Każdy miododajny krzew jest tak samo ważny dla pasieki, jak rośliny łąkowe, polne, ogrodowe i leśne są roślinami nektarowymi. W końcu głównym zadaniem pszczelarza jest zapewnienie jak najbardziej nieprzerwanej łapówki przez cały ciepły okres. To za pomocą krzewów, a raczej ich właściwego doboru pod względem czasu kwitnienia na danym obszarze, można znacznie zwiększyć produktywność swojej pasieki.
Treść artykułu
- 1 Znaczenie nieprzerwanego zbierania miodu
- 2 Dlaczego pasieki wędrują?
- 2.1 Dzikie krzewy
- 3 Żywopłoty dla pasiek stacjonarnych
- 4 Co sadzi się w zależności od strefy klimatycznej
Znaczenie nieprzerwanego zbierania miodu
Baza paszowa jest jednym z najważniejszych czynników rozwoju pasieki. Dzięki temu jednocześnie zapewniane są dwa główne rodzaje odbioru miodu:
- rozwijające się, nieopłacalne, ale pozwalające na uzyskanie silnych i zdrowych rodzin pszczelich;
- i zbywalne, co daje pszczelarzowi możliwość zarobienia mniej lub więcej.
W związku z tym głównym zadaniem pszczelarza jest zapewnienie nieprzerwanej łapówki. Nie wszystkie miejscowości w letniej strefie pasiek stale kwitną rośliny miododajne. Przerwy na kwitnienie są powszechne. Dlatego w okolicy sadzi się krzewy i drzewa, kwitnące kolejno (jeden po drugim).
Pszczelarz bada lokalne rośliny i zapisuje kolejność ich kwitnienia w specjalnym dzienniku. Obserwacje będą wymagać ponad roku, aby ujawnić wszystkie zalety i wady dostaw żywności na konkretnym obszarze. . Wiele będzie zależeć nie tylko od klimatu, ale także od pogody. Kalendarz kwitnienia pomoże wyłonić najlepsze rodzaje krzewów – zminimalizowane zostaną błędy w tworzeniu miodowej bazy.
Dlaczego pasieki wędrują?
Ważne jest, aby zrozumieć, że stacjonarne przetrzymywanie pszczół rzadko zapewnia nieprzerwany zbiór nektaru i pyłku przez cały sezon.
Przeczytaj: Zalety stacjonarnej pasieki domowej
Zwykle występują dwa lub trzy szczyty łapówek rocznie z najwyższym uzyskiem miodu. A między nimi są długie okresy bez napiwków. W tym czasie pokazana jest migracja np. do wiatrochronów, lasów, terenów parkowych, dużych ogrodów.
Przeczytaj: Ruch – cechy i perspektywy dla pszczelarza
Rośliny miodowe, krzewy dla pszczół mają wielką wartość! Mimo że rosną nierównomiernie (wiele zależy od strefy klimatycznej, rodzaju lasu, specyfiki zespołu roślinnego), pasieka zapewnia stabilne dochody.
Dzikie krzewy
Jednym słowem zarośla dzikich krzewów stanowią cenną bazę pokarmową, zwłaszcza dla pasiek koczowniczych. Rozważ niektóre z najpopularniejszych wśród pszczelarzy.
Wrzosowe runo można znaleźć w lasach sosnowych i brzozowych. Ten wiecznie zielony krzew jest naprawdę długą wątrobą – w jednym miejscu może żyć nawet 40 lat lub więcej. Chętnie uprawiana przez ogrodników i projektantów krajobrazu ze względu na swój spektakularny wygląd. Zapewnia do 200 kilogramów miodu handlowego na hektar.
Czytaj więcej tutaj: Wrzos jako roślina miododajna
różny rodzaje wiciokrzewu To kolejny rodzaj dzikiego runa leśnego w lasach sosnowych. Jej jadalne odmiany są z powodzeniem stosowane w ogrodnictwie. Wydajność nektaru na hektar zależy od odmiany.
Dowiedz się więcej w naszym artykule: Wartość wiciokrzewu jako rośliny miodowej
Wszystkie liczne odmiany głogurosnące w naszym kraju są doskonałe rośliny miodowe. Krzew ten występuje na wolności w lasach sosnowych, olchowych i osikowych. Niestety nie rośnie masowo na terenie Rosji i Ukrainy. Znajduje zastosowanie w zieleni miejskiej, a także w żywopłotach. Plonuje do 100 kilogramów miodu z hektara.
Przeczytaj więcej tutaj: Wartość głogu jako rośliny miodowej
Blackberry rodzima roślina dla górskich regionów Europy i zachodniej Ukrainy. Występuje w południowej Rosji, Mołdawii i Białorusi. Wydajność nektaru zależy od odmiany. Według niektórych doniesień roślina to głównie pyłek. Zawarty w runie lasów sosnowych.
