Rośliny średnie reprezentowane są przez liczne krzewy, drzewa i trawy, w tym także dzikie. Zanim przyjrzymy się im pokrótce, zastanówmy się, co należy rozumieć pod pojęciem „pasma środkowego”.
Treść artykułu
- 1 Wprowadzenie
- 2 Wczesnowiosenne miodobranie
- 3 Wiosenna zbiórka miodu (koniec kwietnia, maj)
- 4 Wczesnoletnia zbiórka miodu
- 5 Zbiórka miodu w lecie
- 6 Późnoletnia kolekcja miodu
- 7 Miodowe zbiory jesienią
Wprowadzenie
Tak się złożyło, że różne źródła informacji odnoszą się pod tym terminem do różnych terytoriów geograficznych. Będziemy mieli na myśli europejską część Federacji Rosyjskiej, w tym regiony wokół Moskwy (tzw. Centralny Region Gospodarczy), regiony na północ od niej (Wołogda, Nowogród, Psków, Leningrad), a także południowy Czarnoziem i wschodnia Wołga regiony.
Tradycyjnie nie obejmuje to Republiki Komi, terytorium Perm, Baszkirii, Udmurcji, Tatarstanu i regionu Orenburg.
Poniżej znajdują się rośliny miodu centralnej Rosji według miesiąca:
Drzewa miodowe średniego pasa:
Przeczytaj: Przegląd drzew miodowych
Wczesnowiosenne miodobranie
Dla wygody wszystkie rośliny miodowe zostaną podzielone na okresy w zależności od miesięcy ich kwitnienia.
Wczesne rośliny miodowe środkowego pasa, jak w każdym regionie, wyróżniają się tym, że wydzielają nektar nawet przy niskich temperaturach powietrza.
To okres przełomu marca i połowy kwietnia. W tym czasie rodziny pszczele dopiero zaczynają swój rozwój – nie pracują z łapówką w pełni, jednak jest to bardzo ważne, gdyż działa stymulująco (rozwijając się).
Warto zauważyć, że najsilniejsze gniazda, które dobrze zimowały i zaczęły się rozwijać jeszcze przed lataniem, mogą dostarczyć pszczelarzowi pewną ilość miodu handlowego! Dzieje się tak głównie wczesną i dość ciepłą wiosną. Takie kolonie można namnażać bez obawy o wychłodzenie i można im nadawać połówki ramek (ich liczbę dobiera się zgodnie z grzebieniami lęgowymi).
Spośród najbardziej produktywnych roślin w kwietniu można zauważyć:
Ivu bredinu (koza) kwitnie przez dziesięć dni i daje nawet w najbardziej niesprzyjających latach do 10-15 kilogramów nektaru na hektar. W ciepłą wczesną wiosną silne rodziny dostają z drzewa około 6 kg miodu na dzień roboczy.
Inne gatunki wierzb mają istotny wpływ na pobór miodu. Więcej na ich temat przeczytasz tutaj: Wierzba (wierzba) jako roślina miodowa
Kolejna kwietniowa roślina miodu – klon zwyczajny… Rozpuszcza się pod koniec miesiąca, kwitnie do dziesięciu dni. Daje również silnym rodzinom pszczół 5-6 kilogramów nektaru dziennie.
Całkiem dobre rośliny miododajne i inne rodzaje klonów. Więcej o nich dowiesz się z naszego artykułu: Klon jako cenna roślina miodowa
Należy podkreślić matka i macocha… Jest jedną z pierwszych, które kwitną, gdy śnieg nie stopił się jeszcze całkowicie. Długi kwit – 40-45 dni. Ta roślina wieloletnia jest łatwo rozmnażana przez nasiona i kawałki kłączy. Oprócz nektaru zapewnia rodzinom pszczelim obfity przepływ pyłku. Wydajność wynosi od 5 do 15 kilogramów nektaru na hektar.
Wiosenna zbiórka miodu (koniec kwietnia, maj)
Główne wiosenne miodobranie dostarcza więcej roślin. Majowe rośliny miodowe strefy środkowej są prezentowane:
Wierzba (biała wierzba), który kwitnie na początku maja i kwitnie do dwóch tygodni. Z hektara gęstych plantacji można uzyskać nawet 140 kilogramów miodu.
