Muflon jest jednym z najstarszych przedstawicieli świata zwierząt. Te artiodactyle są uważane za przodków owiec domowych. Nawet ci, którzy nigdy nie widzieli dzikiego barana, mogą go rozpoznać po charakterystycznych zaokrąglonych rogach.
Charakterystyka owcy górskiej Muflon
Dzikie muflony są powszechne Eurasia ona jednak, ze względu na niezwykłą strukturę rogami i cennych płaszczy do nich w wielu krajach ścigany. Eksterminacja populacji zwierząt przez ludzi doprowadziła do tego, że niektóre rasy Muflonów są wymienione w Czerwonej Księdze. Dziś takie zwierzęta są trzymane w rezerwatach i ogrodach zoologicznych, aw niektórych krajach są hodowane w domu.
Zasięg i gatunek zwierząt
Muflon jest roślinożernym zwierzęciem z rodzaju parzystokopytnych, którego siedliskiem jest głównie górzysty teren.Te owce są uważane za przodków owiec domowych i są uważane za jednego z najstarszych przedstawicieli świata zwierząt.
Istnieją dwie główne odmiany tej rasy, które różnią się wyglądem zewnętrznym i siedliskiem:
- Muflon europejski,
- Azjatycki dziki muflon lub Arkal.
Europejski gatunek artiodaktylu zamieszkuje górzyste wybrzeża Morza Śródziemnego, w szczególności jego przedstawiciele zamieszkują:
- Cypr,
- Sardynia,
- Korsyka.
Muflon europejski mieszka w Armenii i Iraku. Rasa ta występuje również na Krymie, skąd została sprowadzona z krajów południowych. Muflon przystosowany do klimatu krymskiego i prowadzi pół-dobrowolne istnienie w rezerwach. W krajach europejskich jest uważana za ostatnią owcę górską żyjącą w jej naturalnym środowisku.
Muflon europejski
Dziki baran azjatycki różni się od gatunku europejskiego masywną budową ciała, ponadto rogi dzikich baranów wschodnich są wykręcone do tyłu, a nie po bokach. Możesz odróżnić muflon europejski od azjatyckiego za pomocą zdjęcia.
Muflon azjatycki
Obszar wschodniego artiodaktylu to południowa Azja.Muflon znajduje się w krajach takich jak:
- Tadżykistan,
- Uzbekistan,
- Turcja,
- Turkmenistan.
Na terytorium Kazachstanu znajduje się także Arkal, którego miejscowi czczą ten artiodaktyl. Owce Ustyurt występują na stepach Mangyshlak i Ustyurt.
Charakter i styl życia dzikich owiec
Artiodactyls preferują migracyjny styl życia. Trasę ich ruchu zwykle układa się między wodopojem a pastwiskami. Zwierzęta żyją na łagodnym górzystym terenie. W przeciwieństwie do dzikich kóz Arkale czują się niepewnie w regionach skalistych.
Dzikie barany prowadzą nocny tryb życia, śpiąc w górskich wąwozach lub drzewostanach w ciągu dnia. Samice z jagnięcinami tworzą stado liczące do 100 zwierząt.
Samce preferują samotny tryb życia, dołączając do stada w okresie godowym. Artiodactyle charakteryzują się ścisłym hierarchicznym systemem: samcom w wieku do 3 lat nie wolno kojarzyć i wypędzać większych osobników.
Na wolności takimi drapieżnikami jak naturalni wrogowie zwierzęcia są:
- Stepnoy wilk,
- Wolverine,
- Ryś.
Dla młodych zwierząt lis lub dziki pies może stanowić niebezpieczeństwo.
Wygląd zewnętrzny artiodactyl
Przedstawiciele rasy europejskiej są mniejsi niż owce domowe.Artiodactyle tego gatunku mają następujące cechy:
- Wysokość dorosłego barana wynosi 90 cm, długość ciała wynosi około 131 centymetrów.
