Duży rodzaj Oxalis lub Kislitsa łączy około 800 gatunków roślin z rodziny Oxalidaceae. Rozmieszczenie naturalne – Afryka Południowa, Ameryka Południowa i Środkowa, a tylko kilka gatunków występuje w Europie Środkowej. Roślina wzięła swoją nazwę od kwaśnego smaku liści, które można wykorzystać do jedzenia, dodając je do sałatek. Szczawian potasu nadaje kwaśny smak kwaśnym liściom. Najczęstszą formą, jaką mamy, jest Oxalis zwyczajny (Oxalis acetosella) jest znana jako kapusta zająca.
Szczawik lub kwaśna śmietana. Farmer Burea-Uinsurance.com Greenobsessions
Spis treści:
Opis oxalisa
Szczawik to krzew lub roślina zielna. Wśród ogromnej różnorodności gatunków szczawików znajdują się przedstawiciele roczni lub wieloletni. Najczęściej można znaleźć gatunki zielne, uprawiane są jako ozdobne okazy liściaste ampelous lub okrywowe. U większości gatunków liście mają od trzech do czterech klap, rzadziej występują od pięciu do sześciu i dziewięciu płatów, na długich ogonkach mają specyficzny kwaśny smak.
Podziemna część szczawika, w zależności od gatunku, to kłącze, bulwa lub bulwa. Skromne, ale bardzo atrakcyjne kwiaty są białe, żółte, różowe, fioletowe i zebrane w kwiatostan w kształcie parasola. Wiele kwaśnych liści składa liście w nocy, w jasnym słońcu lub przed deszczem.
Od czasów starożytnych spożywano niektóre rodzaje szczawików. Indianie zajmowali się szczególnie uprawą szczawika i jedli gotowane bulwy zawierające dużą ilość skrobi.
Jako kultura wewnętrzna szczawik pojawił się w XVII wieku i podbił serca hodowców kwiatów w wielu krajach swoim niesamowitym wyglądem i bezpretensjonalnością. W życiu codziennym dla szczawików uprawianych w kulturze pokojowej używa się nazwy „Kwiat Motyla”.
Szczawik lub szczawik zwyczajny (Oxalis acetosella). Farmer Burea-Uinsurance.com Tintucmoi
Przydatne właściwości kwasu kwaśnego
W tradycyjnej medycynie częściej stosuje się części Tlenki chleba świętojańskiegolub rogaty szczawik (Oxalis corniculata) – kwiaty, szypułki, liście. Roślina zawiera kwasy organiczne (szczawiowy, jabłkowy, cytrynowy). Surowce zbierane są wiosną lub wczesnym latem (maj – czerwiec) i suszone w temperaturze 40-50 °C.
Roślina poprawia metabolizm, poprawia apetyt, ma działanie przeciwrobacze, hemostatyczne, gojące rany, moczopędne i żółciopędne. Oxalis jest dobrym środkiem antyseptycznym. Ponadto szczawik likwiduje zgagę, wymioty, normalizuje kwasowość soku żołądkowego, obniża ciśnienie krwi.
Napary, wywary i nalewki stosuje się w chorobach wątroby, nerek, pęcherzyka żółciowego i moczowego, nieżytu żołądka, skazy, chorób układu krążenia, krwawieniach, zapaleniu jamy ustnej, procesach gnilnych w jamie ustnej (do płukania). Kwaśny sok kwaśny stosuje się w leczeniu świerzbu.
Samoleczenie jest surowo zabronione!
Niektóre rodzaje szczawików
Oxalis zwyczajny (Oxalis acetosella) Jest rośliną kłączową o wysokości 8-10 cm, liście na długim ogonku przypominają liście koniczyny, mają tendencję do fałdowania się w nocy, przy pochmurnej pogodzie i jasnym słońcu. Kwiaty białe, pojedyncze, na długich szypułkach. Kwitnie maj-czerwiec.
Soczysta kwasowość (Soczysty szczawik) różni się od innych gatunków czterosylabowymi brązowo-zielonymi liśćmi i różowymi kwiatami. Roślina ma 30-35 cm wysokości, kwitnie do późnej jesieni. Ta kwaśna roślina jest również uprawiana w pomieszczeniach jako roślina ampeliczna.
We współczesnej nomenklaturze należy do Megaloriza Kislitsa (Oxalis megalorrhiza)
Szczawik czterolistny (Tetrafil szczawiowya) jest popularną rośliną ogrodową i doniczkową. W ogrodnictwie znana jest jako Deppé Kislitsa (Oxalis deppei).
Szczawik czterolistny (Oxalis tetraphylla). Farmer Burea-Uinsurance.com plantam
Dbanie o ozdobne lilie kwaśne w domu
Lokalizacja
Kwas umieszcza się w pomieszczeniu o jasnym, ale rozproszonym świetle. Roślina doskonale znosi półcień, jednak długie przebywanie w gęstym cieniu prowadzi do utraty dekoracyjnego efektu liści. Bezpośrednia ekspozycja na światło słoneczne może spowodować oparzenia.
temperatura
Oxalis to dość bezpretensjonalna roślina do uprawy. Nie ma potrzeby tworzenia dla niej specjalnego mikroklimatu, dobrze rośnie w temperaturze pokojowej. W lecie kwas można wynieść na świeże powietrze, chroniąc go przed przeciągami. Zimą zadbaj o to, aby temperatura nie spadła poniżej +16..+18°C. Gatunki, u których część powietrzna obumiera na okres zimowy, trzyma się w temperaturze +12.. +14°C.
podlewanie
Latem szczawik wymaga obfitego podlewania, ale należy uważać, aby wilgoć nie zatrzymała się w doniczce. Roślina jest bardzo wrażliwa na nadmiar wilgoci, lepiej nie dolewać wody do doniczki niż ją przelewać. Jesienią podlewanie jest stopniowo ograniczane, zimą ogranicza się do utrzymywania gleby w stanie lekko wilgotnym.
Oxalis megalorrhiza, dawniej Oxalis succulenta. Farmer Burea-Uinsurance.com Manuel M. Ramos
szczawik podgorzałkowy (Oxalis Adenophylla). Farmer Burea-Uinsurance.com Orkel2012
Szczawik trójkątny (Oxalis triangularis). Farmer Burea-Uinsurance.com Maja Dumat
Reprodukcja kwasu
Oxalis dobrze się rozmnaża przez guzki, które tworzą się wokół korzenia palowego starych roślin. Guzki sadzi się w doniczkach po 5-10 sztuk, przykrywając je 1 cm ziemią na wierzchu. Sadzenie odbywa się w różnym czasie, w zależności od pożądanego czasu kwitnienia. Od dnia posadzenia do pełnego rozwoju, w zależności od pory roku, zajmuje to 30-40 dni. Ta sama zasada reprodukcji i żarówek.
Na przykład niektóre rodzaje szczawików Kwas orgisowy (Oxalis ortgiesii) może być rozmnażana przez liście, które po cięciu małym cięciem ukorzeniają się w wodzie lub mokrym piasku. Wraz z pojawieniem się korzeni sadzonki można sadzić w kilku kawałkach w jednej doniczce.
Jeśli chcesz rozmnażać szczawik przez nasiona, zwróć uwagę na to, że są one bardzo małe, a podczas sadzenia wysiewa się je na powierzchni ziemi bez zasypiania. Podlewanie strumieniem jest niedozwolone, glebę należy zwilżyć przez opryskiwanie.
