Piękne australijskie jelenie są dziś uważane za rzadkie kultury. Ani delikatne pędy, ani jasne liście, ani niezwykłe owocowanie nie przywróciły niegdyś popularnej rośliny na listy najlepszych upraw. Ale jeśli chodzi o możliwości zniesienia nie najjaśniejszego oświetlenia i udekorowania pomieszczeń, które nie są najbardziej odpowiednie do uprawy roślin, jelenie nie mają sobie równych. Jest to bezpretensjonalna i wytrzymała roślina, której warto szukać.
Deeringia amaranthoides lub Deeringia baccata. Farmer Burea-Uinsurance.com kolekcja Sheili
Rzadka niestandardowa winorośl
Deeringia to jedna z najbardziej nieuchwytnych roślin domowych. Zaraz po sprowadzeniu do Europy uznano go za jeden z najbardziej obiecujących gatunków, kulturę idealną do odkrywania roślin i ich rozmnażania. Ale dziś deeringia jest bardziej powszechna w listach referencyjnych niż na półkach lub w katalogach. I nie jest to do końca sprawiedliwe: wyjątkowe wiecznie zielone piękno może zaskoczyć niezwykłym owocowaniem, jasną zielenią i wyborem formy wzrostu. A trawiasta, jasna i bujna zieleń ładnie kontrastuje z większością winorośli i krzewów w pomieszczeniach.
Istnieje wiele zamieszania z nazwami jeleni. Nasza roślina, zarówno w katalogach, jak i w życiu codziennym, często jest formułowana jako „deerginia”, chociaż botaniczna nazwa rośliny to deeringia. Obie nazwy można używać zamiennie, choć zamieszanie z układem sylab jest najprawdopodobniej spowodowane błędem ortograficznym w pierwszych katalogach.
Deeringia w kulturze pokojowej jest reprezentowana przez jeden gatunek – deeringiey amarantoid (Deeringia amaranthoides, nazwa jest jeszcze bardziej popularna jelenie jagodowe (Deeringia baccata), wyraźnie wskazując główną cechę rośliny). Przedstawiciel rodziny Amaranth jest znacznie gorszy pod względem popularności od najpospolitszych roślin, ale może również pochwalić się specjalnym efektem dekoracyjnym. Deeringia – australijskie endemity, naturalnie występujące w suchym klimacie podzwrotnikowym i nie tracą swoich „przyzwyczajeń” i wielkości w kulturze domowej.
Jest to wiecznie zielony krzew o cienkich, opadających pędach, który można zaliczyć do zwartych pnączy lub półlianów. Cienkie i elastyczne gałązki, zdolne do rozciągania się do 6 m w naturze, a w kulturze pokojowej ograniczonej do 1-2 metrów, tworzą bujną koronę, prawie ukrytą pod gęsto osadzonymi średniej wielkości owalnymi liśćmi ze spiczastym końcem. Długość liści nie przekracza 4 cm, brzeg jest solidny. Deeringia charakteryzuje się bardzo piękną nasyconą średniozieloną zimną barwą. W sprzedaży to jagodowe piękno można znaleźć w różnorodnej formie. Biała obwódka na liściach tylko podkreśla szczególne piękno zieleni. Matowa faktura liści pozostaje nienazwaną cechą zarówno form dekoracyjnych, jak i rośliny bazowej, co nadaje jej niebieskawy efekt. Liście są cienkie i lekkie, z wyraźnymi żyłkami, świeże i „trawiaste”.
