Bilbergia to roślina z rodziny bromeliad. Do tej rodziny należą vriezia – najpiękniejsza z bromeliad, gusmania, cryptantus – lider w kolorze liści, neoregelia, echmea, a także słynny ananas. Bilbergia są uważane za najbardziej bezpretensjonalne z bromeliad. Rośliny mają twarde, kolczaste długie liście wzdłuż krawędzi, zebrane w rozetę. Kwiatostan jest różowy lub czerwony. Są to rośliny doniczkowe na jasne i ciepłe miejsce. Istnieje kilka rodzajów bilbergii: bilbergia wspaniała, bilbergia zielona, bilbergia piramidalna, bilbergia Sandersa.
Bilbergia opadająca (Billbergia nutans). Farmer Burea-Uinsurance.com PatTTGReGoR
Opis bilbergii
Bilbergia to rośliny epifityczne (rośliny rosnące na pniach i gałęziach drzew, wykorzystujące je jako podporę, ale nie pasożytujące na nich). Pochłaniają wilgoć z powietrza za pomocą korzeni przybyszowych powietrza. Epifity żywią się wilgocią deszczową i nagromadzeniem próchnicy w szczelinach, więc bilbergia może być uprawiana na zaczepach.
Najpopularniejszym typem jest bilbergia opadająca… W przypadku opadających kwiatostanów nazywa się je czasami „łzami królowej”. Bilbergia ma wąskie, długie skórzaste liście, jasnozielone, jak trawa. Szypułka jest zakrzywiona, z opadającym różowym kwiatostanem, najpiękniejszą częścią rośliny są przylistki czerwone lub koralowe z dyskretnymi kwiatami i pręcikami.
Bilbergia świetnie czuje się w ciepłym i jasnym pomieszczeniu… Zimą lepiej zdefiniować go na południowym oknie, latem można go wynieść na balkon. Spokojnie przeniesie brak uwagi z twojej strony, najważniejsze jest to, że nie musisz zapominać o terminowym podlewaniu: podłoże musi być zawsze wilgotne. Przy okazji, o podłożu. Powinien być porowaty i dobrze osuszony. Zaleca się wypełnienie drenażem co najmniej 1/3 wysokości doniczki. Mieszanka ziemna składa się z ziemi liściastej, próchnicy, torfu i piasku w proporcji 2: 1: 1: 0,5. Do mieszanki można dodać torfowiec, korę iglastą.
Piramida Bilbergia (Billbergia pyramidalis). Farmer Burea-Uinsurance.com Alison Klein
Zimą rośliny rzadko są podlewane i lekko spryskiwane, zapobiegając nadmiernemu nawilżeniu ziemnej śpiączki. Latem podlewanie zwiększa się i łączy z górnym opatrunkiem. Do podlewania lepiej jest używać miękkiej (bez wapna) wody o temperaturze pokojowej.
Pierwszego kwitnienia można się spodziewać za około trzy lata.
Do notatki:
- Bilbergia jest bardzo wytrzymałą rośliną, ale zacieniony obszar i sucha ziemista grudka negatywnie wpływają na jej kwitnienie.
- Roślina nie toleruje bezpośredniego światła słonecznego.
- Rośliny przesadza się po 2-3 latach. W tym samym czasie podzielony jest zarośnięty krzew.
- Podobnie jak większość bromeliad, bilbergia jest podlewana bezpośrednio do wylotu, ale tylko wtedy, gdy temperatura powietrza przekracza +20 ° C.
- Inne rodzaje bilbergii są również piękne: wspaniała, zielona, piramidalna, sanders bilbergia, która ma jaskrawoczerwone szerokie przylistki i niebieskie rurkowate kwiaty. Jej kolor liści jest również oryginalny – różnobarwny, z różowymi, białymi i zielonymi plamami.
Bilbergia opadająca (Billbergia nutans). Farmer Burea-Uinsurance.com Witalij Alyonkin
Cudowne potomstwo bilbergii
Jakiś czas po kwitnieniu rozeta obumiera, a z płożącej łodygi lub kłącza wyrasta nowa roślina, która kwitnie w następnym sezonie. Stare rozety zaleca się odcinać 1-2 miesiące po kwitnieniu. Kwitnienie sprzyja codziennemu spryskiwaniu miękką wodą., tworzenie rośliny w postaci krzewu, letnia zawartość rośliny na świeżym powietrzu w półcieniu.
Bilbergia jest rozmnażana przez pędy boczne lub podział… Jeśli pęd zostanie oderwany zbyt wcześnie, będzie rósł powoli lub może umrzeć. Jeśli rozdzielisz go późno, możesz nie mieć już innych pędów. Dlatego należy pamiętać, że pędy boczne są oddzielane od rośliny matecznej dopiero wtedy, gdy osiągną wysokość co najmniej 1/3 progenitora i same tworzą dobrze rozwinięty system korzeniowy. Młode rośliny należy sadzić ciasno, ponieważ ich korzenie są słabo rozwinięte i łatwo się wypłukują podczas podlewania.
Rośliny mogą być dotknięte łuskami i wełnowcami. Gdy podłoże jest podmokłe, obserwuje się zgniliznę korzeni.
Autor: T. Egorova.