Rzepak ozimyprodukując od 30 do 90 kilogramów nektaru na hektar. To komercyjny miód o oryginalnym smaku (bardzo słodki, z gorzkim posmakiem) i zdolnością usuwania toksyn z organizmu człowieka.
Czytaj więcej: Rzepak i jego zalety jako roślina miodowa
Agrestkwitnienie od 2 do 2,5 tygodnia. Cenne źródło pyłku i nektaru. Wydajność do 75 kilogramów na hektar.
Czarna porzeczka, choć nie jest rekordzistą w swoim rodzaju, ale nadal daje kolonie pszczół od 7 do 32 kilogramów na hektar.
Pod koniec miesiąca kwitną również drzewa owocowe, przyczyniając się do rozwoju i przekupstwa. Ponadto kwitnie:
Sadzenie alpejskie… Okres kwitnienia wynosi 15-20 dni, wliczając początek czerwca. Roślina ma dużą wartość, gdyż na początku lata w przyrodzie występuje niewiele obficie kwitnących roślin miododajnych. Kultura konsekwentnie uwalnia do 120 kilogramów nektaru z każdego hektara upraw.
Mniszek lekarski, otwarcie na dwa tygodnie. W ciepły maj produkuje do 50 kilogramów nektaru. Jest także źródłem pyłków (pyłków).
Czarnoklen lub klon tatarskiwydzielanie nektaru przez dwa do trzech tygodni. To dobra roślina miodowa – z hektara plantacji można uzyskać od 70 do 80 kilogramów miodu.
Akacja żółty kwitnie od połowy maja i kwitnie przez dwa tygodnie. Przy sprzyjającej pogodzie silne rodziny pszczół wydobywają z zarośli do 5 kilogramów nektaru.
Czytaj więcej: Akacja jako roślina miodowa
Specyfika wiosennych roślin miododajnych polega na tym, że w momencie kwitnienia nie wszystkie rodziny pszczele osiągają maksymalny rozwój – w polu pracują z mniejszą intensywnością niż latem. Można zatem zmienić sytuację na lepsze, zmieniając strukturę rodzin (np. poprzez najazdy lub zjednoczenie najsilniejszych gniazd).
Wczesnoletnia zbiórka miodu
Okres wczesnoletni obejmuje rośliny miododajne, które kwitną od ostatnich dni maja, początku czerwca, aż do momentu kwitnienia koniczyny białej. W tym czasie do drzew i krzewów masowo dołączają trawy łąkowe i rośliny rolnicze.
Sage łąka – typowy przedstawiciel flory łąkowej, barwa od maja do września. Wydajność nektaru wynosi do 100 kilogramów z hektara. Trudno jednak wydobyć z niej miód – pszczoły muszą wdrapywać się głęboko w kwiaty.
CapryPhil – pnąca odmiana wiciokrzewu kwitnie wczesnym latem przez trzy tygodnie. Ten krzew dostarcza od 20 do 50 kilogramów miodu na hektar.
kwaśnica rzuca kwiaty od drugiej dekady maja i kwitnie od dwóch do trzech tygodni. Pod względem wydajności miodu prym wiedzie odmiana Thunberg – do 230 kilogramów nektaru na hektar plantacji.
Miodarki w czerwcu (w środkowym pasie) są wymienione poniżej:
Kwiaty maliny pojawiają się na początku czerwca. Kwitnienie trwa do miesiąca. W sprzyjających latach silne ule przynoszą od 5 do 10-14 kg nektaru dziennie.
Siew Lucerny kwitnie w drugim roku życia w czerwcu. Kwitnienie trwa miesiąc, a uwalnianie nektaru zależy bezpośrednio od wilgotności gleby. Przy podlewaniu jest to około 200-250 kilogramów nektaru na hektar. Bez nawadniania łapówki będą skromniejsze – do 50 kg.
