Pytanie, jak znaleźć matkę w ulu, jest koniecznością zarówno dla doświadczonych, jak i początkujących pszczelarzy. Doświadczeni ludzie potrzebują tej umiejętności, aby zoptymalizować czas podczas pracy z dużą liczbą rodzin, a początkujący – aby nie trzymać otwartego ula przez długi czas i nie przechłodzić czerwiu.
Treść artykułu
- 1 Wyszukaj cel
- 2 Jak szybko znaleźć
- 3 Przyciągnięcie asystenta i dodatkowe poszukiwania
- 4 Korzystanie z etykiet
Wyszukaj cel
Zanim opiszemy tajniki szybkiego odnalezienia macicy, trzeba ustalić, dlaczego to zrobimy?
Jeśli początkujący pszczelarz musi tylko ustalić swoją obecność, na przykład po obgryzieniu matecznika, wcale nie jest konieczne porządkowanie całego gniazda, naruszając reżim temperaturowy w rodzinie.
Należy ustalić, czy królowa jest, czy nie, na podstawie jej pracy, czyli jednodniowego siewu lub czerwiu niedrukowalnego.
Jeśli jest wysiew i jest solidny, równomiernie rozmieszczony na wszystkich wolnych komórkach, a macica nie wysiewa 2-3 jąder w jednej komórce, to jest zdrowa, wysoce produktywna, jest na swoim miejscu i spełnia swoje zadanie.
Nie ma potrzeby odwracania uwagi pszczelej rodziny od pracy, wystarczy zobaczyć królową wizualnie!
Konieczne jest celowe poszukiwanie go tylko w celu przeprowadzenia niezbędnych manipulacji. Na przykład:
- do tagowania;
- przeszczepy do warstw;
- usunięcie z rodziny i zmiana;
- prowadzenie prac selekcyjnych lub hodowlanych.
Jak szybko znaleźć
Oczywiście królowe różnych ras i w różnym wieku mają swoje własne cechy behawioralne! Dlatego doświadczeni pszczelarze mają swoje własne sekrety szybkiego wyszukiwania.
Jednocześnie można wyróżnić podstawowe zasady obowiązujące wszystkich:
1) Przede wszystkim, jeśli to możliwe, najlepiej przeprowadzać poszukiwania w ciągu dnia w lecie, kiedy większość pszczół jest zajęta pracą poza ulem.
2) Trzeba stanąć w pobliżu ula od słonecznej strony, gdyż patrząc na ramkę w promieniach słonecznych znacznie łatwiej jest wykryć zarówno jednodniowy siew (który bardzo przyda się w przyszłości), jak i sama macica.
3) Po otwarciu ula nie trzeba nadużywać dymu, aby pszczoły nie zaczęły „ukrywać się” swojej królowej! Jeśli rodzina zareaguje zbyt agresywnie na wtargnięcie, możesz delikatnie unieść wzdłuż górnych prętów ramek.
4) Jeśli gniazdo jest całkowicie rozciągnięte do ścian, najbardziej zewnętrzne ramki paszowe są ostrożnie usuwane i umieszczane w przenośnym pudełku, aby zapewnić wystarczająco dużo miejsca na zmianę ramek lęgowych w gnieździe.
5) Ramki do karmienia również wymagają krótkiego przeglądu – w rzadkich przypadkach może tam być królowa, np. jeśli wszystkie komórki w gnieździe są zajęte miodem, chlebem pszczelim lub czerwiem, poszukuje darmowych plastrów do wysiewu .
Wszystkie sprawdzone ramki muszą być trzymane ściśle nad ulem, aby rodzina nie straciła swojej królowej, jeśli przypadkowo wpadnie w trawę lub na ziemię!
6) Ponadto wszystkie ramki zagnieżdżania są poprawiane z rzędu. W tym celu unosi się je na wysokość oczu iw świetle słonecznym (słońce jest z tyłu!) bada się je zygzakowato od paska górnego do paska dolnego.
7) Szczególną uwagę zwraca się na akumulację pszczół na kilku „piętrach”. Orszak często ukrywa w ten sposób swoją królową. Musisz ostrożnie dmuchać na takie skupiska, pszczoły z tego rozproszą się po bokach – królowa stanie się wyraźnie widoczna, jeśli tam jest.
8) Po zbadaniu jednej ramki przestawia się ją na drugą ścianę ula i bierze za następną.
Ważny! Szczególną uwagę zwraca się na grzebienie z jednodniowym czerwiem i „polerowanymi” grzebieniami. W większości przypadków królowa jest na tej ramie!
Przyciągnięcie asystenta i dodatkowe poszukiwania
Razem z asystentem łatwiej znaleźć macicę w ulu.
Podczas wyjmowania ramki plastra miodu z gniazda asystent natychmiast ogląda dno, ściany ula i kolejną ramkę pod kątem „ucieczki” królowej od światła. A potem ogląda wydobyty plaster miodu z drugiej strony, ponieważ macica może przechodzić z jednej strony na drugą przez otwory na dole lub po bokach z powodu nie rozciągniętego tutaj fundamentu.
Jeśli zbadane zostały wszystkie ramki, ale nie ma wyniku, badamy pszczoły na ścianach, dno ula i tablicę przylotów – może tam być też królowa. Następnie powtarzamy inspekcję w odwrotnej kolejności, tworząc na nowo gniazdo.
Korzystanie z etykiet
Aby takie problemy nie pojawiały się stale, królowe są najlepiej oznaczone. To znacznie skraca czas wyszukiwania, a kolor tagu pozwala określić wiek samicy i zawczasu zająć się jej wymianą.
Istnieją różne sposoby tagowania:
- znacznik;
- farba;
- lakier;
- naklejki.
Wszystkie mają swoje plusy i minusy!
Znakowanie markerem i farbą jest łatwiejsze, ale szybko się ścierają, a zapach lakieru może wywoływać agresję pszczół – mogą nawet zabić swoją królową.
Naklejenie etykiety może uszkodzić macicę. Ponownie, chemiczny zapach świeżego kleju może drażnić pszczoły.
Każdy znak jest nakładany w następujący sposób:
- macica jest starannie umocowana palcami, podczas gdy nie możesz dotknąć jej brzucha;
- znakowanie odbywa się w wybrany sposób;
- następnie musisz umieścić go w klatce, czekając na wyschnięcie farby lub kleju.
Po powrocie do rodziny lepiej przez chwilę obserwować zachowanie pszczół i upewnić się, że spokojnie przyjmą z powrotem królową.
Alternatywnie możesz użyć specjalnej tuby do znakowania.
Dla wygody terminowej wymiany królowych w rodzinach (są one bardzo wydajne tylko przez pierwsze dwa lata), pszczelarstwo przyjęło standardowy system kolorów do znakowania, zaprojektowany na 5 lat.
Możesz go użyć lub wymyślić własny system szybkiego wyszukiwania matek i dokładnego określania ich wieku.
