Amorficzny (Amorphophallus) – niezwykła i efektowna roślina z rodziny Aroid, rośnie w strefach tropikalnych i subtropikalnych, od Afryki Zachodniej po wyspy Pacyfiku: tropikalna i południowa, Madagaskar, Chiny, Japonia, Tajwan, Indie, Bangladesz, Nepal, Sri Lanka, Andamany , Laos, Kambodża, Myanmar, Nicobar, Tajlandia, Wietnam, Borneo, Jawa, Moluki, Filipiny, Malezja, Sulawesi, Sumatra, Nowa Gwinea, Małe Wyspy Sundajskie, Fidżi, Samoa, a także w północnej części Australii.
Egzotyczny amorphophallus jest dość łatwy do uprawy w domu. Farmer Burea-Uinsurance.com Eerika Schulz
Spis treści:
Opis botaniczny rośliny
Większość gatunków amorphophallus ma charakter endemiczny. W naturze Amorphophallus rośnie głównie w lasach wtórnych, występuje również na glebach wapiennych oraz w miejscach zarośniętych chwastami.
Rośliny te występują we wszystkich rozmiarach, od małych do gigantycznych. Wyrastają z podziemnych bulw. Te rośliny mają okres uśpienia, ale niektóre z nich są wiecznie zielone.
Rodzaj obejmuje ponad 100 gatunków wieloletnich jednolistnych traw bulwiastych. Nazwa pochodzi od greckich słów bezpostaciowy – bezkształtny i fallos – fallus, który jest związany z pojawieniem się kwiatostanu kolby.
Z górnej części bulwy wyrasta pojedynczy liść (czasami dwa lub trzy), który może osiągnąć kilka metrów szerokości. Liść wytrzymuje jeden sezon wegetacyjny, w każdym kolejnym roku rośnie nieco wyżej i jest bardziej rozcięty niż w roku poprzednim.
Kwiatostan amorphophallus rozwija się po kolejnym okresie spoczynku, aż do pojawienia się nowego liścia i zawsze jest pojedynczy. Kwitnienie trwa około 2 tygodni. W tym czasie wielkość bulwy Amorphophallus ulega znacznemu zmniejszeniu ze względu na duże zużycie składników odżywczych niezbędnych do powstania kwiatostanu. Żeńskie kwiaty amorphophallus otwierają się wcześniej niż kwiaty męskie, więc samozapylenie jest rzadkie.
Do zapylania konieczne jest, aby co najmniej dwie rośliny kwitły prawie jednocześnie (z różnicą 2 – 3 dni). Jeśli nastąpiło zapylenie, to w miejscu kwiatu powstaje niepłodność mięsistych jagód z nasionami, a roślina mateczna umiera. W warunkach pokojowych nie tworzy się żaden z uprawianych gatunków nasion.
Po kwitnieniu powstaje tylko jeden duży, głęboko rozcięty liść, którego ogonek nieco rozszerza się w dół i dlatego bardziej przypomina pień małej palmy, a blaszkę liściową – na jej koronie.
Amorphophallus jest dość łatwy do uprawy w domu, ale niektórzy kupujący, kupując roślinę w stanie wegetacji, kiedy liść zaczyna żółknąć i wysychać, myślą, że „palma” jest martwa. W rzeczywistości roślina rozpoczyna okres uśpienia, który potrwa 5-6 miesięcy, po czym „ożyje” ponownie. Kluczem do udanego wzrostu jest ciepło (+22+25°C) i rozproszone światło. W pokoju amorphophallus najlepiej umieścić w oknach północno-wschodnich lub północno-zachodnich.
Koniak Amorphophallus (Amorphophallus konjac)
Koniak Amorphophallus
Koniak Amorphophallus (A. konjac) w ich ojczyźnie uprawiana jest również jako roślina spożywcza. Suszone obrane bulwy smakują jak słodkie ziemniaki, a z posiekanych przygotowuje się specjalne orientalne dania. Na przykład w tradycyjnej kuchni japońskiej na zupy lub gulasze. Są one również używane do wyrobu mąki do makaronu i substancji podobnej do żelatyny, z której następnie robi się specjalne tofu.