Motherwort To kolejna wczesnoletnia roślina miodowa, która kwitnie w czerwcu. Jest interesująca dla pszczelarzy, ponieważ w warunkach suszy może wyprodukować 200-240 kilogramów miodu handlowego z hektara. Ta wieloletnia dzika roślina może być specjalnie hodowana na niewygodnych gruntach w pobliżu pasiek. Część wysianych nasion kiełkuje i kwitnie już w pierwszym roku życia.
Głóg kwitnie w maju – czerwcu. Czas wydalania nektaru wynosi do 15 dni. Roślina służy m.in. do formowania żywopłotów. Wydajność nektaru 80-100 kg.
jarzębina kwitnie w maju-czerwcu, zapewniając koloniom pszczół dobrą łapówkę w postaci nektaru i pyłku. Może służyć do ogrodzenia pasieki żywym ogrodzeniem. Najbardziej dekoracyjnym wyglądem jest aronia i jarzębina pospolita. Pszczoły przynoszą 30-40 kilogramów nektaru z hektara gęstych plantacji.
Kruchy kruszyny Miodowa roślina maj-czerwiec. Produktywność jest niska, zwłaszcza gdy jesienią pada śnieg na niezamarzniętą glebę. Średnio 15-30 kilogramów nektaru.
Uwaga! Wczesnym latem zwyczajowo ogranicza się składanie jaj przez macicę (około miesiąca przed zakończeniem łapówki, pod warunkiem, że do kolejnego poboru miodu jest kilka tygodni).
Zbiórka miodu w lecie
Za główną łapówkę uważa się letnią zbiórkę miodu. Jest to okres od początku do połowy czerwca do trzeciej dekady lipca. To już koniec aktywnego sezonu pszczelarskiego w wielu regionach.
Zbieranie nektaru latem zaczyna się od biała (pełzająca) koniczyna… Kwitnie ponad miesiąc. Wydajność wynosi około 100 kilogramów. Inne odmiany tej rośliny również dostarczają dużą ilość pyłku i nektaru.
Przeczytaj o tym w artykule: Koniczyna i jej zalety dla pasiek
Kwitną różne chwasty polne:
Różne odmiany ostropestu siewnego, którego kwiatostany rano odwiedzają pszczoły lotne. Dają od 350 do 380 kilogramów miodu handlowego na hektar.
Chabrowa łąka i pole (niebieski)wydzielanie nektaru nawet w suchych latach. Obie odmiany kwitną przez około miesiąc. Wydajność nektaru od 30-40 (niebieski) do 100-130 kg (łąka) na hektar.
Najlepsze rośliny miodowe centralnej Rosji kwitną również w środku lata – są to:
Lipa drobnolistna – królowa letniej łapówki, dająca cenną i bardzo popularną na rynku odmianę miodu. Wydajność nektaru na hektar w ciepłe dni wynosi od 600 do 1 kilogramów. Okres kwitnienia to 000-10 dni od początku lipca.
Musztarda Kwitnie przez trzy tygodnie w czerwcu-lipcu. W przypadku odmiany białej łapówki wynoszą około 100-150 kilogramów. To jedna z głównych roślin miododajnych.
Ivan Tea, kwitnie obficie i wydajniej w północnych rejonach strefy środkowej, daje do 350 kg nektaru. Kwitnienie trwa 30-35 dni. W deszczowe lato produkcja miodu będzie mniejsza. Niekorzystnie na tę trawę oddziałuje też palące słońce – nektar silnie gęstnieje, stając się niedostępnym dla latających pszczół.
Siew gryki – nie tyle silna roślina miodowa, co roślina popularna wśród pszczelarzy i kupujących dzięki pysznej różnorodności miodu. W czasie upałów wydajność zbóż wyraźnie spada. Ale przy dobrej pogodzie kolonie pszczół dostarczają 8-9 kilogramów miodu dziennie. Długi kwit – średnio 30-40 dni. Wydajność nektaru od 50 do 150 kg.
Jeśli lipa jest ostatnią letnią rośliną miododajną w regionie, zużycie macicy jest również ograniczone na miesiąc przed końcem wypływu. Jeśli kwitną pola gryki lub jest jakaś inna obfita łapówka od lokalnych roślin, nie trzeba tego robić, ponieważ gniazda zostaną przedwcześnie osłabione.
