Wśród bromelii niewiele roślin może dorównać gęstością i blaskiem rozet z nidularią. Jasne, błyszczące, luksusowe liście rośliny zebrane są w rozety kielichowe. Kwitnienie nidularium, podobnie jak przemalowywanie przylistków, nie wydaje się zbyt egzotyczne. Kwiatostany leżą w lejku na niezbyt długich szypułkach i zaskakują swoją złożoną strukturą. Mimo różnorodności gatunków nidularie postrzegane są jako zaskakująco niezawodna, prosta i elegancka roślina, która potrafi tworzyć spokojne akcenty we wnętrzu.
Nidularium jest najjaśniejszym spośród bromeliad. Farmer Burea-Uinsurance.com Melisenda2010
Spis treści:
Olśniewające szkarłatne nidularium z efektownymi liśćmi
W rodzinie Bromeliad prawie wszystkie rośliny mają jaskrawo zabarwione przylistki, których dekoracyjność przewyższa same kwiaty. W nidularium ta cecha jest szczególnie wyraźna: olśniewający szkarłat, dzięki któremu kwiatostany wyglądają jak gwiazdy, przylistki tej bromeliady wydają się szczególnie spektakularne. Roślina wciąż nie wygląda tak egzotycznie, jak modne nowości spośród epifitów, podbijające harmonią i naturalną elegancją.
Nidularia to epifity i bromeliady lądowe tworzące piękne zarośla, które w przyrodzie najliczniej występują w tropikalnych lasach Amazonii. Większość gatunków można znaleźć w Brazylii.
Nazwa nidularium została nadana na cześć specjalnego układu kwiatostanów, które kryją się w rozecie – od łacińskiego „gniazdo” – „nidus”.
Wśród nidularii znajdują się zarówno epifity, jak i rośliny lądowe, wszystkie bezłodygowe, charakteryzujące się niezwykłym, zwartym, masywnym kłączem i zaskakująco gęstymi rozetami kielichowych liści. Średnio około 15 liści jest zbieranych w rozecie nidularii, chociaż są rośliny, które produkują do czterdziestu z nich.
Jasnozielona, z oliwkowym odcieniem, kolor liści sprawia, że nidularium jest bardzo eleganckie. Liście są ułożone symetrycznie, są liniowe, językowe lub szeroko lancetowate, do 60 cm długości i maksymalnej szerokości ok. 4 cm, szpiczasty brzeg jest bardziej powszechny niż tępy, a drobno ząbkowany brzeg czasami łączy się z zębami i ciernie. Liście nidularii są bardzo twarde.
Niektóre nidularie charakteryzują się zdolnością do ponownego malowania wewnętrznych liści przed kwitnieniem. Podłużne paski na liściach nie są rzadkością.
Bez wyjątku wszystkie nidularie wytwarzają kwiatostany o złożonych główkach. Siedzą głęboko w rozecie na szypułkach o długości do 20 cm, w rzeczywistości leżą na liściach. Przylistki, ściśle przylegające do kwiatostanu, jasne, krótsze niż główne liście, skutecznie odstają od wylotu.
Wewnętrzne przylistki nidularium są krótsze niż zewnętrzne, co wzmacnia efekt płatków kwiatowych. Po kwitnieniu przylistki zmieniają kolor na zielony. Do 6 kwiatów w każdym pędzie jest zwykle niepozornych, choć zdarzają się gatunki o bardziej efektownych kwiatach (do 7 cm). Główki kwiatostanów są gęste, gęsto rozmieszczone, masywne, choć nie największe.
Nidularium ma niesamowity czas kwitnienia.
Rośliny te mogą zachwycać jasnymi główkami od wiosny do grudnia, wykazując godną pozazdroszczenia odporność. Okresy kwitnienia mogą się różnić w zależności od warunków przetrzymywania.
W przeciwieństwie do wielu bromeliad, nidularium rośnie z czasem i tworzy rodzaj kolonii – gęste poduszki dziesiątek roślin. Ma licznie formuje dzieci.
