Wśród faworytów ozdobnych roślin liściastych wszyscy hodowcy kwiatów mają jedną specjalną roślinę pod względem tekstury, wielkości i charakteru – peperomię. Ale główną zaletą tego kompaktowego cudu zawsze była i pozostaje różnorodność. Liście zaokrąglone lub sercowate, średniej wielkości, ale bardzo efektowne, od pierwszego wejrzenia fascynują. A efekt kręconej lub ażurowej rozety lub poduszki podkreśla chwytliwe kolory i piękno detali. Peperomie są naprawdę bardzo różne – czasem proste, czasem szlachetne, dziwaczne lub klasyczne, czasem zupełnie odmienne zarówno pod względem liści, jak i kształtu krzewów. Ale te optymistyczne rośliny pod każdą postacią tak wesoło wpływają na otaczającą przestrzeń, że po prostu nie sposób nie zakochać się w pięknie ich zieleni.
Peperomia we wnętrzu. Farmer Burea-Uinsurance.com floradania
Spis treści:
Wielotwarzowa królowa aranżacji wnętrz
To nie przypadek, że od kilku lat peperomie nazywane są ulubionymi roślinami nowoczesnych wnętrz. Naprawdę trudno znaleźć rośliny, które oferują tak szeroki wybór różnych form, gatunków i odmian. A jednak wszystkie peperomie są uniwersalnie łatwe w uprawie i idealnie pasują do każdego otoczenia. Przedstawiciele rodzaju peperomia zawdzięczają swoją nazwę nie tylko podobieństwu liści do papryki (rośliny w klasycznych formach rzeczywiście nie można nazwać inaczej niż wyczuwalną). Dlatego peperomia należy do rodziny PieprzLub Papryka (Piperaceae). Różnorodność peperomii jest tak duża, że przynależność niektórych gatunków do tego samego rodzaju nie zawsze jest możliwa do rozpoznania na pierwszy rzut oka.
Peperomia (Peperomia) – rodzaj wiecznie zielonych bylin zielnych, w rzeczywistości jedyną powszechną „obowiązkową” cechą, dla której są grube, mięsiste pędy. W zależności od gatunku mogą być prawie zmniejszone, skrócone, wyprostowane, wylegające, a nawet płożące. Ponadto rodzaj pędów bezpośrednio determinuje wykorzystanie roślin i ich wygląd. Ale peperomie są cenione nie za wiele różnych form wzrostu, ale za ozdobne liście, niezmiennie atrakcyjne u każdej rośliny tego rodzaju.
Liście osiadają na dosyć krótkich ogonkach naprzemiennie lub w okółkach, ułożone tak gęsto, że pędy pod nimi prawie nigdy nie są widoczne. Mięsiste, soczyste, gęste, mogą różnić się w różnych gatunkach nie tylko wielkością (od 1 do 15 cm), ale także kształtem (okrągłym, w kształcie serca), fakturą powierzchni (od błyszczącej gładkiej woskowej do aksamitnej, pomarszczonej, wytłaczanej ) i oczywiście ten sam kolor, który waha się od ciemnozielonego do jasnozielonego, brązowego, oliwkowego, fioletowego, srebrnego, nie wspominając o licznych różnorodnych kombinacjach.
Ale wszystkie bez wyjątku peperomie mają liście o pełnych krawędziach. A przy tym wszystkim peperomie są również zdolne do kwitnienia, uwalniając gęste kłoski kwiatostanów z kremowych lub jasnozielonych kwiatów pozbawionych okwiatu, co jednak trudno nazwać bardzo atrakcyjnym (ale kwitnienie również nie wpływa na piękno ani gęstość zieleni ). Kwitną i owocują, tworząc miniaturowe, suche owoce, które łatwo oddzielają się od „kłosa” owocostanu peperomii przez cały rok.
Przyjemna peperomia (Peperomia blanda). Farmer Burea-Uinsurance.com HiHort
Peperomia cętkowana (Peperomia maculosa). Farmer Burea-Uinsurance.com floradania
Peperomia pomarszczona lub Peperomia pomarszczona (Peperomia caperata). Farmer Burea-Uinsurance.com floradania
Rodzaje peperomii
W uprawie kwiatów w pomieszczeniach, spośród setek naturalnych gatunków peperomii, aktywnie wykorzystuje się nieco ponad dziesięć odmian. Najlepsze peperomie ozdobne to:
- Peperomia pomarszczona lub Peperomia pomarszczona (Peperomia caperata) – zaskakująco efektowny aksamitny wygląd o idealnie sercowatym kształcie liścia, gęstym obrzeżu i pozornie pofałdowanej, pomarszczonej powierzchni, co tylko dodaje uroku czekoladowo-fioletowemu kolorowi. Liście rośliny są zbierane w formie rozet.