Uważa się, że spożywanie pokarmów zawierających bulwy amorphophallus pomaga oczyścić przewód pokarmowy z toksyn i zmniejszyć wagę.
Roślina ta jest uprawiana w Chinach od 1500 lat i jest stosowana jako produkt dietetyczny do obniżania poziomu cholesterolu i cukru we krwi.
W medycynie bulwy amorphophallus są wykorzystywane jako surowiec do wytwarzania produktów dla diabetyków. Wysychanie gleby i brak światła może spowodować częściowe wysuszenie liścia. W warunkach umiarkowanego braku światła liść amorphophallus zmienia kolor – staje się bardziej kontrastowy, ciemnozielony z czerwonymi brzegami.
Koniak Amorphophallus, kwiaty męskie
Koniak Amorphophallus, kwiaty żeńskie
Amorphophallus titanic
Amorphophallus titanic (Amorphophallus olbrzym) (A. tytan) Jest naprawdę trawiastym olbrzymem. Średnica bulwy wynosi pół metra lub więcej, a waga bulwy do 23 kg. Nieco ponad 100 lat temu włoski botanik Odorado Bekkeri odkrył tę roślinę w lesie deszczowym zachodniej Sumatry. Następnie mógł uprawiać szklarnie w wielu krajach.
Ten cud z ogromnym kwiatostanem znacznie przewyższającym wzrost człowieka zrobił furorę i wywołał pielgrzymkę do ogrodów botanicznych. Dziennikarze, którzy wielokrotnie pisali o amorphophallusie, nazywali jego kwiatostan „największym kwiatem na świecie”.
Kwiatostan o długości ponad dwóch metrów, składający się z prawie 5000 kwiatów i otoczony ogromną narzutą w kształcie misy, w górnej części pofałdowany, robił absolutnie oszałamiające wrażenie. Od środka narzuty górna sterylna część ucha wznosiła się w formie potężnego stożka o około 1,5 m. Podczas kwitnienia znacznie się nagrzewała (do 40 ° C) i właśnie w tym okresie z kwitnącej rośliny wydobywał się ostry zapach, który przypominał „aromat” zgniłego mięsa.
Ze względu na wygląd rośliny i specyficzny zapach kwiatu amorphophallus nazywa się: lilia voodoo, język diabła, palma węża, kwiat zwłok. Zapach ten informuje owady zapylające (głównie muchy) o rozpoczęciu kwitnienia.
Owoce tytanowe Amorphophallus Farmer Burea-Uinsurance.com sftrajan
Pielęgnacja Amorphophallus
Do początku sierpnia, w aktywnym sezonie wegetacyjnym, w celu szybkiego wzrostu masy bulwy, konieczne jest regularne stosowanie nawozów fosforowych (lub kompleksowych z przewagą fosforu) (raz na 1,5-2 tygodnie).
Latem roślina jest podlewana natychmiast po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby. W takim przypadku konieczne jest, aby woda przesączyła się przez otwór drenażowy i pojawiła się na patelni. Nie jest wylewany od razu, ale po 30-60 minutach, aby podłoże było równomiernie mokre.
Pod koniec sierpnia liść zaczyna wysychać i ostatecznie obumiera, roślina przechodzi w stan spoczynku. Podlewanie w tym czasie jest zminimalizowane. Jesienią bulwy są usuwane z doniczki, oczyszczane z podłoża, dokładnie badane, aw razie potrzeby miejsca gnijące i martwe korzenie usuwane ostrym nożem. Następnie przemyć mocnym roztworem nadmanganianu potasu, posypać „rany” proszkiem węglowym i pozostawić do wyschnięcia. Następnie przechowuje się je w temperaturze pokojowej w pojemniku z suchym piaskiem lub nawet pustym kartonowym pudełku, które umieszcza się w ciemnym miejscu.
