Miodowa roślina berberysowa to ozdobna roślina krzewiasta należąca do rodziny o tej samej nazwie. W naturze występuje dwanaście odmian berberysu, aw kulturze około 45 gatunków. Krzew jest ceniony jako dobra roślina nektarowa.
Treść artykułu
- 1 Dystrybucja i znaczenie dla ludzi
- 1.1 Barbaris Tunberga
- 1.2 Wspólna odmiana
- 1.3 Amursky
- 2 Agrotechnics
- 3 Wydajność miodu
- 4 Przydatne właściwości
Dystrybucja i znaczenie dla ludzi
Krzewy berberysu są powszechne w Europie południowej i środkowej. Niektóre gatunki z powodzeniem rosną w Azji, na Kaukazie i Wschodniej Syberii. Istnieją odmiany uprawiane w Ameryce Północnej.
Z berberysu formowane są krawężniki i żywopłoty, które doskonale wpisują się w krajobraz miejski, parkowy i ogrodowy.
Dojrzałe owoce rośliny są jadalne. Służą do robienia napojów, słodyczy, pianek, dżemów, pilaw, płatków zbożowych. Liście służy do marynowania, a kłącza, kora, drewno do produkcji żółtej farby.
Jako dobre rośliny miododajne można wyróżnić trzy rodzaje berberysu:
- Thunberg;
- zwykły;
- Amur.
Wszelkie krzewy berberysu są odporne na mróz, suszę, bezpretensjonalne dla jakości gleby (nie rosną tylko na glebach bagiennych i silnie wilgotnych!), Ale lubią też oświetlone obszary.
Barbaris Tunberga
Ta dzika roślina pochodząca z Chin i Japonii zakorzeniła się w naszym kraju jako roślina ozdobna. Występuje praktycznie na całym terytorium byłej WNP.
Wyróżnia się czerwonawo-brązowymi pędami, łukowatymi, żebrowanymi gałęziami i owalnymi liśćmi o charakterystycznym kolorze. Jesienią dolna część liści zmienia kolor z szarego na jaskrawoczerwony.
Kwiaty czerwonawe na zewnątrz z żółtym rdzeniem mogą być pojedyncze lub zebrane w małe grona. Każdy z nich ma po sześć działek, płatków i pręcików. Aromat podczas kwitnienia jest subtelny, dobrze wabi pszczoły i inne owady.
Kwiatostany kwitną do trzeciej dekady maja przez dwa do trzech tygodni, dzięki czemu pasieki otrzymują cenne łapówki wspierające. Najbardziej aktywna obecność pszczół w krzakach będzie miała miejsce, gdy temperatura powietrza przekroczy +15 stopni (szczyt lata przypada od 11 do 15).
Berberys tej odmiany ma nisko rosnącą odmianę, nie przekraczającą pół metra wysokości. Taki żywopłot nie wymaga regularnego przycinania i formowania krzewów – dzięki temu cała masa kwiatów pozostaje nienaruszona, a pszczoły uzyskują maksymalny plon miodu.
Wspólna odmiana
Ta odmiana jest typową dziką rośliną, której zarośla znajdują się wzdłuż zboczy i krawędzi. Krzewy są bezpretensjonalne dla gleb, doskonale tolerują silne mrozy i wczesnowiosenne przymrozki.
Roślina osiąga wysokość 1,2-1,5 metra. Kwiaty są żółte, zebrane w średniej wielkości grona. Kwitnie pod koniec maja lub na początku czerwca, w zależności od regionu. Są chętnie odwiedzane przez pszczoły latające.
Odmiana służy do tworzenia krajobrazu ogrodowego, ogrodzenia pasieki.
Amursky
Berberys amurski to wysoki krzew (do 1,5 m) o żółtych kwiatach zgrupowanych w grona.
W czerwcu tego roku roślina miodowa rośnie dziko na obrzeżach lasów i na terenach zalewowych rzek. Może służyć do ogrodzenia pasieki, działek osobistych, dekoracji ogrodu i okolicy.
Agrotechnics
Rozmnażanie krzewów berberysu rozważymy na przykładzie B. Thunberga.
Uwaga! Nie zaleca się sadzenia jakiejkolwiek odmiany berberysu w pobliżu zasianych pól. Minimalna odległość od nich powinna wynosić 800 metrów. Rośliny przyczyniają się do rozprzestrzeniania się chorób grzybowych!
Nasiona sadzi się jesienią. W przypadku siewu wiosennego będą musiały zostać rozwarstwione w ciągu 2,5-3 miesięcy. Silne sadzonki uzyskuje się z nasion, które sadzi się w przygotowanym miejscu w wieku dwóch lub trzech lat.
Lądowanie odbywa się w wykopach na głębokość 0,4-0,5 metra. Odległość między krzewami wynosi 50-60 cm (około dwie rośliny na każdy metr bieżący żywopłotu).
Aby pędy berberysu były pożyteczne, można je umieścić na zboczu wąwozu lub na brzegach systemu nawadniającego – krzewy dobrze utrwalają ruchome gleby. Ale głównym obszarem zastosowania jest formowanie żywopłotów lub pasów ochronnych pola.
Wydajność miodu
Jak wspomniano powyżej, wymienione odmiany są dobrymi roślinami nektarowymi. Jednocześnie pszczoły miodne chętnie odwiedzają również inne rodzaje berberysu.
Berberys Thunberg dostarcza od 200 do 230 kilogramów miodu na hektar gęstych zarośli. W przypadku odmiany Amur wiadomo, że w okresie kwitnienia jeden krzew daje średnio 0,151 grama nektaru.
Wypompowany z plastra miód ma charakterystyczny żółty kolor i bardzo przyjemny aromat. Smakuje obficie słodko.
Przydatne właściwości
Miód berberysowy, podobnie jak sama roślina, posiada szereg cech przydatnych dla organizmu człowieka. To:
- skuteczny środek przeciwdrobnoustrojowy i przeciwgorączkowy na przeziębienia;
- magazyn witamin i minerałów na niedobory witamin;
- produkt, który pomaga oczyścić organizm z toksyn (podobny do miodu rzepakowego, który jest niezwykle ceniony w Europie ze względu na te właściwości lecznicze).
W medycynie ludowej istnieje przeciwwskazanie berberysu w czasie ciąży ze względu na jego zdolność do pobudzania aktywności mięśniowej (istnieje zagrożenie poronieniem). Nie wiadomo na pewno, czy takie ograniczenie dotyczy miodu pozyskiwanego z krzewów berberysu. W każdym razie kobiety w ciąży i karmiące piersią nie powinny nadużywać słodkich smakołyków z pasiek i wszelkiego rodzaju!
