Pomimo zamieszania nagromadzonego w ciągu ostatnich dziesięcioleci pod nazwą „Bożonarodzeniowy kaktus”, jeden z najbardziej rozpoznawalnych i uderzających kaktusów leśnych, epiphyllums, pozostaje uniwersalnym faworytem. Bezlistne, o spłaszczonych pędach, niezwykle obficie kwitnące, hybrydowe nasady ze zwisającymi pędami i delikatnymi kwiatami nie wymagają od właścicieli szczególnie trudnej pielęgnacji. Odporne i trwałe, dobrze zakorzeniające się w salonach, mogą stać się najjaśniejszą kwitnącą soczystą rośliną w każdej kolekcji.
Epiphyllum 'Wendy’. Farmer Burea-Uinsurance.com facilisimo
Spis treści:
Epiphyllums – opis roślin
Wśród roślin domowych trudno znaleźć rośliny, których nazwa wywołałaby tyle kontrowersji i zamieszania, co wśród przedstawicieli rodzaju Epifyllum (Epifyllum). Te kaktusy czasem znikały z półek, czasem się nudziły, ale w całej historii nigdy tak naprawdę nie opuściły sceny szklarniowo-kwiatowej.
Gdy tylko nazwa epiphyllums nie została zniekształcona i użyta: nazwę tego kaktusa przypisano Schlumbergerowi, Ripsalidopsis i prawie wszystkim zygocactusom. Phyllocactus został wykluczony ze swoich szeregów, a następnie włączony z powrotem. A dziś w katalogach epiphyllums są bardzo często mylone ze Schlumbergerem, chociaż w rzeczywistości roślina ta jest dość charakterystyczna.
Najłatwiejszym sposobem odróżnienia epiphyllums od ich krewnych jest kwitnienie. Każde przypisanie bezlistnych epifilmów do liściastych kaktusów jest błędne, choć powszechne nieporozumienie.
Epiphyllums zawdzięczają swoją nazwę kwitnieniu kwiatów bezpośrednio na oddzielnych „liściach” – liściastych, płaskich pędach, które w tym kaktusie bardzo często są mylone z liśćmi innych epifitów leśnych. Popularne przezwiska nazywają je płonącymi, potem w kształcie liści, a następnie kaktusami orchidei.
W naturze epiphyllums są rozmieszczone na całej planecie w klimacie tropikalnym, gdzie osadzają się jako dość duże epifity w wilgotnych lasach na lianach i drzewiastych.
Epiphyllums to bezlistne krzewinki o pędach opadających, a nie wzniesionych. To jedne z najsłynniejszych epifitów bezlistnych i znak rozpoznawczy całej grupy obficie kwitnących kaktusów leśnych. Podstawa pędów szkieletowych stopniowo drżeć, zmieniają kształt ze spłaszczonego na okrągły lub trójkątny.
Wysokość epiphyllums waha się od pół metra do 100 cm, o rzeczywistej wielkości rośliny decyduje długość ich pędów. Epiphyllums nigdy nie są „okruchami” ani zwartymi. Ich ogromne kwiaty i długie łodygi wyglądają na masywne, a sama roślina może być dość rozłożysta.
W rozwoju epiphyllum zaznacza się okres uśpienia, trwający od listopada do marca, kiedy następuje wznowienie wzrostu pędów. Bez stworzenia odpowiednich warunków w tym okresie kaktus nie zakwitnie.
Epiphyllum oxypetalum. Farmer Burea-Uinsurance.com
Jindrich Shejbal
Pędy liściaste epiphyllums
Łodygi Epiphyllum nie dzielą się tak aktywnie, ale szkieletowe stare pędy wypuszczają wiele nowych młodych łodyg, podobnych do gigantycznych sztywnych liści. Początkowo rosną prosto i pozostają dość delikatne, ale stopniowo zwijają się jak liniowe liście.