- Samica waży do 30 kg, samiec zwykle waży około 50 kg -dla ciężkich rogów.
- O wieku zwierzęcia decydują pierścieniowe narośla na rogach.
- Samica zwykle nie ma rogów lub ma małe rogi.
- Płaszcz z kopyta zmienia kolor, w zależności od od pory roku: latem linia włosów ma kolor czerwony, zimą odcień staje się ciemniejszy.
Dla Muflonów charakterystyczny jest czarny pas i z tyłu. Brzuch, nos i kopyta mają zwykle jasny kolor.
Przedstawiciele rasy azjatyckiej mają bardziej masywną budowę ciała, a broda na kufie jest typowa dla muflonów ormiańskich. Zewnętrzna część dzikich owiec wschodnich ma takie cechy:
- Wysokość dorosłego zwierzęcia osiąga 95 cm, a długość ciała wynosi 150 cm.
- Masa samca waha się od 53 do 80 kg, w zależności od wagi rogów. Samice osiągają wagę 45 kg.
- Rogi samców są skręcone do tyłu i mają u podstawy średnicę do 30 cm.
- Samice najczęściej są pozbawione rogów.
Kolor sierści Arkałowa jest podobny do europejskich krewnych, jednak biały kolor mostka jest charakterystyczny dla rasy wschodniej.
Dieta dzikich owiec
Muflony są roślinożercami, więc główną ich dietą jest zboże pasza i zioła.Zwierzę często spotyka się na uprawach, uszkadzając w ten sposób uprawę.
Zwykła dieta artiodactyl składa się z następujących składników:
- zielona żywność: trawa z piór, trawa pszeniczna, turzyca,
- krzewy i młode drzewa,
- grzyby i jagody,
- mech, porosty.
Zimą artiodaktyle wydobywają korzenie roślin spod śniegu. Robale jagody i padlinożercy są cenione jako zwierzęta roślinożerne, ponieważ dostarczają Muflonowi niezbędne białka.
Rozmnażanie artiodactyli
Samice muflonów osiągają dojrzałość płciową po 2 latach, co jest uważane za najszybsze dojrzewanie między innymi przedstawiciele artiodactylów. Ciąża trwa 5 miesięcy, po których rodzi się jedna lub dwie jagnięta.
Młode stają się pierwszego dnia i są w stanie śledzić stado. Najczęściej narodziny potomstwa przypadają w marcu i kwietniu, ponieważ łatwiej jest hodować jagnięta w ciepłym sezonie.
Średnia długość życia dzikiego barana wynosi 15 lat. Europejskie muflony rozmnażają się lepiej w niewoli. W przeciwieństwie do europejskiego, azjatycki dziki muflon rozmnaża się słabo w ogrodach zoologicznych.
Muflon i ludzie
Europejska rasa dzikich owiec jest aktywnie wykorzystywana w hodowli. W oparciu o ten gatunek wyhodowano nowe rasy owiec domowych, które są w stanie prowadzić całoroczny wypas na pastwiskach górskich. Europejskie mięso parzystokopytne ma dobry smak, a skóra jest stosowana w przemyśle lekkim.
Zimą linia włosów zwierzęcia staje się gęsta i gęsta, dlatego futra są wytwarzane z muflonów w krajach północnych. Ze względu na dużą liczbę pozytywnych cech w niektórych krajach prowadzone są nie tylko polowania na muflony, ale także hodowla zwierząt.
Wniosek
Azjatycki dziki muflon ma cechy mniej pozytywnych cech. Mięso barana wschodniego Mouflon charakteryzuje się niską wartością odżywczą i głównie ten artiodaktyl jest wykorzystywany do polowań sportowych. Jednak niektóre gatunki zwierząt są chronione przez agencje bezpieczeństwa.
Ormiańskie dzikie owce górskie lub Zakaukazie znajdują się w Czerwonej Księdze, ponieważ polują na Muflon i zanieczyszczenie środowiska zmniejszona populacja zwierząt.