Witalij Alyonkin
Rodzaje nidularii do uprawy w pomieszczeniach
Ta niesamowita roślina w przyrodzie jest reprezentowana przez ponad dwa tuziny gatunków, które są podobne w liściach, ale różnią się kolorem kwiatostanów. W kulturze wewnętrznej stosuje się mniej niż dziesięć odmian tej rośliny.
Nidularium Innokenty (Nidularium niewinne) – piękny widok z pstrymi liśćmi. Liście do 30 cm długości są szerokie, pasiaste, o jasnozielonym zabarwieniu i jasnych podłużnych paskach, które pojawiają się nierównomiernie. Ząbkowany brzeg podkreśla gęstość rozety, a kolce i sztywność liści sprawiają, że roślina wygląda jeszcze bardziej surowo. Młode liście są czerwonawe. Końcówki górnych liści stają się czerwone przed kwitnieniem. Nieopisane białe kwiaty w kwiatostanach kłoskowych zebrane są w złożone główki, ukryte pod liśćmi kwiatostanu. Nidularium Innocentego kwitnie od wczesnego lata do wczesnej zimy.
Fiolet Nidularium (Fioletowy Nidularium) – bardzo podobny do poprzedniego gatunku o węższych liniowych łuskowatych liściach, zachowujący dekoracyjność niezależnie od cyklu kwitnienia. Liście rumienią się nierównomiernie, szczególnie na krótko przed kwitnieniem pojawia się jaskrawoczerwony kolor. Kwiaty są piękne, z czerwonymi działkami i płatkami, do 5 cm długości, zebrane w kłosy w kątach dużych, czerwonawych, szeroko owalnych liści okołokwitnących. Fioletowe nidularium może kwitnąć wiosną i latem.
Brylant Nidularium (Obróbka Nidularium) – najjaśniejszy gatunek nidularium w kolorze. Epifit tropikalny i subtropikalny zasłynął z luksusowych, błyszczących liści o stonowanej, oliwkowo-zielonej barwie i nierównomiernie widocznych plamkach świetlnych, zmieniających się w górnej części lejka w szkarłatne i fioletowe kwiaty tuż przed kwitnieniem. Górne liście są lekko skrócone. Ten gatunek nidularium kwitnie od maja do grudnia, w zależności od warunków wzrostu i oświetlenia.
Nidularium bilbergiform (Nidularium billbergioides) Jest brazylijskim endemitem, który dobrze rośnie zarówno w klimacie tropikalnym, jak i subtropikalnym. Epifit lub półepifit z piękną rozetą, składający się z 10-16 długich, wąskich liści. Długość liści wynosi od 30 do 50 cm przy szerokości zaledwie 4 cm, dzięki czemu wyglądają bardzo efektownie. Rozety w kształcie lejka sprawiają wrażenie bardzo schludnych dzięki symetrycznej strukturze i spiczastym czubkom liści.
Jasnozielony kolor łączy się z pięknym, drobno ząbkowanym brzegiem, podkreślając kolor kwiatostanów, co jest nieco niezwykłe dla tych roślin. Główki kompozytowe o długości do 8 cm składają się z bezszypułkowych kłosków z na wpół wyrośniętymi zielonkawobiałymi lub czerwonymi kwiatami, całkowicie ukrytymi w kątach liści cytryny. Po kwitnieniu żółte gwiazdy kwiatostanów stopniowo zmieniają kolor na zielony. Ten gatunek nidularium może kwitnąć w maju, lipcu lub grudniu, w zależności od warunków zimowania i oświetlenia.
Nidularium wysoki (Szlachta Nidularium) Jest bardzo piękną i popularną rośliną. Na wysokości do 50-70 cm tworzy bardzo gęsty, efektowny lejek wylotowy, składający się niekiedy z ponad 40 liści. Liście mogą mieć długość przekraczającą 60 cm, szerokość do 2,5 cm, są językowo-liniowe, ze zwężoną podstawą i tępym lub ostrym wierzchołkiem, z typowym drobno ząbkowanym brzegiem i cierniami. Błyszcząca konsystencja łączy się z pięknym, bogatym zielonym kolorem.