Trudno nazwać spektakularne kwitnienie jeleni, poprzedza ono tylko jasne owocowanie, ale linie kwiatostanów są bardzo piękne. Gęste, długie kwiatostany w kształcie kolców są zebrane w złożone wiechy po 2-5 kawałków, wyginają się łukowato, wydają się rzęsami lub wężami, nadają całej roślinie graficzny wygląd. Kwiaty jeleni zdają się nieśmiało zaglądać, nadając „kijom” kwiatostanów ażurową schludność. Zielonkawy kolor kwiatów na dość krótkich pręcikach, łączących się z osią kwiatostanów, przyciąga uwagę pięknymi pręcikami. Ale deeringia osiąga szczyt dekoracyjności, gdy kwiaty zostają zastąpione zaokrąglonymi czerwonymi jagodami. W luźnym chwoście szczególnie efektownie prezentują się jagody, mieniące się jak koraliki w drogocennej biżuterii. Zewnętrznie sadzonki przypominają czerwone porzeczki i kawę.
Deeringia to wizualnie lekka i świeża roślina. Ożywia klasyczne akcenty we wnętrzu i urozmaica kolekcje. Mimo całej swojej masywności ta półliana wygląda jak elegancki i rewitalizujący mały cud ogrodowy. Deeringia świetnie poradzi sobie z wytworzeniem efektu tonięcia w zieleni bez zniekształcania przestrzeni. Możliwość formowania pozwala na zastosowanie rośliny w pomieszczeniach o dowolnej wielkości. W przypadku braku zabiegów przycinania lub prowadzenia, roślina może być odsłonięta od dołu, pień gęstnieje i niejako unosi się. Deeringia z wiekiem tracą swoją zwartość i atrakcyjność. Jeśli roślina wygląda niechlujnie lub zaniedbana, lepiej albo spróbować odmłodzić krzak przez kardynalne przycinanie, albo zastąpić stare okazy tymi wyhodowanymi z sadzonek.
Deeringia amaranthoides lub Deeringia baccata. Farmer Burea-Uinsurance.com Czarny Diament
Dbanie o jelenie w domu
Wizualna lekkość w pełni odzwierciedla łatwość pielęgnacji: deeringia jest bezpretensjonalną i wytrzymałą lianą, ale wymaga systematycznego podejścia i tym piękniejsza jest pielęgnacja. Pożądane jest, aby zapewniła chłodne zimowanie. Ale poza tym jelenie, jeśli można je znaleźć, można polecić nawet początkującym hodowcom.
Oświetlenie dla jelenia
Jagoda Deeringia jest rośliną tolerującą cień. Owocuje obficie w jasnym, ale rozproszonym oświetleniu, ale też doskonale znosi cieniowanie. Silny cień negatywnie wpływa na pędy, prowadzi do rozciągania i blednięcia, ale w półcieniu i we wnętrzu, w niewielkiej odległości od okna, roślina rozwija się bez widocznych uszkodzeń dekoracyjności. Zimą lepiej zwiększyć natężenie światła. Aby nie stracić atrakcyjności liści i uniknąć rozciągania pędów, lepiej przestawić deerginię w jaśniejsze miejsca. Roślinę można uzupełniać, ale ponieważ deerginia nie należy do najbardziej światłolubnych upraw, zwykle nie potrzebuje takich środków.
Komfortowa temperatura
Deeringia amarantoid bardzo dobrze znosi wahania temperatury. Rośnie zarówno w reżimach temperaturowych, które są standardowe dla salonów, jak i w chłodnych pomieszczeniach, nie boi się krótkotrwałych przeziębień ani upałów. Roślina ujawni swój efekt dekoracyjny w okresie wiosenno-letnim zarówno w temperaturze od 18 do 25 stopni, jak iw wyższych dawkach. Zimą, w okresie spoczynku, jeśli jelenie nie są uprawiane ze względu na możliwie obfite owocowanie, nie ma potrzeby stwarzać roślinie żadnych specjalnych warunków. Krzew zimuje równie dobrze w temperaturach pokojowych, jak i w chłodnych warunkach. Jeśli chcesz odsłonić całe piękno krzewu, osiągnąć obfite kwitnienie i tworzenie jagód, to na okres zimowania lepiej jest zapewnić chłodną zawartość o średniej temperaturze około 15 stopni. Najważniejsze, że temperatury nie spadają poniżej 13 stopni (stabilna deeringia 14-15 stopni nie jest straszna).