- Peperomia jest przyjemna (Miękka peperomia) Jest epifitem o słabo rozgałęzionych, wyprostowanych pędach do 30 cm wysokości, wyróżniającym się gęstym obrzeżem. Liście w okółkach są owalne, osiągają zaledwie 3-4 cm, z pięknym aksamitnym jasnozielonym kolorem na górze i fioletowym poniżej (zewnętrznie ta peperomia przypomina trojeść).
- Zauważono peperomię (Peperomia maculosa) Jest modnym gatunkiem wielkolistnym, którego dorosłe krzewy przypominają swoim wyglądem żywicieli. Liście są zielone, z błyszczącym połyskiem, wdzięcznym spiczastym brzegiem, do 15 cm długości, pędy są grube, do 1 cm średnicy, wyprostowane. Białawe słoje nadają całemu liściowi zaskakującą elegancję i pięknie kontrastują z ciemną podstawą blaszki liściowej.
- Peperomia okrągłolistna (Peperomia rotundifolia) – ażurowa, rosnąca w formie grubej poduszki, z okrągłymi małymi listkami pomalowanymi na olśniewającą jasnozieloną tonację, która ze względu na brzeg wygląda jak niemal metaliczny połysk.
- Peperomia tępo-liściasta (Peperomia obtusifolia) Jest zwartą rośliną o olśniewającym błyszczącym połysku z eliptycznymi liśćmi o długości około 5-7 cm ze skórzastą, nasyconą kolorową powierzchnią. Oprócz formy podstawowej popularne są również Alba o kremowych liściach i szaro-srebrna Albamarginata.
- Marmur peperomii (Marmurkowa peperomia) Jest niskim, gęsto rosnącym gatunkiem o pięknych wytłoczonych liściach ze spiczastym wierzchołkiem, na tle pomarszczonej srebrzystej powierzchni, z której jasno wystają 5-7 ciemnofioletowych żył.
- Peperomia pełzająca (Węże peperomii) – epifit z wiszącymi lub leżącymi pędami, na których jasnozielone, dość duże liście pysznią się spiczastymi wierzchołkami, często ozdobione „podartą” jasnozieloną obwódką (liście przypomina nieco brzozę, tylko z solidną, nie postrzępioną Brzeg).
- Peperomia aksamitna (Pepperomia velutina) – gatunek o ciemnoczerwonych, wyprostowanych pędach i prawie okrągłych ciemnych szmaragdowych liściach z 5-7 srebrzystymi żyłkami na szczycie płytek, które wydają się prawie niebieskie.
- Peperomia czubkowata (Peperomia clusiifolia) jest dużą rośliną wieloletnią z pędami wznoszącymi się zdolnymi do zakorzenienia się w węzłach i twardymi, prawie siedzącymi dużymi liśćmi o długości do 15 cm o stonowanej fioletowo-zielonej barwie, z fioletową obwódką wokół krawędzi. W tej peperomii w kulturze pokojowej bardziej popularna jest forma variegat, w której na liściach znajdują się szare, białe i żółtawe plamy, jakby rozprzestrzeniały się od żyły środkowej do czerwonawej granicy.
- Peperomia szara (Peperomia inca) – półkrzew o wysokości do 50 cm z zaokrąglonymi liśćmi w kolorze oliwkowym, z piękną krawędzią i pojedynczą wyraźną żyłą środkową.
- Peperomia srebrzysta (Peperomia argyreia) – jeden z najbardziej spektakularnych, różnobarwnych gatunków. Pyszności stłoczone w rozetach, zaokrąglone liście na długich sadzonkach z pięknym spiczastym wierzchołkiem, osiągającym średnicę 12 cm i wydatnymi wyraźnymi jasnozielonymi żyłkami na tle szaro-srebrzystych blaszek liściowych. Naprzemienność jasnych i białawych pasków nadaje roślinie niepowtarzalny wygląd graficzny, a sama roślina wydaje się być pokryta srebrną farbą.
- Peperomia jest czerwonawa (Peperomia różyczka) Jest wdzięczną byliną o silnie rozgałęzionych, cienkich czerwonych pędach, usianych małymi owalnymi liśćmi naprzeciwległych z bardzo jasną górną stroną i czerwonawą dolną.