Na krótkich szypułkach znajdują się wielokwiatowe kłosy z cienkimi przylistkami i dużymi, do 7 cm, siedzącymi kwiatami o niebiesko-białych płatkach. To nidularium kwitnie zwykle wcześniej niż inne gatunki – albo w kwietniu, albo w sierpniu. Dekoracyjna forma Kermezan (kermesianum) różni się od podstawowych gatunków jasnym bordowym kolorem liści.
Nidularium Burchella (Nidularium burchellii) Jest gatunkiem średniej wielkości do 30 cm wysokości, gorszym od swoich odpowiedników pod względem liczby liści. Językowe, z ostrym wierzchołkiem, o długości od 20 cm do pół metra, są zebrane w rozetę w kształcie lejka i zaskakują ząbkowaną krawędzią z widocznymi cierniami i podwójnym kolorem – zielonym na górnej stronie blaszek liściowych i ciemnym wiśnia na dole. Krótkie, zardzewiałe szypułki są prawie osadzone w rozetce, złożone kwiatostany główkowate z owalnymi zielonymi przylistkami i niepozornymi kwiatami. Ten gatunek nidularium może również kwitnąć w maju lub wczesną zimą.
Warunki do uprawy nidularii w pomieszczeniach
Nidularie są uważane za rośliny łatwe w uprawie. Precyzyjny dobór warunków ich uprawy jest dość prosty: nie wymagają ani silnego spadku temperatury zimą, ani jasnego oświetlenia, dobrze dostosowują się do różnych pomieszczeń i różnych miejsc.
Oświetlenie i umieszczenie we wnętrzu
Najważniejszą przewagą nidularii nad konkurentami zawsze uważano ich niewymagające światło. Roślina ta może rosnąć w różnych warunkach, nie tracąc przy tym efektu dekoracyjnego, nadaje się do ozdabiania nie tylko parapetów (z wyjątkiem okien północnych), ale także przestrzeni we wnętrzu.
Nidularie, dzięki swoim pięknym liściom i surowości, świetnie prezentują się w kwietnikach i skrzynkach na kwiaty, złożonych kompozycjach. Można je uprawiać w szklarniach, florariach, ogrodach bromeliadowych lub w witrynach kwiatowych.
Nidularia dobrze rosną w półcieniu. W jasnym świetle tracą swoje piękne kolory, nie znoszą bezpośredniego słońca. A żeby ta bromeliada w pełni ujawniła swoje piękno, warto wybrać dla niej miejsce we wnętrzu z umiarkowanym, przyćmionym oświetleniem. W silnym cieniu nidularium nie może normalnie rosnąć, odległość od okna lepiej dobierać zgodnie z zachowaniem rośliny, koncentrując się na tempie wzrostu i bladości liści.
Pożądana jest lekka korekta na zimę dla tej bromelii. Oświetlenie powinno pozostać bez zmian (biorąc pod uwagę ciemniejsze dni w zimie), krzewy przenosi się na parapety, w miarę możliwości przeznaczając miejsce na oknach południowych.
Kontrola temperatury i wentylacja
Wzrost nidularii całkowicie zatrzymuje się zimą. A w tym czasie potrzebują chłodnego okresu odpoczynku. Dla tej rośliny nie trzeba stwarzać warunków typowych dla egzotyków: wystarczy, że obniży ona temperaturę tylko o kilka stopni, od 18 do 20 stopni Celsjusza. Minimalna dopuszczalna temperatura dla tej rośliny to 16 stopni, chłodniejsze warunki są dopuszczalne tylko przez krótki okres.
W okresie aktywnego rozwoju nidularie czują się dobrze w każdej temperaturze pokojowej. Minimalne wskaźniki to około 20 stopni Celsjusza, maksymalne to około 26 stopni. W czasie upałów nidularie potrzebują bardzo wysokiej wilgotności powietrza.