Epiphyllums nie tworzą gęstych krzewów nawet z wiekiem, ale liczba pędów wciąż rośnie, podobnie jak ich tempo wzrostu. Są bardzo spłaszczone, bardzo rzadko – spłaszczone trójkątne, twarde, ale nadal bardzo mięsiste, długie, albo rozłożyste, albo opadające. Typowy matowo niebieskawy średnio zielony kolor doskonale podkreśla piękno kwiatów i wygląda bardzo atrakcyjnie.
Łodygi, ze względu na duże rozmiary i zagięcia, wydają się mieć kształt liścia, nawet pomimo filigranowej falistej lub postrzępionej krawędzi typowej dla wszystkich kaktusów epifitycznych. Kolce nie tworzą się w dorosłych roślinach.
Epifyllums nie wypuszczają prawdziwych liści, pozostając wprawdzie leśnymi, ale bezlistnymi kaktusami. Ale tworzą korzenie powietrzne bezpośrednio na łodygach, czego większość kaktusów epifitycznych nie może się pochwalić.
Epiphyllum ząbkowany (Epiphyllum crenatum). Farmer Burea-Uinsurance.com ErikaVr
Kwitnienie i owocowanie epiphyllums
Epiphyllums kwitną bardzo obficie, zaczynając w maju i kończąc swój pochód pod koniec lata. Zwykle ten kaktus kwitnie od trzeciego roku. Epifyllum kwitnące w Boże Narodzenie są sztucznie wypierane z przesunięciem fazy spoczynku, aby skorygować czas kwitnienia. Ale typowymi epifilami są rośliny kwitnące latem.
W przeciwieństwie do wielu kwitnących kaktusów, są w fazie pączkowania przez zadziwiająco długi czas. Różniące się kształtem, wielkością (od 3 cm do prawie 35 cm) i budową, lejkowate kwiaty epifilum z odpowiednio długą rurką mogą być proste lub podwójne. Ale nadal wydają się bardzo duże i chwytliwe.
Pojemnik jest prawie tej samej długości co kwiat, z bladym kolorem, małymi zielonymi przylistkami. Epiphyllums mają dziesięć cienkich, spiczastych, tworzących idealne koło lub lekko zagięte do tyłu zewnętrzne płaty okwiatu. Płatki lancetowate o zaokrąglonych krawędziach są proste, tworząc lejkowaty, stopniowo otwierający się kwiat.
Pomimo tego, że długości płata wewnętrznego i zewnętrznego są takie same, nawet monochromatyczne epifillumy dają efekt zewnętrznego owinięcia lub zewnętrznego kręgu, na którym spoczywa luksusowy kwiat. W gardle doskonale widoczne są piękne, ułożone w dwóch rzędach, świecące pręciki i biały długi słupek.
Duże kwiaty epiphyllums bardzo szybko zanikają, pozostając na roślinie tylko 2-3 dni. Ale duża liczba pąków pozwala kaktusowi stale kwitnąć, a taka kruchość ogólnego kwitnienia jest prawie niezauważalna.
Prawie wszystkie epifyllum są dość aromatyczne i przyjemnie zaskakują nie tylko pięknem struktury, ale także intensywnością orzeźwiającego, słodkiego zapachu.
Gama kolorów epiphyllums obejmuje wszystkie klasyczne odcienie „kaktusów” – od jasnego szkarłatu, który zwykle kojarzy się z kwitnieniem epiphyllum, po odmiany białe, kremowe, pomarańczowe, różowe, fioletowe, a nawet liliowe. Nasady koloru czerwonego wydają się być pochłonięte kwitnącym ogniem, ale nawet przy innym kolorze utrzymują się efekty kolorowych fal, kaskady, chmury lub płomienia.
W przeciwieństwie do łodyg, jajnik i rurka epifilum pokryte są cierniami i włoskami.Owocnikowanie z epifilum można osiągnąć tylko przy sztucznym zapylaniu roślin. Jadalne, bardzo piękne, jaskrawoczerwone owoce zdobią kaktus nie mniej niż jego kwiaty.
Эпифиллюм „Nagroda”. Farmer Burea-Uinsurance.com Priscilla Burcher
Rodzaje i odmiany epiphyllums
Gatunki epiphyllums nie są dziś spotykane w zbiorach zamkniętych. Mimo obecności prawie 20 gatunków w rodzaju Epiphyllum, gatunki rosnące w Ameryce Środkowej i Południowej są rzadko wykorzystywane jako rośliny uprawne.
