Amarantus jako roślina miodowa nie wyróżnia się wystarczającym wydzielaniem nektaru. Pszczoły niechętnie odwiedzają kwitnące kwiatostany, więc nie ma to szczególnej wartości dla pszczelarstwa.
Jest to obficie kwitnące jednoroczne lub wieloletnie zioło lecznicze pastewne. Popularnie znany bardziej jako „grzebień”, „ogon kota”, „shiritsa”, „aksamit” lub „ogon lisa”.
Treść artykułu
- 1 Dystrybucja i opis
- 1.1 Odmiany
- 2 Znaczenie dla rolnictwa
- 3 Agrotechnics
- 4 Wydajność miodu
Dystrybucja i opis
Dobrze rośnie w umiarkowanej, ciepłej strefie krajów europejskich, w Ameryce Południowej i Północnej, w europejskiej części Rosji, na Ukrainie. Niektóre gatunki są uprawiane w regionach Indii i Chin.
Początkowo zioło to o jasnym kwiatostanie zostało sprowadzone na kontynent europejski przez Hiszpanów i zaczęło rosnąć jako roślina ozdobna. A od XVIII wieku zaczęto uprawiać już jako pełnoprawną roślinę pastewną i zbożową. Jednocześnie zapylano między sobą różne odmiany – nasadzenia kulturowe traciły swoje właściwości i zamieniały się w zarośla chwastów, których trudno było się pozbyć.
Obecnie dwie główne odmiany to:
- rocznik kulturalny;
- i wieloletnie chwasty.
Główna część łodyg trawy ma prostą strukturę, ale w pobliżu samych kwiatostanów jest też więcej rozgałęzionych pędów.
Liście są jasnozielone lub ciemnoczerwone, duże, jajowato-rombowe, z charakterystycznymi nacięciami na wydłużonych, ostrych końcach. Wysokość rośliny pastewnej może osiągnąć dwa lub trzy metry wysokości.
Małe pachowe fioletowe lub zielonkawe kwiaty zebrane są w małe pęczki w długich, gęstych wiechach.
Owocem jest kapsułka zbożowa. Z jednej rośliny można uzyskać do pół miliona małych ziaren paszowych.
Odmiany
Łącznie istnieje około 105 odmian traw. W naszym klimacie rolnicy uprawiają głównie amarant biały, żółtowaty, niebieskawy i zadarty.
Jako nasadzenia ozdobne stosuje się trzy rodzaje o charakterze florystycznym i dekoracyjnym: wiechowaty, smutny i ogoniasty; i jeden liściasty ozdobny: trójkolorowy.
Znaczenie dla rolnictwa
Trawa jest ceniona jako wysokowydajna roślina zbożowa i pastewna.
Wiele gatunków nadaje się do zbioru zbóż (dla drobiu), kiszonki i zielonki. Świnie i bydło szybko przybierają na wadze, chętnie jedząc warzywa i kiszonkę, która ma wyczuwalny przyjemny smak jabłka.
Plon rośliny jest wysoki: z jednego hektara plantacji w ogóle można uzyskać do półtora tysiąca centów masy zielonej na sezon i do pięćdziesięciu centów paszy pełnoziarnistej.
Cztery rodzaje roślin są wykorzystywane przez hodowców kwiatów do ozdabiania klombów i ogrodów przydomowych.
W medycynie ludowej stosuje się olej wyciskany z ziaren, który stosuje się w leczeniu onkologii, moczenia dziecięcego, procesów zapalnych, cukrzycy, nerwic.
Młode liście smakują jak szpinak i można je posiekać podczas przygotowywania sałatek wraz z innymi letnimi warzywami. Mąka ze zbóż w niczym nie ustępuje w smaku pszenicy.
Agrotechnics
Amarant jest bezpretensjonalny w pielęgnacji i sadzeniu. Dobrze znosi suchą pogodę. Nie poddaje się sezonowym chorobom i szkodnikom.
Uprawia się ją na dwa sposoby:
- sadzonki;
- i siew w otwartym terenie wczesną wiosną.
Podczas sadzenia sadzonek gleba musi być dobrze rozgrzana! Rośliny lepiej rozwijają się na obszarach wystawionych na działanie słońca.
Jeśli amarant jest uprawiany przez sadzenie w otwartym terenie, temperatura gleby nie powinna przekraczać +8 stopni. Dzięki temu małe ziarna szybko kiełkują i zagłuszają chwasty. W przyszłości gęste zarośla amarantusa odciążą właścicieli od konieczności sezonowego pielenia.
Wydajność miodu
Na podstawie obserwacji wielu pszczelarzy można śmiało stwierdzić, że amarantus nie jest miodem.
Jej jasno kwitnące kwiatostany są słabo odwiedzane przez pszczoły, ponieważ roślina wydziela niewielką ilość nektaru i w ogóle nie przyciąga owadów zapylających swoim neutralnym aromatem. Miód jednokwiatowy z amarantusa nie istnieje.