Mimo bezpretensjonalności i statusu rośliny łatwej w uprawie, nidularie nieprzyjemnie zaskakują swoją wrażliwością na zanieczyszczone powietrze i przeciągi. Rośliny nie tylko cierpią, ale chorują na ciągły kontakt z dymem tytoniowym, rosną w kuchni bez dobrej wentylacji lub gdy znajdują się w miejscach z aktywnym ruchem prądów powietrza.
Dbanie o nidularium w domu
Najtrudniejszą rzeczą w pielęgnacji nidularium jest utrzymanie wysokiej wilgotności powietrza. Ale ponieważ można zrezygnować z prostych środków, nie powinny pojawić się w tym względzie żadne trudności, nawet dla niedoświadczonych hodowców kwiatów.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Jak większość bromeliad, nidularie bardzo słabo reagują na wilgotność gleby. Roślinę podlewa się dyskretnie, co pozwala na wyschnięcie podłoża pomiędzy tymi zabiegami. Lepiej jest uważniej śledzić tempo wysychania gleby. Roślinę podlewamy metodą klasyczną i napełniamy lejek.
Wiosną i latem stosuje się tylko drugą metodę. Lejek liści nidularii jest wypełniony do dwóch trzecich wysokości, utrzymując stały poziom wody. Zimą roślinę przenosi się na klasyczne podlewanie, podłoże jest coraz mocniej wysuszone, a ilość wody ograniczona. W temperaturach poniżej 20 stopni można opryskiwać zamiast podlewania.
Do nidularium można używać wyłącznie miękkiej wody o temperaturze równej lub nieco wyższej.
Nidularie potrzebują co najmniej średnich wartości wilgotności powietrza. Roślina słabo reaguje na bliskość klimatyzatorów czy urządzeń grzewczych, nie lubi nagłych zmian warunków. Możliwe jest, ale nie konieczne, zwiększenie wilgotności dla nidularii poprzez zainstalowanie nawilżaczy. Zazwyczaj takie środki podejmuje się, jeśli rośliny stosuje się w kompozycjach lub grupach z innymi bromeliadami o charakterze tropikalnym.
Jeśli nidularie rosną w doskonałej izolacji, wystarczy regularnie opryskiwać. W normalnych warunkach opryskiwanie odbywa się tylko wiosną i latem. Jeśli zimą powietrze jest bardzo suche, a temperatura wynosi 20 stopni lub więcej, opryskiwanie powraca do normalnego programu pielęgnacyjnego. W przypadku nidularium preferowane jest opryskiwanie do 3 razy dziennie.
Liście rośliny należy regularnie czyścić z kurzu wilgotną szmatką lub gąbką i delikatnie wycierając powierzchnię, uważając, aby nie dotknąć postrzępionej krawędzi. Na tej roślinie nie wolno używać produktów, które dodają liściom dodatkowego blasku.
Top dressing i skład nawozu
W przypadku nidularii opatrunek górny stosuje się tylko w okresie aktywnego wzrostu, od marca do września. Standardowa częstotliwość 1 co 2-3 tygodnie jest całkiem odpowiednia dla tej rośliny. Opatrunek wierzchni dla tej rośliny stosuje się tylko wodą do nawadniania, preferowaną metodą jest napełnianie wylotu.
W przypadku nidularium można użyć uniwersalnego złożonego nawozu lub specjalnych preparatów na bromeliady. Lepiej zmniejszyć o połowę dawkę nawozu zalecaną przez producenta. Roślina jest wrażliwa na nadmiar azotu.
Przeszczep i substrat
Przeszczep tej bromelii odbywa się, gdy roślina nie ma miejsca do rozwoju (gleba w pojemniku jest całkowicie opanowana). Zwykle nidularie są przeszczepiane z częstotliwością 1 co 2-3 lata.