Do wciąż występujących gatunków epiphyllums należą:
- Ostrość epiphyllum (Epiphyllum oxypetalum) Jest to piękny gatunek z możliwością wzrostu do 2 liniowych ciemnozielonych, płaskich pędów i śnieżnobiałych kwiatów, podobny do podwójnych gwiazd i lekko przypominający szarootkę. Ten epiphyllum słynie z aromatu.
- Ząbkowany w epiphyllum (Epiphyllum crenatum) Jest efektownym, dobrze krzaczastym kaktusem z pędami do 1 m wysokości, tworzącymi krzaki o prawie tej samej średnicy. Średnio zielony kolor płaskich pędów łączy się z jasnym, pięknym, postrzępionym brzegiem i obfitym kwitnieniem, tworząc efekt kaskadowy.
Jednak nadal większość roślin, które można kupić, to odmiany hybrydowe uzyskane z krzyżowania tych gatunków z różnymi cereus. Charakteryzują się lepszymi właściwościami, głównie znacznie obfitszym kwitnieniem i większą zwartością. Ale najważniejsza jest umiejętność kwitnienia nie tylko w nocy, jak ich dzicy krewni, ale także popisywania się luksusowymi kwiatami w ciągu dnia.
Bardzo często hybrydy epiphyllum są oznaczone synonimem – as filokaktus (Phyllocactus).
Konwencjonalnie epiphyllums dzieli się na ampelium, o zwisających, kaskadowych pędach i krzaczaste, z bardziej prostymi, opadającymi pędami dopiero z wiekiem. Te ostatnie dzielą się na wysokie i niskie, a „krasnoludy” prawie wyparły swoje duże odpowiedniki.
Epifyllums zawsze wybiera się przez kwitnienie – odcień koloru, wielkość i strukturę kwiatów, które różnią się w różnych odmianach. Najlepsze odmiany epiphyllums są żółto-kwiatowe Nagradzać и Jerzego Francuza, ciemny żółty Król Midas, Zielony Nicoleżółta z misternie skręconymi płatkami Królowa Anne, różowawy Łąka Róża, fioletowo różowy Wendyzmiana koloru z różowego na fioletowy; Impello, różowo-płowy Madras wstążka, odmiana pomarańczowo-liliowa Pegaz, odmiana czerwono-różowa Rakieta kosmiczna itd.
Эпифиллюм 'Łąkowa Róża’. Farmer Burea-Uinsurance.com Mattskrajobraz
Warunki wzrostu dla nabłonków wewnętrznych
Kochające światło, ale nie kochające słońca, epiphyllums byłyby jednymi z najłatwiejszych do uprawy kaktusów, gdyby nie wymagania na chłodną zimę. Oświetlenie i spoczynkowe temperatury mają kluczowe znaczenie dla kwitnienia tego kaktusa.
Oświetlenie i rozmieszczenie
W przeciwieństwie do wielu bardzo kapryśnych do jasnego światła w okresie kwitnienia kaktusów, epiphyllum w pełni uzasadnia swój status lasu, dobrze rośnie i kwitnie w każdym jasnym miejscu lub lekkim półcieniu. Nie toleruje bezpośredniego światła słonecznego na oknach południowych (i zawsze lepiej chronić je przed promieniami południowymi), ale nie jest konieczne umieszczanie epifilum tylko na parapecie.
W okresie kwitnienia niedopuszczalne jest zmniejszanie oświetlenia, przestawianie roślin dalej od okna (ale można je zwiększyć na etapie pączkowania). Zimą lepiej dostosować oświetlenie, aby zachować znajome warunki.
Kontrola temperatury i wentylacja
W okresie aktywnego wzrostu epiphyllums pozostają jednym z najbardziej ciepłolubnych kaktusów. Dobrze czują się w temperaturze pokojowej, ale nie boją się też upału, pod warunkiem, że są odpowiednio podlewane.