Deeringia, w razie potrzeby, w ciepłym sezonie może być używana jako roślina doniczkowa ogrodowa, nawet posadzona w mieszanych kompozycjach. W ogrodzie roślinę należy chronić przed spadkiem temperatury do 10 stopni, przenosząc ją w chłodne dni. Deerginia świetnie czuje się również na balkonach. O każdej porze roku, nawet zimą, ważne jest, aby roślina zapewniała świeże powietrze i regularną wentylację. Deeringia nie boi się przeciągów.
Nawadnianie deeringii i wilgotność powietrza
Deeringia wymagają bardzo ostrożnego, delikatnego podlewania. Rośliny są wrażliwe na wilgoć, stagnację wody w dolnej części śpiączki ziemnej, dlatego po podlaniu woda jest natychmiast spuszczana, a samo podlewanie jest obfite, ale częste. Roślina nie boi się suszy, ale długotrwałe lub całkowite wysychanie ziemnej śpiączki może prowadzić do częściowego zrzucania liści, zaprzestania wzrostu i utraty efektu dekoracyjnego. Dlatego jeleniom należy zapewnić regularne podlewanie z kontrolą wysychania gleby, stałą, lekką wilgotność. Zimą podlewanie zmniejsza się w zależności od tempa wysychania podłoża, nieznacznie obniżając wilgotność w porównaniu z okresem letnim. Im wyższa temperatura powietrza, tym częściej i obficiej należy podlewać roślinę. Jeśli deeringia zostanie wyniesiona na świeże powietrze, potrzebuje obfitszego podlewania.
W tym celu rośliny do nawadniania używają standardowej wody osiadłej, tej samej temperaturze co powietrze w pomieszczeniu.
Deeringia dobrze znosi nawet najgorętsze temperatury. Ale gdy tylko wskaźniki przekroczą 23-24 stopnie, roślina musi rozpocząć opryskiwanie. Dodatkowe spryskiwanie pomaga jeleniom radzić sobie zarówno z nadmiernym ciepłem, jak i suchym powietrzem podczas pracy urządzeń grzewczych. Instalacja nawilżaczy nie jest konieczna.
Wskazane jest regularne wycieranie liści rośliny z kurzu. Z częstotliwością około raz w miesiącu przeprowadza się prysznic lub mycie (ale nie na etapie kwitnienia i owocowania, kiedy lepiej jest go czyścić ręcznie). W przypadku jelenia można użyć wzmacniaczy połysku liści.
Deeringia amaranthoides lub Deeringia baccata. Farmer Burea-Uinsurance.com kolekcja Sheili
Karmienie deeringii
Nawozy do tej rośliny są stosowane ze standardową częstotliwością. Dokarmianie jeleni będzie potrzebne tylko w okresie aktywnego wzrostu, od marca do końca września, z częstotliwością około 1 raz na 2 tygodnie. Konieczne jest stopniowe przerywanie i wznawianie karmienia, powoli zwiększając i zmniejszając częstotliwość zabiegów lub stosując zmniejszone dawki nawozów o standardowej częstotliwości.
W przypadku jeleni stosuje się kompletne nawozy złożone – uniwersalne mieszanki nawozowe, ponieważ wszystkie trzy podstawowe makroskładniki są równie ważne dla tej uprawy i potrzebują w równych proporcjach.
Przycinanie i kształtowanie jelenia
Deeringia, ze swoimi smukłymi pędami, może rosnąć zarówno jako półliana na podporach, jak i jako rozłożysta, krzaczasta roślina doniczkowa z pewnymi środkami formacyjnymi. Zwykle, gdy osiąga wysokość 1 m, roślina traci swoją zwartość, blask i efekt dekoracyjny, dlatego jeśli nie planuje się przywiązania pędów do podpory, do programu pielęgnacyjnego należy wprowadzić przycinanie i kontrolowanie szczypania. Deergyny jest powstrzymywane przez szczypanie wierzchołków młodych gałęzi przez cały aktywny okres wzrostu. Przycinanie w celu uzyskania bardziej zwartych i schludnych konturów odbywa się wiosną, po przesadzeniu.