Czytaj więcej: Bez czarny i jego wartość jako rośliny miodowej
jarzębina – mieszkaniec borówkowego lasu sosnowego i brzozowego. Aronia czarna (aronia) jest rośliną ozdobną. Średnia wydajność: od 30 do 40 kilogramów miodu handlowego na hektar.
Szczegóły tutaj: Zalety jarzębiny jako rośliny miodowej
Drzewo trzymania – dziki krzew z rodziny kruszyna. Występuje na Krymie, a także w południowych regionach Rosji i Ukrainy. Jest w stanie stworzyć niezawodne cierniste ogrodzenie, ale jednocześnie jest kapryśny w uwalnianiu nektaru – są zupełnie chude lata. Cenne dla pasiek koczowniczych. Rodziny pszczele mogą zebrać do 70 kilogramów miodu handlowego z hektara zarośli „Cierni Chrystusa”.
Przeczytaj: Trzymaj drzewo (trzymaj drzewo)
Dzika oliwka lub głupota – mieszkaniec brzegów i dolin rzecznych, rosnących wszędzie na terenach ogrodowych i parkowych. Dla pasiek najcenniejsza jest odmiana krzewu wąskolistnego.
Wszystkie szczegóły są tutaj: Loch
Żywopłoty dla pasiek stacjonarnych
Do otaczania pasiek często stosuje się odpowiednią roślinę miododajną.
Po pierwsze, należy chronić pasiekę przed niepożądanymi gośćmi i zwierzętami.
Po drugie, żywe płoty stanowią przeszkodę dla dominujących w okolicy wiatrów północnych i wschodnich, a latem chronią przed zaspami śnieżnymi i kurzem (ważne przy zakładaniu uli na terenach otwartych, w pobliżu ruchliwych autostrad).
Żywopłoty – rośliny miodowe (najsłynniejszy gatunek):
Irga – popularne ozdobne nasadzenia parków i ogrodów na Kaukazie, Ameryce Północnej, Krymie, Europie. Jest w stanie stworzyć bardzo gęste ogrodzenie, które niezawodnie chroni pasiekę przed zabłąkanymi psami i zabłąkanymi gośćmi. Zakład zapewnia późnowiosenną łapówkę wspierającą.
Więcej tutaj: Wartość irgi jako rośliny miodowej
kwaśnica – roślina miodowa krzewiasta ozdobna, licząca w kulturze ponad 45 gatunków. Umieszczone w południowej i środkowej Europie, niektóre odmiany rozwijają się we wschodniej Syberii, Azji i na Kaukazie. Główną zaletą takiego żywego ogrodzenia są jadalne i bardzo zdrowe owoce. Krzew jest absolutnie bezpretensjonalny. A jednocześnie daje do 230 kilogramów miodu handlowego na sezon.
Czytaj więcej: Wartość berberysu jako rośliny miodowej
О wiciokrzew wspomnieliśmy już powyżej, jako produktywna dzika roślina, która daje dobry zbiór nektaru. Odmiana jadalna uprawiana jest w pobliżu pasiek na Dalekim Wschodzie i Syberii. Najbardziej produktywną pod względem produkcji nektaru jest wiciokrzew – odmiana rosnąca na Kaukazie iw Europie Południowej.
rokitnika – przeciętna, ale bardzo przydatna roślina miodowa. Występuje w prawie wszystkich regionach Rosji. Jest wysoko ceniony w medycynie i kosmetologii. Owoce są używane w kuchni do przygotowania soków, kompotów, wina. Niezawodne żywopłoty powstają z krzewów rokitnika. Roślina jest bezpretensjonalna – łatwo toleruje susze i mrozy, niewymagające jakości gleby.
Więcej tutaj: Rokitnik jako roślina miodowa
Krzew amorficzny przyjechał do nas z Ameryki Północnej. To dobra roślina miododajna, dająca na początku lata rodziny pszczele wspierające łapówki. Krzew w pełni przystosował się do warunków klimatycznych regionów Azji i Europy. Posiadająca piękne kwiatostany roślina miodowa jest prawdziwą ozdobą każdego projektu krajobrazu. W regionie Czarnej Ziemi może wyprodukować do 100 kilogramów miodu z hektara.
Przeczytaj: Krzew amorficzny
Co sadzi się w zależności od strefy klimatycznej
Osobno chciałbym zauważyć, że krzewy miodowe są wybierane do określonej strefy klimatycznej:
- w stepie leśnym są to wiciokrzew, leszczyna, dzika róża, rokitnik, klon tatarski (jest to odmiana krzewiasta) i akacja żółta (również odmiana krzaczasta);
- w strefie umiarkowanej suchej – wiciokrzew, głóg, akacja żółta;
- na żyznych czarnych glebach – dzika róża, jarzębina, wiciokrzew, klon tatarski, dereń.
Między sąsiednimi krzakami pozostaje odległość około jednej trzeciej metra. Wskazane jest sadzenie 2-3 rzędów roślin. W ciągu dwóch lub trzech lat ogrodzenie, zwłaszcza cierniste, zacznie pełnić wszystkie swoje funkcje – niezawodnie ogrodzić i chronić.