Okres uśpienia epiphyllums powinien odbywać się w chłodnym, w zakresie temperatur od 10 do 15 stopni. Nagłe przejście jest niepożądane, w razie potrzeby temperatura jesienna jest stopniowo obniżana. Chłodne zimowanie jest jednym z głównych warunków kwitnienia. Ale bez ograniczenia podlewania trudno będzie osiągnąć sukces.
Epiphyllums są wielkimi miłośnikami świeżego powietrza, mogą umrzeć w zamkniętych pomieszczeniach bez regularnej wentylacji. Jeśli tylko pogoda na to pozwoli, ten kaktus będzie preferował stałe wietrzenie w ogóle lub przeniesienie na otwarty balkon, taras, w ogrodzie w podłodze, zacieniony, chroniony przed opadami atmosferycznymi.
Epifyllum spędzające lato w ogrodzie tradycyjnie kwitną obficiej niż ich odpowiedniki pozostawione w pomieszczeniach w najgorętszej porze roku i rosną znacznie szybciej.
Epiphyllum 'Królowa Anna’. Farmer Burea-Uinsurance.com Peter Sch
Domowa pielęgnacja naskórka
Nie jest to trudny w pielęgnacji kaktus, który zaskakuje swoją nawilżającą naturą. Preferuje dość częste podlewanie w okresie aktywnego wzrostu i nie odmówi nawet skromnego, ale częstego karmienia. Z zastrzeżeniem prawidłowego doboru warunków do okresu uśpienia, wyhodowanie epiphyllum będzie łatwe nawet dla początkujących hodowców.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Pomimo przynależności do kaktusów, epiphyllum bardzo obawia się wysychania podłoża, aw okresie aktywnego wzrostu konieczne jest zorganizowanie podlewania, aby podłoże było stabilnie umiarkowanie wilgotne.
Podlewanie odbywa się z niewielką ilością wody, ale często próbuje się wysuszyć górne 2-3 centymetry gleby w pojemnikach. Obfite podlewanie zwiększa ryzyko nasiąkania wodą i próchnicą korzeni i jest tolerowane przez tę roślinę gorzej niż umiarkowane, ale częściej.
Przejście do okresu uśpienia z bardzo rzadkimi nawadnianiami podtrzymującymi jedynie turgor pędów, znacznie różniące się od nawadniania w okresie aktywnego wzrostu, powinno być płynne w przypadku nasady. Po zakończeniu nawożenia zaczynają ograniczać podlewanie, stopniowo zmniejszając częstotliwość i ilość wody.
O każdej porze roku podlewanie należy wykonywać ostrożnie, bez moczenia łodyg i natychmiastowego spuszczania wody z palet.
Oprócz zwykłych takich procedur, epiphyllums wymagają regularnych zabiegów higienicznych. Kurz należy usunąć z powierzchni ich pędów, pędy nie kwitnące nie odmówią prysznica ani zanurzenia w wodzie na 2-3 godziny.
Ten kaktus toleruje i uwielbia opryskiwanie, które wykonuje się podczas pracy systemów grzewczych i w bardzo suchym powietrzu latem. Ale w przypadku epiphyllums konieczne jest użycie drobno zdyspergowanych „zamglonych” dysz.
Top dressing i skład nawozu
Bez względu na to, jak aktywnie kwitnie epiphyllum, pozostaje rośliną wrażliwą na nadmiar nawozów. Opatrunek wierzchni przeprowadza się tylko w okresie aktywnego wzrostu, kończąc je w sierpniu w celu normalnego przygotowania kaktusa do zimowania. Top dressing można przeprowadzać ze standardową częstotliwością, ale zmniejszając stężenie nawozów 2-3 razy lub rzadziej – raz w miesiącu. W przypadku epiphyllum karmienie odbywa się wyłącznie metodą płynną i dopiero po podlaniu.
Preferowane są specjalne nawozy na kaktusy i sukulenty, które latem można przeplatać z nawożeniem organicznym.