Przeszczep i substrat
Deeringia zwykle rozwija się dość aktywnie, a dla tych roślin w pierwszych latach preferowana jest coroczna transplantacja. Przeprowadza się go pod koniec lutego lub marca, kiedy pojawiają się pierwsze oznaki początku wzrostu. Tylko osobniki dorosłe i duże jelenie są przesadzane z częstotliwością 1 na 2 lata, ale wczesną wiosną nadal co roku przeprowadzają procedurę częściowej wymiany górnej warstwy podłoża w doniczkach.
Deeringia ma potężny system korzeniowy. Sama roślina, choć wizualnie lekka, wymaga wyboru dużych, nieco większych niż szerokość, stabilnych pojemników. Podpora jest instalowana przed przesadzeniem rośliny.
Deeringia można sadzić na dowolnym podłożu wysokiej jakości. Nadaje się zarówno na uniwersalną mieszankę glebową, jak i na podłoża do ozdobnych roślin liściastych. Najważniejsze, że gleba jest luźna, pożywna i przepuszczalna. Możesz samodzielnie przygotować podłoże pod roślinę, mieszając ziemię darniową z piaskiem, torfem i glebą liściastą w stosunku 2: 1: 1: 1.
Podczas przesadzania rośliny lepiej nie niszczyć głównej ziemistej śpiączki, usuwając tylko wolne i zanieczyszczone podłoże. Roślina jest rolowana, zachowując ten sam poziom pogłębienia. Na dnie doniczek na jelenie należy ułożyć wysoką warstwę drenażu.
Deeringia amaranthoides lub Deeringia baccata
Choroby i szkodniki jelenia
Deeringia jest uważana za jedną z najbardziej odpornych roślin domowych, przy normalnej pielęgnacji nie boi się szkodników ani chorób. Wilgoć i przelewy zamieniają się w rozprzestrzenianie się różnego rodzaju zgnilizny. Jeśli roślina znajduje się w suchym powietrzu w upale, mogą wystąpić problemy z przędziorkami, mszycami, łuskami, wełnowcami. Lepiej od razu zająć się problemami za pomocą insektycydów lub fungicydów, uzupełniając leczenie wyizolowanej rośliny o dostosowanie pielęgnacji lub warunków.
Typowe problemy w uprawie jeleni:
- rozciąganie pędów w niedostatecznym oświetleniu;
- zrzucanie liści podczas hipotermii;
- ospały, wyblakły wygląd, opadające liście w upale;
- żółknięcie, plamy na liściach z niewłaściwym podlewaniem.
- blanszowanie liści przy niewystarczającym karmieniu;
- brak kwitnienia przy złym reżimie zimowania i niewłaściwym karmieniu.
Reprodukcja jelenia
Roślina jagodowa jest bardzo łatwa do rozmnażania metodami wegetatywnymi.
W warunkach wewnętrznych stosowana jest tylko jedna, główna i najbardziej produktywna metoda rozmnażania – sadzonki. Zarówno sadzonki łodygowe, jak i wierzchołkowe, traktowane stymulatorami wzrostu pod maską, zapuszczają korzenie w ciągu kilku tygodni. Sadzonki są cięte w okresie aktywnego wzrostu, można wykorzystać pędy pozostawione po przycięciu. W przypadku sadzonek stosuje się tylko pędy z 2 – 3 parami liści o ukośnym cięciu. W przypadku jeleni ukorzenienie odbywa się na standardowym podłożu lub w mieszaninie podłoża i piasku. Bardzo ważne są stabilne temperatury od 20 do 23 stopni Celsjusza oraz średnia stała wilgotność podłoża. Ukorzenione sadzonki sadzi się pojedynczo lub w małych grupach, aby uzyskać bardziej bujne krzewy i szybko uzyskać dekoracyjność.