Peperomie stały się tak popularne przede wszystkim ze względu na ich wszechstronność. Jest to roślina doniczkowa, która jest praktycznie bezproblemowa nawet przy skromnej pielęgnacji. Nie ma wyraźnego okresu uśpienia, liście świetnie wyglądają przez cały rok i wymagają jedynie rekompensaty za sezonowe zmniejszenie oświetlenia, ale nie poważnej zmiany warunków przetrzymywania w zimie. Peperomie doskonale dostosowują się do różnych warunków uprawy, można je wyeksponować nie tylko na parapecie, ale również wewnątrz pomieszczeń, niemal w każdym wnętrzu.
Błędy w schemacie pielęgnacji, jeśli nie naruszyłeś podstawowych zasad, peperomia dobrze toleruje, roślina jest łatwo przywracana i odnawiana oraz ma zdolność wytrzymania wszelkich trudności. Jedyne, czego nie lubi, to wilgoć. A jeśli zapewnisz peperomię przy minimalnej stabilnej opiece, stanie się ona jedną z najbardziej wytrzymałych i skromnych piękności w pomieszczeniach. Ale nie mniej ważny jest kolejny talent peperomii – umiejętność łatwego dopasowania do każdego wnętrza, wniesienia do niego świeżości, harmonii, jasnych i zaskakująco luksusowych akcentów. Peperomie nadają się zarówno do salonów, jak i szklarni czy gablotek z kwiatami.
Marmur Peperomia (Peperomia marmorata). Farmer Burea-Uinsurance.com Jerzy Opiołał
Peperomia rotundifolia (Peperomia rotundifolia). Farmer Burea-Uinsurance.com floradania
Peperomia tupolistnaya (Peperomia obtusifolia). Farmer Burea-Uinsurance.com floradania
Opieka domowa dla peperomii
oświetlenie
Bardzo trudno jest znaleźć wygodne oświetlenie do peperomii. Chodzi o to, że bezprecedensowa różnorodność gatunków to nie tylko duży wybór różnych cech dekoracyjnych, ale także różnice w naturalnych obszarach upraw, które są dziedziczone w formie pomieszczenia. Aby wybrać idealne warunki dla swojej peperomii, najpierw musisz wyjaśnić przy zakupie, do jakiego rodzaju oświetlenia jest przyzwyczajona dana roślina. W końcu nawet odmiany, nie mówiąc już o gatunkach, mają swoje własne „przyzwyczajenia”. Oczywiście istnieją ogólne zasady wyboru trybu oświetlenia dla peperomii:
- peperomie zielonolistne o błyszczących, gładkich liściach tolerują cień;
- rośliny o krawędzi, a także pstrokate, fioletowe, srebrnolistne peperomie i oryginalne odmiany są światłolubne.
W przypadku wszystkich „niestandardowych” peperomii odmianowych konieczne jest zapewnienie jasnego, rozproszonego oświetlenia chronionego przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Idealne są parapety wschodnie lub zachodnie. Nie zniosą nawet półcienia. Klasyczne peperomie zielonolistne świetnie czują się w półcieniu, szczególnie piękne liście wypuszczają się w jasnym półcieniu, choć mogą tolerować słabsze oświetlenie (ale nie z głębokim cieniem). Peperomie czują się równie dobrze zarówno w oświetleniu sztucznym, jak i naturalnym.
Najtrudniejszą częścią uprawy peperomii jest zapewnienie stałych warunków przez cały rok. Zimą, kiedy ilość naturalnego światła jest naturalnie zmniejszona, każdą peperomię należy przenieść na jasne miejsce lub nawet na jasne, słoneczne miejsce. Jeśli nie wykonasz korekcji zimowego oświetlenia, peperomia nie tylko straci charakterystyczny kolor liści, ale zacznie również wypuszczać coraz mniejsze i rzadsze liście.
Peperomia incaya (Peperomia incana). Farmer Burea-Uinsurance.com Jerzy Opiołał
Peperomia clusiifolia. Farmer Burea-Uinsurance.com Irene Lucas
Peperomia pełzająca (peperomia serpens). Farmer Burea-Uinsurance.com Jerzy Opiołał
Komfortowa temperatura
Stabilność jest główną wytyczną przy wyborze temperatur, które są komfortowe dla peperomii. Są to rośliny ciepłolubne, które nie lubią ani ciepła, ani zimna. Te piękności najlepiej czują się w stabilnych temperaturach „pokojowych” o średnich wartościach około 18 stopni Celsjusza. Latem temperatura może wzrosnąć do 22-23 stopni, zimą spaść do 16, ale im stabilniejsza temperatura, tym lepiej. Przy kontrolowaniu warunków życia peperomii bardzo ważne jest zapobieganie wychłodzeniu podłoża w doniczkach, ponieważ to kłącze najbardziej cierpi na wahania temperatury. Tej rośliny nie należy umieszczać na zimnych powierzchniach.