Późną zimą lub wczesną wiosną na powierzchni bulwy pojawiają się kiełki. Jest to sygnał, że nadszedł czas, aby posadzić amorphophallus w specjalnej „aroidowej” mieszance składającej się z ziemi liściastej, próchnicy, torfu i grubego piasku (1: 1: 1: 0,5). Do wiadra mieszanki dobrze jest dodać około dwóch szklanek suchego pokruszonego obornika. Wybierając pojemnik, należy pamiętać, że jego średnica powinna być 2-3 razy większa od bulwy. Na otwór w dnie naczynia umieszcza się garnek wypukłą stroną do góry, który następnie przykrywa się warstwą piasku lub drobnej keramzytu.
Drenaż powinien wynosić jedną trzecią wysokości doniczki. Następnie dodaj warstwę ziemi do połowy doniczki, w której powstaje zagłębienie, i wypełnij piaskiem, w którym bulwa jest zanurzona o jedną trzecią. Z góry amorphophallus pokryty jest ziemią, pozostawiając górną część kiełka nad glebą. Podlej i umieść w jasnym miejscu. Do czasu pojawienia się kwiatostanu lub rozwinięcia się liścia roślina jest podlewana umiarkowanie, a następnie obficie. Ze względu na to, że w górnej części bulwy macierzystej tworzą się bulwy potomne i korzenie łodyg, konieczne jest okresowe dodawanie gleby do rośliny.
Amorphophallus jest podatny na przędziorki i mszyce
Wysoka wilgotność zapobiega pojawianiu się przędziorków, dlatego w gorące letnie dni warto spryskiwać liść rano i wieczorem wodą destylowaną lub miękką, ponieważ nie pozostają po nim białe plamy. Przydatne jest postawienie doniczki na palecie z mokrymi kamykami lub ekspandowaną gliną.
Amorphophallus abisyński (Amorphophallus abyssinicus)
Reprodukcja amorphophallus
Amorphophallus jest rozmnażany głównie przez „dzieci”. Od czasu do czasu od dołu, obok liścia dorosłej rośliny, pojawiają się dzieci. W sprzyjających warunkach wzrostu te dzieci czasami osiągają w sezonie prawie rozmiary rodzica. Ale doświadczenie pokazuje, że amorphophallus nie jest zbyt hojny dla dzieci.
Oprócz rozmnażania amorphophallus przez dzieci istnieje jeszcze jeden rzadki i ciekawy sposób rozmnażania wegetatywnego tej rośliny, o którym wielu właścicieli „wężowej palmy” nie wie.
W okresie wegetacji amorphophallus w samym środku liścia (w tym samym miejscu, gdzie liść dzieli się na trzy części) tworzy się zaczątek guzkowy. Jest mały – dlatego być może nie wszyscy hodowcy zwracają uwagę na ten nowotwór.
Pod koniec sezonu, kiedy liść amorphophallus jest już prawie suchy, ostrożnie oddziel rozwinięty guzek. Wysuszyć trochę w guzku, gdzie był przyczepiony do liścia. Umieść bulwę w małym pojemniku. A potem będziesz miał kolejny amorfofhallus!
Zdarza się, że zasadzony guzek liściowy zaczyna natychmiast kiełkować. Zdarza się też, że kiełek w brodawce liściowej amorphophallus pojawia się dopiero wiosną przyszłego roku.
Oczywiście z małego posadzonego „dziecka” lub guzka szypułka nie rozwija się natychmiast. Jest to poprzedzone 5 latami, podczas których powstaje tylko liść. A co roku zwiększa się wielkość, rozwarstwienie liści i masa bulw. Wreszcie, gdy zgromadzi się wystarczająca ilość zmagazynowanych substancji, a średnica bulwy osiągnie 5-30 cm (w zależności od gatunku), powstaje kwiatostan.
Amorphophallus bezlistny (Amorphophallus aphyllus)
Niektóre rodzaje amorfofhallus
Amorphophallus Praina (Amorphophallus prainii) występuje w Laosie, Indonezji (Sumatra), Malezji (Penang, Perak) i Singapurze.
Amorphophallus Abisyński (Amorphophallus abyssinicus) występuje w Afryce tropikalnej i Południowej.
Amorphophallus biały (Amorphophallus albus) występuje w prowincjach Syczuan i Yunnan w Chinach.
Amorphophallus bezlistny (Amorphophallus bolanderi) występuje od zachodniej Afryki tropikalnej po Czad.