Późnoletnia kolekcja miodu
Okres ten jest naturalną kontynuacją letniej łapówki. Dlatego podział jest bardzo arbitralny, bardziej związany z charakterystyką rozwoju pszczół.
Ważny! Jeśli szczyt rozwoju rodzin pszczelich jeszcze nie minął, a łapówki mają charakter, zaleca się, aby nie ograniczać ich rozmnażania (siatki dzielące nie są instalowane).
Późnoletnie rośliny miodowe to wszystko, co kwitnie po lipach:
1) koniczyna czerwona – od 10 do 20 kg;
2) rzepak jary – od 30 do 90 kg;
3) kasza gryczana – od 50 do 150 kg;
4) lucerna – od 50 do 200 (do podlewania);
5) donnik – od 200 do 500 kg;
6) tymianek (tymianek) – od 40 do 180 kg;
7) arcydzięgiel (dzięgiel) – od 60 do 280 kg, w zależności od odmiany (leśnictwo jest bardziej wydajne);
8) mordovnik (kulkowy, zwykły) – od 30 do 340 kg;
9) szałwia – od 100 do 300 kg, w zależności od odmiany (odmiana łutkowana lub obrączkowana jest bardziej wydajna);
10) mięta pieprzowa – do 200 kg.
Miodowe zbiory jesienią
Okres ten obejmuje rośliny miododajne, które kwitną od około połowy lata do trzeciej dekady sierpnia i kwitną do około połowy września.
Nie zaleca się całkowitego wypompowywania otrzymanego w tym czasie miodu, ponieważ każdy błąd może prowadzić do złego zimowania rodzin pszczelich.
Lista jesiennych roślin miododajnych jest skromna:
Główne miejsce wśród nich to Heatherkwitnie od połowy lipca i kwitnie do późnej jesieni. Pszczelarze zwracają uwagę, że rodziny pszczele wynoszone na łapówki na ciągłe plantacje wrzosów wychodzą zimą silniej niż te pozostające w miejscu pasieki stacjonarnej. Wydajność nektarowa krzewu na hektar wynosi około 150-200 kilogramów.
Nawłoć (złoty pręt) wyrzuca kwiatostany do końca czerwca i wydziela nektar do września. Zapewnia dobre wspierające łapówki przy wystarczającej wilgotności. Miód na skalę przemysłową jest wypompowywany głównie tylko w Kanadzie i Polsce (od 150 kg na hektar).
Facelia niebieski daje do 50 kg nektaru. Energiczne kwitnienie trwa do trzech tygodni. A ten zielony nawóz wysiewa się wiosną w dwóch lub trzech dawkach z dwutygodniową przerwą.
Liderami pod względem zajmowanego terytorium, wystarczającego do pozyskania miodu, są:
1)Pościel powszechna… Występuje na polach, łąkach, przy drogach. Jest to wtórna roślina miododajna. Kwitnie do późnego lata, od czerwca.
2)Oset – dwuletnia dzika roślina, dosłownie usiana kwiatami. Jedna roślina może zebrać do 2,4 g pyłku. Kwiaty wydzielają nektar przez prawie dwa miesiące, aż do późnej jesieni.
3)Groszek mysiKwitnie od czerwca do września i produkuje do 70 kg nektaru z hektara.
Aby jak najlepiej wykorzystać jesienną łapówkę, należy z wyprzedzeniem zadbać o dalsze składanie jaj, ewentualnie z wykorzystaniem zapasowych matek. Najważniejszą rzeczą jest ochrona kolonii pszczół przed osłabieniem przed zimowaniem (pszczoły często giną przy późnych zbiorach nektaru).
Co dziwne, ale to właśnie późne miodobranie pomaga przygotować pasiekę na przyszły rok – w gniazdach będzie wystarczająca podaż chleba pszczelego, rodziny odmłodzą się. Cóż, pszczelarz zostanie zwolniony z konieczności spóźnionego karmienia, co wyczerpie rodziny pszczół niewielką liczbą owadów latających, a nawet otrzyma pewną ilość miodu handlowego.