Pomimo tego, że peperomie wyglądają świeżo, jakby właśnie zostały przywiezione z bajkowego lasu, rośliny te nie lubią wentylacji, przeciągów i powietrza z zewnątrz. Ze względu na zamiłowanie do stabilnych warunków, peperomie nie tolerują nagłych ruchów i aktywnej wentylacji. Rośliny te muszą być chronione przed wszelkimi zmianami w środowisku wszelkimi dostępnymi sposobami. Przeciągi są szczególnie niebezpieczne zimą, a także gdy na parapetach rosną peperomie.
Peperomia velutina (Peperomia velutina). Farmer Burea-Uinsurance.com Nathan Bussard
Peperomia srebrzysta (Peperomia argyreia). Farmer Burea-Uinsurance.com floradania
Peperomia czerwonawa (Peperomia różyczka). Farmer Burea-Uinsurance.com David Eickhoff
Podlewanie i wilgotność powietrza
Utrzymanie odpowiedniej wilgotności podłoża dla peperomii to najtrudniejszy moment w pielęgnacji roślin. Okruchy te, pomimo aktywnego wzrostu i ogólnej bezpretensjonalności, bardzo boją się wahań warunków w kierunku skrajnej wilgoci. Jeśli krótkotrwała susza i spadek wilgotności gleby są bardzo dobrze tolerowane przez peperomie, to nie znoszą bardzo długiej suszy i podmoknięcia, nawet w minimalnej formie.
Aby znaleźć idealną strategię nawadniania, konieczne jest ścisłe kontrolowanie stopnia wysychania podłoża, pozwalającego na wyschnięcie w górnej i środkowej warstwie (prawie całkowicie) pomiędzy zabiegami. Podlewanie odbywa się w sposób powściągliwy, z niewielką ilością wody, nie stwarzając ryzyka zakwaszenia gleby i gwałtownych wahań wskaźników wilgotności. Zimowy reżim nawadniania peperomii jest bardzo prosty: każda kolejna procedura jest przeprowadzana dopiero po całkowitym wyschnięciu podłoża w pojemniku.
Należy zwrócić większą uwagę na jakość wody. Podlewanie peperomii można wykonać tylko miękką wodą, która osiadła przez co najmniej 3 dni i jest wystarczająco ciepła. W optymalnych warunkach temperatura wody powinna być o 2-3 stopnie wyższa niż temperatura powietrza w pomieszczeniu z peperomią. „Ciepłe” podlewanie pomaga zapobiegać przechłodzeniu ziemskiej śpiączki, co jest najbardziej niebezpieczne dla tych roślin.
Wilgotność powietrza, pomimo tego, że peperomie są często uprawiane w gablotach kwiatowych i szklarniach, wcale nie jest parametrem krytycznym dla tej uprawy. Idealne warunki wilgotnościowe dla peperomii, w której roślina aktywnie rośnie i wytwarza najatrakcyjniejsze liście, to około 50-60%. Ale nie boją się niższej wilgotności powietrza, a także wahań peperomii.
W typowych warunkach mieszkaniowych peperomie z reguły czują się bardzo dobrze, nie trzeba instalować ani domowych, ani komercyjnych nawilżaczy. Opryskiwanie peperomii również nie jest przeprowadzane (a w przypadku roślin z owłosionymi liśćmi są one w ogóle surowo zabronione). Jedynym wyjątkiem jest oprysk gatunków o gładkich, błyszczących liściach w dni, gdy temperatura powietrza wzrasta powyżej 23 stopni Celsjusza. Zimą surowo zabrania się spryskiwania wszystkich roślin tego rodzaju.
Wszystkie peperomie wielkolistne, oprócz standardowych procedur, wymagają okresowego wycierania liści wilgotną gąbką w celu usunięcia kurzu. U gatunków drobnolistnych (z wyjątkiem owłosionych) prysznic można przeprowadzić latem.
