Wśród pelargonii tylko kilka gatunków zasłynęło z nie kwitnienia. A głównym z dekoracyjnych gatunków liściastych jest pachnąca pelargonia. Jego główną i najcenniejszą zaletą są słusznie nazywane luksusowymi liśćmi. Bardziej przypominają rośliny, z którymi tak często mylone są pelargonie – pelargonie ogrodowe. Delikatne kwiatostany pachnącej pelargonii giną na tle bujnie kwitnących krewnych. Ale ten gatunek jest tak świeży, harmonijny i pachnący, że tej cechy nie można nazwać wadą. Pelargonia jest bardzo łatwa w uprawie. I zgodnie z tym parametrem da szanse każdemu innemu gatunkowi.
Pachnąca Pelargonium – imponujące liście i aromat. Farmer Burea-Uinsurance.com Heli Viedehof
Spis treści:
Opis rośliny
To nie przypadek, że pachnący Pelargonium nazywany jest najbardziej niedocenianą pelargonią w pomieszczeniach. Ale ma jedne z najpiękniejszych rzeźbionych liści o aksamitnej fakturze.
Pachnące Pelargonią (Pelargonium graveolens) Jest gęsto rozgałęzionym, wiecznie zielonym krzewem karłowatym o mocnych włóknistych korzeniach i maksymalnej wysokości prawie 1 m. Wśród odmian są odmiany mocniejsze, odpowiednie do standardowej kultury i zwarte karłowate. Łodyga jest zdrewniała tylko u nasady, pokryta przyjemnym aksamitnym brzegiem.
Bez szczególnie złożonej formacji krzewy wyglądają niesamowicie poprawnie i elegancko – początkowo mają kształt parasola, rozłożysty, z wiekiem stają się prawie okrągłymi kulami, luksusowymi grubymi poduszkami z ażurowych liści.
Na dole gałązek liście osadzone są naprzeciw, u góry – naprzemiennie, ale zawsze – na dość długich, dojrzewających ogonkach. W kształcie serca wzdłuż konturu, duże, głęboko rozcięte na 5-7 płatów, z oszałamiającą filigranową rzeźbioną krawędzią, liście pachnącej pelargonii wyglądają jak jasnozielona koronka.
Olśniewające zimne odcienie zielnych kolorów lub całe bogactwo oliwkowo-srebrnoszarych tonów podkreślają wyjątkowość tej rośliny w zieleni. Istnieją odmiany o liściach kręconych, cienko rozciętych lub masywnych, z różnymi efektami metalicznego koloru.
Olejki eteryczne zawarte w liściach często można wyczuć nawet przy najmniejszym kontakcie. A pocieranie liści pozwala w pełni docenić słodko-słodki aromat „geranium”, w którym akcenty róży są znacznie silniejsze niż u innych gatunków.
Zapach pachnącej pelargonii może mieć działanie lecznicze: odpręża, uspokaja, poprawia nastrój i wydajność, łagodzi napięcie i stres, pomaga radzić sobie z uzależnieniem od pogody i bólami głowy.
Roślina działa tak samo jak olejek eteryczny z geranium, który pozyskuje się z jej części nadziemnych. Nawiasem mówiąc, jeden z najcenniejszych dla perfumerii i kosmetologii. Istnieje wiele odmian pachnących Pelargonium, w których w aromacie dominują nuty cytryny, cynamonu, ananasa, kokosa, imbiru, brzoskwini, czekolady, sosny, mięty, gałki muszkatołowej czy jabłka.
Kwitnienie pachnącej pelargonii jest często niedoceniane. Małe, eleganckie parasolki występują rzadziej w odmianach niż pojedyncze kwiaty. Podobnie jak motyle, pachnące kwiaty pelargonii wydają się bardzo romantyczne i delikatne. Są pomalowane na pastelowe kolory od bieli po czerwienie i fiolety z kreskami i żyłkami.
Warunki uprawy pachnącej pelargonii
Dobre oświetlenie i ciepło to wszystko, czego potrzebuje pachnąca pelargonia, aby odsłonić jej piękno. To zaskakująco skromna roślina, która łatwo dostosowuje się do zmian.
Oświetlenie i rozmieszczenie
Jasne oświetlenie bez żadnych ekstremów to najlepsza opcja dla pachnącej pelargonii. Liście jaśnieją w rozproszonym świetle, ale w nasłonecznionym miejscu zachowają swoją urodę (roślina będzie bardziej wrażliwa na podlewanie i wilgoć). Bezpośrednie letnie popołudniowe słońce może powodować oparzenia.
Umieszczając pachnącą pelargonię, należy upewnić się, że roślina ma miejsce do rozwoju – we wszystkich kierunkach. Gatunek ten nie lubi bliskich grup, bliskości ścian czy przeszkleń – powietrze powinno swobodnie krążyć wokół krzaków. Idealnym miejscem na pachnące pelargonie jest parapet wschodni lub zachodni.
Kontrola temperatury i wentylacja
Jedna z najbardziej ciepłolubnych, pachnących pelargonii wydaje się być stworzona do warunków wewnętrznych. Nie znosi spadku wskaźników poniżej +12 stopni. Nawet zimą może pracować w normalnym trybie pokojowym. Ale obniżenie temperatury do + 12 … + 16 ° С pozwoli ci lepiej zachować zieleń i osiągnąć bardziej spektakularne kwitnienie. Intensywne ciepło wymaga dokładniejszej konserwacji. Roślina jest najbardziej dekoracyjna w temperaturach od +18 do +23 stopni Celsjusza.