„Пифиллюм „Pegaz”. Farmer Burea-Uinsurance.com lobivia2003
Przycinanie i modelowanie nabłonków
Na tym leśnym kaktusie przycinanie jest tylko sanitarne. Uszkodzone, wydłużone i nie kwitnące, suche, podobnie jak zdeformowane pędy, zwykle usuwa się wiosną całkowicie, stymulując wzrost nowych kwitnących gałęzi. Częściowe przycinanie „liści” zwykle nadal prowadzi do ich stopniowej śmierci.
Przeszczep, pojemniki i substrat
Epiphyllums uwielbiają stabilne warunki i nie tolerują przeszczepów zbyt dobrze. Przeprowadza się ją tylko wtedy, gdy roślina nie ma gdzie rosnąć, corocznie zastępując tylko wierzchnią, skażoną warstwę gleby.
Co dziwne, lepiej przesadzać tę roślinę nie w zwykłym czasie, ale po kwitnieniu: adaptacja przed okresem uśpienia pozwala uzyskać bardziej obfite kwitnienie. Ale przeszczep w lutym na epiphyllums jest całkiem do przyjęcia.
Epiphyllums, w przeciwieństwie do wielu kaktusów, uwielbiają gleby bogate w próchnicę. Wolą rosnąć na lekko kwaśnych, wysokiej jakości, osuszonych podłożach, które są nieco grubsze niż konwencjonalne, soczyste podłoża, chociaż nadają się do epifilum.
Oprócz obowiązkowego piasku podłoże powinno zawierać torf zakwaszający, torfowiec, wióry rogowe i popiół drzewny. Jeśli gleba jest mieszana niezależnie, to w przypadku epiphyllums liście, próchnicę i glebę darniową łączy się w równych częściach.
Epiphyllums wymagają schludności, ponieważ krzewy nie są łatwe do utrzymania. Podczas sadzenia nie można pogłębić rośliny, pozostawiając ten sam poziom lokalizacji. Po przeszczepie nie należy karmić nasadek. Jeśli są przeprowadzane po kwitnieniu, karmienie jest objęte opieką tylko wiosną. Jeśli przeszczep jest nieplanowany – nie wcześniej niż 5-6 tygodni po tej procedurze.
Choroby, szkodniki i problemy w uprawie epiphyllum
Nie jest najbardziej odpornym z kaktusów. Epiphyllums często cierpią z powodu przędziorków, mszyc i łusek. Co więcej, mszyce uwielbiają kwitnące nasady i przede wszystkim zagrażają im, gdy zostaną wywiezione na świeże powietrze. W celu ochrony roślin konieczne jest łączenie i zwalczanie szkodników bio- lub konwencjonalnymi insektycydami oraz dostosowywanie warunków przetrzymywania, zwiększanie wilgotności i przeprowadzanie zabiegów higienicznych.
Spośród chorób na epiphyllum najczęściej występuje zgnilizna, a nawet wtedy, pod warunkiem, że są trzymane w zimnie i przepełnieniu ogólnoustrojowym. Można sobie z nimi poradzić jedynie poprzez przeszczep z usunięciem uszkodzonych części.
Эпифиллюм „Rakieta kosmiczna”. Farmer Burea-Uinsurance.com Gary Ashley
Reprodukcja epiphyllum
Główną metodą rozmnażania epiphyllums są sadzonki. Z nasion ta roślina praktycznie nie jest uprawiana w domu.
Sadzonki epiphyllum są wycinane z silnych, młodych i nienaruszonych pędów. Zazwyczaj łodygi tnie się na kawałki o długości 4-6 cm, traktując nacięcia węglem drzewnym i pozostawiając je do wyschnięcia na 2-3 dni, aż w miejscu cięcia utworzy się gęsty film. Zatrzymanie w stymulatorze wzrostu przyspiesza proces ukorzeniania.
Sadzonki ukorzenia się w piasku, najlepiej w piasku gruboziarnistym lub rzecznym, wstępnie kalcynując go pod maską lub folią, aby utrzymać lekką i stabilną wilgotność gleby. Przy dużej ilości materiału sadzeniowego ukorzenianie można prowadzić również w wodzie, pogłębiając dolne odcinki o 1-1,5 cm.