Peperomia we wnętrzu. Farmer Burea-Uinsurance.com floradania
Najlepszy opatrunek na peperomię
Nawozy dla tych roślin powinny przede wszystkim utrzymywać wyjątkowo stabilne środowisko, zapobiegając zmianom właściwości gleby z sezonu na sezon. Top opatrunek na peperomię stosuje się nawet w okresie zimowym, zmniejszając jedynie częstotliwość zabiegów. Za optymalną strategię uważa się aplikację nawozu w standardowej dawce od marca do października co 2 tygodnie, a od listopada do lutego – co miesiąc.
W przypadku peperomii najlepiej nadają się złożone nawozy przeznaczone wyłącznie dla ozdobnych roślin liściastych (mieszaniny o wysokiej zawartości azotu).
Przeszczep Peperomia, pojemność i substrat
Podłoże do peperomii jest bardzo ważne. Roślina ta tak bardzo boi się wilgoci, że nadają się do niej tylko wysokiej jakości, sypkie, przepuszczalne dla powietrza i przepuszczalne mieszanki ziemi o lekkiej strukturze. Za optymalną uważa się glebę liściastą z połową dodatku piasku, torfu i próchnicy lub gotową mieszankę do ozdobnych roślin liściastych i sukulentów.
Przeszczep dla wszystkich przedstawicieli rodzaju peperomia przeprowadza się „na żądanie”: tylko wtedy, gdy korzenie całkowicie opanowują poprzednią glinianą grudkę i zaczną pojawiać się w otworach drenażowych. Coroczne przesadzanie dla nich odbywa się bardzo rzadko, najczęściej przesadzanie roślin raz na 1 lata. Sama procedura jest standardowa: roślina jest przewracana, starając się jak najmniej zranić korzenie i układając bardzo wysoki drenaż na dnie pojemnika.
Pojemniki Peperomia powinny być klasyczne, o większej wysokości w stosunku do średnicy. Ponieważ dla rośliny kładzie się wysoki drenaż (do 1/3 pojemności), przestrzeń życiowa faktycznie będzie odpowiadać kształtowi kłącza. Rośliny te nie lubią zbyt luźnej gleby. Pojemniki Peperomia można powiększyć tylko o kilka centymetrów.
Peperomie można uprawiać hydroponicznie.
Peperomia we wnętrzu. Farmer Burea-Uinsurance.com floradania
Choroby i szkodniki peperomii
Peperomie wykazują doskonałą odporność i przy minimalnej opiece ogólnoustrojowej rzadko chorują. Tylko naruszenie komfortowej zawartości wilgoci w podłożu, nadmierna wilgoć powoduje rozprzestrzenianie się różnych rodzajów zgnilizny, z którą można sobie poradzić tylko za pomocą awaryjnego przeszczepu. Wśród nowych odmian peperomii częściej występuje choroba specyficzna dla roślin – wirus peperomii, który powoduje karłowatość roślin i jest nieuleczalny (lepiej natychmiast zniszczyć dotknięte osobniki). Spośród szkodników wełnowce są najbardziej uciążliwymi szkodnikami, z którymi łatwo sobie poradzić nawet bez chemikaliów, po prostu je zmywając.
Częste problemy w uprawie peperomii
- utrata atrakcyjności liści, pojawienie się jasnych lub brązowych plam, narośla z wilgocią;
- więdnięcie liści z nadmiernym podlewaniem;
- żółknięcie liści i pojawienie się rdzawych plam przy nadmiernym nawożeniu;
- zrzucanie liści w przypadku zbyt długiej suszy;
- wysychanie końcówek liści lub opadanie liści podczas nagłych wahań temperatury i przeciągów;
- więdnięcie i marszczenie się liści w bezpośrednim świetle słonecznym.
Peperomia. Farmer Burea-Uinsurance.com floradania
Reprodukcja peperomii
Jest to bardzo łatwa do rozmnażania roślina doniczkowa, która, podobnie jak wszystkie rośliny okrywowe z bylin zielnych, z łatwością pozwala oddzielić dorosłe krzewy i uzyskać kilka młodszych roślin prawie przy każdym przesadzeniu, które mogą szybko zakorzenić się i zacząć rosnąć.
Oprócz separacji peperomia jest również propagowana przez:
- ukorzenianie sadzonek liściowych i łodygowych (wycinane wiosną i latem, ukorzenione pod maską w podłożu bez wstępnej obróbki stymulatorami wzrostu, ale utrzymujące temperaturę co najmniej 25 stopni Celsjusza);
- wysiew nasion (kiełkowanie wymaga wysokich temperatur, jasnego oświetlenia, stabilnej wilgotności i nurkowania natychmiast po uwolnieniu pierwszego lub drugiego liścia).