Na lato pachnące pelargonie można bezpiecznie przenieść na balkony i do ogrodu. Na świeżym powietrzu łatwo przystosowuje się nawet do nasłonecznionych miejsc. Przy przechowywaniu w pomieszczeniach konieczna jest regularna wentylacja, ale bez zimnych przeciągów.
Przeczytaj o innych rodzajach pelargonii w naszym artykule Pelargonia – najbardziej odporna z kwitnących.
W trosce o pachnącą pelargonię w domu
Roślina ta jest zadowolona z minimalnej konserwacji i łatwo wybacza błędy w nawadnianiu. Pachnąca pelargonia jest odpowiednia nawet dla tych, którzy często podróżują.
Podlewanie i wilgotność powietrza
Nie należy przesadzać z podlewaniem pachnącej pelargonii. Nie toleruje wilgoci, woda nie powinna stagnować na paletach. Ale z drugiej strony gatunek ten doskonale radzi sobie z suszami i może wybaczyć zarówno podróże służbowe, jak i niedopatrzenia. Najlepiej podlewać roślinę, gdy wierzchnia warstwa gleby w doniczkach jest sucha. Podlewanie reguluje się w zależności od temperatury zawartości – odbywa się obficiej latem i redukowane zimą, silniej wysuszając podłoże.
Jak wszystkie aksamitne gwiazdy, pachnące pelargonie nie znoszą pryskania ani przesiąkania. Ale wysoka wilgotność ma tylko pozytywny wpływ na atrakcyjność liści. W przypadku rośliny możesz zainstalować paletę lub miskę z mokrą ekspandowaną gliną lub mchem w wysokich temperaturach.
Top dressing i skład nawozu
Pachnąca pelargonia wymaga karmienia tylko od połowy wiosny do końca lata (lub do końca kwitnienia). Dla niej lepiej jest stosować złożone nawozy lub mieszanki do dekoracyjnych roślin liściastych. Częstotliwość karmienia jest standardowa, raz na 1-2 tygodnie. Nadmiar nawozu prowadzi do osłabienia aromatu.
Przycinanie i kształtowanie pachnącej pelargonii
Jest to jedna z najłatwiejszych do „zarządzania” roślin domowych. Wystarczy uszczypnąć pachnącą Pelargonię, aby zagęścić krzewy, kontrolować wysokość i wielkość. Im wcześniej zaczną ściskać wierzchołki, tym bardziej rozgałęzia się roślina i tym mniej rozciąga się w górę.
Przycinając pędy do 2-3 międzywęźli, pachnące pelargonie są radykalnie odnawiane, chociaż łatwiej jest wyhodować zamiennik zbyt zdeformowanych krzewów z sadzonek. Każde przycinanie jest pożądane wczesną wiosną.
Przeszczep, pojemniki i substrat
Promienna pelargonia jest przesadzana tylko wtedy, gdy poprzedni pojemnik został w pełni opanowany, a korzenie są widoczne z otworów drenażowych. Przeszczep przeprowadza się w marcu.
W przeciwieństwie do niektórych krewnych, pachnące pelargonie będą preferować kompaktowe pojemniki. Ich rozmiar zwiększa się tylko o kilka centymetrów, szerokość i wysokość doniczki powinny być w przybliżeniu równe. Duża ilość niewykorzystanego podłoża prowadzi do aktywnego wzrostu korzeni ze szkodą dla zieleni. Pelargonia pachnąca najlepiej rośnie w naczyniach ceramicznych.
W przypadku pachnącej pelargonii musisz wybrać luźną i pożywną mieszankę gleby. Odpowiednie jest podłoże uniwersalne lub specjalna gleba do klatek letnich – z równą ilością darni, ziemi liściastej i piasku. Pachnący pelargonią nie toleruje torfu. Gatunek ten należy uprawiać z wysoką warstwą drenażową (do 1/3 pojemności), dodając do gleby dodatki spulchniające, które nie pozwalają na zagęszczenie podłoża. Roślinę przesadza się metodą przeładunkową, zachowując nienaruszoną grudkę glinianą.
Przeczytaj także nasz artykuł Zasady zimowania pelargonii na parapecie iw piwnicy.
Choroby, szkodniki i rosnące problemy
Będąc jednym z najsilniejszych fitoncydów i aktywnie odstraszającym mole i szkodniki owadzie, pachnące pelargonie zasłynęły jako naturalny środek odstraszający. Grozi jej tylko gnicie korzeni podczas przelewania lub podstawa łodyg z niedokładnym podlewaniem.
Reprodukcja pachnącej pelargonii
Prostota rozmnażania ułatwi uprawę bujnych pelargonii bez większego wysiłku. Sadzonki zielone można ciąć od marca do września, częściowo zdrewniałe – w sierpniu-październiku zapuszczają korzenie w mniej niż 3 tygodnie nawet bez warunków szklarniowych i tylko w wodzie. Wystarczy wierzchołkowa sadzonka o długości około 5 cm z 3-5 liśćmi, z których pozostały tylko 3, głęboko zakopując sadzonki w podłożu.
Trudniej jest wyhodować pachnącą pelargonię z nasion. Wymaga płytkiego wysiewu, przykrycia folią i stabilnej wilgotności.
Duże krzewy wytwarzające pędy można podzielić na części.
