymagania, wskazane jest wybranie najlepszej opcji.