W tym celu rośliny wybierają pożywne, luźne, wystarczająco nawilżające wysokiej jakości mieszanki glebowe. Uprawa nidularium jest możliwa nie tylko w specjalnej glebie dla bromeliad, nawet jeśli pozostaje preferowaną opcją. Jeśli glebę miesza się niezależnie, przygotowuje się ją na bazie gleby darniowej, gleby liściastej, próchnicy i piasku w stosunku 1: 1: 1: 0,5. Nawet w zakupionym podłożu dla tej rośliny dodaje się węgiel drzewny.
W przypadku nidularii musisz wybrać pojemniki średniej wielkości. Zbyt duża ilość podłoża przy zwartym systemie korzeniowym rośliny prawie zawsze prowadzi nie tylko do problemów ze wzrostem, ale także do rozprzestrzeniania się zgnilizny. Preferowane są szerokie, płytkie doniczki.
Podczas przesadzania nidularii należy ostrożnie obchodzić się z rośliną i upewnić się, że szyjka korzeniowa nie jest zanurzona w glebie. Na dnie zbiorników układana jest bardzo wysoka warstwa drenażowa (optymalna wysokość to 1/3 wysokości zbiornika).
Choroby, szkodniki i rosnące problemy
Największym zagrożeniem dla nidularium jest nadmierne podlewanie i wilgoć. Roślina bardzo szybko umiera z powodu zgnilizny. Jeśli mówimy o niewielkim naruszeniu pielęgnacji, możesz sobie poradzić z całkowitym wyschnięciem podłoża. Jeśli sytuacja jest krytyczna, gleba jest bagnista, nieprzyjemnie pachnie, są oznaki rozwoju pleśni, konieczne jest przeszczepienie awaryjne z leczeniem uszkodzeń i profilaktyczne podlewanie roztworem fungicydów.
Wśród szkodników nidularii znajdują się owady łuskowate, przędziorki i mszyce. Szkodniki owadzie można zwalczać jedynie za pomocą środków owadobójczych w połączeniu z usuwaniem owadów z rośliny.
Typowe problemy w uprawie nidularii:
- suszenie liści przy niskiej wilgotności powietrza;
- pojawienie się białawych plam w bezpośrednim świetle słonecznym;
- suszenie końcówek liści podczas podlewania twardą wodą i suszenie wody w wylocie;
- brak kwitnienia w wilgoci;
- zwijanie liści w ekstremalnie suchym powietrzu;
- powolne liście, które straciły turgor podczas przepełnienia;
- blanszowanie liści z podmokłą glebą.
Reprodukcja nidularium
Jak wszystkie bromeliady, nidularium łatwo się rozmnaża, po prostu oddzielając stare rośliny, które utworzyły kolonie, oddzielając pojedyncze rozety potomne. Rozeta matczyna po kwitnieniu obumiera, ale uformowane potomstwo rozwija się bardzo szybko.
Możesz oddzielić wyloty z co najmniej 3-4 liśćmi i własnym systemem korzeniowym. Po posadzeniu, zgodnie z ogólnymi zasadami, rozety potomne nidularium są trzymane w cieple, w temperaturze około 27 stopni, pod maską lub szkłem, stopniowo przyzwyczajając je do zwykłych warunków pielęgnacji po rozpoczęciu wzrostu.
W razie potrzeby bromeliad można wyhodować z nasion, ale rzadko można je znaleźć w handlu. Nasiona nidularium wytrawia się w roztworze nadmanganianu potasu. Siew odbywa się na piaszczystym podłożu torfowym lub pokruszonym mchu, pod szkłem lub folią. W temperaturze około 23 stopni, przy częstym opryskiwaniu lub wietrzeniu, sadzonki są uprawiane przez 2-3 miesiące i zanurzają się w dużych płaskich pojemnikach.
Przenosi się je do pojedynczych pojemników dopiero wtedy, gdy stają się silniejsze, średnio po 6-8 miesiącach. Kwitnienia nidularii należy spodziewać się dopiero od czwartego roku.
